အရုိးစုကမၼ႒ာန္းဟူသည္
သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသအစုအေ၀းတြင္ ပါ၀င္ေသာ အရိုး(အ႒ိ)ကို
စက္ဆုပ္ဖြယ္ထင္ျမင္လာေအာင္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္၍ စီးျဖန္းရေသာ
ကမၼ႒ာန္းျဖစ္သည္။ ထုိကမၼ႒ာန္းကို အသုဘဆယ္ပါးတြင္ မတင့္မတယ္
စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္အရုိးစု၊ အေလာင္းေကာင္(အ႒ိကအသုဘ)ဟု ေခၚဆုိထားေပသည္။ ဤ၌
အရိုးစုဟူေသာ စကားရပ္တြင္ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းေသာ သြားတုိ႔မွအပ
အရုိးတစ္ေခ်ာင္းကိုျဖစ္ေစ၊ အရုိးစုကိုျဖစ္ေစ ပြားမ်ားစီးျဖန္းႏုိင္သည္။
ဤအရိုးစုကမၼ႒ာန္းကို
စီးျဖန္းအားထုတ္လုိသူသည္ ေရွးဦးစြာ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသကို အာဂံုႏူတ္တက္
အရက်က္ျခင္း၊ စိတ္ျဖင့္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ရြတ္ဆုိ ႏွလံုးသြင္းျခင္းတုိ႔ကို
ျပဳလုပ္ျပီးမွသာ ဤအရုိးစုကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္း အားထုတ္သင့္ပါသည္။
အေၾကာင္းမူ ဤအရုိးစုကမၼ႒ာန္းသည္ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသ အစုအေ၀းတြင္ ပါ၀င္သည့္
ကမၼ႒ာန္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းရန္ အစီအစဥ္
ဤကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းမည့္သူသည္ -
(ပထမ) အရိုးစုမ်ားကို ေက်ညက္စြာ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျခင္း၊
(ဒုတိယ) အဆင္း စသည္ျဖင့္ မွတ္သား၍ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျခင္း၊
(တတိယ) အဆင္း စသည္ကို စက္ဆုပ္ဖြယ္ ထင္ျမင္လာေအာင္ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ျခင္း -
ဟူေသာ အစီအစဥ္မ်ားအတုိင္း တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ အားထုတ္သင့္သည္။
အရိုးစုကို ႏွလံုးသြင္းစီးျဖန္းျခင္း
အရုိးစုကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းပံုမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္ -
- ငါ၏ ခႏၶာကိုယ္၌ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးဖြယ္ အရာ၀တၳဳဟူ၍ အနည္းငယ္မွ်ပင္မရွိ၊
- စက္ဆုပ္ဖြယ္ အရုိးစုတို႔သာ ရွိေခ်၏။ ဤကား အက်ဥ္းစီးျဖန္းပံုတည္း။
အက်ယ္စီျဖန္းပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။
ငါ၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားစရာဟူ၍ အနည္းငယ္မွ်ပင္မရွိ၊ အမွန္စင္စစ္ ေျခဖမိုး၏ အတြင္းဖက္၌ တည္ရွိေနေသာ ေျခမရိုး၊ ေျခညိူးရုိး၊ ေျခသူၾကြယ္ရုိး၊ ေျခသန္းရုိး အားျဖင့္ လက္၀ဲေျခရိုး၊ လက္ယာေျခရုိး၊ ဤအတူ ၀ဲ ယာ လက္ရိုး၊ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းသား၌ရွိေသာ အရုိးႏုမ်ား၊ ၀ံ ယာ နံရုိး၊ ေက်ာက္ဆစ္ရုိး၊ ၀ဲ ယာ ရင္ရိုး၊ ဦးေခါင္းခြံရိုး၊ လည္ပင္းရုိး၊ ၀ဲ ယာ ဖမ်က္ရိုး၊ ၀ဲ ယာ ဒူးေခါင္းရိုး၊ ၀ဲယာ ပုဆစ္ရုိး၊ ၀ဲယာ ေပါင္ရင္းရုိး၊ ၀ဲယာ ေမာင္းဖ်ားရုိး၊ နဖူးရိုး၊ ထိပ္ရိုး စေသာ အရုိးစတုိ႔သာ ရွိၾကကုန္၏ဟု အဖန္ဖန္ စီးျဖန္းပြားမ်ားရမည္။
အဆင္းစသည္ျဖင့္ မွတ္သား၍ စီးျဖန္းျခင္း
ဆက္လက္၍ ေအာက္ပါအတုိင္း စီးျဖန္းရပါမည္ -
ဤအရိုးတုိ႔သည္ အလြန္ျဖဴေသာ အဆင္းရွိကုန္၏။ ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိကုန္၏။ ေျခေခ်ာင္းမ်ား၏ အဖ်ားပိုင္း(အဆစ္)ရုိးတုိ႔သည္ အရင္းႏွင့္အဖ်ားၾကီး၍ အလယ္သိမ္၏။ ေျခေခ်ာင္းမ်ား၏ ဒုတိယအဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ ပိႏၷဲေစ့ ပံုသဏၭာန္ရွိ၍ တတိယအဆစ္ရိုးတုိ႔သည္ ထက္စည္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ စတုတၳအဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ အဖ်ား၌ ျဖတ္ထားေသာ ပဒုိင္း ခတၱာငံု သဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ပဥၥမအဆစ္ရိုးတုိ႔သည္ အရင္းႏွင့္အဖ်ား၌ ျဖတ္ထားေသာ ပဒုိင္း ခတၱာငံု သဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ဆ႒ႏွင့္ သတၱမအဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ အညွာရင္း၌ ျဖတ္ထားေသာ ပဒိုင္း ခတၱာငံု သဏၭာန္ရွိကုန္၏။
ဖေနာင့္ရုိးသည္ အနည္းငယ္ေကာက္ေသာ ထန္းသီးမူတ္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ဖမ်က္ရုိးတုိ႔ကား ကေလးသူငယ္တုိ႔ကစားေသာ ေဂၚလီႏွစ္လံုးကို ပူးထားသည့္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏၊ ျမင္းေခါင္း(ဒူးေခါင္း)တုိ႔တည္ရာ အရပ္သည္ အလယ္ခြက္၍ အဖ်ားရွည္ေသာ သင္ေပါင္းေညွာက္ကို အခြံခြာထားသည့္ ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ ငယ္ေသာ ျမင္းေခါင္းတုိ႔သည္ ေလးကိုင္း ပံုသဏၭာန္ရွိ၍ ၾကီးေသာ ျမင္းေခါင္းတုိ႔သည္ ပိန္ေသာ ေျမြ၏ ေက်ာကုန္း ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ပုဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ အေပၚေမာက္ ေအာက္ခြက္၍ အေပၚေပါက္ျဖစ္ေနေသာ ေရျမွဳပ္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။
ေပါင္ရုိးတုိ႔သည္ ခပ္ေစာင္းေစာင္းလိမ္၍ထားေသာ ပုဆိန္ရုိး ပုံသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ထုိေပါင္ရုိးတုိ႔၏ ခါးရုိး၌ တည္ရာသည္ ကေလးသူငယ္တုိ႔ ကစားသည့္ ခံုညင္းကဲ့သို႔ လံုးလံုး၀န္း၀န္း ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ ထုိခါးရိုးတုိ႔၏ ေပါင္ရုိးတုိ႔၏ တည္ရာအရပ္သည္ မ်က္ႏွာ၀ျဖတ္ထားေသာ ပုန္းညက္သီး ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ တစ္ခုခ်င္း ျဖစ္မူ ပန္းဘဲသမားတုိ႔၏ တူကို ဖြဲ႕ခ်ည္ထားေသာ သားေရၾကိဳး ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အရုိးမ်ား၏ ပံုသဏၭာန္ကိုလည္း ဆက္လက္ ရူပြားရမည္။
အရိုးမ်ား စုေပါင္းထားေသာ ဤအရုိးေကာင္သည္ ၾကိမ္ႏြယ္တုိ႔ျဖင့္ ရစ္သုိင္းကာ ႏြားေခ်းစုိတုိ႔ျဖင့္ သုတ္လိမ္းထားေသာ ေကာက္ရုိးရုပ္ သစ္သားရုပ္ ပံုသဏၭာန္ ရွိ၏၊ (သဏၭာန)
အရိုးတုိ႔သည္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ အထက္ပိုင္းႏွင့္ ေအာက္ပိုင္း အရပ္အားလံုး ျဖစ္ကုန္၏(ဒိသ)၊ သာမန္အားျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး၌ တည္ကုန္၏၊ အထူးသျဖင့္ ဦးေခါင္းရုိးတုိ႔သည္ လည္ပင္းရိုးတုိ႔၌ တည္၍ လည္ပင္းရိုးတုိ႔သည္ ေက်ာက္ကုန္းရုိးတုိ႔၌ တည္ကုန္၏။ ေက်ာက္ကုန္းရုိးတုိ႔သည္ ျမင္းေခါင္း(ဒူးေခါင္း)ရိုးတုိ႔၌ တည္၍ ျမင္းေခါင္း(ဒူးေခါင္း) ရုိးတုိ႔သည္ ဖမ်က္ရိုးတုိ႔၌ တည္ကုန္၏။ ဖမ်က္ရိုးတုိ႔သည္ ေျခဖမုိးရိုးတုိ႔၌ တည္ကုန္၏။ ၾကြင္းက်န္ေသာ အရုိးတုိ႔သည္ အခ်င္းခ်င္း သေဘာတူရာ အရိုးအသားတုိ႔ကို မွီ၍ တည္ကုန္၏။ (ၾသဘာသ)။
ဦးေႏွာက္၊ အသား၊ အေသြး၊ ျခင္ဆီ၊ အေစးတုိ႔ျဖင့္ ဆက္စပ္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ဦးေခါင္းရုိးတုိ႔သည္ ဦးေႏွာက္အစရွိေသာ ေကာဠာသ(အစိတ္အပိုင္း)တုိ႔ႏွင့္ ေရာေႏွာျခင္းမရွိ၊ ဦးေခါင္းရုိးအခ်င္းခ်င္းလည္း ေရာေႏွာျခင္းမရွိ၊ တစ္ခုစီတစ္ခုစီ သီးျခားတည္ၾကကုန္၏။
ဤသို႔စသည္ျဖင့္ အရိုးတုိ႔သည္ ဆံပင္၊ အေမြ အစရွိေသာ အျခားေကာ႒ာသတုိ႔၏ အတြင္း၌ တည္လ်က္ ထုိဆံပင္အစရွိေသာ ေကာ႒ာသတုိ႔ႏွင့္ မေရာမေႏွာ၊ သီးျခားေကာ႒ာသ တစ္ခုအျဖစ္ တည္ၾကကုန္၏။ (ပရိေစၧဒ)ဟု အဖန္ဖန္ႏွလံုးသြင္း စီးျဖန္းရမည္။
ဥဂၢဟနိမိတ္ထင္လာျခင္း
အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း ႏူတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ စီးျဖန္းပြားမ်ားရပါမည္။ ဤသို႔ စီးျဖန္းပြားမ်ားဖန္ မ်ားလာေသာအခါ အရုိးစု၏ အဆင္း၊ ပံုသဏၭာန္၊ ျဖစ္ရာအရပ္၊ တည္ရွိရာဌာန(ၾသကာသ) ခြဲျခားမွတ္သားခ်က္(ပရိေစၧဒ)တုိ႔သည္ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရသကဲ့သို႔ သဘာ၀အရွိတရားအတုိင္း စိတ္တြင္ တေရးေရးထင္ျမင္လာမည္ျဖစ္သည္။ ထင္ျမင္လာလွ်င္ ဥဂၢဟနိမိတ္ထင္ျပီး ျဖစ္သည္။ ဤ၌ ဥဂၢဟနိမိတ္ဟူသည္ စိတ္ျဖင့္ မွန္းဆ၍ ယူအပ္ေသာ အာရုံျဖစ္ပါသည္။ မ်က္စိျဖင့္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ထင္ထင္လင္းလင္း ျပတ္ျပတ္ရွင္းရွင္း ျမင္ရသကဲ့သို႔ စိတ္ထဲ၌ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ျမင္လာ ထင္လာေသာ အာရုံဟု ဆုိလုိသည္။
စက္ဆုပ္ဖြယ္ ထင္ျမင္လာေအာင္ စီးျဖန္းျခင္း
ထုိ႔ေနာက္ ဆက္လက္၍ ဆက္ဆုပ္ရြံရွားဖြယ္ အမွတ္သညာ(ပဋိကူလသညာ) ထင္လာေစရန္ ေအာက္ပါအတုိင္း စီးျဖန္းရမည္ -
ငါ၏ ခႏၶာကိုယ္ရွိ အရိုးစုတုိ႔သည္ ခရုသင္းေရာဂါ စြဲကပ္ေနသူပမာလြန္စြာ ျဖဴျခင္း၊ သုသာန္တစျပင္ရွိ အသားအေၾကာ မရွိေတာ့သည့္ လူေသေကာင္၏ အရုိးႏွင့္ မျခားနားျခင္းတု႔ိေၾကာင့္ အလြန္စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ အဆင္း ရွိကုန္၏ (၀ဏၰ)။
အလြန္နံေစာ္ေသာ အမိ၀မ္းတြင္း၀ယ္ ကိုးလ၊ ဆယ္လပတ္လံုး အပုပ္န႔ံ၊ အသားအေသြး၊ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ စသည္တုိ႔ျဖင့္ အျမဲေရာေထြးေနခဲ့ရျခင္း ေမြးဖြားျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ယေန႔အထိ လံုး၀ ေဆးေၾကာ သန္႔စင္မူ မရွိျခင္း၊ တုိ႔ေၾကာင့္ လြန္စြာ နံေစာ္၍ ညွီေသာ အနံ႔ရွိကုန္၏(ဂႏၶ)။
က်ီး၊ ဠင္းတ၊ ေခြးတုိ႔ ကိုက္ခဲစားေသာက္ထားၾကသျဖင့္ အသား၊ အေၾကာ၊ လံုး၀ မရွိေတာ့သည့္ ေသြးပုပ္၊ က်င္ၾကီး က်င္ငယ္တုိ႔ျဖင့္ လိမ္းက်ံ ညစ္ေပေနေသာ လူေသေကာင္၏ အရိုးႏွင့္ မျခားနားေလေသာေၾကာင့္ အလြန္စက္ဆုပ္ဖြယ္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏(သဏၭာန)။
စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ အသား၊ အေသြး၊ အစာေဟာင္း၊ အစာသစ္ အစရွိေသာ ေကာဠာသတုိ႔သည္ အတြင္းစားေသာက္ဖြယ္၊ ျပင္ပစားေသာက္ဖြယ္တုိ႔ကို စြဲမွီ၍ ျဖစ္ၾကေလေသာေၾကာင့္ မစင္တြင္း၌ ေပါက္ေသာ ႏြယ္ပင္တုိ႔ကဲ့သို႔ ရြံရွာဖြယ္အတိ ျဖစ္ကုန္၏(အာသယ)။
ဆံပင္ အစရွိေသာ အျခားေကာဠာသတုိ႔ စုေ၀းရာအရပ္၌ ထက္ေအာက္တြင္းျပင္ အားလံုးတုိ႔ ဆံပင္အစရွိေသာ (၃၂)ေကာ႒ာသတုိ႔ႏွင့္ ထိကပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ဒြန္းစ႑ားရြာတံခါး၀အနီးရွိ မစင္တြင္း၌ စိုက္ႏွစ္ထားေသာ လွံ၊ တံ(တုတ္ေခ်ာင္း)ကဲ့သို႔ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္တည္ရာရွိကုန္၏(ၾသကာသ)။
ဤသို႔ အရုိးစုတုိ႔သည္ အဆင္း၊ အန႔ံ၊ ပံုသဏၭာန္၊ ျဖစ္ေၾကာင္း (အေၾကာင္းခံ) ျဖစ္တည္ရာအားလံုးပင္ အလြန္စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ရွိကုန္၏။
ဤအရုိးစုသည္ကား ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမဟုတ္၊ အေသေကာင္၏အရိုး၊ သစ္သားရုပ္အရုိးတုိ႔ႏွင့္ လံုး၀မျခားနားေခ်။ အမွန္စင္စစ္ အရုိးစုဟူ၍ပင္ ပရမတၱအားျဖင့္ အထင္အရွားမရွိ၊ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသအဖြဲ႕အစည္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ သတၱ၀ါလည္းမဟုတ္ အသက္ဇီ၀လည္း မဟုတ္ေသာ သီးျခား စက္ဆုပ္ဖြယ္ ေကာ႒ာသတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပ၏ဟု အဖန္ဖန္ႏွလံုးသြင္း စီးျဖန္းရမည္။
ပဋိဘာဂနိမိတ္ထင္လာျခင္း
ဤအတုိင္း အဖန္ဖန္ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္သြားလွ်င္ မိမိခႏၶာကိုယ္ရွိ အရုိးစုႏွင့္ သူေသေကာင္၏ အရုိစုတုိ႔ကို ထပ္တူထပ္မွ် စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္အျဖစ္ ထင္ျမင္လာမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ထင္လာျမင္လာလွ်င္ ပဋိဘာဂနိမိတ္ ထင္လာျပီျဖစ္သည္။
ဤ၌ ပဋိဘာဂနိမိတ္ဟူသည္ ယခင္ႏွလံုးသြင္းစီးျဖန္းခဲ့ေသာ အာရုံႏွင့္ တူသည့္ အာရုံမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ေရွ႕က ထင္ခဲ့ေသာ ဥဂၢဟနိမိတ္ႏွင့္ ပုံသဏၭာန္တူ ပမာဏတူ အာရုံပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအာရုံသည္ စိတ္ထဲ၌ ထည့္သြင္းထားသကဲ့သို႔ မေပ်ာက္မပ်က္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ထင္လာျမင္လာျခင္းကိုပင္ ပဋိဘာဂနိမိတ္ ထင္လာျခင္းဟု ဆုိသည္။
ထုိ႔ျပင္ ဤအရိုးစုကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းသူ၏ စိတ္၌ လူေသေကာင္၏ အရိုးမ်ားကို မိမိခႏၶာကိုယ္တြင္ သြတ္သြင္းထားရသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ လူေသ၏ ဦးေခါင္းရုိးကို မိမိ၏ ဦးေခါင္းေရအတြင္း သြင္းထားရသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ထင္ျမင္လာျပီး တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ၾကည့္ရူ၍ ဦးေခါင္းရုိးမွ ေျခရိုး၊ ေျခရုိးမွ ဦးေခါင္းရုိးတုိင္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္သည့္အခါ မိမိအပါအ၀င္ ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါအားလံုးကို `အရုိးစု´အျဖစ္သာ ထင္ျမင္လာလွ်င္ ထင္ျမဲ ပဋိဘာဂနိမိတ္သည္ ယခင္ကထက္ ပိုမုိထင္ရွားလာျပီ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ - တိမ္ညိဳတိမ္မဲမ်ားအတြင္း ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေသာ ဗ်ိဳင္းတစ္ေကာင္ ပ်ံသန္းေနသည့္ အခါ ျမင္ကြင္းသည္ လြန္စြာထင္ရွား ျပတ္သားလွသကဲ့သို႔ ဤပဋိဘာဂနိမိတ္သည္ အလြန္သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။
ေလာကီစ်ာန္ ရရွိႏုိင္ျခင္း
ထုိထင္ျမင္လာသည့္ အာရုံ(ပဋိဘာဂနိမိတ္)ကိုပင္ အာရုံျပဳ၍ အ႒ိ၊ အ႒ိ၊ အရိုး၊ အရုိးဟု ဆက္လက္ကာ အဖန္ဖန္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္သြားလွ်င္ ပထမစ်ာန္ အစရွိေသာ တရားထူးမ်ားကို ရရွိမည္ျဖစ္သည္။
ဤ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းသူသည္ ဥဂၢဟနိမိတ္၊ ပဋိဘာဂနိမိတ္၊ ထင္လာလွ်င္ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္းကို ရပ္တန္႔မထားပဲ ပထမစ်ာန္အစရွိေသာ တရားထူးမ်ားသို႔ မေရာက္မခ်င္း ၾကိဳးစား၍ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ရပါသည္။ ထုိသို႔ ႏွလံုးသြင္း စီးျဖန္းလွ်င္ ပထမစ်ာန္ အစရွိေသာ တရားထူးမ်ားကို ဧကန္မုခ် ရရွိမည္ျဖစ္သည္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္မ်ား စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။
ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းရန္ အစီအစဥ္
ဤကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းမည့္သူသည္ -
(ပထမ) အရိုးစုမ်ားကို ေက်ညက္စြာ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျခင္း၊
(ဒုတိယ) အဆင္း စသည္ျဖင့္ မွတ္သား၍ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျခင္း၊
(တတိယ) အဆင္း စသည္ကို စက္ဆုပ္ဖြယ္ ထင္ျမင္လာေအာင္ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ျခင္း -
ဟူေသာ အစီအစဥ္မ်ားအတုိင္း တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ အားထုတ္သင့္သည္။
အရိုးစုကို ႏွလံုးသြင္းစီးျဖန္းျခင္း
အရုိးစုကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းပံုမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္ -
- ငါ၏ ခႏၶာကိုယ္၌ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးဖြယ္ အရာ၀တၳဳဟူ၍ အနည္းငယ္မွ်ပင္မရွိ၊
- စက္ဆုပ္ဖြယ္ အရုိးစုတို႔သာ ရွိေခ်၏။ ဤကား အက်ဥ္းစီးျဖန္းပံုတည္း။
အက်ယ္စီျဖန္းပံုမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။
ငါ၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထားစရာဟူ၍ အနည္းငယ္မွ်ပင္မရွိ၊ အမွန္စင္စစ္ ေျခဖမိုး၏ အတြင္းဖက္၌ တည္ရွိေနေသာ ေျခမရိုး၊ ေျခညိူးရုိး၊ ေျခသူၾကြယ္ရုိး၊ ေျခသန္းရုိး အားျဖင့္ လက္၀ဲေျခရိုး၊ လက္ယာေျခရုိး၊ ဤအတူ ၀ဲ ယာ လက္ရိုး၊ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းသား၌ရွိေသာ အရုိးႏုမ်ား၊ ၀ံ ယာ နံရုိး၊ ေက်ာက္ဆစ္ရုိး၊ ၀ဲ ယာ ရင္ရိုး၊ ဦးေခါင္းခြံရိုး၊ လည္ပင္းရုိး၊ ၀ဲ ယာ ဖမ်က္ရိုး၊ ၀ဲ ယာ ဒူးေခါင္းရိုး၊ ၀ဲယာ ပုဆစ္ရုိး၊ ၀ဲယာ ေပါင္ရင္းရုိး၊ ၀ဲယာ ေမာင္းဖ်ားရုိး၊ နဖူးရိုး၊ ထိပ္ရိုး စေသာ အရုိးစတုိ႔သာ ရွိၾကကုန္၏ဟု အဖန္ဖန္ စီးျဖန္းပြားမ်ားရမည္။
အဆင္းစသည္ျဖင့္ မွတ္သား၍ စီးျဖန္းျခင္း
ဆက္လက္၍ ေအာက္ပါအတုိင္း စီးျဖန္းရပါမည္ -
ဤအရိုးတုိ႔သည္ အလြန္ျဖဴေသာ အဆင္းရွိကုန္၏။ ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိကုန္၏။ ေျခေခ်ာင္းမ်ား၏ အဖ်ားပိုင္း(အဆစ္)ရုိးတုိ႔သည္ အရင္းႏွင့္အဖ်ားၾကီး၍ အလယ္သိမ္၏။ ေျခေခ်ာင္းမ်ား၏ ဒုတိယအဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ ပိႏၷဲေစ့ ပံုသဏၭာန္ရွိ၍ တတိယအဆစ္ရိုးတုိ႔သည္ ထက္စည္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ စတုတၳအဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ အဖ်ား၌ ျဖတ္ထားေသာ ပဒုိင္း ခတၱာငံု သဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ပဥၥမအဆစ္ရိုးတုိ႔သည္ အရင္းႏွင့္အဖ်ား၌ ျဖတ္ထားေသာ ပဒုိင္း ခတၱာငံု သဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ဆ႒ႏွင့္ သတၱမအဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ အညွာရင္း၌ ျဖတ္ထားေသာ ပဒိုင္း ခတၱာငံု သဏၭာန္ရွိကုန္၏။
ဖေနာင့္ရုိးသည္ အနည္းငယ္ေကာက္ေသာ ထန္းသီးမူတ္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ဖမ်က္ရုိးတုိ႔ကား ကေလးသူငယ္တုိ႔ကစားေသာ ေဂၚလီႏွစ္လံုးကို ပူးထားသည့္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏၊ ျမင္းေခါင္း(ဒူးေခါင္း)တုိ႔တည္ရာ အရပ္သည္ အလယ္ခြက္၍ အဖ်ားရွည္ေသာ သင္ေပါင္းေညွာက္ကို အခြံခြာထားသည့္ ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ ငယ္ေသာ ျမင္းေခါင္းတုိ႔သည္ ေလးကိုင္း ပံုသဏၭာန္ရွိ၍ ၾကီးေသာ ျမင္းေခါင္းတုိ႔သည္ ပိန္ေသာ ေျမြ၏ ေက်ာကုန္း ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ပုဆစ္ရုိးတုိ႔သည္ အေပၚေမာက္ ေအာက္ခြက္၍ အေပၚေပါက္ျဖစ္ေနေသာ ေရျမွဳပ္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏။
ေပါင္ရုိးတုိ႔သည္ ခပ္ေစာင္းေစာင္းလိမ္၍ထားေသာ ပုဆိန္ရုိး ပုံသဏၭာန္ရွိကုန္၏။ ထုိေပါင္ရုိးတုိ႔၏ ခါးရုိး၌ တည္ရာသည္ ကေလးသူငယ္တုိ႔ ကစားသည့္ ခံုညင္းကဲ့သို႔ လံုးလံုး၀န္း၀န္း ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ ထုိခါးရိုးတုိ႔၏ ေပါင္ရုိးတုိ႔၏ တည္ရာအရပ္သည္ မ်က္ႏွာ၀ျဖတ္ထားေသာ ပုန္းညက္သီး ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ တစ္ခုခ်င္း ျဖစ္မူ ပန္းဘဲသမားတုိ႔၏ တူကို ဖြဲ႕ခ်ည္ထားေသာ သားေရၾကိဳး ပံုသဏၭာန္ရွိ၏။ ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ အရုိးမ်ား၏ ပံုသဏၭာန္ကိုလည္း ဆက္လက္ ရူပြားရမည္။
အရိုးမ်ား စုေပါင္းထားေသာ ဤအရုိးေကာင္သည္ ၾကိမ္ႏြယ္တုိ႔ျဖင့္ ရစ္သုိင္းကာ ႏြားေခ်းစုိတုိ႔ျဖင့္ သုတ္လိမ္းထားေသာ ေကာက္ရုိးရုပ္ သစ္သားရုပ္ ပံုသဏၭာန္ ရွိ၏၊ (သဏၭာန)
အရိုးတုိ႔သည္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ အထက္ပိုင္းႏွင့္ ေအာက္ပိုင္း အရပ္အားလံုး ျဖစ္ကုန္၏(ဒိသ)၊ သာမန္အားျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး၌ တည္ကုန္၏၊ အထူးသျဖင့္ ဦးေခါင္းရုိးတုိ႔သည္ လည္ပင္းရိုးတုိ႔၌ တည္၍ လည္ပင္းရိုးတုိ႔သည္ ေက်ာက္ကုန္းရုိးတုိ႔၌ တည္ကုန္၏။ ေက်ာက္ကုန္းရုိးတုိ႔သည္ ျမင္းေခါင္း(ဒူးေခါင္း)ရိုးတုိ႔၌ တည္၍ ျမင္းေခါင္း(ဒူးေခါင္း) ရုိးတုိ႔သည္ ဖမ်က္ရိုးတုိ႔၌ တည္ကုန္၏။ ဖမ်က္ရိုးတုိ႔သည္ ေျခဖမုိးရိုးတုိ႔၌ တည္ကုန္၏။ ၾကြင္းက်န္ေသာ အရုိးတုိ႔သည္ အခ်င္းခ်င္း သေဘာတူရာ အရိုးအသားတုိ႔ကို မွီ၍ တည္ကုန္၏။ (ၾသဘာသ)။
ဦးေႏွာက္၊ အသား၊ အေသြး၊ ျခင္ဆီ၊ အေစးတုိ႔ျဖင့္ ဆက္စပ္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ဦးေခါင္းရုိးတုိ႔သည္ ဦးေႏွာက္အစရွိေသာ ေကာဠာသ(အစိတ္အပိုင္း)တုိ႔ႏွင့္ ေရာေႏွာျခင္းမရွိ၊ ဦးေခါင္းရုိးအခ်င္းခ်င္းလည္း ေရာေႏွာျခင္းမရွိ၊ တစ္ခုစီတစ္ခုစီ သီးျခားတည္ၾကကုန္၏။
ဤသို႔စသည္ျဖင့္ အရိုးတုိ႔သည္ ဆံပင္၊ အေမြ အစရွိေသာ အျခားေကာ႒ာသတုိ႔၏ အတြင္း၌ တည္လ်က္ ထုိဆံပင္အစရွိေသာ ေကာ႒ာသတုိ႔ႏွင့္ မေရာမေႏွာ၊ သီးျခားေကာ႒ာသ တစ္ခုအျဖစ္ တည္ၾကကုန္၏။ (ပရိေစၧဒ)ဟု အဖန္ဖန္ႏွလံုးသြင္း စီးျဖန္းရမည္။
ဥဂၢဟနိမိတ္ထင္လာျခင္း
အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း ႏူတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ စီးျဖန္းပြားမ်ားရပါမည္။ ဤသို႔ စီးျဖန္းပြားမ်ားဖန္ မ်ားလာေသာအခါ အရုိးစု၏ အဆင္း၊ ပံုသဏၭာန္၊ ျဖစ္ရာအရပ္၊ တည္ရွိရာဌာန(ၾသကာသ) ခြဲျခားမွတ္သားခ်က္(ပရိေစၧဒ)တုိ႔သည္ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရသကဲ့သို႔ သဘာ၀အရွိတရားအတုိင္း စိတ္တြင္ တေရးေရးထင္ျမင္လာမည္ျဖစ္သည္။ ထင္ျမင္လာလွ်င္ ဥဂၢဟနိမိတ္ထင္ျပီး ျဖစ္သည္။ ဤ၌ ဥဂၢဟနိမိတ္ဟူသည္ စိတ္ျဖင့္ မွန္းဆ၍ ယူအပ္ေသာ အာရုံျဖစ္ပါသည္။ မ်က္စိျဖင့္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ထင္ထင္လင္းလင္း ျပတ္ျပတ္ရွင္းရွင္း ျမင္ရသကဲ့သို႔ စိတ္ထဲ၌ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ျမင္လာ ထင္လာေသာ အာရုံဟု ဆုိလုိသည္။
စက္ဆုပ္ဖြယ္ ထင္ျမင္လာေအာင္ စီးျဖန္းျခင္း
ထုိ႔ေနာက္ ဆက္လက္၍ ဆက္ဆုပ္ရြံရွားဖြယ္ အမွတ္သညာ(ပဋိကူလသညာ) ထင္လာေစရန္ ေအာက္ပါအတုိင္း စီးျဖန္းရမည္ -
ငါ၏ ခႏၶာကိုယ္ရွိ အရိုးစုတုိ႔သည္ ခရုသင္းေရာဂါ စြဲကပ္ေနသူပမာလြန္စြာ ျဖဴျခင္း၊ သုသာန္တစျပင္ရွိ အသားအေၾကာ မရွိေတာ့သည့္ လူေသေကာင္၏ အရုိးႏွင့္ မျခားနားျခင္းတု႔ိေၾကာင့္ အလြန္စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ အဆင္း ရွိကုန္၏ (၀ဏၰ)။
အလြန္နံေစာ္ေသာ အမိ၀မ္းတြင္း၀ယ္ ကိုးလ၊ ဆယ္လပတ္လံုး အပုပ္န႔ံ၊ အသားအေသြး၊ က်င္ၾကီးက်င္ငယ္ စသည္တုိ႔ျဖင့္ အျမဲေရာေထြးေနခဲ့ရျခင္း ေမြးဖြားျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ယေန႔အထိ လံုး၀ ေဆးေၾကာ သန္႔စင္မူ မရွိျခင္း၊ တုိ႔ေၾကာင့္ လြန္စြာ နံေစာ္၍ ညွီေသာ အနံ႔ရွိကုန္၏(ဂႏၶ)။
က်ီး၊ ဠင္းတ၊ ေခြးတုိ႔ ကိုက္ခဲစားေသာက္ထားၾကသျဖင့္ အသား၊ အေၾကာ၊ လံုး၀ မရွိေတာ့သည့္ ေသြးပုပ္၊ က်င္ၾကီး က်င္ငယ္တုိ႔ျဖင့္ လိမ္းက်ံ ညစ္ေပေနေသာ လူေသေကာင္၏ အရိုးႏွင့္ မျခားနားေလေသာေၾကာင့္ အလြန္စက္ဆုပ္ဖြယ္ ပံုသဏၭာန္ရွိကုန္၏(သဏၭာန)။
စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ အသား၊ အေသြး၊ အစာေဟာင္း၊ အစာသစ္ အစရွိေသာ ေကာဠာသတုိ႔သည္ အတြင္းစားေသာက္ဖြယ္၊ ျပင္ပစားေသာက္ဖြယ္တုိ႔ကို စြဲမွီ၍ ျဖစ္ၾကေလေသာေၾကာင့္ မစင္တြင္း၌ ေပါက္ေသာ ႏြယ္ပင္တုိ႔ကဲ့သို႔ ရြံရွာဖြယ္အတိ ျဖစ္ကုန္၏(အာသယ)။
ဆံပင္ အစရွိေသာ အျခားေကာဠာသတုိ႔ စုေ၀းရာအရပ္၌ ထက္ေအာက္တြင္းျပင္ အားလံုးတုိ႔ ဆံပင္အစရွိေသာ (၃၂)ေကာ႒ာသတုိ႔ႏွင့္ ထိကပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ဒြန္းစ႑ားရြာတံခါး၀အနီးရွိ မစင္တြင္း၌ စိုက္ႏွစ္ထားေသာ လွံ၊ တံ(တုတ္ေခ်ာင္း)ကဲ့သို႔ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္တည္ရာရွိကုန္၏(ၾသကာသ)။
ဤသို႔ အရုိးစုတုိ႔သည္ အဆင္း၊ အန႔ံ၊ ပံုသဏၭာန္၊ ျဖစ္ေၾကာင္း (အေၾကာင္းခံ) ျဖစ္တည္ရာအားလံုးပင္ အလြန္စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ရွိကုန္၏။
ဤအရုိးစုသည္ကား ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမဟုတ္၊ အေသေကာင္၏အရိုး၊ သစ္သားရုပ္အရုိးတုိ႔ႏွင့္ လံုး၀မျခားနားေခ်။ အမွန္စင္စစ္ အရုိးစုဟူ၍ပင္ ပရမတၱအားျဖင့္ အထင္အရွားမရွိ၊ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသအဖြဲ႕အစည္းတြင္ ပါ၀င္ေသာ သတၱ၀ါလည္းမဟုတ္ အသက္ဇီ၀လည္း မဟုတ္ေသာ သီးျခား စက္ဆုပ္ဖြယ္ ေကာ႒ာသတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပ၏ဟု အဖန္ဖန္ႏွလံုးသြင္း စီးျဖန္းရမည္။
ပဋိဘာဂနိမိတ္ထင္လာျခင္း
ဤအတုိင္း အဖန္ဖန္ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္သြားလွ်င္ မိမိခႏၶာကိုယ္ရွိ အရုိးစုႏွင့္ သူေသေကာင္၏ အရုိစုတုိ႔ကို ထပ္တူထပ္မွ် စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္အျဖစ္ ထင္ျမင္လာမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ထင္လာျမင္လာလွ်င္ ပဋိဘာဂနိမိတ္ ထင္လာျပီျဖစ္သည္။
ဤ၌ ပဋိဘာဂနိမိတ္ဟူသည္ ယခင္ႏွလံုးသြင္းစီးျဖန္းခဲ့ေသာ အာရုံႏွင့္ တူသည့္ အာရုံမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ အမွန္စင္စစ္ ေရွ႕က ထင္ခဲ့ေသာ ဥဂၢဟနိမိတ္ႏွင့္ ပုံသဏၭာန္တူ ပမာဏတူ အာရုံပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအာရုံသည္ စိတ္ထဲ၌ ထည့္သြင္းထားသကဲ့သို႔ မေပ်ာက္မပ်က္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ထင္လာျမင္လာျခင္းကိုပင္ ပဋိဘာဂနိမိတ္ ထင္လာျခင္းဟု ဆုိသည္။
ထုိ႔ျပင္ ဤအရိုးစုကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းသူ၏ စိတ္၌ လူေသေကာင္၏ အရိုးမ်ားကို မိမိခႏၶာကိုယ္တြင္ သြတ္သြင္းထားရသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ လူေသ၏ ဦးေခါင္းရုိးကို မိမိ၏ ဦးေခါင္းေရအတြင္း သြင္းထားရသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ထင္ျမင္လာျပီး တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ၾကည့္ရူ၍ ဦးေခါင္းရုိးမွ ေျခရိုး၊ ေျခရုိးမွ ဦးေခါင္းရုိးတုိင္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္သည့္အခါ မိမိအပါအ၀င္ ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါအားလံုးကို `အရုိးစု´အျဖစ္သာ ထင္ျမင္လာလွ်င္ ထင္ျမဲ ပဋိဘာဂနိမိတ္သည္ ယခင္ကထက္ ပိုမုိထင္ရွားလာျပီ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ - တိမ္ညိဳတိမ္မဲမ်ားအတြင္း ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေသာ ဗ်ိဳင္းတစ္ေကာင္ ပ်ံသန္းေနသည့္ အခါ ျမင္ကြင္းသည္ လြန္စြာထင္ရွား ျပတ္သားလွသကဲ့သို႔ ဤပဋိဘာဂနိမိတ္သည္ အလြန္သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။
ေလာကီစ်ာန္ ရရွိႏုိင္ျခင္း
ထုိထင္ျမင္လာသည့္ အာရုံ(ပဋိဘာဂနိမိတ္)ကိုပင္ အာရုံျပဳ၍ အ႒ိ၊ အ႒ိ၊ အရိုး၊ အရုိးဟု ဆက္လက္ကာ အဖန္ဖန္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္သြားလွ်င္ ပထမစ်ာန္ အစရွိေသာ တရားထူးမ်ားကို ရရွိမည္ျဖစ္သည္။
ဤ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းသူသည္ ဥဂၢဟနိမိတ္၊ ပဋိဘာဂနိမိတ္၊ ထင္လာလွ်င္ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္းကို ရပ္တန္႔မထားပဲ ပထမစ်ာန္အစရွိေသာ တရားထူးမ်ားသို႔ မေရာက္မခ်င္း ၾကိဳးစား၍ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ရပါသည္။ ထုိသို႔ ႏွလံုးသြင္း စီးျဖန္းလွ်င္ ပထမစ်ာန္ အစရွိေသာ တရားထူးမ်ားကို ဧကန္မုခ် ရရွိမည္ျဖစ္သည္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဗုဒၶဘာသာတရားေတာ္မ်ား စာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment