သူေဌးသမီးတေယာက္သည္ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကပင္ ေသာတာပန္တည္ခဲ့၏၊ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ကုကၠဳဋမိတၱ မည္ေသာ မုဆိုး၏ဇနီးျဖစ္လာျပီး ေန႔စဥ္ လင္မုဆိုးအတြက္ ေလးျမားတို႔ကို ျပင္ဆင္ေပးရ၏။ ထိုမုဆိုးႏွင့္ သား ၇-ေယာက္ရျပီး ေခၽြးမ ၇-ေယာက္ႏွင့္အတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနၾက၏။
တေန႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ -- မုဆိုး ေက်ာ့ကြင္းေထာင္ထားေသာ ေနရာအနီး သစ္ပင္ရိပ္တြင္ ထိုင္ေနေတာ္မူသည္။ မုဆိုးသည္ တေန႔လံုး သားေကာင္ တေကာင္မွ် မရ၍ လွည့္လည္ၾကည့္ရႈရာ ဘုရားကို ေတြ႔ျမင္ေသာ္-ဤသူေၾကာင့္ ငါ့ေက်ာ့ကြင္းတြင္ သားေကာင္တေကာင္မွ် မမိျခင္းျဖစ္သည္-ဟု ေတြးမိကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ျမားႏွင့္ပစ္ရန္ ေလးကိုတင္၍ ခ်ိန္ရြယ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေလးကို ပစ္၍မရ၊ ျပန္ခ်ရန္ ႀကိဳးစား ေသာ္လည္း မရဘဲ ဒုကၡႀကီးစြာ ခံစားေနရသည္။
ဖခင္ ျပန္မလာ၍ သား ၇-ေယာက္ လိုက္လာရာ ဖခင္၏ဒုကၡကို ျမင္ေသာအခါ သူတို႔လည္း ဘုရားကို ျမားႏွင့္ပစ္ရန္ ခ်ိန္ရြယ္ၾကသည္။ သူတို႔လည္း ဒုကၡေရာက္ၾကျပန္သည္။
ေသာတာပန္ မယားႏွင့္ ေခၽြးမမ်ားလည္း ေရာက္လာၾကျပီး ဘုရားရွင္ကိုေတြ႔ျမင္ရာ အားလံုးအား ရွိခိုး ကန္ေတာ့ ေတာင္းပန္ေစမွ ေလးျမားကို ခ်ႏုိင္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားရွင္က တရားေဟာေတာ္မူရာ အားလံုး ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားၾကသည္။
ဤအေၾကာင္းကို ရဟန္းမ်ားက-ေသာတာပန္ မယားသည္ သားသတ္ရန္ ကိရိယာမ်ား ျပင္ဆင္ေပးျပီး အသက္ သတ္ေစပါေသးသလား-ဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကရာ ဘုရားရွင္က-ရဟန္းတို႔ ေသာတာပန္သည္ သူ႔အသက္ကို မသတ္၊ လင့္အတြက္ မယား၀တၱရားႏွင့္အညီ ျပင္ဆင္ေပးျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ေသေစလိုေသာ စိတ္သေဘာထား မပါေပ-ဟု ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူေလသည္။
( ပါဠိဂါထာ )
ပါဏိမွိ ေစ ၀ေဏာ နာႆ ၊ ဟေရယ် ပါဏိနာ ၀ိသံ ။
နာဗၺဏံ ၀ိသ မေႏြတိ ၊ နတၳိ ပါပံ အကုဗၺေတာ ။
( ျမန္မာျပန္ )
လက္၌ အနာမရွိလွ်င္ လက္ျဖင့္ အဆိပ္ကို ကိုင္ေဆာင္ႏိုင္၏။
အဆိပ္သည္ အနာမရွိေသာ လက္သို႔ အစဥ္မလိုက္။
ေစတနာမရွိဘဲ ျပဳေသာသူအား မေကာင္းမႈကံမည္သည္ မရွိ။
( ေဆာင္ပုဒ္ )
လက္တြင္အနာ၊ မရွိပါက၊ ျပင္းစြာဆိပ္မ်ား၊ ကိုင္တြယ္ျငားလည္း၊ ကိုင္ထားထိုလက္၊ ဆိပ္မတက္သို႔၊
ဖ်က္လိုစိတ္သာ၊ ကင္းမဲ့ပါလွ်င္၊ ဘယ္မွာအျပစ္၊ ျဖစ္မည္နည္း။
( ပါပ၀ဂ္၊ ကုကၠဳဋမိတၱေနသာဒ၀တၳဳ )
https://www.facebook.com/501057299977813/photos/a.501060999977443.1073741826.50105729997
No comments:
Post a Comment