လက္႐ံုးရည္ ႏွလံုးရည္ ျပည့္ဝ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစ

ေရွးေခတ္ ျမန္မာစာဆုိ အေက်ာ္အေမာ္ အခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ စာေပ ဝါသနာရွင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ထင္ရွားလွေသာ ေတာင္ငူ နတ္သွ်င္ေနာင္သည္ ပင္လွ်င္ စစ္ေျမျပင္မွ ေန၍ စစ္တုိက္ေနသည့္ ကာလအတြင္းတြင္ပင္ ေက်းေစရတု ဖြဲ႕ဆုိ သီကံုးခဲ့သည္။ စစ္သည္ေတာ္တုိ႔ မည္သည္မွာ ကုိယ္စိတ္ႀကံ့ခုိင္၍ ၾကမ္းတမ္းေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရးတာဝန္မ်ား ထမ္းေဆာင္၍ ေနၾကရသည္ကား မွန္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ယင္း စစ္သည္ေတာ္မ်ား၏ ဟဒယ ႏွလံုးတြင္မူ ဂီတ၊ ကဗ်ာ၊ စာေပ အစရွိေသာ ႏုနယ္လွပသည့္ အႏုပညာကုိ ျမတ္ႏုိးသည့္ အာ႐ံု ဆႏၵကလည္း ကိန္းဝပ္၍ ေနတတ္ ေပေသးသည္။ 

တုိင္းျပည္ေရးရာ စီမံ ခန္႔ခြဲမႈတြင္ ကြၽမ္းက်င္ လိမၼာေသာ ဝန္ႀကီးတစ္ဦးလည္းျဖစ္၊ ေရွ႕ေနာက္ အေျမာ္အျမင္၊ ဆင္ျခင္ ဥာဏ္ပညာ ဗဟုသုတ ျပည့္ဝ၊ ''စာေပ ကြၽမ္းက်င္ႏွံ႔စပ္ က်မ္းဂန္တတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ဦး'' လည္းျဖစ္ေသာ၊ စိတ္သ ေဘာထား ျမင့္ျမတ္၍ ေလာကဓံ တရားတုိ႔ကုိ ႀကံ့ႀကံ့ခံ ရင္ဆုိင္ဝံ့ေသာ ''ပညာရွိႀကီး တစ္ဦး'' လည္းျဖစ္ေသာ၊ အရွင္သခင္ႏွင့္ တုိင္းျပည္အက်ဳိး အတြက္ ရန္သူ မွန္သမွ်ကုိ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ တုိက္ခိုက္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ေသာ ''စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တစ္ဦး'' လည္းျဖစ္ေသာ၊ ကမၻာ့ အေမြကုိ ျမန္မာ့စာေပျဖင့္ ရရွိေလေအာင္ ႀကံေဆာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ၊ ''ျပည္ႀကီးႏွလံုး ကဝိအေမာ္ စာဆုိ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ႀကီး ဂီတ ပါရဂူႀကီး တစ္ဦး'' လည္းျဖစ္ေသာ ''မဟာသီရိ ေဇယ်သူရ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစ'' သည္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ ေပၚထြန္းခဲ့ေပသည္။ ယေန႔ ကာလ အထိ ''ျမဝတီမင္းႀကီး'' ဟု အမည္တြင္သည့္ ဦးစအား သကၠရာဇ္ ၁၁၂၈ ခုႏွစ္ သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ ေက်ာ္ ၁ဝ ရက္ အဂၤါေန႔တြင္ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ဖြားဇာတိမွာ စစ္ကုိင္းၿမိဳ႕ အေနာက္ မိေက်ာင္းတက္ရြာ ျဖစ္သည္။ ငယ္မည္မွာ ''ေမာင္စ'' ျဖစ္သည္။ ဦးစ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ အရြယ္တြင္ အဖ ဦးေပါက္ေက်ာ္ ေသဆံုးသည္။ အသက္ ၁၁ ႏွစ္ခန္႔တြင္ အင္းဝၿမိဳ႕ မဲထီး ဆရာေတာ္ ဦးပရမ ေက်ာင္းတြင္ သာမေဏျပဳ၍ စာေပ သင္ၾကားသည္။ ဘုိးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္မွ အိမ္ေရွ႕နန္းစံ ေရႊေတာင္မင္း၏ အိမ္ေရွ႕သံဆင့္ လက်္ာပ်ံခ်ီထံတြင္ ေရးမွတ္သည့္ ဘက္မွ အမႈထမ္း၍ ေနသည္။

ထုိအခ်ိန္မွ စ၍ ဦးစသည္ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကုိ ႏွံ႔စပ္စြာ ဖတ္႐ႈေလ့လာစျပဳ၍ ကဗ်ာလကၤာ သီကံုးဖြဲ႕ႏြဲ႕ျခင္း ၌လည္း အစပ်ဳိးခဲ့သည္ဟု ဆုိၾကသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၁ဝ၅ ခုႏွစ္တြင္ အိမ္ေရွ႕မင္းထံ အမႈထမ္းစဥ္ ဦးစသည္ ႀကိဳးမ်ား၊ ဘြဲ႕မ်ားကုိ ေရးသား ျပဳစုခဲ့သည္။ ၁၁၇ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အိမ္ေရွ႕မင္း နတ္ရြာစံသည္။ ဘုိးေတာ္ ဘုရား၏ ေျမးေတာ္ စစ္ကုိင္းမင္း အိမ္ေရွ႕အရာ ရသည္။ ေလွမွဴး ခန္႔အပ္ခံရျခင္းမွာ ဦးစအဖုိ႔ စစ္မႈေရးရာ၌ ပထမဦးဆံုး တာဝန္ယူ ထမ္းရြက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထု႔ိေနာက္ အိမ္ေရွ႕ အတြင္းဝန္ ခန္႔အပ္ျခင္း ခံရ၍ အမႈေတာ္ကုိ ထမ္းရြက္ေနစဥ္ ''ေနမ်ဳိးသူရ'' ဘြဲ႕ကုိ ရရွိသည္။ ၁၁၈၁ ခုႏွစ္တြင္ ဘႀကီးေတာ္ဘုရား လက္ထက္၌ နန္းေတာ္ႀကီး အတြင္းဝန္၊ ထုိမွတစ္ဆင့္ လက္ဝဲေတာ္ေနရာေန အတြင္းဝန္ ''ေနမ်ဳိးေဇယ် သူရ''ကုိ ''သီရိမဟာ ေဇယ်သူရ'' ဘြဲ႕ျဖင့္ ထပ္ဆင့္ ခ်ီးျမႇင့္ျခင္း ခံရသည္။ မဟာ သီရိေဇယ် သူရ ဦးစသည္ ဣႏၵာဝုဓနန္းတြင္း ဇာတ္ေတာ္ႀကီး (အီေနာင္နန္းတြင္း ဇာတ္ေတာ္ႀကီး) ကုိ ေရးသားခဲ့သည္။ 

စင္စစ္ ဦးစသည္ ''စစ္သည္စာဆုိ'' တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ စစ္ပြဲတြင္ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ လက္႐ံုးရည္ကုိ ျပ၍ တုိက္ခိုက္ႏုိင္စြမ္း ရွိသက့ဲသုိ႔ စာဆုိ အေနႏွင့္လည္း ကဗ်ာ၊ ဂီတတုိ႔ုကုိ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕၊ သာယာေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ဖြဲ႕ဆုိႏုိင္ေသာ ႏွလံုးရည္ႏွင့္ ျပည့္ဝသူတစ္ဦး ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ဦးစသည္ ထီးတြင္း နန္းတြင္း၌ ''စစ'' ဟု အျမတ္တႏိုး ေခၚေဝၚျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၁၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ အေရးေတာ္ပံုတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ဤ အေရးေတာ္ပံုသည္ ဦးစ၏ လက္႐ံုးရည္ အစြမ္းကုိ ထင္ရွား ေစခဲ့သည္။ ျမန္မာဘုရင့္ လက္နက္ ႏုိင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေသာ ဓညဝတီ၊ ရခုိင္ျပည္ႏွင့္ စစ္တေကာင္း နယ္ျခားရွိ နတ္ျမစ္ဝတြင္ ရွိေသာ ရွင္မျဖဴကြၽန္း ေက်းရြာမ်ား၌ အဂၤလိပ္တုိ႔က က်ဴးေက်ာ္ကာ မတရားသျဖင့္ ၎တုိ႔၏ အလံကုိ စုိက္ကာ လူသူ အေစာင့္အေရွာက္မ်ား ထားလာသည္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ဓညဝတီၿမိဳ႕ဝန္၊ အခြန္ဝန္၊ အေကာက္ဝန္ အရာရွိတုိ႔က အဂၤလိပ္တုိ႔၏ အလံကုိ ႏုတ္ပယ္ ဖ်က္ဆီးကာ အေစာင့္အေရွာက္မ်ားကုိ ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။ ထုိအခါ အဂၤလိပ္တုိ႔က စစ္သေဘၤာမ်ားျဖင့္ ထပ္မံ ေရာက္ရွိလာၿပီး ရွင္မျဖဴကြၽန္းကုိ အတင္း အဓမၼ သိမ္းယူကာ ခံတပ္မ်ား ေဆာက္လုပ္၍ ေနၾကျပန္ေၾကာင္း ဓညဝတီၿမိဳ႕ဝန္ မဟာမင္းႀကီး ေက်ာ္စြာက အစီရင္ခံ ျပန္သည္။ 

၁၁၈၅ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၃ ရက္ အဂၤါေန႔တြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ အမိန္႔အရ အလံုဝန္ႀကီး မင္းႀကီး မဟာဗႏၶဳလအား ''သတုိး'' ဘြဲ႕တပ္၍ ေပးေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အျဖစ္ ဓညဝတီစစ္ေၾကာင္း ကြပ္ကဲ အုပ္ခ်ဳပ္ ခ်ီတက္ေစသည္။ ထုိအခါ ဦးစအားလည္း ''မင္းႀကီး မဟာသီဟ သူရဘြဲ႕'' ႏွင့္ လက္ဝဲစစ္ကဲ ခန္႔အပ္၍ ေရွ႕ဦး ခ်ီေစေတာ္မူသည္။ ထုိသုိ႔ခ်ီတက္စတြင္ မင္းႀကီး မဟာဗႏၶဳလ သည္ တစ္တုိင္းျပည္သု႔ိ ခ်ီတက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမည့္ စစ္ဗုိလ္မွဴးမ်ား ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ဘြဲ႕အမည္မ်ားကုိ တုိးတက္ သတ္မွတ္ေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားရာ မင္းႀကီး မဟာဗႏၶဳလသည္ ''သတုိးဘြဲ႕'' ကုိ လည္းေကာင္း၊ ဦးစသည္ ''မင္းႀကီး မဟာသီဟသူရဘြဲ႕'' ႏွင့္ ''ဗုိလ္ခ်ဳပ္'' အဆင့္အတန္းကုိ ရရွိခဲ့သည္။ ဦးစသည္ ၁၁၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄ ရက္တြင္ အဂၢမဟာ ေသနာပတိဝန္ႀကီး ခန္႔ထားျခင္း ခံရ၍ တုိင္းေရး ျပည္မႈမ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈ စီရင္ရသည္။ ဦးစသည္ ''အဂၢမဟာ ေသနာပတိ ဝန္ႀကီး ခန္႔အပ္ျခင္း ခံရၿပီးေနာက္ပုိင္း ၁၁၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ''ျမဝတီ'' ၿမိဳ႕ကုိ အသံုးကံ ေကြၽးခံ သနားေတာ္မူျခင္း ခံရသည္။ ဦးစ စားရေသာ ျမဝတီမွာ ဘုိးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ စာရင္းယူရာဝယ္ ရြာလူႀကီး ၁၄ နယ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕သူႀကီးတစ္နယ္ ပါဝင္ေသာ ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ဦးစသည္ ျမဝတီကုိ စားရေသာအခါမွ စ၍ ''ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစ'' ဟု အမည္ တြင္ခဲ့ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္တြင္ အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေသာ ''လႊတ္ေတာ္ဝန္ႀကီး'' ႏွင့္ ''မဟာ'' ဘြဲ႕ကုိ ခံယူရရွိခဲ့သည္။ 

သကၠရာဇ္ ၁၂၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဝါေခါင္လဆန္း ၅ ရက္တြင္ မင္းတုန္းမင္းသားက အသက္ ၂၅ ႏွစ္မွသည္ ျမင္းမူရြာစား မဟာသီရိ ေဇယ်သူရ အသက္ ၈၃ ႏွစ္တုိင္ ေရးသား ျပဳစုခ့ဲေသာ သီခ်င္း အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ စုေဆာင္းရမည္ဟု အမိန္႔ေတာ္ ရွိသျဖင့္ ျမဝတီဝန္ႀကီး ဦးစသည္ ကုိယ္တုိင္ စုေဆာင္း၍ ''ျမဝတီ ဂီတသမုိင္း''ကုိ ျပဳစုခဲ့ေပသည္။ ျမဝတီဝန္ႀကီး ဦးစသည္ ပတ္ပ်ဳိး၊ ႀကိဳး၊ ယုိးဒယား၊ ဘြဲ႕၊ သီခ်င္းခံ၊ မြန္သံ (တလုိင္းသံ)၊ ရတု၊ ျမင္းခင္း၊ သဘင္၊ ဂူလီသဘင္၊ လယ္ထြန္မဂၤလာဘြဲ႕၊ တ်ာခ်င္းမ်ား၊ တမ္းခ်င္း၊ သေဘၤာလႊင့္ခ်င္း၊ သံေပါက္သီခ်င္းသစ္၊ မီးခြက္ကခ်င္း၊ အန္ခ်င္း၊ နတ္ယုိင္သံ၊ လဲ့ခ်င္း၊ လူးတား၊ သိဂၤါသံ စသည့္ သီခ်င္း အမ်ဳိးမ်ဳိး အမည္ေပါင္း မ်ားစြာတုိ႔ကုိ ေရးသားခဲ့သည္။ ျမဝတီဝန္ႀကီး ဦးစသည္ သီခ်င္းေရးသူမ်ားတြင္ ေတးသီခ်င္း အေၾကာင္းအရာ အလုိက္ အစံုလင္ဆံုး ေရးသားခဲ့သူ ''ဂီတ ပါရဂူႀကီး'' တစ္ဦး ျဖစ္ေပသည္။ ျမဝတီဝန္ႀကီး ဦးစသည္ ပတ္ပ်ဳိး ၆၉ ပုဒ္ ေရးသားခဲ့သည္။

 ဦးစ၏ ပတ္ပ်ဳိးမ်ားမွာ မည္သည့္အခါမွ မ႐ိုးႏုိင္၊ ထာဝရ သစ္လြင္ေသာ အသြင္ကုိ ေဆာင္၍ ထူးျခား ေကာင္းမြန္လွေပသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၂ဝ၁ ခုႏွစ္တြင္ ဦးစသည္ အက်ဥ္းသား ဘဝႏွင့္ ေထာင္အတြင္းမွ ေရးသား၍ သာယာဝတီမင္းထံ ႐ုပ္ေသးကုိင္ ဦးေရႊသာမွ တစ္ဆင့္ ဆက္သြင္းလိုက္သည့္ ''ကုန္းေဘာင္ေနမင္း'' ခ်ီ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ ပတ္ပ်ဳိးသည္ ဦးစ၏ အသက္ကုိပင္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ရေလေအာင္ အစြမ္း ထက္ျမက္ခဲ့သည္။ ဦးစ ဖြဲ႕သီကံုးခဲ့ေသာ ပတ္ပ်ဳိးမ်ားအနက္ ယေန႔တုိင္ ေက်ာ္ၾကား ေခတ္စားေနေသာ ပတ္ပ်ဳိးမ်ားမွာ ''အထူးထူးငယ္ႏွင့္သာ''၊ ''ဘံုပ်ံေနနန္း''၊ ''မိႈင္းမႈန္ျပာေဝ''၊ ''သာတင့္ဆံုး''၊ ''စိန္ျခယ္ျခဴးသန္း''ႏွင့္ ''စိန္ျမလွ်ံခ်ယ္'' အစခ်ီေသာ ပတ္ပ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေပသည္။

 ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစသည္ ''သာဆန္းရဂံုေဗြ'' ခ်ီ ပတ္ပ်ဳိးကုိ သကၠရာဇ္ ၁၁၆၄ ခုႏွစ္ မင္းကြန္း အေရွ႕ဘက္တြင္ ဘႀကီးေတာ္ဘုရား စံေနေတာ္မူခုိက္ ေရးသား ဆက္သြင္းခဲ့ေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ ''အထူးထူးငယ္ႏွင့္သာ'' ခ်ီေတာလား ပတ္ပ်ဳိး ႀကီးသည္ ဂီတသံစဥ္ ကူးေျပာင္းပံုမ်ား အလြန္ ေကာင္းမြန္လွသျဖင့္ ဂီတပညာရွင္မ်ားက ေလးစား ျမတ္ႏုိး တန္ဖုိးထား လွေပသည္။ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစသည္ သီခ်င္း ရွစ္ပုဒ္ကို ဖြဲ႕ဆုိခဲ့သည္။ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစ၏ ႀကိဳးသီခ်င္း ရွစ္ပုဒ္သည္ တူရိယာ ဂီတပညာ အေျခခံသင္႐ိုး ၁၃ ပုဒ္တြင္ အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ ဦးစသည္ ဘြဲ႕သီခ်င္း ၂၆ ပုဒ္ ေရးသားခဲ့သည္။ ဦးစ၏ ဘြဲ႕သီခ်င္းမ်ား အနက္ ''ဂႏၶမာေတာင္'' ခ်ီ မၪၨဴနတ္ပန္းဘြဲ႕ႏွင့္ ''ဥကင္ ဘံုျမင့္သီတာေဘြ'' ခ်ီ ပလႅင္ရွစ္ခန္းဘြဲ႕တုိ႔သည္ အလြန္ ေပၚလြင္ ထင္ရွား လွေပသည္။ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစသည္ သီခ်င္းခံ ခုနစ္ပုဒ္ ေရးသားခဲ့သည္။ ''ထူးမျခားနား'' အစခ်ီေသာ ဘုရားေရာင္ျခည္ ေတာ္ဘြဲ႕သည္ စာသားလည္း သစ္လြင္သည္။ အသံ၏ က်က္သေရႏွင့္လည္း ျပည့္စံုသည့္ အတြက္ ယခုတုိင္ မဂၤလာပြဲ သဘင္တုိင္း၌ သီဆုိတီးမႈတ္ရေသာ သီခ်င္းခံႀကီး ျဖစ္ေပသည္။

ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစကုိယ္တုိင္ ေရးသားခဲ့ေသာ ''ဂီတသမုိင္း'' အရ ဦးစသည္ ရတု ၁ဝ ပုဒ္ ေရးသားခဲ့သည္။ သကၠရာဇ္ ၁၁၈၃ ခုႏွစ္တြင္ ဘႀကီးေတာ္ ဘုရားသည္ အင္းဝ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ျမင္းခင္းသဘင္ ဆင္ယင္ က်င္းပေတာ္ မူသည္။ ထုိအခါ အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစသည္ ''လြတ္စံငယ္ေလ စံကြၽန္းခ်ီ'' ျမင္းခင္းသဘင္ ''ျမင္းခင္းသဘင္ ဘြဲ႕တ်ာခ်င္း''၊ ''နတ္သငယ္ေလယဥ္ၾကဴး'' ခ်ီ အဲေမာင္း (လွံရွည္) ကစား၍ ဂူလီသဘင္ဘြဲ႕ တ်ာခ်င္း၊ ''ပတ္ျဖန္႔ငယ္ေလ ေျပာင္ရႊန္း''၊ ''ခြဲခြဲျခားျခား''၊ ''က်ဴးသီဖြဲ႕ဝန္း''ႏွင့္ ''ခင္းစံေၾကာ့ေဗြ'' အစခ်ီေသာ တ်ာခ်င္း၊ တ်ာဘြဲ႕၊ တ်ာသံ သီခ်င္းသစ္ တုိ႔ကုိ ေရးသားဖြဲ႕ဆုိ ဆက္သြင္း ခဲ့သည္။

 ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစေခတ္သည္ ပညာ ဗဟုသုတ ဆုိင္ရာ အေၾကာင္းအရာ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ တတ္ကြၽမ္း ေသာ ပညာရွင္ေပါင္း စံုလွသည့္ ''ပညာပေဒသာ ေခတ္ႀကီး'' ပင္ျဖစ္သည္။ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစသည္ အသက္ ၈၃ ႏွစ္တုိင္ ေနရသည့္ လက္႐ံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္တု႔ိျဖင့္ ျပည့္ဝေသာ ''စြယ္စံုပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္'' စာဆုိ စစ္သည္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ပတ္ပ်ဳိး၊ ယုိးဒယား၊ ဘြဲ႕၊ သီခ်င္းခံ စသည္ျဖင့္ ဂီတကဗ်ာ လကၤာတုိ႔ကုိ သာယာ ညင္းေပ်ာင္း ႏြဲ႕ေႏွာင္းနာေပ်ာ္ေအာင္ ႏွစ္လုိစဖြယ္၊ ၾကည္ႏူးစဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ သီကံုးခဲ့သည့္ ျပည္ႀကီး ႏွလံုး အေက်ာ္အေမာ္ စာဆုိပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ႀကီး၊ အဘက္ဘက္မွ ထူးခြၽန္ေျပာင္ေျမာက္ခဲ့သည့္ ျမဝတီမင္းႀကီး ဦးစသည္ ျမန္မာ့သမုိင္း၊ ျမန္မာ့စာေပ၊ ျမန္မာ့ဂီတ သမုိင္း၊ ျမန္မာ့ အႏုပညာ သမုိင္းတုိ႔တြင္ စံတစ္ဆူအျဖစ္ ေပၚထြန္း ခဲ့ပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပ လုိက္ရပါသည္။

ျမ၀တီ

https://www.facebook.com/MyawadyNews/photos/a.351047714993066.76926.3510