အကုသုိလ္ အျပစ္ေတြထဲမွာ ဘယ္ကံက
အႀကီးေလးဆုံးလဲလုိ႔ေမးရင္ ပဥၥာနႏၲရိယကံလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒီကံတစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့သူဟာ ဒီဘဝမွာ
ဘယ္လုိကုသိုလ္ကံေတြပဲ လုပ္လုပ္၊ ဘယ္လုိတန္ခုိးရွင္နဲ႔ပဲေတြ႕ေတြ႕
အပါယ္မလားေအာင္ ကယ္တင္လုိ႔ မရႏုိင္လုိ႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး
ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႕တာေတာင္မွ ဒီကံကုိ က်ဴးလြန္မိထားတဲ့သူကုိ ဒီဘဝေသၿပီး
ေနာက္ဘဝမွာ သုဂတိဘဝမွာျဖစ္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ မကယ္တင္ႏုိင္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံ တစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္ထားၿပီးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ေနာင္တရလုိ႔
ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဘုရားရွင္ထံမွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ေခ်ျဖတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ကံက
ဘုရားမကယ္ႏုိင္တဲ့ အကုသုိလ္ကံ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေခ်ျဖတ္လုိ႔ မရႏုိင္တဲ့
အျဖစ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကုသိုလ္အလုပ္ဟာ
မလုပ္ဘဲေရွာင္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္
လုပ္မိၾကရင္လည္း ပဥၥာနႏၲရိယလုိ ကံမ်ိဳးအထိ မက်ဴးလြန္မိၾကေစဖုိ႔
တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ၿပီးသား ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိတဲ့ ဒီစကားဟာ ပဥ၊ၥ အာနႏၲရိယ၊ ကမၼဆုိတဲ့ စကားသုံးလုံးကုိေပါင္းၿပီး ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပဥၥက ငါးပါးလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး အာနႏၲရိယဆုိတာ ေသၿပီးအျခားမဲ့ဘဝလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရကာ ကမၼဆုိတာက ကံ(အလုပ္)လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိရင္ ေသၿပီးေနာက္ အျခားမဲ့ဒုတိယ ဘဝမွာ ေသခ်ာေပါက္ အပါယ္ဘုံဘဝကုိ ေရာက္ေစတဲ့၊ အလြန္အျပစ္ႀကီးေလးတဲ့ ကံအလုပ္အျပစ္လုိ႔ အလြယ္မွတ္သားထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံေတြဟာ အမ်ိဳးအစားအေနနဲ႔ ငါးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ အဲဒီငါးမ်ိဳးက
၁။ မာတုဃာတက = အေမကုိသတ္ျခင္း
၂။ ပိတုဃာတက = အေဖကုိသတ္ျခင္း
၃။ ရဟႏၲဃာတက = ရဟႏၲာကုိသတ္ျခင္း
၄။ ေလာဟိတုပၸါဒက = ဘုရားကုိေသြးစိမ္းတည္ေအာင္လုပ္ျခင္းနဲ႔
၅။ သံဃေဘဒက = သံဃာသင္းခဲြျခင္းတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကံေတြကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေလာကေၾကာင္းအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ဓမၼေၾကာင္းအရပဲၾကည့္ၾကည့္ အရမ္းကုိ အျပစ္ႀကီးေလးႏုိင္တယ္ဆုိတာ အလြယ္တကူ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲမုိက္မုိက္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲဆုိးဆုိး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ မလိမၼာမလိမၼာ ကုိယ့္ကုိေမြးေကၽြးၾကတဲ့ မိဘေတြကုိ ျပန္သတ္တဲ့အထိ၊ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရားနဲ႔ ရဟႏၲာေတြကုိ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ေဆာ္ကားတဲ့အထိ၊ စုေပါင္းညီညြတ္ေနတဲ့ သံဃာအသင္းအဖဲြ႕ကုိ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးတဲ့အထိ လုပ္လာၾကတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ဘယ္သူပဲၾကည့္ၾကည့္ အေတာ့္ကုိ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့ အျဖစ္ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မုိက္မဲတဲ့ သူေတြျဖစ္ေနဦးေတာ့ ဒီလုိ အႏၲရိယကံမ်ိဳးကုိ က်ဴးလြန္ဖုိ႔အထိ မုိက္မဲၾကတာမ်ိဳး မျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီလုိကံမ်ိဳးကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားၾကၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဒီသတၱဝါဟာ အလြန္႔အလြန္ကုိ မုိက္မဲလြန္းၿပီး ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကမွ ကယ္တင္ေပးလုိ႔ မရတဲ့သူမ်ိဳးအျဖစ္ အပါယ္ငရဲကုိပဲ သြားၾကရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား အမုိက္တကာ အမုိက္ဆုံးေတြထဲမွာ ပဥၥာနႏၲရိယကံကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မုိက္မဲသူကေတာ့ အဆုံးစြန္ အမုိက္ဆုံးသူလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခက္တာက ဒီကံေတြဟာ သိပ္ၿပီးအျပစ္ႀကီးေလးတဲ့အတြက္ မလုပ္ၾကဘူးလားဆုိေတာ့ မုိက္လုံးႀကီးတဲ့သူ၊ ေမာဟအားႀကီးတဲ့သူ၊ အျပစ္ကုိအျပစ္လုိ႔ မသိတဲ့သူ၊ လူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ လုပ္ကုိလုပ္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္လုိ သဒၶါပညာအားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ေနတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး မေျပာနဲ႔ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာင္ ဒီလုိႀကီးေလတဲ့ ကံႀကီးေတြကုိ က်ဴးလြန္တတ္တဲ့သူေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အထင္ရွားဆုံး အေနနဲ႔ကေတာ့ အားလုံးသိထားၿပီးျဖစ္တဲ့ အရွင္ေဒဝဒတ္နဲ႔ အဇာတသတ္ ဘုရင္တုိ႔ကုိပဲ သာဓက ျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ ဘုရားကုိ ၿပိဳင္ခ်င္တာရယ္၊ မသိမႈေမာဟ အေမွာင္ဖုံးလႊမ္းတာရယ္၊ ငါဆုိတဲ့ မာနေထာင္လႊားတာေတြရယ္ေၾကာင့္ အသိေပ်ာက္ၿပီး ဘုရားကုိ ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ကာ ေျခမေတာ္မွာ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလုိ၊ သံဃာအခ်င္းခ်င္း မညီမညြတ္ျဖစ္ေအာင္ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္ ေခၚေဆာင္ကာ ကံအတူမျပဳျဖစ္ေအာင္၊ သိမ္အတူမဝင္ျဖစ္ေအာင္၊ အယူဝါဒ လဲြေခ်ာ္သြားေအာင္ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ၿပီး သံဃာသင္းခဲြတဲ့ သံဃေဘဒက အမႈကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာနႏၲရိယကံ ငါးပါးထဲက ဘုရားကုိေသြးစိမ္းတည္ ေအာင္လုပ္တဲ့ကံနဲ႔ သံဃာကုိသင္းခဲြတဲ့ ကံေတြကုိ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်က္ရွိနဲ႔ အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံေတြေၾကာင့္ပဲ အရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ အရွင္လတ္လတ္ ေျမၿမိဳခံရၿပီး ငရဲကုိက်ေရာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ကံႀကီးေတြဟာ ဘုရားကယ္လုိ႔ မရတဲ့ ကံေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ဘုရားရွင္နဲ႔ ညီအစ္ကုိတစ္ဝမ္းကဲြလည္းျဖစ္၊ ေယာက္ဖေတာ္လည္းျဖစ္ေပမယ့္ အရွင္ေဒဝဒတ္တစ္ေယာက္ အပါယ္ဘုံကုိ ေရာက္ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ အဇာတသတ္ ဘုရင္လည္း ဒီလုိပါပဲ။ အရွင္ေဒဝဒတ္နဲ႔ ေပါင္းမိၿပီး ဘုရင္ရထူးကုိ ရခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အေဖကုိဖမ္း၊ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ကာ ေျခခဲြဆားသိပ္လုိ႔ မေသမခ်င္း သတ္ေစမိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေဖကုိ သတ္ခဲ့မိတဲ့ စိတ္နဲ႔တမုိင္မုိင္ တေတြေတြျဖစ္ေနတဲ့ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ေနာင္ပုိင္းမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြၿပီး တရားနာကာ အကၽြတ္တရားရလုိ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ သူမတူေအာင္ ခ်ီးေျမႇာက္ေထာက္ပံ့ခဲ့ေပမယ့္လည္း အေဖကုိသတ္ခဲ့တဲ့ ပိတုဃာတက ကံႀကီးက ခံေနေလေတာ့ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္ဘဲ ငရဲကုိ က်ေရာက္ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ အေဖကုိ သတ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီအနႏၲရိယ ကံႀကီးသာ မရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ေတြ႕ကာ ဘုရားေဟာတဲ့ သာမညဖလသုတ္ကုိ နာၾကားၿပီးတာနဲ႔ ေသာတာပန္တည္သြားႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ကံႀကီးက သူ႔ကုိ ငရဲဘုံကုိ က်ေရာက္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေနာက္ပုိင္းမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ အားေကာင္းခဲ့တဲ့အတြက္ ေအာက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အလြန္အပစ္ႀကီးေလးတဲ့ အဝိဇီငရဲကုိ မက်ေရာက္ဘဲ အျပစ္ဒဏ္ေပ့ါပါးတဲ့ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာပဲ ေလ်ာ့ၿပီးက်ေရာက္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ငရဲကုိေတာ့ က်ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ဒီလုိ တရားရႏုိင္တဲ့ အခြင့္ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ အဇာတသတ္ဘုရင္ကုိ ဘုရားမကယ္ႏုိင္ခဲ့တာက သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အဖသတ္ကံေၾကာင့္ပဲဆုိတဲ့ အခ်က္က သက္ေသျပခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ပဥၥာနႏၲရိယကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဟာ သိပ္ကုိႀကီးေလးလွတယ္ဆုိတာ အရမ္းကုိ ထင္ရွားလြန္းလွတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိႀကီးေလးၿပီး ထင္ရွားလွတဲ့အတြက္ မုိက္လုံးႀကီးတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ ဒီကံႀကီးေတြ အထိေတာ့ မမုိက္မိၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံ ငါးပါးကုိၾကည့္ရင္ ဒီေန႔ေခတ္ လူေတြအေနနဲ႔ အလြယ္တကူ က်ဴးလြန္မိတတ္တဲ့ ကံေတြက အေမသတ္၊ အေဖသတ္တဲ့ ကံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားကုိ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ လုပ္တဲ့ကံကေတာ့ ဘုရားရွင္ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ မက်ဴးလြန္ႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ ရဟႏၲာကုိ သတ္တာ၊ သံဃာသင္းခဲြတာေတြကလည္း ႀကဳံေတာင့္ႀကဳံခဲ လုပ္မိႏုိင္ပါေသးတယ္။ စာေပအဖြင့္ေတြအရ သံဃာသင္းခဲြတဲ့ကံကုိ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ပုိၿပီးက်ဴးလြန္မိတတ္ေၾကာင္း မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။ သံဃာသင္းခဲြမႈဟာ ရဟန္းသံဃာအခ်င္းခ်င္း ကံအတူမျပဳမိေအာင္၊ သိမ္အတူမဝင္မိေအာင္၊ အယူဝါဒ မတူရေအာင္၊ မညီမညြတ္ အကဲြကဲြအျပားျပားနဲ႔ ဂုိဏ္းဂဏမ်ားအထိ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ သံဃာေတာ္အခ်င္းခ်င္းက ပုိၿပီးက်ဴးလြန္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိေၾကာင္း က်မ္းဂန္ေတြက ဖြင့္ဆုိျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူလည္းေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြပါရင္ အျပစ္အနာအဆာေတြလည္း ျဖစ္ေစတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကား ညီညြတ္မႈပ်က္ျပားေစတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသတိျပဳရမွာက ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိတာ ငါးပါးလုံးကုိ က်ဴးလြန္မိမွ အပါယ္ငရဲကုိ က်ေရာက္ေစတာ မဟုတ္ဘဲ ဒီငါးပါးထဲက တစ္ပါးပါးကုိ က်ဴးလြန္မိ႐ုံနဲ႔လည္း ဘုရားမကယ္ႏုိင္ျဖစ္ကာ အပါယ္ငရဲကုိ က်ေရာက္ေစတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲမုိက္မိုက္ ဒီကံေတြကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့အထိ မမုိက္သင့္ဘူးဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထူးသတိျပဳၾကရမ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံတစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္မိလုိ႔ကေတာ့ တျခားဘယ္လုိ ကုသုိလ္ကံနဲ႔ပဲ ေခ်ဖ်က္ေခ်ဖ်က္၊ ဘယ္လုိတန္ခုိးရွင္နဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ ေျပေပ်ာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္သလုိ အပါယ္ေဘးကလည္း ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ မွတ္သားထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ က်န္တဲ့အကုသုိလ္ေတြဟာ တျခားကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္ၿပီး ဒီဘဝမွာ အပါယ္ေဘးကလြတ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံကေတာ့ ဒီဘဝမွာ ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳးနဲ႔ကုိမွ တားဆီးေခ်ဖ်က္လုိ႔ မရဘူးဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိရွိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အကုသုိလ္ အလုပ္ဆုိတာ မလုပ္ဘဲ ေနႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လုပ္ျဖစ္သြားရင္လည္း ေစတနာမပါဖုိ႔နဲ႔ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ကံဆုိရင္လည္း ပဥၥာနႏၲရိယလုိ ကံမ်ိဳးအထိ မက်ဴးလြန္မိၾကဖုိ႔ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိကံမ်ိဳးကုိ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း က်န္တဲ့အကုသုိလ္ေတြကုိပါ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝရဲ႕ ပစၥဳပၸန္သံသရာအေရး ေကာင္းစားေရးအတြက္ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိတရားနဲ႔ သြားလာလႈပ္ရွားၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။
အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)
နတ္ဆိုး
ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ၿပီးသား ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိတဲ့ ဒီစကားဟာ ပဥ၊ၥ အာနႏၲရိယ၊ ကမၼဆုိတဲ့ စကားသုံးလုံးကုိေပါင္းၿပီး ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပဥၥက ငါးပါးလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး အာနႏၲရိယဆုိတာ ေသၿပီးအျခားမဲ့ဘဝလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရကာ ကမၼဆုိတာက ကံ(အလုပ္)လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိရင္ ေသၿပီးေနာက္ အျခားမဲ့ဒုတိယ ဘဝမွာ ေသခ်ာေပါက္ အပါယ္ဘုံဘဝကုိ ေရာက္ေစတဲ့၊ အလြန္အျပစ္ႀကီးေလးတဲ့ ကံအလုပ္အျပစ္လုိ႔ အလြယ္မွတ္သားထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံေတြဟာ အမ်ိဳးအစားအေနနဲ႔ ငါးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ အဲဒီငါးမ်ိဳးက
၁။ မာတုဃာတက = အေမကုိသတ္ျခင္း
၂။ ပိတုဃာတက = အေဖကုိသတ္ျခင္း
၃။ ရဟႏၲဃာတက = ရဟႏၲာကုိသတ္ျခင္း
၄။ ေလာဟိတုပၸါဒက = ဘုရားကုိေသြးစိမ္းတည္ေအာင္လုပ္ျခင္းနဲ႔
၅။ သံဃေဘဒက = သံဃာသင္းခဲြျခင္းတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကံေတြကုိၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေလာကေၾကာင္းအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ဓမၼေၾကာင္းအရပဲၾကည့္ၾကည့္ အရမ္းကုိ အျပစ္ႀကီးေလးႏုိင္တယ္ဆုိတာ အလြယ္တကူ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲမုိက္မုိက္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲဆုိးဆုိး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ မလိမၼာမလိမၼာ ကုိယ့္ကုိေမြးေကၽြးၾကတဲ့ မိဘေတြကုိ ျပန္သတ္တဲ့အထိ၊ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရားနဲ႔ ရဟႏၲာေတြကုိ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ေဆာ္ကားတဲ့အထိ၊ စုေပါင္းညီညြတ္ေနတဲ့ သံဃာအသင္းအဖဲြ႕ကုိ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးတဲ့အထိ လုပ္လာၾကတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ဘယ္သူပဲၾကည့္ၾကည့္ အေတာ့္ကုိ မုိက္လုံးၾကီးတဲ့ အျဖစ္ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ မုိက္မဲတဲ့ သူေတြျဖစ္ေနဦးေတာ့ ဒီလုိ အႏၲရိယကံမ်ိဳးကုိ က်ဴးလြန္ဖုိ႔အထိ မုိက္မဲၾကတာမ်ိဳး မျဖစ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီလုိကံမ်ိဳးကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားၾကၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဒီသတၱဝါဟာ အလြန္႔အလြန္ကုိ မုိက္မဲလြန္းၿပီး ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကမွ ကယ္တင္ေပးလုိ႔ မရတဲ့သူမ်ိဳးအျဖစ္ အပါယ္ငရဲကုိပဲ သြားၾကရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား အမုိက္တကာ အမုိက္ဆုံးေတြထဲမွာ ပဥၥာနႏၲရိယကံကုိ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ မုိက္မဲသူကေတာ့ အဆုံးစြန္ အမုိက္ဆုံးသူလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခက္တာက ဒီကံေတြဟာ သိပ္ၿပီးအျပစ္ႀကီးေလးတဲ့အတြက္ မလုပ္ၾကဘူးလားဆုိေတာ့ မုိက္လုံးႀကီးတဲ့သူ၊ ေမာဟအားႀကီးတဲ့သူ၊ အျပစ္ကုိအျပစ္လုိ႔ မသိတဲ့သူ၊ လူစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ လုပ္ကုိလုပ္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္လုိ သဒၶါပညာအားေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ေနတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး မေျပာနဲ႔ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ ထင္ရွားရွိေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာေတာင္ ဒီလုိႀကီးေလတဲ့ ကံႀကီးေတြကုိ က်ဴးလြန္တတ္တဲ့သူေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အထင္ရွားဆုံး အေနနဲ႔ကေတာ့ အားလုံးသိထားၿပီးျဖစ္တဲ့ အရွင္ေဒဝဒတ္နဲ႔ အဇာတသတ္ ဘုရင္တုိ႔ကုိပဲ သာဓက ျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ ဘုရားကုိ ၿပိဳင္ခ်င္တာရယ္၊ မသိမႈေမာဟ အေမွာင္ဖုံးလႊမ္းတာရယ္၊ ငါဆုိတဲ့ မာနေထာင္လႊားတာေတြရယ္ေၾကာင့္ အသိေပ်ာက္ၿပီး ဘုရားကုိ ေက်ာက္ေမာင္းဆင္ကာ ေျခမေတာ္မွာ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သလုိ၊ သံဃာအခ်င္းခ်င္း မညီမညြတ္ျဖစ္ေအာင္ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္ ေခၚေဆာင္ကာ ကံအတူမျပဳျဖစ္ေအာင္၊ သိမ္အတူမဝင္ျဖစ္ေအာင္၊ အယူဝါဒ လဲြေခ်ာ္သြားေအာင္ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ၿပီး သံဃာသင္းခဲြတဲ့ သံဃေဘဒက အမႈကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာနႏၲရိယကံ ငါးပါးထဲက ဘုရားကုိေသြးစိမ္းတည္ ေအာင္လုပ္တဲ့ကံနဲ႔ သံဃာကုိသင္းခဲြတဲ့ ကံေတြကုိ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်က္ရွိနဲ႔ အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံေတြေၾကာင့္ပဲ အရွင္ေဒဝဒတ္ဟာ အရွင္လတ္လတ္ ေျမၿမိဳခံရၿပီး ငရဲကုိက်ေရာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ကံႀကီးေတြဟာ ဘုရားကယ္လုိ႔ မရတဲ့ ကံေတြျဖစ္ေနေလေတာ့ ဘုရားရွင္နဲ႔ ညီအစ္ကုိတစ္ဝမ္းကဲြလည္းျဖစ္၊ ေယာက္ဖေတာ္လည္းျဖစ္ေပမယ့္ အရွင္ေဒဝဒတ္တစ္ေယာက္ အပါယ္ဘုံကုိ ေရာက္ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ အဇာတသတ္ ဘုရင္လည္း ဒီလုိပါပဲ။ အရွင္ေဒဝဒတ္နဲ႔ ေပါင္းမိၿပီး ဘုရင္ရထူးကုိ ရခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အေဖကုိဖမ္း၊ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ကာ ေျခခဲြဆားသိပ္လုိ႔ မေသမခ်င္း သတ္ေစမိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေဖကုိ သတ္ခဲ့မိတဲ့ စိတ္နဲ႔တမုိင္မုိင္ တေတြေတြျဖစ္ေနတဲ့ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ေနာင္ပုိင္းမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြၿပီး တရားနာကာ အကၽြတ္တရားရလုိ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ သူမတူေအာင္ ခ်ီးေျမႇာက္ေထာက္ပံ့ခဲ့ေပမယ့္လည္း အေဖကုိသတ္ခဲ့တဲ့ ပိတုဃာတက ကံႀကီးက ခံေနေလေတာ့ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္ဘဲ ငရဲကုိ က်ေရာက္ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ အေဖကုိ သတ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီအနႏၲရိယ ကံႀကီးသာ မရွိခဲ့ဘူးဆုိရင္ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ေတြ႕ကာ ဘုရားေဟာတဲ့ သာမညဖလသုတ္ကုိ နာၾကားၿပီးတာနဲ႔ ေသာတာပန္တည္သြားႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ကံႀကီးက သူ႔ကုိ ငရဲဘုံကုိ က်ေရာက္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေနာက္ပုိင္းမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ အားေကာင္းခဲ့တဲ့အတြက္ ေအာက္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အလြန္အပစ္ႀကီးေလးတဲ့ အဝိဇီငရဲကုိ မက်ေရာက္ဘဲ အျပစ္ဒဏ္ေပ့ါပါးတဲ့ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာပဲ ေလ်ာ့ၿပီးက်ေရာက္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ငရဲကုိေတာ့ က်ခဲ့ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဇာတသတ္ဘုရင္ဟာ ဒီလုိ တရားရႏုိင္တဲ့ အခြင့္ေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ အဇာတသတ္ဘုရင္ကုိ ဘုရားမကယ္ႏုိင္ခဲ့တာက သူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အဖသတ္ကံေၾကာင့္ပဲဆုိတဲ့ အခ်က္က သက္ေသျပခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ပဥၥာနႏၲရိယကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈဟာ သိပ္ကုိႀကီးေလးလွတယ္ဆုိတာ အရမ္းကုိ ထင္ရွားလြန္းလွတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိႀကီးေလးၿပီး ထင္ရွားလွတဲ့အတြက္ မုိက္လုံးႀကီးတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ ဒီကံႀကီးေတြ အထိေတာ့ မမုိက္မိၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံ ငါးပါးကုိၾကည့္ရင္ ဒီေန႔ေခတ္ လူေတြအေနနဲ႔ အလြယ္တကူ က်ဴးလြန္မိတတ္တဲ့ ကံေတြက အေမသတ္၊ အေဖသတ္တဲ့ ကံေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားကုိ ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ လုပ္တဲ့ကံကေတာ့ ဘုရားရွင္ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ မက်ဴးလြန္ႏုိင္ေတာ့ေပမယ့္ ရဟႏၲာကုိ သတ္တာ၊ သံဃာသင္းခဲြတာေတြကလည္း ႀကဳံေတာင့္ႀကဳံခဲ လုပ္မိႏုိင္ပါေသးတယ္။ စာေပအဖြင့္ေတြအရ သံဃာသင္းခဲြတဲ့ကံကုိ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ပုိၿပီးက်ဴးလြန္မိတတ္ေၾကာင္း မွတ္သားႏုိင္ပါတယ္။ သံဃာသင္းခဲြမႈဟာ ရဟန္းသံဃာအခ်င္းခ်င္း ကံအတူမျပဳမိေအာင္၊ သိမ္အတူမဝင္မိေအာင္၊ အယူဝါဒ မတူရေအာင္၊ မညီမညြတ္ အကဲြကဲြအျပားျပားနဲ႔ ဂုိဏ္းဂဏမ်ားအထိ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူပုဂၢိဳလ္ေတြထက္ သံဃာေတာ္အခ်င္းခ်င္းက ပုိၿပီးက်ဴးလြန္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းရွိေၾကာင္း က်မ္းဂန္ေတြက ဖြင့္ဆုိျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူလည္းေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြပါရင္ အျပစ္အနာအဆာေတြလည္း ျဖစ္ေစတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားၾကား ညီညြတ္မႈပ်က္ျပားေစတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသတိျပဳရမွာက ပဥၥာနႏၲရိယကံဆုိတာ ငါးပါးလုံးကုိ က်ဴးလြန္မိမွ အပါယ္ငရဲကုိ က်ေရာက္ေစတာ မဟုတ္ဘဲ ဒီငါးပါးထဲက တစ္ပါးပါးကုိ က်ဴးလြန္မိ႐ုံနဲ႔လည္း ဘုရားမကယ္ႏုိင္ျဖစ္ကာ အပါယ္ငရဲကုိ က်ေရာက္ေစတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲမုိက္မိုက္ ဒီကံေတြကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့အထိ မမုိက္သင့္ဘူးဆုိတာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထူးသတိျပဳၾကရမ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံတစ္ခုခုကုိ က်ဴးလြန္မိလုိ႔ကေတာ့ တျခားဘယ္လုိ ကုသုိလ္ကံနဲ႔ပဲ ေခ်ဖ်က္ေခ်ဖ်က္၊ ဘယ္လုိတန္ခုိးရွင္နဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ ေျပေပ်ာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္သလုိ အပါယ္ေဘးကလည္း ေရွာင္တိမ္းလုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ မွတ္သားထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ က်န္တဲ့အကုသုိလ္ေတြဟာ တျခားကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြလုပ္ၿပီး ဒီဘဝမွာ အပါယ္ေဘးကလြတ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ ဒီပဥၥာနႏၲရိယကံကေတာ့ ဒီဘဝမွာ ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳးနဲ႔ကုိမွ တားဆီးေခ်ဖ်က္လုိ႔ မရဘူးဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းသိရွိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အကုသုိလ္ အလုပ္ဆုိတာ မလုပ္ဘဲ ေနႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လုပ္ျဖစ္သြားရင္လည္း ေစတနာမပါဖုိ႔နဲ႔ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္ကံဆုိရင္လည္း ပဥၥာနႏၲရိယလုိ ကံမ်ိဳးအထိ မက်ဴးလြန္မိၾကဖုိ႔ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိကံမ်ိဳးကုိ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း က်န္တဲ့အကုသုိလ္ေတြကုိပါ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝရဲ႕ ပစၥဳပၸန္သံသရာအေရး ေကာင္းစားေရးအတြက္ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိတရားနဲ႔ သြားလာလႈပ္ရွားၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။
အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)
နတ္ဆိုး
No comments:
Post a Comment