စေလဦးပုည အတၳဳပ္ပတိၱ အက်ည္း (ရွာေဖြ ဖတ္ရူ ့ရေသာ
စာအုပ္မ်ားအေပါ ္တြင္ အေျခခံ၍ မိမိဘာသာ ေကာင္းနိုးရာကို ကိုးကား တည္းျဖတ္၊
ထုတ္နုတ္၍ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသျဖင့္ တစုံတရာ မွားယြင္းစြာ ေဖာ္ျပထားေသာ
အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါရွိခဲ့ပါက ထပ္မံ ရွာေဖြ ေလ့လာရန္လို အပ္ေသာ မိမိ၏
လိုအပ္မူ ့သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဝန္ခံအပ္ပါသည္။ )
ဦးပုညကို စေလျမိဳ ့၊ တိုက္စုရပ္တြင္ ၁၁၇၄-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆန္း ၁၃-ရက္၊ ၾကာသပေတးေန ့ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ဖခင္ ဦးျမတ္စံ ႏွင့္ မိခင္ ေဒါ ္လွရင္တို ့မွ ဖြားျမင္သည္။ ဖခင္မွာ ျမိဳ့စား၊ ရြာစားမ်ိဳးရိုးမွ ဆင္းသက္၍ ဟံသာဝတီမင္း၏ မဂၤလာအိမ္ေတာ္တြင္ အၾကီးေတာ္အျဖစ္ျဖင့္ ေရးသားအမူေတာ္ထမ္းသည္။ မိခင္မွာ စေလ-ပုခန္းငယ္၊ ျမိဳ ့သၾကီးသမီး ျဖစ္သည္။ ဦးပုညတြင္ ေမာင္လိွုင္း ဟုေခါ ္ေသာ ညီ တစ္ေယာက္လည္း ရွိသည္။ ဦးပုည ဖြားျမင္ေသာေန ့တြင္ ဒုတိယ ၾကက္သြန္းခင္း ဆရာေတာ္ ႏွင့္ မုံေရြး ဆရာေတာ္ တို ့သည္ ေရႊစက္ေတာ္မွ အျပန္တြင္ အိမ္သို ့ၾကြလာၾကသည္။ လကၡဏာသြင္ျပင္ကို ၾကည့္ျပီး ပညာရွိျဖစ္လိပ္မည္၊ ေလာကီေရးရာတြင္ ေက်ာ္ေစာ ထင္ရွားလိပ္မည္။ ေဗဒင္အလိုအရ ဥပေစၦဒကံ မကင္းတတ္သျဖင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာျပီေစရန္ ရဟန္ျပဳသင့္ေၾကာင္း ေဟာေျပာ၍ ျပန္ၾကြသြားေလသည္။
မိဘတို ့သည္ စေလမွ အမရပူရျမိဳ ့ရွိ သာယာဝတီမင္း အိမ္ေတာ္သို ့ အခစား ဝင္ရန္ သြားေသာအခါ ႏွစ္ ႏွစ္သားအရြယ္ ဦးပုည ကိုပါေခါ ္သြားသည္။ အိမ္ေတာ္ရွိ စည္ရုံးတြင္ ေခတၱ သြားေရာက္ ၾကည့္ရူ ့ရာ ဦးပုည ျဖစ္လာမည့္ ကေလးငယ္မွာ စည္ၾကီးမ်ားကို ပုတ္ခတ္ ကစားေလသည္။ သာယာဝတီမင္းက အမည္ ေပး၊ မေပးျပီကို ေမးေလရာ မေပးရေသးသျဖင့္ စည္းပုတ္ ကစားျခင္းသည္ ကဗ်ာ လကၤာမွစ၊ ပညာလုံးစုံ တတ္မည့္ နိမိတ္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေမာင္ပုတ္စည္ ဟု တြင္ေစရန္ အမည္ေပးေလသည္။ ၆-ႏွစ္ ရြယ္တြင္ စေလျမိဳ ့ တူေမာင္း ဆရာေတာ္ ဦးဒီပထံ တြင္ ေက်ာင္းအပ္ေလသည္။ ဤအသက္ အရြယ္ႏွင့္ပင္ ဓဇဂ္သုတ္ကို ပီပီသသ ရြတ္အံ ျပန္ဆိုနိုင္သည္။ ခုႏွစ္၊ ရွစ္ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ သဒၵါႏွင့္ အဘိဓမၼာ သျဂိဳဟ္က်မ္းမ်ားကို သင္ၾကားရေလသည္။ ထိုေနာက္ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္သျဖင့္ ရွစ္လ စာဝါပ်က္ျပန္သည္။ ခင္ၾကီးစသည္ လည္း ငယ္ဆရာ တစ္ပါးျဖစ္ျပီး၊ ၾကီးဆရာမ်ားမွာ ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္၊ စေလ ခင္ၾကီးသာ၊ ပုဂံေရႊေက်ာင္းေန ဒလခင္ၾကီးတို ့ျဖစ္သည္။
(ေရွးက ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို ခင္ၾကီး ဟု ေခါ ္ ေဝါ ္သုံးစြဲးသည္။) အသက္ ၈-ႏွစ္တြင္ သာယာဝတီမင္းက ေစလႊတ္သျဖင့္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ထံ အပ္ႏွံရာ ရဟန္း ဝတ္ေစသျဖင့္ ရွင္ပုည ဘြဲ ့ျဖင့္ သာမေဏဘဝတြင္ သုတ္၊ ဝိနည္း၊ အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ သင္ယူေစေလသည္။ တဖန္ ပိဋကတ္၊ ေဗဒင္၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာေရး၊ ေတာလားေရးတို ့ကိုပါ သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ ကြ်မ္းက်င္ေလသည္။ သာယာဝတီမင္း ေရႊဘိုၾကြေသာအခါ ဖခင္ ဦးျမတ္စံသည္ ေနာက္ေတာ္ပါးမွ လိုက္ရင္း လမ္းခရီးတြင္ တိုက္ခိုက္သူ ထူေျပာသျဖင့္ သရိုင္နယ္တြင္ ေသဆုံးသြားသည္။ မိခင္သည္ ဖခင္ခရီးထြက္သျဖင့္ စေလသို ့ျပန္ရာ၊ ရွင္ပုညမွာလည္း အမိႏွင့္ လိုက္၍ တူးေမာင္းဆရာေတာ္၏ တပည့္မ်ားထံတြင္ ေနထိုင္ေလသည္။ မိခင္မွာလည္း စေလေရာက္ျပီး ၅-လ အၾကာတြင္ အနိစၥေရာက္သည္။ တဖန္ အမရပူရျမိဳ ့၊ ဗန္ေမာ္တိုက္သို ့ ၾကြ၍ ေနေလသည္။ ရွင္ပုညကို စေလ-ပုခန္းငယ္ ျမိဳ ့နယ္ႏွစ္ခုကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ျမိဳ ့အုပ္မင္းက ရဟန္းခံ၍ ရဟန္းျပဳေလသည္။ ထိုစဥ္ ဒယကာမမ်ား အဝင္၊ အထြက္မ်ားသျဖင့္ ရဟန္း ဒယကာက ယုံမွား သံသယ ျဖစ္သျဖင့္ ျမိဳ ့အုပ္မင္းထံ ေမတၱာစာပို ့ေလသည္။ ရဟန္းဘဝမွထြက္၍ ဟံသာဝတီမင္း နန္းတက္ေသာ မင္းခစား ျဖစ္လာေလသည္။ တဖန္ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ ဗဟန္းေက်ာင္းတြင္ ရွင္ဝတ္ျပန္ေလသည္။ ဗဟန္းေက်ာင္းမွ ရဟန္း၊ သီလရွင္တို ့ႏွင့္ မတည့္သျဖင့္ အမရပူရ ဗန္းေမာ္တိုက္တြင္ ေနထိုင္ေလသည္။
သာယာဝတီမင္း ကံေတာ္ကုန္ေသာ္၊ ပုဂံမင္း နန္းတက္ေသာ ကာလတြင္ စေလ ဆရာဘုန္းၾကီးေက်ာင္တြင္ ေနသည္။ ေနာင္ေသာ္ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းတို ့အိမ္ေတာ္တြင္ အမူတမ္းျပီး မိဘမ်ိဳးရိုးျဖစ္ေသာ ျမိဳ ့သူၾကီးရာထူးကို ရရန္ အားထုတ္ဆဲတြင္ ဦးရီးေတာ္သူ မင္းၾကီး ဦးပႊား ဆုံးပါးသျဖင့္ ရာထူးကို မရေတာ့ေပ။ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းတို ့ နန္းတက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ဗန္းေမာ္ေက်ာင္းတြင္ ပုန္းေအာင္ေနထိုင္၍ ေဗဒင္၊ ရတု၊ ရကန္ ႏွင့္ ေဆးက်မ္းတို ့ ေရးေနေလသည္။ မင္းတုန္းမင္းသည္ မႏၱေလးအရပ္တြင္ ျမိဳ ့တည္ရန္ အခါေပးေစလိုေသာေၾကာင့္ ဦးပုညကို ရွာေဖြၾကေလသည္။
ဒါက ဦးပုည ငယ္စဥ္ ရွင္ဝတ္စဥ္က ေနထိုင္ခဲ့၊ စာက်က္ခဲ့တဲ့ စေလက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပုံပါ။ အတြင္းမွာေတာ့ အလင္ေရာင္ဝင္စရာ လုံေလာက္မူ မရွိလို ့ အေတာ္ေလး ေမွာင္ပါတယ္။ ပုဂံေခတ္ကတည္းက စေလျမိဳ ့ဟာ တည္ရွိခဲ့တာမို ့ ဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဟာ ပုဂံေခတ္လက္ရာလို ယူဆစရာရွိပါတယ္။ အတိအက်ေတာ့ မသိပါဘူး။ အမူထမ္း ေမာင္ခ်စ္တီး ဆိုသူက ဦပုည သည္ ဗန္းေမာ္တိုက္တြင္ ရွင္သာမေဏျပဳေနေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ေရွ ့ေတာ္သို ့ပင့္ရသည္။ မႏၱေလးေတာင္ အရပ္တြင္ ျမိဳ ့တည္လို၍ အခါေပးရန္ ေျပာဆိုရာ ၁၂၁၈-ခု တြင္ ျမိဳ ့တည္ရန္ ႏွင့္ ေဗဒင္ ကိန္းခန္းအရ အဂၤါနံ ေညာင္ပင္မ်ားကို တံခါးဝ ႏွင့္ လမ္းဆုံတို ့တြင္ စိုက္လွ်င္ ေအာင္ျမင္မည့္အေၾကာင္း အခါေပးဆက္ေလသည္။ မဟာရာဇဝင္ေတာ္ၾကီးတြင္ ျပထားေသာ ျမိဳ ့နန္းတည္ရာတြင္ အခါေပး ၾကီးမွူးသူမ်ား စာရင္တြင္ မပါဝင္ဟုလည္း ဆိုသည္။ ( ဦးပုညသည္ ေဗဒင္ပညာတတ္ကြ်မ္း သျဖင့္ ေရွ ့ကလည္း ရဟန္းဝတ္ႏွင့္ ဒကာမတို ့ ဝင္ထြက္ ေမးျမန္းၾကသျဖင့္ ရဟန္ဒယကာက သင္ကာမကင္း၍ လူဝတ္လဲ ရသည္။ ေနာက္တြင္လည္း ထိုပညာရပ္ႏွင့္ပင္ အသက္ အႏၱရာယ္ၾကံဳရေလသည္။ )
ဦးပုညကို စေလျမိဳ ့၊ တိုက္စုရပ္တြင္ ၁၁၇၄-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆန္း ၁၃-ရက္၊ ၾကာသပေတးေန ့ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ဖခင္ ဦးျမတ္စံ ႏွင့္ မိခင္ ေဒါ ္လွရင္တို ့မွ ဖြားျမင္သည္။ ဖခင္မွာ ျမိဳ့စား၊ ရြာစားမ်ိဳးရိုးမွ ဆင္းသက္၍ ဟံသာဝတီမင္း၏ မဂၤလာအိမ္ေတာ္တြင္ အၾကီးေတာ္အျဖစ္ျဖင့္ ေရးသားအမူေတာ္ထမ္းသည္။ မိခင္မွာ စေလ-ပုခန္းငယ္၊ ျမိဳ ့သၾကီးသမီး ျဖစ္သည္။ ဦးပုညတြင္ ေမာင္လိွုင္း ဟုေခါ ္ေသာ ညီ တစ္ေယာက္လည္း ရွိသည္။ ဦးပုည ဖြားျမင္ေသာေန ့တြင္ ဒုတိယ ၾကက္သြန္းခင္း ဆရာေတာ္ ႏွင့္ မုံေရြး ဆရာေတာ္ တို ့သည္ ေရႊစက္ေတာ္မွ အျပန္တြင္ အိမ္သို ့ၾကြလာၾကသည္။ လကၡဏာသြင္ျပင္ကို ၾကည့္ျပီး ပညာရွိျဖစ္လိပ္မည္၊ ေလာကီေရးရာတြင္ ေက်ာ္ေစာ ထင္ရွားလိပ္မည္။ ေဗဒင္အလိုအရ ဥပေစၦဒကံ မကင္းတတ္သျဖင့္ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာျပီေစရန္ ရဟန္ျပဳသင့္ေၾကာင္း ေဟာေျပာ၍ ျပန္ၾကြသြားေလသည္။
မိဘတို ့သည္ စေလမွ အမရပူရျမိဳ ့ရွိ သာယာဝတီမင္း အိမ္ေတာ္သို ့ အခစား ဝင္ရန္ သြားေသာအခါ ႏွစ္ ႏွစ္သားအရြယ္ ဦးပုည ကိုပါေခါ ္သြားသည္။ အိမ္ေတာ္ရွိ စည္ရုံးတြင္ ေခတၱ သြားေရာက္ ၾကည့္ရူ ့ရာ ဦးပုည ျဖစ္လာမည့္ ကေလးငယ္မွာ စည္ၾကီးမ်ားကို ပုတ္ခတ္ ကစားေလသည္။ သာယာဝတီမင္းက အမည္ ေပး၊ မေပးျပီကို ေမးေလရာ မေပးရေသးသျဖင့္ စည္းပုတ္ ကစားျခင္းသည္ ကဗ်ာ လကၤာမွစ၊ ပညာလုံးစုံ တတ္မည့္ နိမိတ္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေမာင္ပုတ္စည္ ဟု တြင္ေစရန္ အမည္ေပးေလသည္။ ၆-ႏွစ္ ရြယ္တြင္ စေလျမိဳ ့ တူေမာင္း ဆရာေတာ္ ဦးဒီပထံ တြင္ ေက်ာင္းအပ္ေလသည္။ ဤအသက္ အရြယ္ႏွင့္ပင္ ဓဇဂ္သုတ္ကို ပီပီသသ ရြတ္အံ ျပန္ဆိုနိုင္သည္။ ခုႏွစ္၊ ရွစ္ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ သဒၵါႏွင့္ အဘိဓမၼာ သျဂိဳဟ္က်မ္းမ်ားကို သင္ၾကားရေလသည္။ ထိုေနာက္ ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္သျဖင့္ ရွစ္လ စာဝါပ်က္ျပန္သည္။ ခင္ၾကီးစသည္ လည္း ငယ္ဆရာ တစ္ပါးျဖစ္ျပီး၊ ၾကီးဆရာမ်ားမွာ ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္၊ စေလ ခင္ၾကီးသာ၊ ပုဂံေရႊေက်ာင္းေန ဒလခင္ၾကီးတို ့ျဖစ္သည္။
(ေရွးက ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို ခင္ၾကီး ဟု ေခါ ္ ေဝါ ္သုံးစြဲးသည္။) အသက္ ၈-ႏွစ္တြင္ သာယာဝတီမင္းက ေစလႊတ္သျဖင့္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ထံ အပ္ႏွံရာ ရဟန္း ဝတ္ေစသျဖင့္ ရွင္ပုည ဘြဲ ့ျဖင့္ သာမေဏဘဝတြင္ သုတ္၊ ဝိနည္း၊ အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားကို ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ သင္ယူေစေလသည္။ တဖန္ ပိဋကတ္၊ ေဗဒင္၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာေရး၊ ေတာလားေရးတို ့ကိုပါ သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ ကြ်မ္းက်င္ေလသည္။ သာယာဝတီမင္း ေရႊဘိုၾကြေသာအခါ ဖခင္ ဦးျမတ္စံသည္ ေနာက္ေတာ္ပါးမွ လိုက္ရင္း လမ္းခရီးတြင္ တိုက္ခိုက္သူ ထူေျပာသျဖင့္ သရိုင္နယ္တြင္ ေသဆုံးသြားသည္။ မိခင္သည္ ဖခင္ခရီးထြက္သျဖင့္ စေလသို ့ျပန္ရာ၊ ရွင္ပုညမွာလည္း အမိႏွင့္ လိုက္၍ တူးေမာင္းဆရာေတာ္၏ တပည့္မ်ားထံတြင္ ေနထိုင္ေလသည္။ မိခင္မွာလည္း စေလေရာက္ျပီး ၅-လ အၾကာတြင္ အနိစၥေရာက္သည္။ တဖန္ အမရပူရျမိဳ ့၊ ဗန္ေမာ္တိုက္သို ့ ၾကြ၍ ေနေလသည္။ ရွင္ပုညကို စေလ-ပုခန္းငယ္ ျမိဳ ့နယ္ႏွစ္ခုကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ျမိဳ ့အုပ္မင္းက ရဟန္းခံ၍ ရဟန္းျပဳေလသည္။ ထိုစဥ္ ဒယကာမမ်ား အဝင္၊ အထြက္မ်ားသျဖင့္ ရဟန္း ဒယကာက ယုံမွား သံသယ ျဖစ္သျဖင့္ ျမိဳ ့အုပ္မင္းထံ ေမတၱာစာပို ့ေလသည္။ ရဟန္းဘဝမွထြက္၍ ဟံသာဝတီမင္း နန္းတက္ေသာ မင္းခစား ျဖစ္လာေလသည္။ တဖန္ ရန္ကုန္ျမိဳ ့ ဗဟန္းေက်ာင္းတြင္ ရွင္ဝတ္ျပန္ေလသည္။ ဗဟန္းေက်ာင္းမွ ရဟန္း၊ သီလရွင္တို ့ႏွင့္ မတည့္သျဖင့္ အမရပူရ ဗန္းေမာ္တိုက္တြင္ ေနထိုင္ေလသည္။
သာယာဝတီမင္း ကံေတာ္ကုန္ေသာ္၊ ပုဂံမင္း နန္းတက္ေသာ ကာလတြင္ စေလ ဆရာဘုန္းၾကီးေက်ာင္တြင္ ေနသည္။ ေနာင္ေသာ္ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းတို ့အိမ္ေတာ္တြင္ အမူတမ္းျပီး မိဘမ်ိဳးရိုးျဖစ္ေသာ ျမိဳ ့သူၾကီးရာထူးကို ရရန္ အားထုတ္ဆဲတြင္ ဦးရီးေတာ္သူ မင္းၾကီး ဦးပႊား ဆုံးပါးသျဖင့္ ရာထူးကို မရေတာ့ေပ။ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းတို ့ နန္းတက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ဗန္းေမာ္ေက်ာင္းတြင္ ပုန္းေအာင္ေနထိုင္၍ ေဗဒင္၊ ရတု၊ ရကန္ ႏွင့္ ေဆးက်မ္းတို ့ ေရးေနေလသည္။ မင္းတုန္းမင္းသည္ မႏၱေလးအရပ္တြင္ ျမိဳ ့တည္ရန္ အခါေပးေစလိုေသာေၾကာင့္ ဦးပုညကို ရွာေဖြၾကေလသည္။
ဒါက ဦးပုည ငယ္စဥ္ ရွင္ဝတ္စဥ္က ေနထိုင္ခဲ့၊ စာက်က္ခဲ့တဲ့ စေလက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပုံပါ။ အတြင္းမွာေတာ့ အလင္ေရာင္ဝင္စရာ လုံေလာက္မူ မရွိလို ့ အေတာ္ေလး ေမွာင္ပါတယ္။ ပုဂံေခတ္ကတည္းက စေလျမိဳ ့ဟာ တည္ရွိခဲ့တာမို ့ ဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဟာ ပုဂံေခတ္လက္ရာလို ယူဆစရာရွိပါတယ္။ အတိအက်ေတာ့ မသိပါဘူး။ အမူထမ္း ေမာင္ခ်စ္တီး ဆိုသူက ဦပုည သည္ ဗန္းေမာ္တိုက္တြင္ ရွင္သာမေဏျပဳေနေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ေရွ ့ေတာ္သို ့ပင့္ရသည္။ မႏၱေလးေတာင္ အရပ္တြင္ ျမိဳ ့တည္လို၍ အခါေပးရန္ ေျပာဆိုရာ ၁၂၁၈-ခု တြင္ ျမိဳ ့တည္ရန္ ႏွင့္ ေဗဒင္ ကိန္းခန္းအရ အဂၤါနံ ေညာင္ပင္မ်ားကို တံခါးဝ ႏွင့္ လမ္းဆုံတို ့တြင္ စိုက္လွ်င္ ေအာင္ျမင္မည့္အေၾကာင္း အခါေပးဆက္ေလသည္။ မဟာရာဇဝင္ေတာ္ၾကီးတြင္ ျပထားေသာ ျမိဳ ့နန္းတည္ရာတြင္ အခါေပး ၾကီးမွူးသူမ်ား စာရင္တြင္ မပါဝင္ဟုလည္း ဆိုသည္။ ( ဦးပုညသည္ ေဗဒင္ပညာတတ္ကြ်မ္း သျဖင့္ ေရွ ့ကလည္း ရဟန္းဝတ္ႏွင့္ ဒကာမတို ့ ဝင္ထြက္ ေမးျမန္းၾကသျဖင့္ ရဟန္ဒယကာက သင္ကာမကင္း၍ လူဝတ္လဲ ရသည္။ ေနာက္တြင္လည္း ထိုပညာရပ္ႏွင့္ပင္ အသက္ အႏၱရာယ္ၾကံဳရေလသည္။ )
မင္းတုံးမင္းသည္ ေျမာက္ဥယ်ာဥ္ေတာ္တြင္ ဝါသနာအေလွ်ာက္
အဂၢိရတ္ထိုး ရာ ျမိဳ ့ဝန္ ဦးသာအို က ရွင္ပုည သည္ အဂၢိရတ္တြင္
မ်ားစြာကြ်မ္းက်င္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္သျဖင့္ ေရွ ့ေတာ္သို ့ ပင့္သျဖင့္ ဦးပုညက
အဂၢိရတ္အေၾကာင္း နက္၊ နဲ၊ ဆစ္ပိုင္း က်နစြာ ေလွ်ာက္ေလသည္။ မင္းတရားၾကီး က
သကၤန္ဝတ္ျဖင့္ ေနသည္မွာ ဘယာေၾကာင့္ေလာ၊ သဒၵါေၾကာင့္ေလာဟု ေမးေလသည္။
ႏွစ္မ်ိဳးလုံးေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ( ဦးပုညသည္
လူဝတ္ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ပညာမ်ားတြင္ ပုိ၍ ကြ်မ္းက်င္ေၾကာင္း ေတြ
့နိုင္ေလသည္။) မ်ားမၾကာမီပင္ လူထြက္ေလသည္။
ထိုေနာက္ ကေနာင္မင္းထံ ခစားရာ ကေနာင္မင္း အလိုရွိ၍
သင္ျဂိဳဟ္ ကိုးပိုင္းသရုပ္ ေတးထပ္မ်ားကို ေရးသားဆက္သြင္းရသည္။ ၁၂၁၄-၁၅ ခု
ယိုးဒယား ဇင္းမယ္ကို နိုင္သည့္အတြက္ မင္းတရားၾကီး အမိန္ ့အရ ယိုးဒယားနိုင္
ေမာ္ကြန္းကို ေရးသားရသည္။ နန္းတြင္းမိဘုရား အခ်ိဳ ့ အက်င့္ေဖာက္ျပား
ၾကသျဖင့္ တားျမစ္ရန္ ဦးပုည ကို ပဒုမဇာတ္(ပဒုမ ေပါင္တို) ကို ေရးေစျပန္သည္။
တဖန္ မိဘုရားတို ့ကလည္း မိန္းမျမတ္ ျဖစ္ေသာ မဒၵီမိဘုရား ပါဝင္သည့္
ေဝသန္တရာဇာတ္ေတာ္ကို ေရႊ၊ ေငြ မ်ားစြာ ေပး၍ ေရးခိုင္းျပန္သည္။ ေနာက္တြင္
မင္းသားအခ်ိဳ ့ႏွင့္ ျမင္ကြန္း၊ ျမင္ခုံတိုင္မင္းသားတို ့
ဆိုးသြမ္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ဆုံးမရန္ ဝိဇယဇာတ္ကို ေရးရသည္။ ထိုမွ အစျပဳ၍
ရတု၊ ရကန္၊ ျပဇာတ္မ်ားကို သီးကုံးေရးသားကာ အမူထမ္းခဲ့ရသည္။( စေလဦးပုည သည္
လက္ဖက္ရည္ေတာ္ ဆက္အျဖစ္ မင္းတုံးမင္းထံတြင္ ခစားရသည္ ဟုလည္း ဖတ္ဖူးသည္။)
မႏၱေလးျမိဳ ့ နန္းတည္ျပီးေသာ္ မင္းတုံးမင္းသည္ သားေတာ္
မလြန္မင္းသားအား အိမ္ေရွ ့စံေပးရန္ စိတ္ကစားေလသည္။ ထုပ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္း
မရွိေသာ္လည္း ကေနာင္ အိမ္ေရွ ့စံမင္းက ယုံမွားသံသယ ရွိျပီး ညီေတာ္၊
ေနာင္ေတာ္ စိတ္မၾကည္လင္ျဖစ္ခါ မဝင္၊ မထြက္ဘဲ ေနၾကေလသည္။ မင္းၾကီးေခါ
္ေသာ္လည္း ကေနာင္မင္းသားက မၾကြသျဖင့္ မင္းသား ငယ္စဥ္ကပင္ ေစာင့္ေရွာက္၊
ေမြးျမဳရေသာ စၾကာေဒဝီ မိဘုရားေခါင္ၾကီးအား ေျဖာင့္ျဖေစရသည္။
ကေနာင္မင္းသားၾကြလာသျဖင့္ မင္းတုံးမင္းက သားဆိုသည္မွာ လိုသေလာက္ရေၾကာင္း၊
ညီေတာ္က ေနာက္ထပ္ မရနိုင္ေၾကာင္း ဝမ္းနည္းစြာ မိန္ ့ေလသည္။ ( :D )
[မင္းတုံးမင္းလက္ထက္ မင္းမူထမ္းတို ့သည္ မိန္းမ (၂)ေယာက္ႏွင့္ အထက္တြင္
ရွိသူမ်ားသျဖင့္ လာဒ္စားၾကေလသည္။]
ကေနာင္မင္းသားလည္း စိတ္ေအးျငိမ္း၍၊ မွားေလျခင္းဟု
ေနာင္တရျပီးသကာလ (ကြ်နု္တို့ ရွစ္တန္း ေက်ာင္းစာ အျဖစ္ သင္ယူခဲ့ရေသာ) `
ေရသည္ ျပဇာတ္` ေခါ ္ `ဂဂၤါမာလဇာတ္ေတာ္` ကို ဦးပုညအား ေရးသား
တင္ဆက္ေစေလသည္။ ႏွစ္သက္လြန္း၍၊ ဇာတ္ေတာ္ကို ေရွ ့ေတာ္တြင္လည္း ဖတ္ရ၍၊
ျပဇာတ္လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ကျပရေလသည္။
[မွတ္ခ်က္။ ။ စေလ ဦးပုညသည္ ညာလက္က အဂၤါခ်ိဳ ့ယြင္းေနေသာ္လည္း
(ညာလက္တဖက္လုံး သိမ္ေနသည္ ဆို၏) ရွင္ဘုရင္ေရွ ့ေတာ္တြင္ လက္ေရးျမန္၍
လက္ေရး၊ လက္သား လွပေသသပ္စြာ ေရးသားတင္သြင္း နိုင္ေလသည္။ ရွင္ဘုရင္ေရွ ့တြင္
ေရးသား ေပးဆက္ရေသာ ေပစာကို ေခါင္းထက္ထားျပီး ရွင္ဘုရင္ဘက္ လွည့္ကာ
လက္ယာလက္ေပါ ္ေပစာတင္လွ်က္ လက္ဝဲလက္ျဖင့္ ကညစ္ကိုကိုင္ျပီး လွ်င္ျမန္စြာ
ေရသားေဖာ္ျပရသည္။]
မႏၱေလးျမိဳ ့ကို ၄-ႏွစ္ၾကာ တည္ေထာင္ျပီးေနာက္ မင္းတုံးမင္းက
စေလဆရာဦးပုည အား မင္းလွ သခၤယာ ဟုေသာ ဘြဲ ့ႏွင့္ ရြာစည္ရြာကို
ေပးေတာ္မူသည္။ လစာေငြ တစ္ႏွစ္ ၆၀၀-က်ပ္ႏွင့္ အိမ္ေဆာက္ရန္
ေျမေနရာလည္းေပးေလသည္။ ကိုယ္လက္ အဂၤါခ်ိဳ ့ယြင္းေနေသာေၾကာင့္ မ်ိဳးရိုး-
သူၾကီးရာထူး ရရန္ကိုကား မည္သူမွ ေလွ်ာက္ထားေပးျခင္ မရွိေပ။ ၁၂၂၄-ခု တြင္
အေရွ ့အရပ္မွစ၊ ေတာင္ဘက္ သို ့ နန္းေတာ္ပတ္လည္ ေျမာင္းတူး၍
က်ဳံးတြင္းေရးသြင္းေသာ္ ရတနာနဒီ ျမစ္ေတာ္ ေမာ္ကြန္းကို ဦးပုညက ေရးဆက္ရာ
ဆုလာဒ္ မ်ားစြာရေလသည္။ (ငယ္စဥ္ ေမာင္ပုတ္စည္ ဘဝမွပင္၊ ဆုေတာ္၊လာဒ္ေတာ္
အမ်ိဳးမ်ိဳးကို မင္းညီ၊ မင္းသား၊ မိဘုရားနွင့္ ရွင္ဘုရင္တို ့ထံမွ
ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖင့္ ရဘူးသည္။)
ျမင္ကြန္း၊ ျမင္ခုန္တိုင္မင္းသားတို ့ ေခါ ္၍
ေဗဒင္ေမးသည္ကို ေဟာ၊ေျပာ သျဖင့္ ကေနာင္မင္းသားက မင္းမွလြဲးျပီး မင္းသားတို
့ထံတြင္ မခစားရန္ တားျမစ္ေလသည္။ မင္းခစားျဖင့္ ရိုးေျဖာင့္စြာေနပါက
ေဘးမဲ့ရေစမည္ဟု ေနာင္ေတာ္ထံ ေလွ်ာက္တင္ေပးသည္။ ထိုေနာက္ ဦးပုညသည္
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကဗ်ာတို ့ကို ေရးသားစီရင္ေလသည္။ ထိုသို ့ေနစဥ္ ျမင္ကြန္း၊
ျမင္ခုံတိုင္မင္းသားတို ့ ပုန္ကန္မူတြင္ အခါေပးေသာေၾကာင့္ မင္းတုံးမင္းတရား
အမ်က္သင့္ သျဖင့္ ျမိဳ ့ေတာ္ဝန္ ဦးသာအိုးထံတြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အပ္ထား
ခံရေလသည္။
ဒီပုံက စေလဦးပုညရဲ ့ လက္ေရးမူေတြ ထားတဲ့ ျပတိုက္ပုံပါ။
ေနေကာင္းေတာ့စေလ... စေလ စားေကာင္းေသာငါးေထြ..ငါးေထြ စေလဦးပုည၇ဲ့ပုည၀တီေျမ..
စေလဇီးခ်ဳိသီးဟု..ထင္၇ွာေက်ာ္ေဆာ္ေန..လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ့ပါေလ က်ေတာ္တုိ့စေလျမဳိ့ကဖိတ္ေခၚပါတယ္ေလ..
(သူငယ္ခ်င္းအာလုံးကုိက်ေတာ္တုိ့စေလျမဳိ့မွ ဖိတ္ေခၚလုိက္ပါတယ္လာလည္ျကေနာ္
သူငယ္ခ်င္းတုိ့ ညီကုိေမာင္နွမအားလုံးစိတ္၀င္းစားျကတယ္ဆုိ၇င္က်ေတာ္ဆက္လက္မွ်ေ၀ေပးပါမည္..(ဇာတ္သိမ္းေမ်ာ္)
ထပ္ဆင့္တင္ျပသူ.....စေလသားေလ ေနခ(မင္းကုသ)
No comments:
Post a Comment