ရွမ္းျပည္နယ္(အေရွ႕ ပုိင္း) မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕၊
မုိင္းႏုန္းေက်းရြာတြင္ တန္ခုိးႀကီး ႏွီးဘုရားတစ္ဆူအား ျမန္မာသကၠရာဇ္(၇၀၀)
ျပည့္ႏွစ္တြင္ တည္ထားပူေဇာ္ ကိုးကြယ္ထားရွိခဲ့ရာ သက္တန္းအားျဖင့္ (၆၇၀)ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီျဖစ္ပါသည္။
ထုိအခ်ိန္က မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕ နယ္တြင္ ရြာႀကီး (၄၂)ရြာႏွင့္
ရြာငယ္(၃)ရြာစုစုေပါင္း (၄၅)ရြာရွိၿပီး န၀င္းေၾကေသာ ေက်းရြာ
အုပ္စုဟုေခၚဆိုခဲ့ၾကပါသည္။
မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕ကို ထုိအခ်ိန္က ၿမိဳ႕စားႀကီးဦးခမ္းရွဲန္မွ
အုပ္ခ်ဳပ္ေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕စားႀကီး၏ လက္ေအာက္တြင္ အမတ္ (၂)ဦး
ခန္႔ထားေၾကာင္း၊ မုိင္းခတ္ၿမိဳ႕ နယ္ရွိ ရြာမ်ားအနက္ ပါကန္ရြာတြင္
မုိင္းႏုန္းတစ္နယ္လံုးမွ ေလးစားၾကည္ညိဳရေသာ မဟာေထရ္ဥပါလန္ ဟူေသာ
ဆရာေတာ္ႀကီးသီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူေၾကာင္း၊
ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ စ်ာန္ရရံုမွ်မက သတၱ၀ါအားလံုး၏ စကားကိုလည္း
နားလည္တတ္ေျမာက္ေတာ္မူေၾကာင္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ တို႕ေၾကာင့္ နတ္၊
သိၾကားမ်ားပင္ လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳ
ၾကေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သက္ေတာ္ (၁၅၂)၊ ၀ါေတာ္ (၁၀၅)၀ါ၌ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
မဟာေထရ္ဥပါလန္ဆရာေတာ္ႀကီး
သက္ေတာ္ (၅၈)ႏွစ္တြင္ တစ္ညေသာအခါ၌ အိပ္မက္တစ္ခု ျမင္မက္ေၾကာင္း၊
အပ္မက္ထဲတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ေရႊ ေငြ၊ ေၾကး စေသာ သတၱဳမ်ား သစ္သားမ်ားျဖင့္
ပူေဇာ္ထားရွိေသာ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားရိွေသာ္လည္း ၀ါးႏွီးျဖင့္
ျပဳလုပ္ပူေဇာ္ထားေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ မရိွေသးေၾကာင္း၊ ႏွီးျဖင့္ ရက္လုပ္ေသာ
ရုပ္ပြားေတာ္ တဆူ ျပဳလုပ္ကိုးကြယ္ေပးရန္
သိၾကားမင္းက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအား လာေရာက္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေၾကာင္း အပ္မက္ျမင္မက္သည္ဟု ဆုိေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ၿမိဳ႕စားႀကီးႏွင့္အမတ္ႏွစ္ဦးအားေခၚယူ၍ အပ္မက္ အေၾကာင္းကိုေျပာျပ
ကာ
ႏွီးျဖင့္ျပဳလုပ္ေသာရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူျပဳလုပ္လိုေၾကာင္းတိုင္ပင္ေလသည္။
ၿမိဳ႕ စားမင္းလည္းသေဘာတူေလသည္။ုပ္ပြါးေတာ္ျမတ္
ရက္လုပ္ရန္၀ါးခုတ္ရာတြင္လူပ်ဳိ၊အပ်ဳိစစ္စစ္မ်ာ ျဖစ္ရန္ လိုေၾကာင္း
အပ်ဳိလူပ်ဳိ မ်ားအနက္မွ ေရႊ(ခမ္း)၊ေငြ(ငင္း)၊ ေက်ာက္(ေက်ာက္မ်က္
ရတနာ)၊(ရွဲန္) အမည္ရိွသူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေပးရန္လိုေၾကာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးမွ
ေျပာၾကားသျဖင့္ ေသခ်ာစြာ ေရြးခ်ယ္၍ ထုိႏွစ္နတ္ေတာ္ လဆန္း (၈)ရက္ေန႕တြင္
စတင္ ၀ါးခုတ္ေလသည္။
နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္ေန႕တြင္ ႏွီးျဖာမည့္သူအားလံုး ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ငါးပါးသီလ ခံယူၿပီးမွ ႏွီးမ်ား စတင္
ျဖာၾကေၾကာင္း၊ ႏွီးျဖာ၍ ရုပ္ပြားေတာ္ မရက္လုပ္မီ ႏွီးမ်ားမေျခာက္ေသြ႕ေစရန္ႏွင့္ ၾကာရွည္ခံရန္၊ ပိုးမထိုးရန္အတြက္ ေရစိမ္ၾကေၾကာင္း
၊ေရကန္တူးၿပီး
ေရစိမ္ရန္ သေဘာတူၾကေၾကာင္း၊ ေရကန္ထဲသို႕ နမ့္ႏံုးေခ်ာင္းမွ ေရခပ္ထည့္
မည္ျဖစ္ သျဖင့္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာေရရ ရိွရန္ ၿမိဳ႕စားႀကီးက
မည္သူတစ္ေယာက္မွ် ေခ်ာင္းထဲတြင္ ေရမခ်ဳိး၊ အ၀တ္မေလွ်ာ္ ရဟု အမိန္႔ထုတ္
ထားေၾကာင္း၊ နတ္ေတာ္လကြယ္ေန႔မွ စ၍ မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းသျဖင့္
ႏွီးစိမ္ေသာကန္မွာ နမ့္ႏွံးေခ်ာင္းေရမ်ားျဖင့္ လွ်ံ တက္
ဖံုးလြမ္းေနေၾကာင္း၊ ရြာသားမ်ားကႏွီးမ်ားေရ
ေခ်ာင္းထဲသိုေမွ်ာပါသြားၿပီဟု ထင္မွတ္ၾကေၾကာင္း၊ ထည့္ထားေသာ ႏွီးမ်ားေမ်ာပါမသြားသည့္ အျပင္ငါး၊ လိပ္၊ ပုဖြန္ မ်ားစေသာ ေရေန
သတၱ၀ါမ်ား
ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရေၾကာင္း၊ ျပာသိုလဆန္း
(၈)ရက္ေန႔မွစတင္၍ႏွီးဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို စတင္ ရက္လုပ္ၾကေၾကာင္း၊
ႏွီးမ်ားဆည္ယူၾကေသာအခါ၊ ေရသတၱ၀ါမ်ားမရိွၾကေတာ့ေၾကာင္း၊ရြာသားမ်ားက
ဆရာေတာ္ႀကီးအား ေလွ်ာက္တင္
ၾကရာဆရာေတာ္မွ နတ္၊ သိၾကားမ်ားလာေရာက္ ပူေဇာ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေၾကာင္း။
ျပာသိုလဆန္း (၁၁)ရက္ေန႕တြင္ ႏွီးဘုရားရက္လုပ္ေနသည့္ ေနရာသို႕ ၀တ္ျဖဴစင္ၾကယ္၀တ္ၿပီး ေတာင္ေ၀ွးႏွင့္ပုခံုးေပၚတြင္
ေတာင္း
(၂)လံုးကို ထမ္းလာေသာ အဘိုအိုတစ္ေယာက္ ေရာက္ရိွလာေၾကာင္း၊ထိုအဘိုးအို
ဘယ္အရပ္မွ လာေရာက္သည္ကို မသိၾကပါ။ ရြာသားမ်ားက အဘုိအို ႏွီးရက္လုပ္သည္ကို
တတ္ကၽြမ္းပါသလား၊ ကူညီရက္လုပ္ေပးႏုိင္မလားဟု ေမးျမန္းေလသည္။ အဘိုအိုလည္း
ကူညီရက္လုပ္ေပးခဲ့သည္။ အဘုိးအို၏ ထူးျခားခ်က္မွာ ရြာသားမ်ား၊
ႏွီးဘုရားရက္လုပ္၍ ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ တစ္ေနရာသို႕ ထြက္ခြာသြား ၿပီး
လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးခ်ိန္တြင္လည္း ေပ်ာက္ဆံုးေနတတ္ေၾကာင္း၊ ဤသို႔ျဖင့္
ႏွီးဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ရက္လုပ္ခဲ့ၾက
မနက္မိုးေသာက္ေသာအခါ
ၿမိဳ႕စားႀကီးႏွင့္ အမတ္တို႔ေရာက္ရိွလာၿပီး.... ဘုရားႀကီးမွာ ၾကည္ညိဳဘြယ္ရာ
အခ်ဳိးအဆစ္ေျပျပစ္တင့္ တယ္လွ သျဖင့္ ၿမိဳ႕စားႀကီးကအတိုင္းမသိ
ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္၍အဘိုအိုႀကီးအား ထိုက္ထုိက္တန္တန္ ကန္ေတာ့ရန္
ရွာေဖြ ခိုင္းေလသည္။
ရြာအားလံုးနီးပါး ရွာေသာ္လည္း မေတြ႔ရွိေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက
ႏွီးဘုရားရက္လုပ္ျခင္းကို နတ္၊ သိၾကားမ်ားက အဘိုးအိုေယာင္ေဆာင္၍
လာေရာက္ကူညီရက္လုပ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့ရာ တစ္နယ္လံုး
အံ့ၾသ၀မ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္..သာဓု
အႏုေမာဒနာျပဳၾကေၾကာင္း။
ႏွီးဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ရွမ္းဘာသာျဖင့္(ဖေက်ာက္အင္းဆန္) ဟု
ေခၚဆုိေၾကာင္း၊ ဖေက်ာက္ (ဘုရား)၊ အင္း (သိၾကားမင္း) ဆန္ (ရက္လုပ္တာ)၊
ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလို သိၾကားမင္းရက္လုပ္ေသာဘုရားဟု ေခၚၾကေၾကာင္း၊ႏွီးဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ သီတင္းသံုးရာဌာနသည္
ရွမ္း/အေရွ႕၊ က်ဳိင္းတံုၿမိဳ႔နယ္၏ ေျမာက္ဘက္ (၅၁)မုိင္အကြာတြင္ တည္ရိွၿပီး
မိုင္းခတ္ၿမိဳ႔နယ္၏ အေနာက္ေျမာက္ ဘက္ (၇)မိုင္ အကြာ၊
မုိင္းႏုန္းေက်းရြာတြင္ တည္ရိွပါသည္။
ပံုေတာ္အေနအထားမွာ
အဘယ-၀ရဒမုျဒာရုပ္ပြါးေတာ္ျဖစ္ၿပီး
ညဏ္ေတာ္အျမင့္မွာ (၉)ေတာင္၊ တင္ျပင္ေခြႏွစ္ဖက္ အကြာအေ၀းမွာ
(၆)ေတာင္ရိွၿပီး၊ မ်က္လႊာေတာ္ခ်ထားေသာပံုေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။
ႏွီးဘုရား ရုပ္ပြါးေတာ္ျမတ္၏ ထူးျခားခ်က္မွာ
(၁)
ဂ်ပန္ေခတ္ က်ဳိင္းတံုေစာ္ဘြား၏ ပုလိပ္အမႈထမ္းတစ္ဦးသည္ ဘုရား၀တ္တက္ၿပီး
ဆီမီးပူေဇာ္စဥ္ မီးေလာင္ေနရာ မည္သူမွ မသိၾကဘဲ မိုးခ်ိန္းသံ၊
မိုးႀကိဳးပစ္သံၾကားမွ ရြာသားမ်ား ထြက္၍ၾကည့္ရာဘုရားႀကီးအနီးတစ္၀ိုက္၌
မိုးသည္းသန္စြာရြာေနသည္ကို ထူးျခားစြာ ေတြ႕ျမင္
ေနရ ပါသည္။
(၂) ကာကြယ္ေရးရွမ္းေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႔မွ ကင္မရာ (၅)လံုး (၆)လံုးျဖင့္ ဘုးရားႀကီးအား ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကရာ တစ္ပံုမွ မထင္ဘဲျဖစ္ေနသည္ကို
ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ဆရာေတာ္မွ အလွဴေငြရွာရန္အတြက္ ခြင့္ေတာင္းမွ ပံုေတာ္ ျမင္ခဲ့ရပါသည္။
(၃)မိသားစုတစ္စုသည္ အလွဴဖြယ္အစုစုတို႕ကို ဘုရားႀကီးအားလွဴဒါန္းၿပီး ဘုရားႀကီး၌ ရိွေသာ ေရခြက္ျဖင့္ေရစက္ခ်ရာ ေရမ်ား ေအာက္သို႕
မက်ဘဲ အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ရေပသည္။ လွဴဒါန္းေသာ အရာမ်ား မစင္ၾကယ္သျဖင့္ ဤသို႕ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကပါသည္။
(၄)
မိုင္းခတ္ၿမိဳ႕နယ္မွ ၀န္ထမ္းတစ္ဦး၏ ဇနီးသည္ ဘုရားႀကီးအား လာေရာက္ဖူးရာ
မည့္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္မသိ ပံုေတာ္ကို မျမင္ ရဘဲ ရိွေနသည္ဟု ဆိုပါသည္။
(၅)
ဘုရားႀကီး၏ ပလင္ေတာ္အား ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ရန္အတြက္
အႀကိမ္ႀကိမ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း မူလ စတင္ တည္ေဆာက္စဥ္က ပံုထက္
ပိုမိုျပဳျပင္၍ မရသည္မွာ ထူးျခားအံဖြယ္အျဖစ္ ထင္ရွားေသာ
သာဓကတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ ကုသိုလ္ ပြါးႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း
ခင္ဗ်ား......
(Eastern Shan State ( Keng Tung ) ဘေလာ့မွ မွီၿငမ္းပူေဇာ္ပါသည္)။
No comments:
Post a Comment