“ တကယ္မေသခင္ အစမ္းေသၾကည့္ၾကရေအာင္ ”

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

ဒီဘ၀ဒီခႏၶာနဲ႕ သံသရာ၀ဋ္ဇာတ္ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ အားမထုတ္ႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေသလြန္ျပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ဖုိ႔ကိစၥကို အေရးတၾကီး ထည့္သြင္းစဥ္းစားရပါဦးမယ္။

ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ ေကာင္းရာသုဂတိေရာက္ဖုိ႔ ေသခ်ာျပီးသားပါ။ ေအာက္ဆံုး အရိယာျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သြားျပီဆုိရင္ပဲ အပါယ္ေလးပါးဆုိတဲ့ မေကာင္းရာဒုဂၢတိကို လံုး၀ မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ ေသလြန္ခါနီးမွာ အပါယ္ေလးပါး က်ေရာက္သြားေစနုိင္တဲ့ အာရုံဆုိး၊ နိမိတ္ဆုိးေတြ ထင္ျမင္မလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

ေသာတာပန္မွ မျဖစ္ေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ပုထုဇဥ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေလာက္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ သူေတာ္စင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေၾကာင္းမေတာ္ရင္ အာရုံဆုိး၊ နိမိတ္ဆုိးေတြ ထင္ျမင္လာျပီး အပါယ္ေလးပါး က်ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။
တကယ္ေသလြန္ခါနီးအခ်န္မွာ အာရုံဆုိး၊ နိမိတ္ဆိုးေတြ ထင္ျမင္မလာဖုိ႔အတြက္ မေသခင္ကတည္းက ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ အေသၾကီးကို ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေသေလးနဲ႔ ေလ့က်င့္ထားရပါမယ္။

“အေသၾကီး”ဆုိတာ ဘ၀တစ္ခုလံုးရဲ႕ ေေနာက္ဆံုးအျပီးအျပတ္ ေသလြန္ျခင္းကို ေျပာတာပါ။ တကယ္ေသသြားတာကို ေျပာတာပါ။ “အေသေလး”ဆုိတာကေတာ့ ဘ၀တစ္ေန႔တာရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အိပ္စက္ျခင္းကိုေျပာတာပါ။ တဒဂၤ၊ တစ္ခဏ ေသသလိုျဖစ္သြားတာကို ေျပာတာပါ။ အေသၾကီးဆုိတာ မႏုိးေသာအိပ္စက္ျခင္းျဖစ္ျပီး အေသေလးဆိုတာ ႏုိးေသာအိပ္စက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မႏုိးေသာအိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ အိပ္စက္ခါနီးအခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆံုး အေနအထားျဖစ္ေနဖုိ႔အတြက္ ႏုိးေသာအိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ အိပ္စက္ခါနီးအခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုး အေနအထားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။

အေသၾကီးနဲ႔ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ အာရုံေကာင္း၊ နိမိတ္ေကာင္းေတြ ထင္ျမင္ေနဖို႔အတြက္
အေသေလးနဲ႔ ေသခါနီးအခ်ိန္ကို အာရုံေကာင္း၊ နိမိတ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ထံုမႊမ္းေပးထားရပါမယ္။
ညအိပ္စက္တာဟာ အေသေလးနဲ႔ ေသတာပါ။ ညအိပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ မ်က္စိမွိတ္လုိက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ အာရုံေကာင္းေတြ ကုသိုလ္အာရုံေတြပဲ ထင္ျမင္ေနေစရပါမယ္။

ကုသိုလ္အာရုံက ဒါနအာရုံ၊ သီလအာရုံ၊ သမထအာရုံ၊ ၀ိပႆနာအာရုံလုိ႔ ေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
တကယ္ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ ဘယ္ကုသိုလ္အာရုံထင္လာမယ္၊ ဘယ္ကုသုိလ္ကို အာရုံယူလုိ႔ရမယ္ဆုိတာ ၾကိဳတင္မသိႏုိင္တဲ့အတြက္ အိပ္ခါနီးအခ်ိန္မွာ ကုသိုလ္အာရုံေလးမ်ိဳးလံုးကို ယူထားရပါမယ္။

စနစ္တက် ၾကိဳတင္ေလ့က်င့္ထားတာေတာင္မွ တကယ့္တကယ္ေသခါနီးက်ေတာ့ ဘယ္ကုသိုလ္ကို အာရုံယူရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ သိခဲ့ရင္ေတာင္မွ အင္အားၾကီးမားတဲ့ အစြဲအလမ္းအာရုံကို အာရုံယူဖုိ႔ ခက္ခဲေနတတ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ညအိပ္ခါနီးအခ်ိန္ကို တကယ္ေသခါနီးအခ်ိန္လို သေဘာထားျပီး ကုသိုလ္အာရုံ စြဲျမဲေအာင္ အေလးအနက္ထား ၾကိဳးစားၾကရပါမယ္။

♦ ဒါနအာရုံအေနနဲ႔ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အထိ ဘ၀တစ္သက္တာမွာ ျပခဲ့တဲ့
ဒါနေကာင္းမူေတြထဲက ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုး၊ ကိုယ္ပီတိအျဖစ္ဆံုး ဒါနေကာင္းမူတစ္ခုခုကို အာရုံျပဳရပါမယ္။
အဲဒီဒါနေကာင္းမူဟာ ေငြေၾကးအကုန္အက်အေနနဲ႔ နည္းခ်င္လည္းနည္းမယ္၊ မ်ားခ်င္လည္းမ်ားမယ္၊ လံုး၀မကုန္က်ဘဲရင္လည္း ရွိမယ္။
အကုန္အက်အနည္းအမ်ားက အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တကယ္ ႏွစ္သက္ေက်နပ္ဖို႔၊ ကိုယ္တကယ္ ၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္ဖို႔က အဓိကပါ။
အကုန္အက်မ်ားတုိင္း အက်ိဳးေပးထက္သန္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ "ပီတိအားေကာင္းမွ" အက်ိဳးေပးထက္သန္တာပါ။
ကိုယ္ပီတိအျဖစ္ဆံုး ဒါနေကာင္းမူကို ခုေလာေလာဆယ္ လွဴေနရသလို အာရုံထင္ျမင္ျပီး ၀မ္းေျမာက္ပီတိ ျဖစ္ေနရပါမယ္။

♦ ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီးတုိင္း ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ အသစ္လဲတဲ့အက်င့္ စြဲစြဲျမဲျမဲ လုပ္ေပးပါ။ အိပ္ခါနီး(အေသေလးနဲ႔ ေသခါနီး) ရဲ႕ အနီးကပ္ဆံုး ဒါနကုသိုလ္ျဖစ္လုိ႔ အာရုံယူရတာ အလြန္လြယ္ကူပါတယ္။ ေအးခ်မ္းမူနဲ႔ တစ္ေန႔တာကို အဆံုးသတ္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အစစအရာရာ အဆင္ေျပျပီး ေအးခ်မ္းရပါလိမ့္မယ္။

♦ သီလကုသိုလ္အေနနဲ႔ ေအာက္ထစ္ဆံုး ငါးပါးသီလ၊ လူ၀တ္ေၾကာင္တုိင္း မေစာင့္မျဖစ္ ေစာင့္ရမယ့္ ငါးပါးသီလကို ဆင္ျခင္ရပါမယ္။
ဆင္ျခင္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငါးပါးသီလကို အသစ္ခံယူေဆာက္တည္ပါ။ ေဆာက္တည္ျပီးတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး မက်ိဳးေပါက္ပါေစနဲ႔။
အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း က်ိဳးေပါက္စရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆုိရင္ ငါ အခုလို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ရွစ္ပါးသီလ၊ သာမေဏသီလ၊ ရဟန္းသီလ က်င့္သံုးေနသူေတြကလည္း ကိုယ့္သီလကိုယ္ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းျပီး
၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေနရပါမယ္။ ကုစားသင့္တာရွိရင္ မအိပ္ခင္က ၾကိဳတင္ကုစား ထားရပါမယ္။

♦ သမထကုသိုလ္အေနနဲ႔ ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုး၊ ကိုယ္အၾကည္ညိဳဆံုး ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ တစ္ခုခုကို ပြားမ်ားပါ။ဥပမာ၊ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို အႏွစ္သက္၊ အၾကည္ညိဳဆံုးဆုိရင္
“အရဟံ-ကိေလသာကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အရဟံ-ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္ မေကာင္းမူကို ျပဳေတာ္မမူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊
အရဟံ-ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား”လုိ႔ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အာရုံထင္ျမင္ေအာင္ စိတ္ထဲကေန ႏွလံုးသြင္းပြားမ်ားရပါမယ္။
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးလံုးကို အဓိပၸါယ္သိသိ ပြားႏုိင္ဖို႔အတြက္ ျမန္မာလုိ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြကို ေလ့လာထားရပါမယ္။ က်က္သင့္တာေတြကိုလည္း က်က္ထားရပါမယ္။

♦ ေနာက္တစ္ခု သမထအေနနဲ႔ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားမ်ားေနရပါမယ္။
အနည္းဆံုး “သတၱ၀ါအားလံုး ခ်မ္းသာၾကပါေစ”လုိ႔ သံုးေခါက္ေလာက္ ပြားမ်ားရပါမယ္။
ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ၊ ကိုယ္အားသန္ရာ ေမတၱာပြားနည္းေတြနဲ႔လည္း ေမတၱာပြားႏုိင္ပါတယ္။
"ဒါနကုသိုလ္၊ သီလကုသိုလ္၊ သမထကုသိုလ္ေတြ"
ကို အစဥ္အတုိင္း အာရုံျပဳ ၀မ္းေျမာက္ျပီးျပီဆုိရင္ ေနာက္ဆံုး "၀ိပႆနာကုသိုလ္" နဲ႔ အိပ္လုိက္ပါေတာ့။

♦ ႏွာသီး၀ ေလထိရာအရပ္မွာ သတိကပ္ထားျပီး ေလ၀င္ရင္ “၀င္တယ္”၊ ေလထြက္ရင္ “ထြက္တယ္” ရူမွတ္ျပီးေနပါ။၀င္တုိင္း၊ ထြက္တုိင္းသာ တစ္ဆက္တည္းသိေနမယ္ဆုိရင္ ေလးငါးခ်က္ထက္ ပိုမမွတ္ရပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ၀င္ေလထြက္ေလ ရူမွတ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုးအိပ္ေဆးပါပဲ။

ေလ၀င္၊ ေလထြက္တုိင္း၊ ထိေတြ႕ တြန္းကန္မူေတြကို သိေနမယ္ဆုိရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြလည္း ျဖစ္ခြင့္မရေတာ့ပါဘူး။ သမာဓိ၊ ဉာဏ္ရင့္သန္ျပီးသားပုဂၢိဳလ္ဆုိရင္ အိပ္ရာ၀င္မွာ ေလ၀င္ေလထြက္ မွတ္ရင္းနဲ႔ မဂ္စိတ္က်ျပီး နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားႏုိင္ပါတယ္။
ညအိပ္တုိင္း ဒါနအာရုံ၊ သီလအာရုံ၊ သမထအာရုံ၊ ၀ိပႆနာအာရုံနဲ႔ အိပ္စက္သြားမယ္ဆုိရင္ ေသလြန္ခါနီးမွာလည္း အဲဒီ အာရုံေလးမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေသလြန္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကုသိုလ္အာရုံနဲ႔ ေသလြန္သြားသူကို ေကာင္းရာသုဂတိဘံုေတြက သူဦးကိုယ္ဦး လက္ကမ္းၾကိဳဆုိေနၾကမွာပါ။

ဒါ့ေၾကာင့္ ညအိပ္ရာ၀င္၊ ေခါင္းအံုးေပၚေခါင္းခ်၊ ေက်ာဆန္႔ျပီးတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ ေသနည္းေလ့က်င့္ၾကဖုိ႔ အထူးတုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ မေသခင္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြထဲမွာ ေသနည္းေလ့က်င့္တဲ့ အလုပ္ကိုလည္း ထိပ္ဆံုးေနရာက ထည့္သြင္းထားရပါမယ္။

(ေရႊပါရမီေတာရ အရွင္ဆႏၵာဓိက မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ စာအုပ္မွ-)

Dhamma Danã Source ►
youngbuddhistassociation
ဒီေနရာမွ ကူးယူမွ်ေဝပါသည္။