••••••••••••••••••••••
ေလာကမွာ ရွိရွိသမွ် လမ္းအားလံုးထဲမွာ “မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သို႔မဟုတ္ သတိပ႒ာန္လမ္း” ဟာ
“အႏွိဳင္းမဲ့လမ္း” ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းထက္ ပိုၿပီး
လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ ေကာင္းပါတယ္လို႔ ႏွိဳင္းယွဥ္စရာ၊ အစားထိုးစရာ၊ ထပ္တူျပဳစရာ တျခား “လမ္း”မရွိေတာ့လို႔ပါပဲ။
မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းနဲ႔ လဲလွယ္သင့္၊ လဲလွယ္ထိုက္တဲ့ တျခားလမ္း ေလာကမွာ
မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ “အႏွိဳင္းမဲ့လမ္း”ျဖစ္ပါတယ္
လမ္းဆိုတာရွိရင္ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဆိုတာ ရွိရစျမဲပါ။ အဲဒီလမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဟာ ေကာင္းတဲ့ပန္းတိုင္လည္း
ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆိုးတဲ့ပန္းတိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ပန္းတိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊
ဆင္းရဲတဲ့ပန္းတိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ပကတိလမ္း၊ အက်င့္လမ္း လို႔ လမ္းႏွစ္မ်ိဳးရွိတဲ့ေနရာမွာပကတိလမ္းေတြ အားလံုးရဲ႕ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဟာ
ၿမိဳ႕ရြာေတာေတာင္ စတဲ့ ရုပ္တရားေတြသာျဖစ္သလို၊သတိပ႒ာန္မွတစ္ပါးေသာ အက်င့္လမ္းေတြရဲ႕
လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဟာလည္း လူ႔ဘံု၊ နတ္ဘံု၊ ျဗဟၼာဘံု၊ (သို႔မဟုတ္)လူ႔ခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊
ျဗဟၼာခ်မ္းသာဆိုတဲ့ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရား ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ခႏၶာ၊ နာမ္ခႏၶာဟာ ေလာကမွာ “အဆိုးဝါးဆံုးဆင္းရဲ၊ အႏွိဳင္းမဲ့ဆင္းရဲ”လို႔
ဆိုထားေတာ့ ႐ုပ္ခႏၶာ၊ နာမ္ခႏၶာမွာပဲ လမ္းဆံုးတဲ့ အဲဒီ ပကတိလမ္း၊ အက်င့္လမ္းေတြ အားလံုးဟာ
အႏွိဳင္းမဲ့ဆင္းရဲဆီကိုပဲ ဦးတည္ေနတဲ့အတြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္၊ ေလွ်ာက္လမ္းထိုက္တဲ့
အေကာင္းဆံုးလမ္း၊ အႏွိဳင္းမဲ့လမ္းေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။
မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ သတိပ႒ာန္တရားဆိုတဲ့ အက်င့္လမ္းရဲ႕ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ကေတာ့ “နိဗၺာန္”ျဖစ္ပါတယ္။
နိဗၺာန္ဟာ ေလာကမွာ အေကာင္းဆံုးခ်မ္းသာ၊ အႏွိဳင္းမဲ့ခ်မ္းသာလို႔ ဆိုထားေတာ့ နိဗၺာန္မွာသာ
လမ္းဆံုးတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ အႏွိဳင္းမဲ့ခ်မ္းသာဆီကိုပဲ ဦးတည္ေနတဲ့အတြက္
ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္၊ ေလွ်ာက္လွမ္းထိုက္တဲ့ အေကာင္းဆံုးလမ္း၊ အႏွိဳင္းမဲ့လမ္း ျဖစ္ရပါတယ္။
လမ္းရဲ႕ သေဘာသဘာဝက သူဖယ္ရွားႏိုင္တာေတြကို ဖယ္ရွားပစ္တတ္ၿပီး သူပို႔ေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို
ပို႔ေပးတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ တျခားတျခားေသာ လမ္းေတြက ကိုယ့္ကို
ေကာင္းက်ိဳးျပဳမယ့္အရာေတြကိ
စိတ္ခ် လက္ခ် အားမကိုးထိုက္ပါဘူး။
မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းကေတာ့ ကိုယ့္ကို ဆိုးက်ိဳးျပဳမယ့္အရာမွန္သမွ
ဖယ္ရွားသုတ္သင္ေပးတတ္သလို ကိုယ့္ကို ေကာင္းက်ိဳးျပဳမယ့္ ေနရာမွန္သမွ်ကိုလည္း
မေရာက္အေရာက္ ပို႔ေပးတတ္ပါတယ္။ သူဖယ္ရွားသုတ္သင္ေပးတဲ့အရာေ
အထြတ္အထိပ္ကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ပူေလာင္ေစတတ္၊ ညစ္ႏြမ္းေစတတ္တဲ့ ကိေလသာတရားေတြပါပဲ။
သူပို႔ေဆာင္ေပးတဲ့ေနရာေတြထဲ
ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အပူနဲ႔ ဆင္းရဲမွန္သမွ်ကို ဖယ္ရွားရွင္းလင္းေပးၿပီး၊အေ
ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့အတြက္ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ စိတ္ခ်လက္ခ် အားကိုးထုိက္တဲ့
လမ္းေကာင္းလမ္းျမတ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။
မဂၢင္ရွစ္ပါးဆိုတာကေတာ့…
●သမၼာဒိ႒ိ - မွန္ေသာသိျမင္ျခင္း၊
●သမၼာသကၤပၸ - မွန္ေသာၾကံစည္ျခင္း၊
●သမၼာဝါစာ - မွန္ေသာေျပာဆိုျခင္း၊
●သမၼာကမၼႏၲ - မွန္ေသာျပဳလုပ္ျခင္း၊
●သမၼာအာဇီဝ - မွန္ေသာအသက္ေမြးျခင္း၊
●သမၼာဝါယာမ - မွန္ေသာအားထုတ္ျခင္း၊
●သမၼာသတိ - မွန္ေသာအမွတ္ရျခင္း၊
●သမၼာသမာဓိ - မွန္ေသာစူးစိုက္ျခင္းတို႔ပဲ
အဲဒီရွစ္ပါးထဲက
■သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼႏၲ၊ သမၼာအာဇီဝ၊
သံုးပါးကို သီလမဂၢင္လို႔ ေခၚပါတယ္။
■သမၼာဝါယာမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိ၊
သံုးပါးကို သမာဓိမဂၢင္လို႔ ေခၚပါတယ္။
■သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊ ႏွစ္ပါးကို ပညာမဂၢင္လို႔
ေခၚပါတယ္။
မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ “သီလမဂၢင္၊ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္”လို႔ မဂၢင္သံုးပါး ရပါတယ္။
မဂၢင္ဆိုတာ မဂ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းကို ေခၚတာပါ။မဂ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းက သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာလို႔
သံုးပါးရွိပါတယ္။ သတိပ႒ာန္တရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ေနရင္ အဲဒီမဂ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း၊
မဂၢင္တရားေတြ အလိုအေလ်ာက္ ျပည့္စံုသြားပါတယ္။ သတိပ႒ာန္တရား အားမထုတ္ဘဲနဲ႔ မဂၢင္တရားေတြ
လံုးဝ ျဖစ္ေပၚမလာႏိုင္ပါဘူး။ မဂၢင္သံုးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုခ်င္ရင္
သတိပ႒ာန္တရားကို စနစ္တက် ပြားမ်ားအားထုတ္ရပါမယ္။
သတိပ႒ာန္ဆိုတာ သတိျပ႒ာန္းတဲ့အလုပ္၊ သတိေရွ႕သြားရွိတဲ့အလုပ္လို႔
ဝိပႆနာအလုပ္မွာ သတိက ေရွ႕သြားေခါင္းေဆာင္၊ ပညာက ေနာက္လိုက္ျဖစ္ပါတယ္။
သတိကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ အလုပ္မို႔လို႔လည္း ဝိပႆနာအလုပ္ကို သတိပ႒ာန္လို႔ ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ပညာကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီးလုပ္ရတဲ့ အလုပ္ဆိုရင္ ပညာပ႒ာန္လို႔
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူမွာေပါ့။
သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္ဟာ နိဗၺာန္သြားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာလမ္း၊ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။
တျခားလမ္းက သြားလို႔ နိဗၺာန္မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။သတိပ႒ာန္လမ္းကသြားမွ နိဗၺာန္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
●သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ နိဗၺာန္အတြက္သာ တစ္ခုတည္းေသာလမ္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။
●သတၱဝါေတြရဲ႕ စိတ္စင္ၾကယ္ဖို႔အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္းပါ။
●စိုးရိမ္ပူေဆြးမွဳ လံုးဝကင္းေပ်ာက္ဖို႔အတြက္လည
●ငိုေႂကြးျမည္တမ္းမွဳ လံုးဝ လြန္ေျမာက္ဖို႔အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္း၊
●ကိုယ္ဆင္းရဲမွဳ လံုးဝ ႐ုပ္သိမ္းဖို႔အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္း၊
●စိတ္ဆင္းရဲမွဳ လံုးဝခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔ အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။
သတၱဝါေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ ပံုမွန္အားျဖင့္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းေပက်ံေနပါတယ္။
စိတ္တက္ႂကြမွဳမ်ိဳးစံု၊ စိတ္ပ်က္က်မွဳမ်ိဳးစံုနဲ႔ ညစ္ပတ္ခ်င္တိုင္း၊ညစ္ပတ္ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ကို သတိပ႒ာန္ေရစင္နဲ႔ သြန္းေလာင္းေဆးေလွ်ာ္မွသာ ျဖဴေဖြးသန္႔စင္သြားႏိုင္ပါတ
ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ အရိယာသာဝကအားလံုးရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ကိေလသာအညစ္အေၾကး
ကင္းေဝးျဖဴစင္ခဲ့ရတာဟာ သတိပ႒ာန္ေရစင္ရဲ႕ အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္သာ ျဖစ္တာမို႔ မိမိရဲ႕ စိတ္အစဥ္ကို
ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလိုသူတိုင္း
“သတိပ႒ာန္လမ္း”ကို မျဖစ္မေန ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါမယ္။
စိုးရိမ္ပူေဆြးမွဳ ေသာကတရားနဲ႔ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းမွဳ ပရိေဒဝတရားဟာ ေဒါသမကင္းသူ လူသားတိုင္းနဲ႔
အျမဲတမ္း ဆက္ဆံေနပါတယ္။ ေဒါသကို အႂကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ၿပီးျဖစ္တဲ့ အနာဂါမ္၊
ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ေတြကလြဲရင္ လူသားတိုင္းရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ေသာက နဲ႔ ပရိေဒဝ အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္။
ျဖစ္ေနဆဲ ေသာက၊ ပရိေဒဝေတြကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔နဲ႔ျဖစ္မလာေသးတဲ့ ေသာက၊ ပရိေဒဝေတြကို
တားဆီးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းကေတာ့ သတိပ႒ာန္လမ္း တစ္လမ္းပဲ ရွိပါတယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေသာက၊ ပရိေဒဝမ်ားတယ္ေျပာေျပာ၊
ပဋာစာရာ (အမ်ားေျပာ ပဋာစာရီ)ရဲ႕ ေသာက၊ ပရိေဒဝကိုေတာ့ မီမယ္ မထင္ပါဘူး။
■ခင္ပြန္းသည္က ေႁမြကိုက္လို႔ေသ၊
■သားအႀကီးက ေရနစ္လို႔ေသ၊
■သားအငယ္က စြန္ခ်ီလို႔ေသ၊
■မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ေမာင္ျဖစ္သူက အိမ္ၿပိဳလို႔ေသ၊
တစ္ေန႔တည္း တစ္ရက္တည္းမွာေျခာက္ေလာင္းၿ
ရင္တြင္းက အပူမီး ဘယ္ေလာက္မ်ား ႀကီးလုိက္မလဲ။
ခါးဝတ္ေတာင္ မကပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အ႐ူးတစ္ပိုင္း၊မိန္းမ႐ိုင္းႀကီးျဖစ္သြားရရ
ရင္တြင္းေသာကမီးနဲ႔ ရင္တြင္းပရိေဒဝမီးကို သတိပ႒ာန္ေရစင္ေရခ်မ္းက တစ္မုဟုတ္ခ်င္း
ၿငိမ္းေအးေစႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ပဋာစာရာေလာက္ အျဖစ္မဆိုးတဲ့ ယေန႔လူသားေတြအေနနဲ႔ သတိပ႒ာန္လမ္းကိုသာ
မွန္မွန္ေလွ်ာက္လွမ္းေနမယ္ဆ
ၾကံဳလာသမွ် ပရိေဒဝပြားစရာအေနအထားေတြဟာ ပ်င္းစရာေတာင္ ေကာင္းေနပါလိမ့္မယ္။
“ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္” လို႔ အလြယ္တကူ ေရရြတ္ၿပီး ရယ္ရယ္ျပံဳးျပံဳး ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
အေၾကာင္းတရားအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။ နာလိုက္၊ က်င္လိုက္၊
ကိုက္လိုက္၊ ခဲလိုက္၊ ေအာင့္လိုက္၊ ယားလိုက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ ႐ုပ္ကိုယ္ခႏၶာႀကီးရဲ႕ ဒုကၡေဝဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အနာေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးကို
သတိပ႒ာန္ေဆးေတာ္ႀကီးက အႂကြင္းမဲ့ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးႏိုင္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္မွာ လံုးဝ ေပ်ာက္ကင္းသြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိသလို၊ဘဝခႏၶာအသစ္ ထပ္မျဖစ္တဲ့
ခ်ဳပ္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ခႏၶာခ်ဳပ္တဲ့အခါ လံုးဝ ေပ်ာက္ကင္းသြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။
ေလာကမွာရွိတဲ့ တျခားေဆးေတြက ဒုကၡေဝနာေတြ၊ အနာေရာဂါေတြကို ကာလအခိုက္အတန္႔၊
ဘဝအခိုက္အတန္႔ပဲ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ပါတယ
ကိုယ္ဆင္းရဲမွဳအမ်ိဳးမ်ိဳးမ
ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါမယ္။
ေငြေၾကးဥစၥာ မျပည့္စံုတဲ့လူကို “လူဆင္းရဲ”လို႔ ေခၚၾကသလို၊အရည္အေသြးေကာင္းေ
မျပည့္စံုတဲ့ စိတ္ကိုလည္း စိတ္ဆင္းရဲလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့လူဟာ စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြးေကာင္းေတြ
ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး၊ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အဆိုးကိစၥေတြကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့
စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး ခ်ိဳ႕တဲ့ကင္းမဲ့ေနသူဟာ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့လူပါပဲ။
လူေတြ စိတ္ဆင္းရဲၾကတယ္ဆိုတာ အမ်ားအားျဖင့္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးသား အဆင္မေျပမွဳေတြကို
“ပိုေတြး”လို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အဆင္မေျပမွဳေတြကို “ႀကိဳေတြး”လို႔ပါ။
“ပိုေတြး” နဲ႔ ”ႀကိဳေတြး”ကို အေဖာ္လုပ္ၿပီး စိတ္နစ္မြန္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ
လက္ရွိအေျခအေနကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတဲ့ “လိုေတြး”
မေတြးႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ စိတ္ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ၿပီး၊စိတ္ဆင္းရဲရပါတယ
“ပိုေတြး” နဲ႔ “ႀကိဳေတြး” ကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္ၿပီး၊“လိုေတြး” ကိုသာ စနစ္တက် ေဖာ္ထုတ္
က်င့္သံုးႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ “လိုေတြး” ကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရင္လည္း၊
ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တဲ့သူဆီ အျမန္ဆံုး ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
►ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္တုန
နတ္သားတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးပါတ
နတ္သမီးငါးရာ ႐ုတ္တရက္ စုေတၿပီး အဝီစိငရဲက်သြားတာရယ္၊မိမိနဲ႔ က်န္နတ္သမီးငါးရာလည္း ေနာက္ခုနစ္ရက္အၾကာမွာ စုေတၿပီး အဝီစိငရဲက်ရမွာရယ္ကို ေတြ႕ျမင္သိရွိရတဲ့အတြက္ သုျဗဟၼနတ္သားဟာ အႀကီးအက်ယ္
ထိတ္လန္႔တုန္လွဳပ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနပါတယ္။
“ပိုေတြး” ၊“ႀကိဳေတြး” ေတြနဲ႔ လံုးေထြးရစ္ပတ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ သုျဗဟၼနတ္သားဟာ
“လိုေတြး” ကို စဥ္းစားမရတဲ့အဆံုး နတ္သမီးငါးရာနဲ႔အတူ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံေမွာက္
အေျပးေလးဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ပါတ
အတိတ္၊ အနာဂတ္ ႏွစ္ဖက္မွာ အစြန္းမထြက္ဘဲ“လိုေတြး”နဲ႔ ပစၥဳပၸန္မွာ အလယ္လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔
သတိပ႒ာန္အလယ္လမ္းကို ၫႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ၫႊန္ျပတဲ့ “သတိပ႒ာန္အလယ္လမ္း”အတိုင္းေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္တဲ့အတြက္ သုျဗဟၼနတ္သားနဲ႔ နတ္သမီးငါးရာ စိတ္ဆင္းရဲမွဳေတြ ေျပေပ်ာက္ၿပီး
ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဘးမွလည္း ထာဝရ လြတ္ေျမာက္သြားၾကပါတယ္။
စိတ္ဆင္းရဲမွဳအားလံုးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာထြက္ေပါက္ကေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနကို
သတိတင္းတင္း၊ ဉာဏ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ ရင္ဆိုင္တဲ့ သတိပ႒ာန္အက်င့္လမ္းပါပဲ။
ဘယ္လို စိတ္ဆင္းရဲမွဳမ်ိဳးနဲ႔မွ မပတ္သက္ခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ပစၥဳပၸန္က်က် ရွဳသိရတဲ့ သတိပ႒ာန္
အက်င့္လမ္းကို သံသယကင္းစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါမယ္။
အရွဳခံအာ႐ံုရဲ႕ သေဘာသဘာဝအေပၚ မူတည္ၿပီး သတိပ႒ာန္က ေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
●ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္၊
●ေဝဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္၊
●စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္နဲ႔
●ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္တို႔ပါပ
■“ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္”ဆိုတာ
ျပဳေနသမွ် အျပဳအမူေတြကို ျဖစ္ေနတဲ့အတိုင္း၊ ျပဳေနတဲ့အတိုင္း ႐ိုး႐ိုးေလး မွတ္ေန၊ သိေနတဲ့သေဘာပါပဲ။
သြားရင္ “သြားတယ္”၊ ရပ္ရင္ “ရပ္တယ္”၊ ထိုင္ရင္ “ထိုင္တယ္”၊ ေလ်ာင္းရင္ “ေလ်ာင္းတယ္”၊
ေကြးရင္ “ေကြးတယ္”၊ ဆန္႔ရင္ “ဆန္႔တယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
■“ေဝဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္” ဆိုတာကေတာ့ ခံစားရသမွ် ေဝဒနာေတြကို ခံစားေနတဲ့အတိုင္း
႐ိုး႐ိုးေလး မွတ္ေန၊ သိေနတဲ့သေဘာပါပဲ။ နာရင္ “နာတယ္”၊ ေအာင့္ရင္ “ေအာင့္တယ္”၊
ဆင္းရဲရင္ “ဆင္းရဲတယ္”၊ ခ်မ္းသာရင္ “ခ်မ္းသာတယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
■“စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္”ဆိုတ
႐ိုး႐ိုးေလးမွတ္ေန၊ သိေနတဲ့သေဘာပါပဲ။ လိုခ်င္ရင္ “လိုခ်င္တယ္”၊ စိတ္ဆိုးရင္ “စိတ္ဆိုးတယ္”၊
ဝမ္းနည္းရင္ “ဝမ္းနည္းတယ္”၊ ဝမ္းသာရင္ “ဝမ္းသာတယ္”၊ ေတြးရင္ “ေတြးတယ္”၊ စဥ္းစားရင္ “စဥ္းစားတယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
■“ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္”ဆိုတာ
႐ိုး႐ိုးေလး မွတ္ေန၊ သိေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ျမင္ရင္ “ျမင္တယ္”၊ ၾကားရင္ “ၾကားတယ္”၊
နံရင္ “နံတယ္”၊ စားရင္ “စားတယ္”၊ ထိရင္ “ထိတယ္”၊ သိရင္ ”သိတယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
လိုရင္းအႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ႐ုပ္ကို ရွဳတဲ့ ႐ုပ္သတိ႒ာန္နဲ႔ နာမ္ကို ရွဳတဲ့ နာမ္သတိပ႒ာန္ဆိုၿပီးေတာ့
သတိပ႒ာန္လုပ္ငန္းစဥ္ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ကို မဂ္ဉာဏ္၊
ဖိုလ္ဉာဏ္နဲ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳလိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွန္ရင္ အဲဒီ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကိ
႐ုပ္သက္သက္ပဲ ရွဳမယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီး၊႐ုပ္ကိုခ်ည္း မ ရွဳရပါဘူး။
နာမ္သက္သက္ပဲ ရွဳမယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီး၊နာမ္ကိုခ်ည္း မရွဳရပါဘူး။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ႐ုပ္သက္သက္ရွဳ႐ံု၊ နာမ္သက္သက္ရွဳ႐ံုနဲ႔ တရားမရႏိုင္၊ မဂ္စိတ္မက်ႏိုင္လို႔ပါပဲ။
တကယ္ မဂ္စိတ္က်တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တခ်ိဳ႕က ႐ုပ္ကုိရွဳရင္း က်သလို ၊တခ်ိဳ႕က နာမ္ကုိရွဳရင္း က်ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ႐ုပ္ကို ရွဳရင္း၊ (သို႔မဟုတ္)နာမ္ကို ရွဳရင္း မဂ္စိတ္က်ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဝိပႆနာအလုပ္
အားထုတ္ေနစဥ္အခ်ိန္မွာေတာ့ ႐ုပ္ကိုေရာ၊ နာမ္ကိုေရာ ရွဳပြားရပါတယ္။
႐ုပ္ထင္ရွားရင္ ႐ုပ္၊ နာမ္ထင္ရွားရင္ နာမ္၊ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ရွဳပြားရပါတယ္။
႐ုပ္ရွဳရင္း မဂ္စိတ္က်သြားသူကို ေထာက္ၿပီး၊႐ုပ္သက္သက္ ရွဳလည္း တရားရႏိုင္တယ္၊
နာမ္ ရွဳရင္း မဂ္စိတ္က်သြားသူကို ေထာက္ၿပီး၊နာမ္သက္သက္ ရွဳလည္း တရားရႏိုင္တယ္လို႔
ယူဆၿပီး သတိပ႒ာန္ အလုပ္ခြင္စဝင္ကတည္းက တစ္ေလွ်ာက္လံုး ႐ုပ္သက္သက္၊ နာမ္သက္သက္ခ်ည္းပဲ
ရွဳေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ တရားထူး၊တရားျမတ္ မရႏိုင္ပါဘူး။
အေျပးသမားေတြ ပန္းဝင္တဲ့အခါ တခ်ိဳ႕က ဘယ္ေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က ညာေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္ပါတယ္။ ဘယ္ညာေျခစံုလွမ္းၿပီး ပန္းဝင္တဲ့သူ မရွိပါဘူး။
ဘယ္ေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး ေျပးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဘယ္ေျခတစ္ဖက္တည္းနဲ႔
ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳး ေျပးလာတယ္လို႔ ေျပာရင္ မွားပါတယ္။ ညာေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး ၊
ေျပးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ညာေျခတစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳး ေျပးလာတယ္လို႔ ေျပာရင္ မွားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေျခေရာ၊ ညာေျခေရာ၊
ေျခႏွစ္ဖက္စလုံး သံုးၿပီး အားကုန္ေျပးခဲ့ရတာပါ။ ပန္းဝင္ေတာ့မွသာ ေျခတစ္ဖက္ဖက္နဲ႔ ပန္းဝင္သြားတာပါ။
အဲဒီလိုပါပဲ၊ ႐ုပ္တရားအေပၚမွာလည္း အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ လကၡဏာဉာဏ္ ရင့္သန္ေအာင္၊
နာမ္တရားအေပၚမွာလည္း အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ လကၡဏာဉာဏ္ ရင့္သန္ေအာင္ ရွဳပြားရင္းနဲ႔
မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ ဆိုက္ေရာက္ၿပီး ၊နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရပါတယ္။
သတိပ႒ာန္ဆိုတဲ့ အႏိွဳင္းမဲ့လမ္းမွာ ႐ုပ္ရွဳျခင္းဆိုတဲ့ ဘယ္ေျခေရာ၊ နာမ္႐ွဳျခင္းဆိုတဲ့ ညာေျခပါ၊
ေျခႏွစ္ဖက္လံုးသံုးၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းရပါမယ္။
႐ုပ္အာ႐ံု၊ နာမ္အာ႐ံု၊ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ရွဳပြားတဲ့ေနရာမွာလည္း ကိုယ္ ရွဳခ်င္တဲ့ အာ႐ံုေလးေတြေတာ့ ရွဳမယ္၊
ကိုယ္မ ရွဳခ်င္တဲ့ အာ႐ံုႀကီးေတြေတာ့ မရွဳဘူးဆိုၿပီး အာ႐ံုေရြးမေနရပါဘူး။ စိတ္အစဥ္မွာ
ေပၚလြင္ထင္ရွားလာသမွ်၊ဘယ္အာ
အလုပ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ဣရိယာပုတ္မေရြး၊ အခ်ိန္မေရြး ဆိုတဲ့ မေရြးေလးပါးကို လက္ကိုင္ထားၿပီး၊
သတိပ႒ာန္တရား ရွဳပြားသြားမယ္ဆိုရင္၊အာ႐ံုမေရြးဆိုတဲ့ အဓိကမေရြးနဲ႔လည္း
ဝိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္ၿပီးသားျဖစ္သြားပါတယ
သတိပ႒ာန္ဝိပႆနာတရားဟာ ရိပ္သာမွာမွ အားထုတ္လို႔ရတဲ့တရားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ထိုင္မွ အားထုတ္လို႔ရတဲ့တရားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ဣရိယာပုတ္မေရြး၊
အခ်ိန္မေရြး အားထုတ္လို႔ရတဲ့ တရားပါ။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ကလည္း
အလုပ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ဣရိယာပုတ္မေရြး၊ အခ်ိန္မေရြး ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
႐ုပ္ သို႔မဟုတ္ နာမ္၊ အရွဳခံအာ႐ံုတစ္ခုခုအေပၚမွာ သတိပ႒ာန္နည္းက် ရွဳမွတ္စိတ္ကေလး
တည့္တည့္မတ္မတ္ က်ေရာက္ေနၿပီဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မဂၢင္ရွစ္ပါးလံုး အျပည့္အစံု ပါဝင္ေနပါတယ္။
■လိမ္ညာ၊ ကုန္းတိုက္၊ ဆဲေရး၊ ေပါ့ပ်က္ဆိုတဲ့ ဝစီဒုစ႐ိုက္ေလးပါး ေရွာင္ၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔
သမၼာဝါစာမဂၢင္၊
■သတ္ျဖတ္၊ ခိုးဝွက္၊ မွားယြင္းဆိုတဲ့ ကာယဒုစ႐ိုက္သံုးပါး ေရွာင္ၿပီးသားျဖစ္ေနလုိ႔
သမၼာကမၼႏၲမဂၢင္၊
■မေတာ္မတရား အသက္ေမြးမွဳ ေရွာင္ၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔ သမၼာအာဇီဝမဂၢင္၊
“သီလမဂၢင္သံုးပါး” နဲ႔လည္း ျပည့္စံုသြားပါတယ္။
■အရွဳခံအာ႐ံုေပၚမွာ စိတ္အားစိုက္ေနရလို႔သမၼဝါယာမမဂၢင္၊
■အရွဳခံအာ႐ံု ေပ်ာက္မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားရလို႔ သမၼာသတိမဂၢင္၊
■အရွဳခံအာ႐ံုေပၚမွာ စိတ္ကို ၿငိမ္ကပ္ထားရလို႔ သမၼာသမာဓိမဂၢင္၊ “သမာဓိမဂၢင္သံုးပါး”နဲ႔လည္း
ျပည့္စံုသြားပါတယ္။
■အရွဳခံအာ႐ံုရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သေဘာ၊ အမ်ားဆိုင္သေဘာေတြကို အမွန္အတိုင္း သိျမင္သြားလို႔ သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္၊
■အဲဒီလို သိျမင္ႏိုင္ေအာင္ အရွဳခံအာ႐ံုေပၚမွာ စိတ္ၫႊတ္ေပးေနရလို႔ သမၼာသကၤပၸမဂၢင္၊
“ပညာမဂၢင္ ႏွစ္ပါး” နဲ႔လည္း ျပည့္စံုသြားပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္နဲ႔တစ္ခ်ိန္ မဂၢင္အႏုအရင့္ေတာ့ ကြာမွာေပါ့။ အရဟတၱမဂ္နဲ႔ ယွဥ္တြဲေနတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးအဆင့္အထိ
ရင့္က်က္ျပည့္စံုသြားၿပီဆို
တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ အႏွိဳင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္
အႏွိဳင္းမဲ့လမ္းျဖစ္တယ္လို႔
လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဆိုတဲ့ အႏွိဳင္းမဲ့လမ္းကို
လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင
ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ ။
ေလာကမွာ ရွိရွိသမွ် လမ္းအားလံုးထဲမွာ “မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သို႔မဟုတ္ သတိပ႒ာန္လမ္း” ဟာ
“အႏွိဳင္းမဲ့လမ္း” ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းထက္ ပိုၿပီး
လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ ေကာင္းပါတယ္လို႔ ႏွိဳင္းယွဥ္စရာ၊ အစားထိုးစရာ၊ ထပ္တူျပဳစရာ တျခား “လမ္း”မရွိေတာ့လို႔ပါပဲ။
မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းနဲ႔ လဲလွယ္သင့္၊ လဲလွယ္ထိုက္တဲ့ တျခားလမ္း ေလာကမွာ
မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ “အႏွိဳင္းမဲ့လမ္း”ျဖစ္ပါတယ္
လမ္းဆိုတာရွိရင္ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဆိုတာ ရွိရစျမဲပါ။ အဲဒီလမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဟာ ေကာင္းတဲ့ပန္းတိုင္လည္း
ျဖစ္ႏိုင္သလို ဆိုးတဲ့ပန္းတိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ ပန္းတိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊
ဆင္းရဲတဲ့ပန္းတိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ပကတိလမ္း၊ အက်င့္လမ္း လို႔ လမ္းႏွစ္မ်ိဳးရွိတဲ့ေနရာမွာပကတိလမ္းေတြ အားလံုးရဲ႕ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဟာ
ၿမိဳ႕ရြာေတာေတာင္ စတဲ့ ရုပ္တရားေတြသာျဖစ္သလို၊သတိပ႒ာန္မွတစ္ပါးေသာ အက်င့္လမ္းေတြရဲ႕
လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ဟာလည္း လူ႔ဘံု၊ နတ္ဘံု၊ ျဗဟၼာဘံု၊ (သို႔မဟုတ္)လူ႔ခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊
ျဗဟၼာခ်မ္းသာဆိုတဲ့ ႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
႐ုပ္တရား၊ နာမ္တရား ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ခႏၶာ၊ နာမ္ခႏၶာဟာ ေလာကမွာ “အဆိုးဝါးဆံုးဆင္းရဲ၊ အႏွိဳင္းမဲ့ဆင္းရဲ”လို႔
ဆိုထားေတာ့ ႐ုပ္ခႏၶာ၊ နာမ္ခႏၶာမွာပဲ လမ္းဆံုးတဲ့ အဲဒီ ပကတိလမ္း၊ အက်င့္လမ္းေတြ အားလံုးဟာ
အႏွိဳင္းမဲ့ဆင္းရဲဆီကိုပဲ ဦးတည္ေနတဲ့အတြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္၊ ေလွ်ာက္လမ္းထိုက္တဲ့
အေကာင္းဆံုးလမ္း၊ အႏွိဳင္းမဲ့လမ္းေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။
မဂၢင္ရွစ္ပါး၊ သတိပ႒ာန္တရားဆိုတဲ့ အက်င့္လမ္းရဲ႕ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ကေတာ့ “နိဗၺာန္”ျဖစ္ပါတယ္။
နိဗၺာန္ဟာ ေလာကမွာ အေကာင္းဆံုးခ်မ္းသာ၊ အႏွိဳင္းမဲ့ခ်မ္းသာလို႔ ဆိုထားေတာ့ နိဗၺာန္မွာသာ
လမ္းဆံုးတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ အႏွိဳင္းမဲ့ခ်မ္းသာဆီကိုပဲ ဦးတည္ေနတဲ့အတြက္
ေလွ်ာက္လွမ္းသင့္၊ ေလွ်ာက္လွမ္းထိုက္တဲ့ အေကာင္းဆံုးလမ္း၊ အႏွိဳင္းမဲ့လမ္း ျဖစ္ရပါတယ္။
လမ္းရဲ႕ သေဘာသဘာဝက သူဖယ္ရွားႏိုင္တာေတြကို ဖယ္ရွားပစ္တတ္ၿပီး သူပို႔ေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကို
ပို႔ေပးတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ တျခားတျခားေသာ လမ္းေတြက ကိုယ့္ကို
ေကာင္းက်ိဳးျပဳမယ့္အရာေတြကိ
စိတ္ခ် လက္ခ် အားမကိုးထိုက္ပါဘူး။
မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းကေတာ့ ကိုယ့္ကို ဆိုးက်ိဳးျပဳမယ့္အရာမွန္သမွ
ဖယ္ရွားသုတ္သင္ေပးတတ္သလို ကိုယ့္ကို ေကာင္းက်ိဳးျပဳမယ့္ ေနရာမွန္သမွ်ကိုလည္း
မေရာက္အေရာက္ ပို႔ေပးတတ္ပါတယ္။ သူဖယ္ရွားသုတ္သင္ေပးတဲ့အရာေ
အထြတ္အထိပ္ကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ပူေလာင္ေစတတ္၊ ညစ္ႏြမ္းေစတတ္တဲ့ ကိေလသာတရားေတြပါပဲ။
သူပို႔ေဆာင္ေပးတဲ့ေနရာေတြထဲ
ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အပူနဲ႔ ဆင္းရဲမွန္သမွ်ကို ဖယ္ရွားရွင္းလင္းေပးၿပီး၊အေ
ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့အတြက္ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ စိတ္ခ်လက္ခ် အားကိုးထုိက္တဲ့
လမ္းေကာင္းလမ္းျမတ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။
မဂၢင္ရွစ္ပါးဆိုတာကေတာ့…
●သမၼာဒိ႒ိ - မွန္ေသာသိျမင္ျခင္း၊
●သမၼာသကၤပၸ - မွန္ေသာၾကံစည္ျခင္း၊
●သမၼာဝါစာ - မွန္ေသာေျပာဆိုျခင္း၊
●သမၼာကမၼႏၲ - မွန္ေသာျပဳလုပ္ျခင္း၊
●သမၼာအာဇီဝ - မွန္ေသာအသက္ေမြးျခင္း၊
●သမၼာဝါယာမ - မွန္ေသာအားထုတ္ျခင္း၊
●သမၼာသတိ - မွန္ေသာအမွတ္ရျခင္း၊
●သမၼာသမာဓိ - မွန္ေသာစူးစိုက္ျခင္းတို႔ပဲ
အဲဒီရွစ္ပါးထဲက
■သမၼာဝါစာ၊ သမၼာကမၼႏၲ၊ သမၼာအာဇီဝ၊
သံုးပါးကို သီလမဂၢင္လို႔ ေခၚပါတယ္။
■သမၼာဝါယာမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိ၊
သံုးပါးကို သမာဓိမဂၢင္လို႔ ေခၚပါတယ္။
■သမၼာဒိ႒ိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊ ႏွစ္ပါးကို ပညာမဂၢင္လို႔
ေခၚပါတယ္။
မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ “သီလမဂၢင္၊ သမာဓိမဂၢင္၊ ပညာမဂၢင္”လို႔ မဂၢင္သံုးပါး ရပါတယ္။
မဂၢင္ဆိုတာ မဂ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းကို ေခၚတာပါ။မဂ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းက သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာလို႔
သံုးပါးရွိပါတယ္။ သတိပ႒ာန္တရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ေနရင္ အဲဒီမဂ္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း၊
မဂၢင္တရားေတြ အလိုအေလ်ာက္ ျပည့္စံုသြားပါတယ္။ သတိပ႒ာန္တရား အားမထုတ္ဘဲနဲ႔ မဂၢင္တရားေတြ
လံုးဝ ျဖစ္ေပၚမလာႏိုင္ပါဘူး။ မဂၢင္သံုးပါး၊ မဂၢင္ရွစ္ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုခ်င္ရင္
သတိပ႒ာန္တရားကို စနစ္တက် ပြားမ်ားအားထုတ္ရပါမယ္။
သတိပ႒ာန္ဆိုတာ သတိျပ႒ာန္းတဲ့အလုပ္၊ သတိေရွ႕သြားရွိတဲ့အလုပ္လို႔
ဝိပႆနာအလုပ္မွာ သတိက ေရွ႕သြားေခါင္းေဆာင္၊ ပညာက ေနာက္လိုက္ျဖစ္ပါတယ္။
သတိကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ အလုပ္မို႔လို႔လည္း ဝိပႆနာအလုပ္ကို သတိပ႒ာန္လို႔ ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ပညာကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီးလုပ္ရတဲ့ အလုပ္ဆိုရင္ ပညာပ႒ာန္လို႔
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူမွာေပါ့။
သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္ဟာ နိဗၺာန္သြားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာလမ္း၊ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။
တျခားလမ္းက သြားလို႔ နိဗၺာန္မေရာက္ႏိုင္ပါဘူး။သတိပ႒ာန္လမ္းကသြားမွ နိဗၺာန္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
●သတိပ႒ာန္လမ္းဟာ နိဗၺာန္အတြက္သာ တစ္ခုတည္းေသာလမ္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။
●သတၱဝါေတြရဲ႕ စိတ္စင္ၾကယ္ဖို႔အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္းပါ။
●စိုးရိမ္ပူေဆြးမွဳ လံုးဝကင္းေပ်ာက္ဖို႔အတြက္လည
●ငိုေႂကြးျမည္တမ္းမွဳ လံုးဝ လြန္ေျမာက္ဖို႔အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္း၊
●ကိုယ္ဆင္းရဲမွဳ လံုးဝ ႐ုပ္သိမ္းဖို႔အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္း၊
●စိတ္ဆင္းရဲမွဳ လံုးဝခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔ အတြက္လည္း တစ္ခုတည္းေသာလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။
သတၱဝါေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ ပံုမွန္အားျဖင့္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းေပက်ံေနပါတယ္။
စိတ္တက္ႂကြမွဳမ်ိဳးစံု၊ စိတ္ပ်က္က်မွဳမ်ိဳးစံုနဲ႔ ညစ္ပတ္ခ်င္တိုင္း၊ညစ္ပတ္ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ကို သတိပ႒ာန္ေရစင္နဲ႔ သြန္းေလာင္းေဆးေလွ်ာ္မွသာ ျဖဴေဖြးသန္႔စင္သြားႏိုင္ပါတ
ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ အရိယာသာဝကအားလံုးရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ကိေလသာအညစ္အေၾကး
ကင္းေဝးျဖဴစင္ခဲ့ရတာဟာ သတိပ႒ာန္ေရစင္ရဲ႕ အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္သာ ျဖစ္တာမို႔ မိမိရဲ႕ စိတ္အစဥ္ကို
ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလိုသူတိုင္း
“သတိပ႒ာန္လမ္း”ကို မျဖစ္မေန ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါမယ္။
စိုးရိမ္ပူေဆြးမွဳ ေသာကတရားနဲ႔ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းမွဳ ပရိေဒဝတရားဟာ ေဒါသမကင္းသူ လူသားတိုင္းနဲ႔
အျမဲတမ္း ဆက္ဆံေနပါတယ္။ ေဒါသကို အႂကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ၿပီးျဖစ္တဲ့ အနာဂါမ္၊
ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ေတြကလြဲရင္ လူသားတိုင္းရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ေသာက နဲ႔ ပရိေဒဝ အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ခြင့္ရွိပါတယ္။
ျဖစ္ေနဆဲ ေသာက၊ ပရိေဒဝေတြကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔နဲ႔ျဖစ္မလာေသးတဲ့ ေသာက၊ ပရိေဒဝေတြကို
တားဆီးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းကေတာ့ သတိပ႒ာန္လမ္း တစ္လမ္းပဲ ရွိပါတယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေသာက၊ ပရိေဒဝမ်ားတယ္ေျပာေျပာ၊
ပဋာစာရာ (အမ်ားေျပာ ပဋာစာရီ)ရဲ႕ ေသာက၊ ပရိေဒဝကိုေတာ့ မီမယ္ မထင္ပါဘူး။
■ခင္ပြန္းသည္က ေႁမြကိုက္လို႔ေသ၊
■သားအႀကီးက ေရနစ္လို႔ေသ၊
■သားအငယ္က စြန္ခ်ီလို႔ေသ၊
■မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ေမာင္ျဖစ္သူက အိမ္ၿပိဳလို႔ေသ၊
တစ္ေန႔တည္း တစ္ရက္တည္းမွာေျခာက္ေလာင္းၿ
ရင္တြင္းက အပူမီး ဘယ္ေလာက္မ်ား ႀကီးလုိက္မလဲ။
ခါးဝတ္ေတာင္ မကပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အ႐ူးတစ္ပိုင္း၊မိန္းမ႐ိုင္းႀကီးျဖစ္သြားရရ
ရင္တြင္းေသာကမီးနဲ႔ ရင္တြင္းပရိေဒဝမီးကို သတိပ႒ာန္ေရစင္ေရခ်မ္းက တစ္မုဟုတ္ခ်င္း
ၿငိမ္းေအးေစႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ပဋာစာရာေလာက္ အျဖစ္မဆိုးတဲ့ ယေန႔လူသားေတြအေနနဲ႔ သတိပ႒ာန္လမ္းကိုသာ
မွန္မွန္ေလွ်ာက္လွမ္းေနမယ္ဆ
ၾကံဳလာသမွ် ပရိေဒဝပြားစရာအေနအထားေတြဟာ ပ်င္းစရာေတာင္ ေကာင္းေနပါလိမ့္မယ္။
“ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္” လို႔ အလြယ္တကူ ေရရြတ္ၿပီး ရယ္ရယ္ျပံဳးျပံဳး ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
အေၾကာင္းတရားအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။ နာလိုက္၊ က်င္လိုက္၊
ကိုက္လိုက္၊ ခဲလိုက္၊ ေအာင့္လိုက္၊ ယားလိုက္နဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ ႐ုပ္ကိုယ္ခႏၶာႀကီးရဲ႕ ဒုကၡေဝဒနာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အနာေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးကို
သတိပ႒ာန္ေဆးေတာ္ႀကီးက အႂကြင္းမဲ့ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးႏိုင္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္မွာ လံုးဝ ေပ်ာက္ကင္းသြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိသလို၊ဘဝခႏၶာအသစ္ ထပ္မျဖစ္တဲ့
ခ်ဳပ္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ခႏၶာခ်ဳပ္တဲ့အခါ လံုးဝ ေပ်ာက္ကင္းသြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။
ေလာကမွာရွိတဲ့ တျခားေဆးေတြက ဒုကၡေဝနာေတြ၊ အနာေရာဂါေတြကို ကာလအခိုက္အတန္႔၊
ဘဝအခိုက္အတန္႔ပဲ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေစႏိုင္ပါတယ
ကိုယ္ဆင္းရဲမွဳအမ်ိဳးမ်ိဳးမ
ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါမယ္။
ေငြေၾကးဥစၥာ မျပည့္စံုတဲ့လူကို “လူဆင္းရဲ”လို႔ ေခၚၾကသလို၊အရည္အေသြးေကာင္းေ
မျပည့္စံုတဲ့ စိတ္ကိုလည္း စိတ္ဆင္းရဲလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့လူဟာ စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြးေကာင္းေတြ
ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး၊ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အဆိုးကိစၥေတြကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့
စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး ခ်ိဳ႕တဲ့ကင္းမဲ့ေနသူဟာ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့လူပါပဲ။
လူေတြ စိတ္ဆင္းရဲၾကတယ္ဆိုတာ အမ်ားအားျဖင့္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးသား အဆင္မေျပမွဳေတြကို
“ပိုေတြး”လို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ အဆင္မေျပမွဳေတြကို “ႀကိဳေတြး”လို႔ပါ။
“ပိုေတြး” နဲ႔ ”ႀကိဳေတြး”ကို အေဖာ္လုပ္ၿပီး စိတ္နစ္မြန္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ
လက္ရွိအေျခအေနကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတဲ့ “လိုေတြး”
မေတြးႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ စိတ္ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ၿပီး၊စိတ္ဆင္းရဲရပါတယ
“ပိုေတြး” နဲ႔ “ႀကိဳေတြး” ကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္ၿပီး၊“လိုေတြး” ကိုသာ စနစ္တက် ေဖာ္ထုတ္
က်င့္သံုးႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ “လိုေတြး” ကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရင္လည္း၊
ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တဲ့သူဆီ အျမန္ဆံုး ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
►ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္တုန
နတ္သားတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးပါတ
နတ္သမီးငါးရာ ႐ုတ္တရက္ စုေတၿပီး အဝီစိငရဲက်သြားတာရယ္၊မိမိနဲ႔ က်န္နတ္သမီးငါးရာလည္း ေနာက္ခုနစ္ရက္အၾကာမွာ စုေတၿပီး အဝီစိငရဲက်ရမွာရယ္ကို ေတြ႕ျမင္သိရွိရတဲ့အတြက္ သုျဗဟၼနတ္သားဟာ အႀကီးအက်ယ္
ထိတ္လန္႔တုန္လွဳပ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနပါတယ္။
“ပိုေတြး” ၊“ႀကိဳေတြး” ေတြနဲ႔ လံုးေထြးရစ္ပတ္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ သုျဗဟၼနတ္သားဟာ
“လိုေတြး” ကို စဥ္းစားမရတဲ့အဆံုး နတ္သမီးငါးရာနဲ႔အတူ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံေမွာက္
အေျပးေလးဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ပါတ
အတိတ္၊ အနာဂတ္ ႏွစ္ဖက္မွာ အစြန္းမထြက္ဘဲ“လိုေတြး”နဲ႔ ပစၥဳပၸန္မွာ အလယ္လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔
သတိပ႒ာန္အလယ္လမ္းကို ၫႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ၫႊန္ျပတဲ့ “သတိပ႒ာန္အလယ္လမ္း”အတိုင္းေလွ်ာက္လွမ္းလိုက္တဲ့အတြက္ သုျဗဟၼနတ္သားနဲ႔ နတ္သမီးငါးရာ စိတ္ဆင္းရဲမွဳေတြ ေျပေပ်ာက္ၿပီး
ေသာတာပန္တည္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဘးမွလည္း ထာဝရ လြတ္ေျမာက္သြားၾကပါတယ္။
စိတ္ဆင္းရဲမွဳအားလံုးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာထြက္ေပါက္ကေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနကို
သတိတင္းတင္း၊ ဉာဏ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ ရင္ဆိုင္တဲ့ သတိပ႒ာန္အက်င့္လမ္းပါပဲ။
ဘယ္လို စိတ္ဆင္းရဲမွဳမ်ိဳးနဲ႔မွ မပတ္သက္ခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ပစၥဳပၸန္က်က် ရွဳသိရတဲ့ သတိပ႒ာန္
အက်င့္လမ္းကို သံသယကင္းစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရပါမယ္။
အရွဳခံအာ႐ံုရဲ႕ သေဘာသဘာဝအေပၚ မူတည္ၿပီး သတိပ႒ာန္က ေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
●ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္၊
●ေဝဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္၊
●စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္နဲ႔
●ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္တို႔ပါပ
■“ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္”ဆိုတာ
ျပဳေနသမွ် အျပဳအမူေတြကို ျဖစ္ေနတဲ့အတိုင္း၊ ျပဳေနတဲ့အတိုင္း ႐ိုး႐ိုးေလး မွတ္ေန၊ သိေနတဲ့သေဘာပါပဲ။
သြားရင္ “သြားတယ္”၊ ရပ္ရင္ “ရပ္တယ္”၊ ထိုင္ရင္ “ထိုင္တယ္”၊ ေလ်ာင္းရင္ “ေလ်ာင္းတယ္”၊
ေကြးရင္ “ေကြးတယ္”၊ ဆန္႔ရင္ “ဆန္႔တယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
■“ေဝဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္” ဆိုတာကေတာ့ ခံစားရသမွ် ေဝဒနာေတြကို ခံစားေနတဲ့အတိုင္း
႐ိုး႐ိုးေလး မွတ္ေန၊ သိေနတဲ့သေဘာပါပဲ။ နာရင္ “နာတယ္”၊ ေအာင့္ရင္ “ေအာင့္တယ္”၊
ဆင္းရဲရင္ “ဆင္းရဲတယ္”၊ ခ်မ္းသာရင္ “ခ်မ္းသာတယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
■“စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္”ဆိုတ
႐ိုး႐ိုးေလးမွတ္ေန၊ သိေနတဲ့သေဘာပါပဲ။ လိုခ်င္ရင္ “လိုခ်င္တယ္”၊ စိတ္ဆိုးရင္ “စိတ္ဆိုးတယ္”၊
ဝမ္းနည္းရင္ “ဝမ္းနည္းတယ္”၊ ဝမ္းသာရင္ “ဝမ္းသာတယ္”၊ ေတြးရင္ “ေတြးတယ္”၊ စဥ္းစားရင္ “စဥ္းစားတယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
■“ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္”ဆိုတာ
႐ိုး႐ိုးေလး မွတ္ေန၊ သိေနတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ျမင္ရင္ “ျမင္တယ္”၊ ၾကားရင္ “ၾကားတယ္”၊
နံရင္ “နံတယ္”၊ စားရင္ “စားတယ္”၊ ထိရင္ “ထိတယ္”၊ သိရင္ ”သိတယ္” စသည္အားျဖင့္ေပါ့။
လိုရင္းအႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ႐ုပ္ကို ရွဳတဲ့ ႐ုပ္သတိ႒ာန္နဲ႔ နာမ္ကို ရွဳတဲ့ နာမ္သတိပ႒ာန္ဆိုၿပီးေတာ့
သတိပ႒ာန္လုပ္ငန္းစဥ္ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ကို မဂ္ဉာဏ္၊
ဖိုလ္ဉာဏ္နဲ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳလိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွန္ရင္ အဲဒီ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကိ
႐ုပ္သက္သက္ပဲ ရွဳမယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီး၊႐ုပ္ကိုခ်ည္း မ ရွဳရပါဘူး။
နာမ္သက္သက္ပဲ ရွဳမယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းၿပီး၊နာမ္ကိုခ်ည္း မရွဳရပါဘူး။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ႐ုပ္သက္သက္ရွဳ႐ံု၊ နာမ္သက္သက္ရွဳ႐ံုနဲ႔ တရားမရႏိုင္၊ မဂ္စိတ္မက်ႏိုင္လို႔ပါပဲ။
တကယ္ မဂ္စိတ္က်တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တခ်ိဳ႕က ႐ုပ္ကုိရွဳရင္း က်သလို ၊တခ်ိဳ႕က နာမ္ကုိရွဳရင္း က်ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ႐ုပ္ကို ရွဳရင္း၊ (သို႔မဟုတ္)နာမ္ကို ရွဳရင္း မဂ္စိတ္က်ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဝိပႆနာအလုပ္
အားထုတ္ေနစဥ္အခ်ိန္မွာေတာ့ ႐ုပ္ကိုေရာ၊ နာမ္ကိုေရာ ရွဳပြားရပါတယ္။
႐ုပ္ထင္ရွားရင္ ႐ုပ္၊ နာမ္ထင္ရွားရင္ နာမ္၊ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ရွဳပြားရပါတယ္။
႐ုပ္ရွဳရင္း မဂ္စိတ္က်သြားသူကို ေထာက္ၿပီး၊႐ုပ္သက္သက္ ရွဳလည္း တရားရႏိုင္တယ္၊
နာမ္ ရွဳရင္း မဂ္စိတ္က်သြားသူကို ေထာက္ၿပီး၊နာမ္သက္သက္ ရွဳလည္း တရားရႏိုင္တယ္လို႔
ယူဆၿပီး သတိပ႒ာန္ အလုပ္ခြင္စဝင္ကတည္းက တစ္ေလွ်ာက္လံုး ႐ုပ္သက္သက္၊ နာမ္သက္သက္ခ်ည္းပဲ
ရွဳေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ တရားထူး၊တရားျမတ္ မရႏိုင္ပါဘူး။
အေျပးသမားေတြ ပန္းဝင္တဲ့အခါ တခ်ိဳ႕က ဘယ္ေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က ညာေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္ပါတယ္။ ဘယ္ညာေျခစံုလွမ္းၿပီး ပန္းဝင္တဲ့သူ မရွိပါဘူး။
ဘယ္ေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး ေျပးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ဘယ္ေျခတစ္ဖက္တည္းနဲ႔
ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳး ေျပးလာတယ္လို႔ ေျပာရင္ မွားပါတယ္။ ညာေျခလွမ္းနဲ႔ ပန္းဝင္လာတာကို ၾကည့္ၿပီး ၊
ေျပးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ညာေျခတစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳး ေျပးလာတယ္လို႔ ေျပာရင္ မွားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေျခေရာ၊ ညာေျခေရာ၊
ေျခႏွစ္ဖက္စလုံး သံုးၿပီး အားကုန္ေျပးခဲ့ရတာပါ။ ပန္းဝင္ေတာ့မွသာ ေျခတစ္ဖက္ဖက္နဲ႔ ပန္းဝင္သြားတာပါ။
အဲဒီလိုပါပဲ၊ ႐ုပ္တရားအေပၚမွာလည္း အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ လကၡဏာဉာဏ္ ရင့္သန္ေအာင္၊
နာမ္တရားအေပၚမွာလည္း အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ လကၡဏာဉာဏ္ ရင့္သန္ေအာင္ ရွဳပြားရင္းနဲ႔
မဂ္ဉာဏ္၊ ဖိုလ္ဉာဏ္ ဆိုက္ေရာက္ၿပီး ၊နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရပါတယ္။
သတိပ႒ာန္ဆိုတဲ့ အႏိွဳင္းမဲ့လမ္းမွာ ႐ုပ္ရွဳျခင္းဆိုတဲ့ ဘယ္ေျခေရာ၊ နာမ္႐ွဳျခင္းဆိုတဲ့ ညာေျခပါ၊
ေျခႏွစ္ဖက္လံုးသံုးၿပီး ေလွ်ာက္လွမ္းရပါမယ္။
႐ုပ္အာ႐ံု၊ နာမ္အာ႐ံု၊ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ရွဳပြားတဲ့ေနရာမွာလည္း ကိုယ္ ရွဳခ်င္တဲ့ အာ႐ံုေလးေတြေတာ့ ရွဳမယ္၊
ကိုယ္မ ရွဳခ်င္တဲ့ အာ႐ံုႀကီးေတြေတာ့ မရွဳဘူးဆိုၿပီး အာ႐ံုေရြးမေနရပါဘူး။ စိတ္အစဥ္မွာ
ေပၚလြင္ထင္ရွားလာသမွ်၊ဘယ္အာ
အလုပ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ဣရိယာပုတ္မေရြး၊ အခ်ိန္မေရြး ဆိုတဲ့ မေရြးေလးပါးကို လက္ကိုင္ထားၿပီး၊
သတိပ႒ာန္တရား ရွဳပြားသြားမယ္ဆိုရင္၊အာ႐ံုမေရြးဆိုတဲ့ အဓိကမေရြးနဲ႔လည္း
ဝိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္ၿပီးသားျဖစ္သြားပါတယ
သတိပ႒ာန္ဝိပႆနာတရားဟာ ရိပ္သာမွာမွ အားထုတ္လို႔ရတဲ့တရားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ထိုင္မွ အားထုတ္လို႔ရတဲ့တရားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ဣရိယာပုတ္မေရြး၊
အခ်ိန္မေရြး အားထုတ္လို႔ရတဲ့ တရားပါ။ နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ကလည္း
အလုပ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ ဣရိယာပုတ္မေရြး၊ အခ်ိန္မေရြး ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
႐ုပ္ သို႔မဟုတ္ နာမ္၊ အရွဳခံအာ႐ံုတစ္ခုခုအေပၚမွာ သတိပ႒ာန္နည္းက် ရွဳမွတ္စိတ္ကေလး
တည့္တည့္မတ္မတ္ က်ေရာက္ေနၿပီဆိုရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မဂၢင္ရွစ္ပါးလံုး အျပည့္အစံု ပါဝင္ေနပါတယ္။
■လိမ္ညာ၊ ကုန္းတိုက္၊ ဆဲေရး၊ ေပါ့ပ်က္ဆိုတဲ့ ဝစီဒုစ႐ိုက္ေလးပါး ေရွာင္ၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔
သမၼာဝါစာမဂၢင္၊
■သတ္ျဖတ္၊ ခိုးဝွက္၊ မွားယြင္းဆိုတဲ့ ကာယဒုစ႐ိုက္သံုးပါး ေရွာင္ၿပီးသားျဖစ္ေနလုိ႔
သမၼာကမၼႏၲမဂၢင္၊
■မေတာ္မတရား အသက္ေမြးမွဳ ေရွာင္ၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔ သမၼာအာဇီဝမဂၢင္၊
“သီလမဂၢင္သံုးပါး” နဲ႔လည္း ျပည့္စံုသြားပါတယ္။
■အရွဳခံအာ႐ံုေပၚမွာ စိတ္အားစိုက္ေနရလို႔သမၼဝါယာမမဂၢင္၊
■အရွဳခံအာ႐ံု ေပ်ာက္မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားရလို႔ သမၼာသတိမဂၢင္၊
■အရွဳခံအာ႐ံုေပၚမွာ စိတ္ကို ၿငိမ္ကပ္ထားရလို႔ သမၼာသမာဓိမဂၢင္၊ “သမာဓိမဂၢင္သံုးပါး”နဲ႔လည္း
ျပည့္စံုသြားပါတယ္။
■အရွဳခံအာ႐ံုရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သေဘာ၊ အမ်ားဆိုင္သေဘာေတြကို အမွန္အတိုင္း သိျမင္သြားလို႔ သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္၊
■အဲဒီလို သိျမင္ႏိုင္ေအာင္ အရွဳခံအာ႐ံုေပၚမွာ စိတ္ၫႊတ္ေပးေနရလို႔ သမၼာသကၤပၸမဂၢင္၊
“ပညာမဂၢင္ ႏွစ္ပါး” နဲ႔လည္း ျပည့္စံုသြားပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္နဲ႔တစ္ခ်ိန္ မဂၢင္အႏုအရင့္ေတာ့ ကြာမွာေပါ့။ အရဟတၱမဂ္နဲ႔ ယွဥ္တြဲေနတဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးအဆင့္အထိ
ရင့္က်က္ျပည့္စံုသြားၿပီဆို
တစ္ေလာကလံုးရဲ႕ အႏွိဳင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္
အႏွိဳင္းမဲ့လမ္းျဖစ္တယ္လို႔
လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္း၊ သတိပ႒ာန္လမ္းဆိုတဲ့ အႏွိဳင္းမဲ့လမ္းကို
လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင
ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】
【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါ
Posted by►
www.facebook.com/
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက၊အပၸမာဒမဂၢဇင္း၊ႏုိဝင္ဘာလ၊၂၀
【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါ
Posted by►
www.facebook.com/
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက၊အပၸမာဒမဂၢဇင္း၊ႏုိဝင္ဘာလ၊၂၀
No comments:
Post a Comment