ယခုတစ္ေလာ လႊတ္ေတာ္အစည္းေ၀းေတြကို ညစဥ္ ၈ နာရီတီဗီေရွ႔မွာ ထိုင္္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေမးခြန္းေမးတယ္။ အဆိုတင္တယ္။ ျပန္ေျဖတယ္။ ဒီသတင္းေတြကိုပဲ ေန႔စဥ္နားေထာင္ေနရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္အားမရဘူးခင္ဗ်ား။
ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ၾကီးကို ဘယ္လိုျပန္လည္ ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုတဲ့ အားမာန္အျပည္႔ပါတဲ့... ထူးကဲတဲ့ဥဏ္ပညာအျပည္၀ ရွိတဲ့....ကၽြန္ေတာ္တို့ျပည္သူေတြ အလြန္အံ့ၾသသြားေစမယ့္..... ခုန္ထျပီးလက္ခုပ္လက္၀ါးတီးခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားေစမယ့္ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္၊ အၾကံဥဏ္သစ္ေတြကို အလြန္ၾကားခ်င္လွပါတယ္။
ဒီေန႔အထိမၾကားရေသးပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တိုမြန္ေဒသရဲ့ စကားနဲေျပာရင္ေတာ့ " အိပဲ့ အိပဲ့နွင့္ ကေနာ့ " တဲ့ သတင္းေတြပဲၾကားေနရပါတယ္။
ဒီၾကားထဲရခိုင္္ျပႆနာ ေပၚလာတာလည္း အလြန္စိတ္ညစ္စရာတစ္ခုေပါ့ ခင္ဗ်ား။
တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တ႔ိုျမန္မာနိုင္ကို ခ်က္ခ်င္းဦးေမာ့ေအာင္ ျပဳလုပ္ခ်င္ရင္ ျပဳလုပ္လို့ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။
အဂၤလိပ္စကားပံုတစ္ခုရွိပါတယ္။
There is will, there is way တဲ့။
ဆႏၵရွိရင္နည္းလမ္း ရွိတယ္ေပါ့ခင္ဗ်ား။
ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလုပ္နိုင္ဖို့ အာဏာက သမၼတမွာပဲ ရွိပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ မရွိပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္မွာအုပ္ခ်ဳပ္မွဳ႔ အာဏာမွမရွိပဲခင္ဗ်ား။ လႊတ္ေတာ္ကိုအျပစ္တင္လိုမရပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ခ်က္ခ်င္းျပဳျပင္ၾကရမယ့္၊ အေျဖရွာရမယ့္ လုပ္ငန္းၾကီးေလးခုရွိပါတယ္။ သမၼတအာဏာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ ေဆာင္ရြက္နိုင္မယ့္ လုပ္ငန္းေတြေပါ့ခင္ဗ်ား။
(၁) လွ်ပ္စစ္မီးျပႆနာ။
(၂) လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးျပႆနာ။
(၃) အင္တာနက္ျပႆနာ။
(၄) ဥပေဒစိုးမိုးေရးျပႆနာ။
ပထမဆံုးလွ်ပ္စစ္မီးျပႆနာကို ကၽြန္ေတာ္ေဆြးေႏြးပါ့မယ္။ တေလာက ေလာပီတေရအားလွ်ပ္စစ္နွင့္ မနီးမေ၀းမွာရွိတဲ့ေဒသရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ အမတ္တစ္ေယာက္က လႊတ္ေတာ္မွာ ေမးခြန္းေမးပါတယ္။ သူေမးတဲ့လိုရင္းကေတာ့ အဲဒီနားကေဒသသံုးခုကို လွ်ပ္စစ္မီးရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးမလဲဆိုတာကို အစီစဥ္ရွိ မရွိ သိခ်င္ပါတယ္တဲ့။ သက္ဆိုင္ရာ၀န္ၾကီးကလည္း ျပန္ေျဖပါတယ္။ အဲဒီေဒသေတြကို လွ်ပ္စစ္မီးေပးဖို႔ အစီစဥ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘတ္ဂ်က္ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ၂၀၁၅ ခုနွစ္က်မွ ျပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္နိုင္မယ္တဲ့။
သံုးနွစ္ေစာင့္ဦးေပါ့ ခင္ဗ်ား။
ဒီေမးခြန္းကို ဥပမာအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပတာပါ။
ဒီေန႔ျမန္မာနိုင္ငံမွာ လွ်ပ္စစ္မီးမရတဲ့ေဒသေတြလည္း မီးရခ်င္တယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးမွန္မွန္မရတဲ့ေသေတြလည္း မွန္မွန္ရခ်င္တယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ၾကီးလိုေနရာမွာလည္း ေႏြလွ်ပ္စစ္ဒုကၡ မေရာက္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလည္း။
အစိုးရမွာလည္း ဘတ္ဂ်က္ကမရွိဘူး။
တကယ္ေတာ့ ဒီလွ်ပ္စစ္ဒုကၡကို ခ်က္ခ်င္းေျဖရွင္းေပနိုင္မယ့္ နည္းကို (၁၀-၇-၁၀၁၂) ေန႔ထုတ္သစၥာမဂၢဇင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ေဆာင္းပါးေရးျပီးပါျပီ။
ေအာက္စဖို႔တကၠသိုလ္က ပါေမာကၡ Paul Collier ျမန္မာနိုင္ငံကို လာေရာက္ျပီး အၾကံျပဳ႔သြားတာပါ။ ဒီေန႔ အာဖရိကတိုက္က ကင္ညာနိုင္ငံမွာ ျပဳ႔လုပ္ခဲ့သလို ကမၻာေက်ာ္ (G.E) လွ်ပ္စစ္ကုမၸဏီၾကီးကိုေခၚျပီး ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံကို လွ်ပ္စစ္မီးလင္းေအာင္ လုပ္ေပးဗ်ာ ဆိုျပီး တာ၀န္ေပးလိုက္ပါ။ သူတို႔အာဖရိကမွာ ေကာက္ခံတဲ့မီတာနွဳန္းက ေလာင္စာတန္ဖိုး အေပၚမွာ တစ္ယူနစ္ကို သံုးျပား ( 3 cents) ပဲယူပါတယ္။ တစ္ယူနစ္အေပၚ ေလာင္စာစရိတ္ တစ္ျပား (1cents) ဆိုရင္ သူတို႔တစ္ယူနစ္ မီတာခနွဳန္းက (4cents) ပဲရွိပါတယ္။
တစ္နိုင္ငံလံုးမွာ သူတိုလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရံုေတြတည္မယ္။ မီးၾကီဳးေတြသြယ္မယ္။ တျခားလိုအပ္တာေတြ သူတို့ပိုက္ဆံအရင္းနွီးနွင့္ အကုန္လုပ္ေပးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နိုင္ငံမွာ ေရအား လွ်ပ္စစ္ စက္ရံုေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ ဒီစက္ရံုေတြကိုလည္း သူတို႔ကိုလြဲေပးလိုက္ရံုပါပဲ။ အခက္ခဲေတြကို သူတိုရွင္းေပးလိမ့္မယ္။ ဒီေန႔ေခတ္စားေနတဲ့ ဘီ အို တီ စနစ္ေပါ့ခင္ဗ်ား။ အဲဒီလို ကမၻာ့အင္အား အၾကီးဆံုး ကုမၸဏီၾကီးေတြကို တာ၀န္ေပးရင္ အတတ္ပညာပိုင္း (Teachnology) ေတြလည္း ကင္းလြတ္သြားျပီ။ ေနာက္... ဒီေန႔ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအေပၚက်င့္သံုးတဲ့ စီးပြါးေရးမွဳ၀ါဒကလည္း လံုး၀ပြင့္လင္းတဲ့မူ၀ါဒကို သံုးေနတယ္ဆိုေတာ့ ၾကားမွာဘယ္သူမွ ျဖတ္စားလို႔မရပါဘူး။ လာဘ္ယူလို႔မရဘူး။ ခိုးလို႔မရပါဘူး။
ကဲ... ဒီလိုသာလုက္လိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္နိုင္ငံလံုး ခ်က္ခ်င္း မီးမလင္းသြားဘူးလား ခင္ဗ်ား။
(၂) လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးျပႆနာ
ဒီေနျမန္မာနိုင္ငံဟာ အာရွလမ္းမၾကီးေတြရဲ႔ အဓိက်တဲ့ ပထ၀ီအေနထားမွာ ရွိပါတယ္။ အေရွ႔ေတာင္အာရွနိုင္ငံေတြနဲ႔ အိႏၵိယကို ကုန္းလမ္းက ဆက္သြယ္ဖို႔က ျမန္မာနိုင္ငံကို မျဖတ္လိုမရပါဘူး။ တရုတ္နိုင္ငံကလည္း ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကို ကုန္းလမ္းကထြက္ဖို႔က ျမန္မာနိုင္ငံကို မျဖတ္လို႔မရပါဘူး။ ဒီနိုင္ငံေတြအားလံုးကို ျမန္မာနိုင္ငံက ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါ။ ဘီ အို တီ စနစ္နဲ႔ လုပ္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ။ ေျပးလာၾကပါလိမ့္မယ္။
မိမိအတြက္ အက်ဳးရွိမယ့္နိုင္ငံေတြ ကုမၸဏီၾကီးေတြကို ေခါင္းေခါက္ ေရြးေပါ့ခင္ဗ်ား။
နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံကို လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးေတြမေကာင္းပဲ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔က ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဒီေန႔ေဆာက္လုပ္ဖို႔က အဓိကလမ္းမၾကီး သံုးခုပဲလိုအပ္ပါတယ္။
ရန္ကုန္မွ မႏၱေလး၊ ျမစ္ၾကီးနားလမ္း။
ရန္ကုန္မွ ေမာ္လျမိဳင္၊ ထား၀ယ္၊ ျမိတ္၊ ေကာ့ေသာင္းလမ္း။
ရန္ကုန္မွ ပုသိမ္လမ္း။
က်န္တဲ့ေဒသေတြကေတာ့ အဲဒီလမ္းမၾကီးကို လမ္းသြယ္ေတြနဲ႔ ေဖါက္၀င္ၾကေပါ့ခင္ဗ်ား။
(၃) အင္တာနက္ျပႆနာ
ဒီေန႔ျမန္မာနိင္ငံမွာ သံုးေနတဲ့ အင္တာနက္စနစ္၊ အင္တာနက္အျမန္နွဳန္းနဲ႔ ဒီေန႔ ကမၻာၾကီးကို ဘယ္လိုမွဆက္သြယ္လို႔မရနိုင္ပါဘူး။ Voice over IP....။
အင္တာနက္နဲ့တယ္လီဖုန္းလည္း ခြဲျခားလို႔မရပါဘူး တဲြေနပါတယ္။
ဒီေန႔အင္တာနက္အတြက္ေပးေနရတဲ့ ၀န္ေဆာင္မွဳအတြက္ေပးေဆာင္ေနရတဲ့အခ...။
တယ္လီဖုန္းဆက္သြယ္ခ...။
ဒီစရိတ္နွဳန္းထားေတြလည္း အလြန္ပဲျမင့္ေနပါတယ္။
ခြင့္လြတ္ပါခင္ဗ်ား။
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ တယ္လီဖုန္းသံုးခြင့္နွင့္ အင္တာနက္သံုးခြင့္ေတြကို ယခင္အာဏာပိုင္ေတြက လက္နက္အျဖစ္သံုးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔အက်ိဳးအတြက္ အဓိကထားၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
ဆယ္လူလာဖုန္းသံုးခြင့္ ဆင္းကပ္ျပား တစ္ျပားရဖို႔ က်ပ္ေငြဆယ့္ငါးသိန္း... သိန္းနွစ္ဆယ္ေပးခဲ့ၾကရတာ ကမၻာမွာ ဘယ္နိုင္ငံမွ မွမရွိခဲ့ပါ။
အဲဒီေငြေတြဘယ္ေရာက္သြားသလဲ။
နိုင္ငံေတာ္ရဲ့ဘ႑ာတိုက္ထဲကို ေရာက္သလား။ ပုဂၢလိကအိတ္ေတြထဲကိုေရာက္သြားသလား။
အေရးယူဖို႔မဟုတ္ပါဘူး။ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ဖို႔ လြတ္လပ္တဲ့ စံုစမ္း စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔တစ္ခုဖြဲ႔ျပီး စံုစမ္း စစ္ေဆးသင့္ပါတယ္။
ဒီအင္တာနက္ ၀န္ေဆာင္မွဳ႔ကိုလည္း ကမၻာ့ အင္အား အၾကီးဆံုး ကုမၸဏီတစ္ခုကို ဘီ အို တီ စနစ္နဲ႔ပဲ လြဲလိုက္သင့္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္း အင္တာနက္၀န္ေဆာင္မွဳ႔နဲ႔ တယ္လီဖုန္းဆက္သြယ္မွဳ႔ေတြ ကမၻာ့အဆင့္မီဘ၀ကို ျမန္မာေတြေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။
(၄) ဥပေဒစိုးမိုးမွဳ႔ ရွိေရးျပႆနာ။
အဲဒါကအေရးၾကီးဆံုး ျပႆနာပါပဲ ခင္ဗ်ား။
နိုင္ငံတစ္နိင္ငံရဲ႔ စီးပြားေရးဦးေမာ့လာေအာင္ျပဳလုပ္ဖိုက တရားဥပေဒစိုးမိုးမွဳ႔ မရွိရင္ ဘယ္လိုမွျပဳ႔လုပ္လိုမရနိုင္ပါဘူး။ အဲတာကေတာ့ ဘီအိုတီ စနစ္နဲ႔လည္းရွင္းလိုရတဲ့ ျပႆနာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီျပႆနာကို အဓိကဦးေဆာင္ျပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရမွာက အာဏာရအစိုးရေပါ့ခင္ဗ်ား။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရတစ္ခုထဲလည္း တာ၀န္ယူလို႔မရနိုင္ပါဘူး။ ျပည္တြင္ျငိမ္းခ်မ္းေရး မရွိပဲနွဲ႔လည္း ဥပေဒစိုးမိုးမွဳ႔ မရွိနိုင္ပါဘူး။
ဥပေဒစိုးမိုးမွဳ႔ ရွိဖိုက...
(၁) အစိုးရ။
(၂) လႊတ္ေတာ္။
(၃) တရားရံုး။
(၄) စာနယ္ဇင္း။
(၅) ျပည္သူလူထု။
အဲဒီငါးခုလံုးတာ၀န္ယူၾကရပါမယ္။
(၁) အစိုးရရဲ့အဓိကတာ၀န္က ဒီေန႔နိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳအဖြဲစည္း အဆင့္ဆင့္ကို လြတ္လပ္တဲ့၊ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့၊ တာ၀န္ေက်တဲ့၊ ျပည္သူကိုအမွန္တကယ္ တာ၀န္ေက်တ၊ဲ့ ျပည္သူကို အမွန္တကယ္အက်ိဳးျပဳတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ႔အဖြဲစည္းေတြျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။
(၂) လႊတ္ေတာ္က ဒီေန႔ျပည္သူေတြကို ဒုကၡေပးေနတဲ့ ဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ျပီး ျပည္သူေတြကို အက်ိဳးျပဳ႔မယ့္ ဥပေဒသစ္ေတြကို အစားထိုးဖို႔ ၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
(၃) တရားရံုးကေတာ့အသက္ေပါ့ ခင္ဗ်ား။ ဒီအပိုင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေဆြးေႏြးေတာ့ပါဘူး။ ဒီေန႔တရားရံုးေတြရဲ႔ သရုပ္မွန္ကို ဒီေန႔အမွဳ႔ ျဖစ္ဖူးသူတိုင္း သိၾကပါတယ္။ ဒီေန႔တရားရံုးက ျပႆနာေတြကလည္း ေျဖရွင္းလို႔မရနိုင္ တာေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရပဲအဓိကတာ၀န္ယူေျဖရွင္းေပးရမွာပဲ။
(၄) စာနယ္ဇင္း။ ဒီေန႔ ၂၀-၈-၁၂ မွာျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး ဌာနရဲ့ ဒုတိယညႊန္ၾကားေရးမွဳး ဦးတင့္ေဆြရဲ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခ်က္အရ (ဆင္ဆာ) မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့တို႔စာနယ္ဇင္းေလာက အေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္ေရးေတြ အကုန္ရခဲ့ၾကပါျပီ။ ေရွ႔မွာ စာေပစီစစ္ေရးရံုးနဲ့ ဘာမွျပႆနာ ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဥပေဒေၾကာင္းရေတာ့ ကိုယ္ျဖစ္ ကိုယ္ခံဘ၀ ေရာက္ခဲ့ၾကပါျပီ။
အလြန္၀မ္းသားတယ္ခင္ဗ်ား။
ဘာေၾကာင့္၀မ္းသာသလဲ။
တိုင္းျပည္ရဲ့အက်ိဳးကို ပိုျပီး လုပ္ခြင္ရခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ပါ။
ဒီလိုအခြင့္ေရးေတြ ရခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ စာနယ္ဇင္းတိုက္ေတြက တရားရံုးမွာသတင္းေထာက္ေတြ ခန္႔ထားၾကေတာ့မယ္။ တရားသူၾကီး တစ္ဦးရဲ့ တရားစီရင္ခ်က္ မွားရင္မွားသလို ေထာက္ျပၾကေတာ့မယ္။ အစိုးရကလည္း ခ်က္ခ်င္းအေရးယူေတာ့မယ္။ မွန္ပါတယ္ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္မရွိတာဟာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ဥပေဒစိုးမိုးမွဳ႔ အျပည့္၀မရရွိေအာင္ ျပဳ႔လုပ္ထားသလိုပါပဲ။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမွာင္ထုထဲက လႊတ္ေျမာက္ၾကပါျပီ။ စာနယ္ဇင္းသမားေတြဒီေန႔ ျမန္မာနိင္ငံကို ဥပေဒစိုးမိုးမွဳ႔ ပိုရွိေအာင္ ယခင္ကထက္ ပိုျပီး လုပ္နိုင္ၾကေတာ့မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အၾကြင္မဲ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။
(၅) ျပည္သူလူထု။ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံမွာ ဥပေဒစိုးမိုးမွဳ႔ ရွိေရးဟာ လူထုအေပၚမွာလည္း အလြန္တည္ပါတယ္။ လူထုက ဥပေဒကို သိနားလည္ရပါမယ္။ ေလးစားလိုက္နာ ရပါမယ္။ ဥပေဒမေလးစားသူကိုလည္း ဆြဲထုတ္ျပရဲရပါမယ္။ အဲဒီလိုဆြဲထုတ္ျပနိုင္မယ့္ အခြင့္ေရးကိုလည္း နိုင္ငံေတာ္က ေပးထားရပါမယ္။
ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခ်င္တာ ဒါပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို တိုင္းျပည္ခ်က္ခ်င္း ဦးေမာ့လာခ်င္ရင္ အထက္ပါအခ်က္ငါးခ်က္ကို အစိုးရနဲ႔ျပည္သူလက္တြဲျပီး ခ်က္ခ်င္းအေကာင္တည္ေဖၚပါ။ နိုင္ငံရဲ႔ အေျခခံအေဆာက္ဦးေတြ ခ်က္ခ်င္းခိုင္မာလာလိမ့္မယ္။ ဒီအေျခခံအေဆာက္ဦးေတြ ခိုင္မာလာမွပဲ ျပည္ပက၀င္လာမယ့္ အရင္းနွီးနဲ႔ေခ်းေငြ၊ ေထာက္ပံ့ေငြ၊ အကူေငြတို႔ကို ေမွ်ာ္လင္႔လို႔ ရပါမယ္။
အဲဒီေငြအရင္းနွီးေတြေရာက္လာမွပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေန႔မ်က္နွာငယ္ေနရတဲ့ ဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ဦးလွ၀င္း(ေလသူရဲတစ္ဦး)
No comments:
Post a Comment