ယေန ့ေခတ္အခါတြင္ သာသနာေတာ္ျမတ္သည္ "ပရိယတၱိ" ေရာ "ပဋိပတၱိ" ပါ ဘက္စုံ တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးလ်က္ ရွိပါ၏ ။ ပရိယတၱိဝန္ေဆာင္ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားက ပရိယတၱိတာဝန္ကို ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ ေဆာင္ေနသကဲ့သို႕ ပဋိပတၱိဝန္ေဆာင္ အရွင္ျမတ္မ်ားကလည္း ဝိပႆနာစခန္း ဖြင့္လွစ္ျပီး ေယာဂီတို႕အား တရားျပ ပို႕ခ်လ်က္ရွိပါ၏ ။
ဘာသာေရးစာေပမ်ားကို ျမတ္ႏိုးတနာ ေလ့လာဖတ္႐ႉသူမ်ား ေပါမ်ားလာသကဲ့သို႕ ဝိပႆနာဘာဝနာမႈကိုျပဳသူမ်ားလည္း မ်ားျပားလွပါ၏။ ေထရဝါဒ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ဝိပႆနာ႐ႈနည္း၊ ထိုင္နည္းမ်ားကို ေဖာ္ျပထားရာ ဝိပႆနာစခန္းဝင္သူတို႕သည္ ဘုရားရွင္က တိုက္႐ိုက္ ညႊန္ၾကားခဲ့သည့္အတိုင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
အခ်ိဳ႕ေသာ စာေစာင္မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ဝိပႆနာမႈထက္ 'ပုတီးစိပ္မႈ' ကို ေရွ႕တန္းတင္ ေရးသားထားသည္ကို ဖတ္႐ႈရ၏။ ဗုဒၶဘာသာဝင္မွန္လွ်င္ ပုတီးစိပ္ရမည္ဟူေသာသေဘာမ်ိဳး ေရးသားၾက၏။ အထူးသျဖင့္ နကၡတ၊ ေဝဒ၊ ေရာင္ျပန္၊ ဂမၻီရ စေသာ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ "ပုတီးစိပ္ျခင္း" ကို အသားေပး ေဖာ္ျပတတ္ၾက၏ ။ ေကာင္းျပီ။ စိပ္ပုတီးသည္ ေထရဝါဒ ပိဋိကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ပါဝင္ပါ၏ေလာ။ ဘုရားရွင္က ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႕အား ပုတီးစိပ္ရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့ပါ၏ေလာ။ ဘုရားရွင္ ေရႊလက္ထက္ေတာ္က ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ား ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္မ်ား၊ ပုတီးစိပ္ခဲ့ၾကပါသေလာ။ စိပ္ပုတီး၏ အရင္းမႈလသည္ အဘယ္ဘာသာနည္း။ အဘယ္အယူရွိေသာ လူမ်ိဳးမ်ားက စတင္ သုံးစြဲခဲ့သနည္း။ ဤသည္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ထီးခ်ိဳင့္ျမိဳ႕ တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ ဩဝါဒေတာ္ကို အေလးအနက္ ဆင္ျခင္မွတ္သားအပ္ပါ၏။
- စိပ္ပုတီး၏ မႈလ -
"ပုတီးဟာ မႈလက ေထရဝါဒရဲ့ အသုံးမဟုတ္ဘူးကြဲ႕။ ဟိႏၵဴတို႕ရဲ့ အသုံးျဖစ္တယ္။ ဟိႏၵဴဝါဒထဲမွာလည္း တႏၲရ၊ မႏၲရ ဂိုဏ္းသားမ်ားရဲ့ အသုံးျဖစ္တယ္။ တႏၲရ၊ မႏၲရ ဂိုဏ္းသားမ်ားဟာ ဂါထာမႏၲန္မ်ားကို ပုတီးစိပ္ရတယ္။ ဒီေနရာမွာ
"စိပ္ဆိုတာ" ဇမၺနပုဒ္ရင္း။ ဇပ္က ဇိပ္၊ ဇိပ္က စိပ္ ျဖစ္လာတယ္။ ဇမၺနဆိုတာ ပြါးမ်ားျခင္း အနက္ကို ေဟာတယ္။ ပြါးမ်ားတယ္ဆိုတာ အဖန္တလဲလဲ ရြတ္ဆိုျခင္းျဖစ္တယ္။
တႏၲရ၊ မႏၲရ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ အင္း၊ အိုင္၊ ခါးလွည့္၊ လက္ဖြဲ ့၊ မႏၲန္မ်ားကို အသုံးျပဳၾကတဲ့ အထက္ဂိုဏ္း၊ ေအာက္ဂိုဏ္း၊ ဂိုဏ္းပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႕ဟာ ေဆးကို ေဖ်ာ္ျပီးေတာ့လည္း ဂါထာ၊ မႏၲန္ မန္းမႈတ္တတ္ၾကတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး လက္ခုပ္၌ေသာ္လည္း ဂါထာမႏၲန္၊ မန္းမႈတ္တတ္ၾကတယ္။ သူတို႕မန္းမႈတ္တဲ့ ဂါထာ၊ မႏၲန္ကလည္း ခုနစ္ေခါက္ မန္းရမယ္၊ အၾကိမ္တစ္ေထာင္ မန္းရမယ္ စေသာအားျဖင့္ ဂါထာအေရအတြက္ကို ပိုင္းျခားထားတယ္။ ပိုင္းျခားထားတဲ့ မႏၲန္ေအာက္ ယုတ္ေလ်ာ့ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပိုင္းျခားထားသည္ထက္ ပိုလြန္ေသာ္လည္းေကာင္း ရြတ္ဆိုခဲ့လွ်င္ အက်ိဳးမရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရွးက ရြတ္ျပီးသားမႏၲန္မ်ားကို ေခ်ဖ်က္ျပီး အသစ္ထပ္မံ ရြတ္ဖတ္ရတယ္။ မန္းမႈတ္ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဂါထာအေရအတြက္ မတိုးမေလ်ာ့ရေအာင္ စိပ္ပုတီးႏွင့္ မွတ္ၾကရတယ္။ အဲဒီလို မန္းမႈတ္ရာက စိပ္ပုတီးဟာ ဘာသာေရးအတြင္းဝင္ေရာက္လာျပီး ေရွးဦးစြာ ဟိႏၵဴမ်ားက စိပ္က်တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္၊ မဟာေမဒင္စတဲ့ ဘာသာေပါင္းစုံအတြင္းဝင္ေရာက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပုတီးဟာ မႈလက ဗုဒၶဘာသာတို႕ရဲ့ အေဆာင္အေယာင္မဟုတ္ဘူး"
.................
- ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ စိပ္ပုတီးစတင္ေပၚေပါက္လာပံု -
"ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စိပ္ပုတီးစတင္ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခ်ိန္ကေတာ့ ဂါထာမႏၲန္စတဲ့၊ ေလာကီကိစၥေတြ အလြန္ထြန္းကားလာခဲ့တဲ့ ဒုတိယ အင္းဝေခတ္ေခၚတဲ့ ေညာင္ရမ္းေခတ္မွာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ ယူဆရပါတယ္။ ေညာင္ရမ္းမင္းတရားၾကီးဟာ ေလာကီပညာအရာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေတာ္မႈတဲ့ ဗားမဲ့ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကို ကိုးကြယ္သလို ရမည္းသင္းမင္းကလဲ ေရနဲနတ္စက္ေရာင္ဆရာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္မွာဂါထာမႏၲန္ေတြစတဲ့ ေလာကီပညာေတြ အလြန္ေခတ္စားလာတဲ့အတြက္ ဂါထာမႏၲန္ေတြကို ၃၇ အုပ္ရြတ္ဆိုမႈ၊ အၾကိမ္တစ္ေထာင္ရြတ္ဆိုမႈေတြမွာ ျဗဟၼဏႏွင့္ မဟာယာနတို႕ရဲ့ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းကို အတုယူျပီး စိပ္ပုတီးကို စတင္သုံးစြဲ လာတယ္လို႕ ယူဆရပါတယ္။ "
မင္းနန္ (ေမာ္ကြၽန္း) ေရးသားျပဳစုထားေသာ - "ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ဩဝါဒေတာ္မ်ား" စာအုပ္ (စာမ်က္ႏွာ- ၂၄၆) မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မင္းနန္ (ေမာ္ကြၽန္း) ေရးသားျပဳစုထားေသာ - "ေထရဝါဒ ႐ႈေထာင့္" စာအုပ္ (စာမ်က္ႏွာ- ၁၈) မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment