ခ်စ္ျခင္းကုိမခြဲပါနဲ႔(အရွင္ဆႏၵာဓိက-ေရႊပါရမီေတာရ)
ကုန္းတိုက္တယ္ဆုိတာ ခ်စ္ျခင္းကုိခြဲတာပါ။ " ကုန္းစကား " ဆိုတာ အခ်စ္ခြဲစကားပါ။ ခ်စ္သူ၊ ခင္သူ၊ ျမတ္ႏုိးသူအခ်င္းခ်င္း အခ်စ္ပ်က္၊ အခင္ပ်က္၊ အျမတ္ႏုိးပ်က္ေအာင္ မလိုတမာ ၾကား၀င္ျပီး အပုိရွာစကားဆင္တာကို ကုန္းတိုက္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ (ကုန္းတုိက္စကား = ပိသုဏ၀ါစာ = ပိယ + သုည + ၀ါစာ = ခ်စ္ျခင္းကုိ + ခြဲေသာ + စကား။)
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္းေနရာကေန ထသတ္ေအာင္ လုပ္လုိက္မွ ကုန္းတုိက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုန္းတိုက္တဲ့ ကိစၥမွာ ရန္ျဖစ္တာ၊ မျဖစ္တာ၊ ျပႆနာတက္တာ၊ မတက္တာဟာ အဓိကမဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ျဖစ္ျဖစ္၊ မျဖစ္ျဖစ္၊ ျပႆနာ တက္တက္၊ မတက္တက္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မခ်စ္ခင္ေတာ့ဘူး၊ မေပါင္းသင္းေတာ့ဘူးဆိုရင္ အဲဒီလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့လူဟာ ကုန္းတိုက္တဲ့လူပါပဲ။
ဒီဘက္လူအေၾကာင္း ဟိုဘက္မွာ မေကာင္းေျပာ၊ ဟိုဘက္လူအေၾကာင္း ဒီဘက္မွာ မေကာင္းေျပာနဲ႔ ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားျပီး ေသြးခြဲစကားေျပာဆိုမွ ကုန္းတိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဖက္ဖက္မွာ ေသြးခြဲစကားေျပာလို႔ ႏွစ္ဖက္လံုး အဆက္အဆံ မရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကုန္းတိုက္တာပါပဲ။ သူ႔ေစတနာကိုက ႏွစ္ဖက္အခ်စ္ျပယ္ေစခ်င္တာကိုး။
တခ်ိဳ ႔မိဘေတြက ကုိယ့္သားသမီးေတြကုိ ကုိယ္သေဘာမတူသူနဲ႔ ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ေနၾကျပီ၊ လက္ထပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၾကျပီဆိုရင္ သားသမီးေတြရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းကို မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ခြဲၾကပါတယ္။ တကယ့္ကုိ မသင့္ေတာ္တဲ့သူ၊ တကယ့္ကုိ အက်ိဳးပ်က္စီးေစမယ့္သူမို႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ ခြဲတာဆိုရင္ေတာ့ " မေကာင္းျမစ္တာ " ဆိုတဲ့ မိဘ၀တၱရားအရ အျပစ္မရွိေပမယ့္ ကုိယ့္ရဲ ႔ အတၱ၊ မာနလြန္ကဲမႈ၊ ဂုဏ္ရွိန္ေမာက္မာမႈနဲ႔ ကုိယ့္ဘက္သူ႔ဘက္ ရန္ျငိဳးဖြဲ႔၊ ကလဲ့စားေခ်မႈေတြေၾကာင့္ သားသမီးေတြရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ ခြဲပစ္တာဆုိရင္ေတာ့ မိဘေတြအေနနဲ႔ ကုန္းတုိက္ျခင္းအမႈကုိ က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္သြားပါျပီ။
စကားေတြ၊ စာေတြနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းခြဲလိုက္တဲ့အတြက္ သားသမီးေတြရဲ ႔ ဘ၀ ပ်က္စီးသြားရျပီဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္က်ေၾကာင္း ၀စီဒုစရိုက္အကုသိုလ္အထုပ္ၾကီးကုိ မိဘေတြ ရင္မွာ ပုိက္မိသြားပါျပီ။ " ေကာင္းေစခ်င္လို႔ပါ " လို႔ စကားလွလွေလးေတြနဲ႔ ကာကြယ္မေနပါနဲ႔ေတာ့၊ အပုိပါပဲ။
ကိုယ္ၾကည္ညိဳတဲ့ ဘုန္းၾကီးဆီကုိ တျခားလူ ၀င္ထြက္သြားလာေနတာ မၾကိဳက္တဲ့အတြက္ ဘုန္းၾကီးနဲ႔ တျခားလူအၾကား အထင္အျမင္လြဲမွားျပီး အဆက္အဆံပ်က္သြားေအာင္ ေျပာဆိုတာဟာလည္း ကုန္းတုိက္တာပါပဲ။
ဘုန္းၾကီးနဲ႔ ဒကာၾကား၊ ဒကာအခ်င္းခ်င္းၾကား၊ မဟုတ္မဟတ္ လုပ္ဇာတ္ခင္းျပီး ခ်စ္ျခင္းခြဲတာမ်ိဳး သာသနာၾကည္ညိဳသူတုိင္း လံုး၀ မျပဳလုပ္သင့္ပါဘူး။ အျပင္ေလာကမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတြ႔ရာသခ်ၤိဳင္း ဓားမဆုိင္းျဖစ္ေနၾကပါေစ၊ သာသနာ့နယ္ေျမေရာက္ရင္၊ သာသနာ့အလုပ္လုပ္ရင္ေတာ့ အဲဒီအခိုက္အတန္႔မွာ ေမတၱာစိတ္ေမြးျပီး ဆက္ဆံသင့္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္မွာပါ။
သူတစ္ပါးရဲ ႔ခ်စ္ျခင္းကို ခြဲတဲ့သူဟာ အပါယ္ေလးပါး လားေရာက္ရတဲ့အျပင္ ျဖစ္ေလရာဘ၀တုိင္းမွာ သူတစ္ပါးရဲ ႔ အကဲ့ရဲ ႔ ၊ အစြပ္စြဲ ခံရတတ္ပါတယ္။ သူမ်ားလုပ္သမွ် အျပစ္ေတြဟာ ကုိယ့္အေပၚမွာပဲ က်ေရာက္တဲ့အတြက္ သူ႔အျပစ္က ကုိယ့္အျပစ္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုဆည္းခြင့္မရတဲ့အတြက္ ခ်စ္သူကြဲဆင္းရဲ (ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာဂဒုကၡ) ကုိ အျမဲခံစားရတတ္ပါတယ္။ လူဆင္းရဲပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူခ်မ္းသာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ျဖစ္ေလရာဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ရယ္လို႔ မရွိဘဲ အျမဲ စိတ္ဆင္းရဲေနရတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေကာင္း၊ လူတုိင္းက ကုိယ့္ကုိ အလကားေနရင္း မုန္းတီးေနတတ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တုန္းက အရွင္ဓာနလို႔ ေခၚတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူရဟန္းျပဳတဲ့ေန႔ကစျပီး သူ႔ေနာက္ပါးမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါေနခဲ့ပါတယ္။ သြားလည္း သူ႔အပါးက၊ ရပ္လည္း သူ႔အပါးက၊ ထုိင္လည္း သူ႔အပါးက၊ ေလ်ာင္းလည္း (အိပ္လည္း) သူ႔အပါးက၊ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႔အပါးက တစ္ဖ၀ါးမကြာ ၊ သူနဲ႔ တပူးတြဲတြဲ အျမဲရွိေနခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ထိ တပူးတြဲတြဲရွိသလဲဆုိရင္ အရွင္ဓာန ျမိဳ ႔ထဲရြာထဲ ဆြမ္းခံၾကြရင္ေတာင္ ေနာက္ပါးက အရိပ္ပမာ လုိက္ပါလာတဲ့အထိပါပဲ။ ဆြမ္းေလာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက " ဒါက အရွင္ဘုရားအတြက္ တစ္ဇြန္း၊ ဒါက အရွင္ဘုရားအမ်ိဳးသမီးအတြက္ တစ္ဇြန္း " လို႔ ျပက္ရယ္ေျပာင္ေလွာင္ျပီး ဆြမ္းႏွစ္ဇြန္း ႏွစ္ဇြန္း ေလာင္းေလ့ရွိပါတယ္။
ျမိဳ ႔ထဲရြာထဲသြားရင္ ျမိဳ ႔သူရြာသားေတြရဲ ႔ ျပက္ရယ္ေျပာင္ေလွာင္ခံရသလို ကုိယ့္ေက်ာင္းမွာ ေနရင္လည္း ရဟန္းငယ္၊ ကိုယ္ရင္ေတြရဲ ႔ ျပက္ရယ္ေျပာင္ေလွာင္ခံရပါတယ္။ ရဟန္းငယ္ေတြ၊ ကုိရင္ေတြက အရွင္ဓာနကုိ ၀န္းရံျပီး " အရွင္ဓာနဟာ မိန္းမၾကဴးတဲ့သူၾကီးပါလား (အရွင္ဓာန-မိန္းမၾကဴး၊ မိန္းမၾကဴး- အရွင္ဓာန) " လို႔ အျမဲစၾကေနာက္ၾကပါတယ္။
" အရွင္ဓာနဟာ မိန္းမၾကဴးတဲ့သူၾကီးပါလား " ဆုိတဲ့ ေနာက္ေျပာင္စကားကုိ အစြဲျပဳလို႔ အရွင္ဓာနဆိုတဲ့ မူရင္းနာမည္ေပ်ာက္ျပီး အားလံုးက အရွင္ကု႑ဓာန လို႔ ေခၚေ၀ၚ ၾကပါေတာ့တယ္။ (ကုေ႑ာဓာေနာ=မိန္းမၾကဴးတဲ့ အရွင္ဓာန)
အရွင္ကု႑ဓာနရဲ ႔ ေနာက္ေတာ္ပါးက တစ္ဖ၀ါးမကြာ လုိက္ပါေနတဲ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ တကယ္ေတာ့ လူသားစစ္စစ္ တကယ့္အမ်ိဳးသမီး မဟုတ္ပါဘူး။ အတိတ္က မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ကံ တစ္ခုေၾကာင့္ အလုိအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးရုပ္တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ဋ္ေၾကြးေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးအရုပ္ျဖစ္လုိ႔ အမ်ိဳးသမီး၀ဋ္ေၾကြးရုပ္လုိ႔ပဲ ဆိုရမွာေပါ့။
သူ႔အပါးမွာ အျမဲရွိေနတဲ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး ၀ဋ္ေၾကြးရုပ္ကို အရွင္ကု႑ဓာနက လံုး၀မျမင္ေတြ႔ရပါဘူး။ တျခားသူေတြကသာ တကယ့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျမင္ေတြ႔ၾကရတာပါ။ တကယ့္အမ်ိဳးသမီး အစစ္လို႔ပဲ ထင္ျပီး စၾက၊ ေနာက္ၾက၊ ေျပာင္ေလွာင္ၾကတာမို႔ အရွင္ကု႑ဓာနမွာ ျမိဳ ႔ထဲရြာထဲသြားရင္လည္း စိတ္ဆင္းရဲရ၊ ေက်ာင္းထဲကန္ထဲမွာ ေနလည္း စိတ္ဆင္းရဲရနဲ႔ အျမဲတမ္း စိတ္ဆင္းရဲေနရရွာပါတယ္။
တစ္ဖက္သား အထင္အျမင္လြဲမွားစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ လူတကာ၊ ရွင္တကာရဲ ႔ အမုန္းခံျဖစ္ျပီး အျမဲစိတ္ဆင္းရဲေနရတဲ့ဘ၀ေရာက္ေအာင္ တြန္းပုိ႔လိုက္တဲ့ သူ႔ရဲ ႔ အတိတ္ကံကေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ ခြဲခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ကံပါပဲ။
ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက အရွင္ကု႑ဓာနေလာင္းလ်ာဟာ ဘုမၼဇို၀္းနတ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ ႔ သာသနာေတာ္မွာ တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ပါး သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္ ႏွစ္ပါး ရွိပါတယ္။ သြားအတူ၊ လာအတူ၊ စားအတူ၊ ေနအတူ၊ တရားအားထုတ္ေတာ့လည္း အတူတူ၊ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး၊ သိပ္ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၾကပါတယ္။ " တစ္ပါးမခြဲတဲ့ ႏွစ္ပါးအတြဲ " ရယ္လုိ႔ ထင္ရွားေက် ရယ္လုိ႔ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေလာက္ေအာင္ သိပ္ခ်စ္ၾကပါတယ္။
တစ္ခုေသာ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ျပဳဖို႔အတြက္ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ရွိရာအရပ္ကုိ ႏွစ္ပါးအတူ သြားၾကပါတယ္။ အရွင္ကု႑ဓာနေလာင္းလ်ာ ဘုမၼဇို၀္းနတ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ပါးရဲ ႔ မနီးမေ၀းကေန လိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။
" ဒီ ကုိယ္ေတာ္ႏွစ္ပါး တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ပါး သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္၊ သူတို႔ ရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက သိပ္ခိုင္ျမဲတယ္၊ တကယ္လို႔မ်ား တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူတို႔ ရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ခြဲခဲ့ရင္ ကြဲသြားၾကေလမလား၊ ဘယ္သူ ေသြးခြဲခြဲ အခ်စ္မပ်က္ ေမတၱာဆက္ႏုိင္ၾကပါ့မလား၊ သူတို႔ ႏွစ္ပါးရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ခုိင္ျမဲသလဲဆိုတာ ငါစမ္းသပ္ၾကည့္ဦးမွပဲ "
လို႔ေတြးျပီး ဘုမၼဇို၀္းနတ္ဟာ ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါး စိတ္၀မ္းကြဲသြားေအာင္ လုပ္လုိ႔ရမယ့္ အေျခအေန၊ အခြင့္အလမ္းကုိ ေခ်ာင္းေျမာင္းရွာၾကံျပီး ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ ႔ မနီးမေ၀းကေန လိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။
ေရမုိးအဆင္ေျပတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာ (စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုအနား) အေရာက္မွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက တျခားရဟန္းေတာ္တစ္ပါးရဲ ႔လက္ထဲမွာ သပိတ္၊ သကၤန္းအပ္ႏွံထားျပီး ကိုယ္လက္သုတ္သင္မႈ၊ အညစ္အေၾကးစြန္႔မႈ ျပဳလုပ္ပါတယ္။
ကိစၥျပီးလို႔ လက္ေျခေတြ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ျပီး ခ်ဳံဖုတ္တစ္ခုရဲ ႔အနီးကေန ထြက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္ရဲ ႔ေနာက္နားမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ကပ္ပါလာပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းကုိခြဲဖို႔ အကြက္ေခ်ာင္းေနတဲ့ ဘုမၼဇို၀္းနတ္က အမ်ိဳးသမီးအသြင္ ဖန္ဆင္းျပီး ရဟန္းေတာ္ရဲ ႔ ေနာက္နားကေန ဖ၀ါးေျခထပ္ ထက္ၾကပ္မကြာ လုိက္ပါလာတာပါ။
အမ်ိဳးသမီးက ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကုိ ခါခါျပီး ျပင္ဆင္ထံုးဖြဲ႔လို႔၊ တြန္႔ေၾကေနတဲ့ ထဘီကုိ ရမ္းရမ္းျပီး ျပင္၀တ္လို႔၊ ရမၼခိုးမႊန္ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြကို ပြတ္သပ္ခ်လို႔၊ အို … တကယ့္ကုိ ကာမဂုဏ္ေပ်ာ္ပါးျပီး ထလာတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ပါပဲ။
ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ အေဖာ္ရဟန္းေတာ္က ကာယကံရွင္ ရဟန္းေတာ္ကုိ အၾကီးအက်ယ္ အထင္လြဲသြားပါတယ္။ ဒီလို မုိက္ရိုင္းယုတ္မာတဲ့သူနဲ႔ ငါဘယ္ေတာ့မွ မပတ္သက္ေတာ့ဘူးလို႔လည္း ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ကာယကံရွင္ ရဟန္းေတာ္က ဘယ္လိုပဲ ရွင္းျပ၊ ရွင္းျပ လံုး၀ မယံုၾကည္ေတာ့ပါဘူး။
" ေရာ … မင္းရဲ ႔ သပိတ္နဲ႔ သကၤန္း၊ မင္းလို ယုတ္မာတဲ့သူနဲ႔ တစ္လမ္းတည္း ဘယ္ေတာ့မွ အတူမသြားဘူး၊ ေနာက္ကုိလည္း ငါနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ လာမပတ္သက္နဲ႔ " လို႔ မိတ္ျဖတ္စကားေျပာျပီး တျခားတစ္လမ္းကေန ခြဲထြက္ၾကြသြားပါတယ္။
ဥပုသ္သိမ္ေရာက္လို႔ ဥပုသ္ျပဳခ်ိန္မွာလည္း ရဟန္းယုတ္နဲ႔ အတူတူ ဥပုတ္မျပဳႏုိင္ပါဘူးလို႔ ျငင္းခံေနတဲ့အတြက္ ဘုမၼဇို၀္းနတ္က အျဖစ္မွန္ကုိ ၀င္ရွင္းျပေတာ့မွ ဥပုသ္ျပဳၾကပါေတာ့တယ္။
ဘုမၼဇို၀္းနတ္က ျပန္ရွင္းျပလို႔ အျဖစ္မွန္ကို သိၾကရေပမယ့္ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးက အရင္ကလို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေခၚအေျပာ၊ အဆက္အဆံ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ အရင္လို ေနရာ တစ္ေနရာတည္းမွာလည္း အတူတူမေနၾကေတာ့ပါဘူး။ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး မျမင္ေတြ႔ေအာင္ ေရွာင္ေနၾက ပါတယ္။ တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ပါးသူစိမ္း(တစိမ္း)ေတြလုိ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ေသတပန္ သက္တစ္ဆံုး ခပ္စိမ္းစိမ္းပဲ ေနလုိက္ၾကပါတယ္။ (ဘယ္မွာလဲ … ထာ၀ရအခ်စ္၊ ဘယ္မွာလဲ … အစမ္းသပ္ခံေမတၱာ)
ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကြဲျပားေအာင္လုပ္ခဲ့မိတဲ့ အဲဒီကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ဘုမၼဇုိ၀္းနတ္ဟာ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၊ ဘုရားရွင္ႏွစ္ဆူတို႔ရဲ ႔ ၾကားကာလ တစ္ေလွ်ာက္လံုး မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အပါယ္ေလးပါးမွာ က်င္လည္ခဲ့ရ ပါတယ္။
တစ္ရံတစ္ခါ လူလာျဖစ္ျပန္ေတာ့လည္း သူမ်ားျပဳသမွ် အျပစ္ေတြဟာ သူ႔အေပၚမွာခ်ည္းပဲ ပံုက်ခဲ့ပါတယ္။ သူတစ္ပါးရဲ ႔ အထင္အျမင္လြဲမွားမႈ၊ မုန္းတီးမႈေတြကုိလဲ တနင့္တပိုုး ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ခ်စ္သူခင္သူ မရွိတဲ့ အပယ္ခံဘ၀နဲ႔ သံသရာခရီးကုိ ေျခာက္ေသြ႔ ေၾကကြဲစြာ က်င္လည္ ျဖတ္သန္းခဲ့ ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး အရွင္ကု႑ဓာနဘ၀ ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ရဟန္းျဖစ္တာေတာင္ ေအးေအးေဆးေဆးမေနရဘဲ " အမ်ိဳးသမီး ၀ဋ္ေၾကြးရုပ္ " ရဲ ႔ ေႏွာက္ယွက္ႏွိပ္စက္မႈ ဒဏ္ကုိ အလူးအလဲ ခံစားရပါတယ္။ သတိပ႒ာန္တရား (၀ိပႆနာတရား) ပြားမ်ား အားထုတ္လို႔ ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ့မွပဲ အမ်ိဳးသမီး၀ဋ္ေၾကြးရုပ္ အျပီးတိုင္ အလုိအေလ်ာက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။
ဒီဘက္လူအေၾကာင္း ဟိုဘက္မွာ မေကာင္းေျပာ၊ ဟိုဘက္လူအေၾကာင္း ဒီဘက္မွာ မေကာင္းေျပာမွ ခ်စ္ျခင္းကုိခြဲတာ (ကုန္းတိုက္တာ)မဟုတ္ဘူး၊ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ဆက္ဆံေရးပ်က္ျပားသြားေအာင္ လုပ္ရင္ ခ်စ္ျခင္းကိုခြဲတာပဲ (ကုန္းတိုက္တာပဲ) ဆိုတာ ဒီအျဖစ္အပ်က္က သက္ေသျပေနပါတယ္။
ပါးစပ္နဲ႔ ကုန္းတုိက္စကားေျပာဆုိမွ ခ်စ္ျခင္းကုိခြဲရာ ေရာက္တာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ အထင္အျမင္လြဲမွားသြားေစႏုိင္တဲ့ အျပဳအမူမ်ိဳး၊ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကုိ ကိုယ္နဲ႔ ဖန္တီးျပဳလုပ္ရင္လည္း ခ်စ္ျခင္းကို ခြဲရာေရာက္တယ္၊ ပိသုဏ၀ါစာ ဒုစရိုက္အကုသိုလ္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာလည္း ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေန ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါတယ္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တကယ္ေမတၱာပ်က္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ ေမတၱာခုိင္ျမဲမႈ ရွိ မရွိ စိမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ လုပ္လုိက္မိတဲ့ အကုသိုလ္ကံေတာင္မွ ဒီေလာက္ အျပစ္ၾကီးေသးတယ္ဆိုရင္ …
တစ္ေယာက္ေယာက္အေပၚ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္လံုးအေပၚ၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္စုတစ္ဖြဲ႔လံုးအေပၚ မနာလို မုန္းတီးျပီး တကယ္ေမတၱာပ်က္ေစလုိတဲ့စိတ္၊ တကယ္ဆက္ဆံေရး ပ်က္ေစလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ တမင္လုပ္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းခြဲ အကုသိုလ္ကံဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အျပစ္ၾကီးမယ္ဆိုတာ မေတြး၀ံ့စရာပါပဲ။ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ဆိုးက်ိဳးဆင္းရဲေတြကုိ ခါးစီး ခံစားရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾက၊ ခင္ၾက၊ ၾကင္နာၾကတယ္ဆိုတာ စိတ္ထားတတ္သူေတြအတြက္ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ျမင္ကြင္းပါ။ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရႈခင္းပါ။ ခ်စ္သူ၊ ခင္သူ၊ ၾကင္နာသူေတြေၾကာင့္လည္း ေလာကၾကီးက လွပေနတာပါ။
မလိုတမာ အမုန္းထားျပီး အပိုရွာ ကုန္းစကားေတြနဲ႔ သူတစ္ပါးရဲ ႔ခ်စ္ျခင္းကုိ ခြဲတဲ့သူဟာ ေလာကၾကီးရဲ ႔ အလွအပကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ သူပါပဲ။ ေလာကၾကီးကုိ အရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေအာင္ ေဆးမည္းသုတ္ေနတဲ့သူပါပဲ။
ေလာကၾကီးကုိ အလွဖ်က္ရင္ ကုိယ့္ဘ၀ အလွပ်က္တတ္ပါတယ္။ ေလာကၾကီးကို အရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေအာင္ လုပ္ရင္ ကိုယ့္ဘ၀ အရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္တတ္ပါတယ္။
မုဒိတာ တရား ႏွလံုးသားမွာ ခိုင္ျမဲေအာင္ ေမြးျမဴႏုိင္ျခင္း၊ မနာလိုမႈ ၊ မုန္းတီးမႈေတြကုိ သတိပ႒ာန္ နည္းက် ၀ိပႆနာ ရႈပြား ပယ္သတ္ႏုိင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ ႔ ခ်စ္ျခင္းကို မခြဲေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသားလည္း လွပလာ၊ ကိုယ့္ဘ၀လည္း စိုေျပလာတဲ့အတြက္ ျငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္ျဖစ္ပါျပီ။
အရမ္းေကာင္းတဲ ့စာသားေလးနဲ ့ဆံုးမထားတာတစ္ကယ့္ကိုရင္ထဲေရာက္တဲ ့စာသားေလးေတြပါ။ဆရာေတာ္ဆံုးမသမွ်တစ္ကယ့္ႏွလံုးသားအသိဥာဏ္၊ဦးေႏွာက္အသိဥာဏ္နဲ ့လိုက္နာမဲ ့တပည္ ့အစစ္
ReplyDelete