ျဖတ္ကနဲဆို က်ေနာ္ အိပ္ယာကလန္႕ႏိုးခဲ့တယ္.... ေဘးကနာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ နံနက္ ၂ နာရီေက်ာ္ရံုေလးရွိေသးသည္...... ထပ္ၿပီးအိပ္လိုက္ဦးမယ္လို႕စိတ္မကူး၀ံ့ပါဘူး.... ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ထပ္အိပ္လိုက္ရင္..
မိုးလင္းသြားမွာစိုးရသည္.... ဟုတ္ပါတယ္... က်ေနာ္ဘ၀က အမ်ားသူငါေတြအိပ္ခ်ိန္မွာမအိပ္ႏိုင္ခဲ့သလို... စားခ်ိန္မွာလည္း မစားႏိုင္ခဲ့ရွာပါဘူး.... ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ဘ၀ကို က်ေနာ္ ေၾကနပ္ပါတယ္.... ဒါေတြခဏထားလိုက္ဦးစို႕ေနာ္...
အိပ္ယာကေနအိပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကိုတင္းခံရင္း မ်က္ႏွာသစ္ဖို႕ျပင္လိုက္တယ္.... စဥ့္အိုးထဲကိုလက္ႏွိပ္ၿပီး ေရခြက္ကိုႏွစ္
ၾကည့္လုိက္တယ္.... ေရကိုလက္နဲ႕မစမ္းမိ.... ညကလည္းေမွာင္နဲ႕မည္းမည္းမို႕ အားျပဳၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ေရထပ္
ခပ္လိုက္တယ္ အလိုေလး.... ေရမရွိေတာ့ပါလား..... ဟုတ္ပါတယ္.... ညကအေမေရခ်ိဳးရင္းနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ညီအစ္ကိုေတြရဲ႕ အ၀တ္အစားေတြေလွ်ာ္ေနတာဖ်တ္ကနဲသတိရလိုက္မိတယ္.... ဒါဆိုေရခပ္ရေတာ့မွာေပါ့.....
ေထြေထြထူးထူးမစဥ္းစားေနေတာ့ပဲ စဥ့္အိုးေဘးနားက ေရပံုးကိုယူ ထမ္းပိုးနဲ႕ခ်ိတ္ကိုျပင္ၿပီး က်ေနာ္ ေရတြင္းဆီကိုခပ္သုပ္သုပ္ေလးေလွ်ာက္ခဲ့တယ္.... အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဆာင္းေလေအးေအးရဲ႕ လတ္ဆတ္ေအးျမတဲ့ေလက
လူတစ္ကိုယ္လံုးကို ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထသြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္.... ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေအးဒဏ္ကို
ခံစားေၾကာက္ရြ႕ံေနဖို႕အခ်ိန္မရွိသလို သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္လွတဲ့ နံနက္ခင္းေလေျပေလညင္းေလးကိုလည္းစာမဖြဲ႕အား
ေတာ့ပဲက်ေနာ္ ေရခပ္လုိက္တာေရအိုးထဲကိုေရအျပည့္ျဖစ္သြားေတာ့မွပဲ ရင္ထဲမွာ ဟူးကနဲ သက္ျပင္းေလး
တစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္....
ေရအိုးထဲမွာေရျပည့္သြားၿပီဆိုေတာ့က်ေနာ့္ရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္နံပတ္တစ္ကိုစတင္ဖုိ႕အခ်ိန္ေတာင္ ေနာက္က်ေန ၿပီဆိုေတာ့ကမန္းကတန္းပါပဲမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကိုက်ေနာ္ဦးတည္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္... ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ စမ္းတ၀ါး၀ါးပဲေလ... အေဖ အေမနဲ႕ ညီေလးေတြႏိုးသြားမွာကိုလည္းစိုးရိမ္ရေသးတယ္ေလ.... အေဖကေတာ့ ညကတည္းကေရခ်ိန္ေလးကိုက္ထားတာဆိုေတာ့ အေဖအိပ္ေမာက်ေနတာကို ၾကယ္ေရာင္ေရးေရးေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္ကေနက်ေနာ္လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္.... ညီေလးေတြကိုၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ခ်စ္ၾက
လြန္းလို႕လား ခ်မ္းလြန္းလို႕ လားမသိဘူး ဖက္ထားလိုက္ၾကတာ လံုးေနတာပဲ ညီအစ္ကိုတစ္ေတြ ၿခံဳေနၾကျဖစ္တဲ့ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး အလယ္ကအနည္းငယ္ဖာထားတဲ့ ေစာင္ကေလးကို က်ေနာ္အသာေလးဆြဲၿပီး ညီေလးႏွစ္ေယာက္ကို
ေႏြးေထြးေစဖို႕ အသာေလးလႊမ္းၿခံဳေပးလိုက္တယ္...
အေမ့ရဲ႕လက္ရာ ဖာေထးထားတဲ့ ေနရာေလးကိုရုတ္တရက္ျမင္လိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္တို႕အေပၚထားတဲ့အေမ့ရဲ႕ေမတၱာ
ကိုမဆီမဆိုင္သလိုပါပဲအတိုင္းမသိပီတိျဖစ္လိုက္မိတယ္....စိတ္ထဲမွာအေတြးေတြကို
ခဏေလးဖယ္ထုတ္လိုက္ရင္း
က်ေနာ္အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္.... ေဆာင္းေလေအးနဲ႕အတူ ၾကယ္ကေလးေတြကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့
ခုနစ္စဥ္ၾကယ္ ေျမာက္ဘက္ကိုအၿမီးေထာင္ေတာ့မယ္..... ဒါဆိုရင္ေတာ့ မၾကာခင္မိုးလင္းေတာ့မွာကို က်ေနာ္သိလိုက္သလို က်ေနာ္ ေနာက္က်ေနၿပီဆိုေတာ့ ကပ်ာကယာ မီးေမႊးလုိက္ပါတယ္.. မီးေမႊးထားတုန္းမွာ ထမင္းအိုးကိုယူၿပီးထမင္းၾကမ္းေလးနည္းနည္း က်န္တာကို ရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ မနက္ ညီေလးေတြေက်ာင္းသြားရင္အဆာေျပ
စားဖုိ႕အတြက္နဲ႕ အေမ့ရဲ႕ ဆန္ဖိုးေလးသက္သာရာ သက္သာေၾကာင္းက်ေနာ္ေတြးမိၿပီး ထမင္းၾကမ္းေလးကို ပန္းကန္
ထဲကို ညင္သာစြာေျပာင္းထည့္လိုက္ၿပီး ထမင္းအိုးကိုေဆးလိုက္ပါတယ္..
ေနာက္ၿပီး အေမ ညကမိုးၾကီးခ်ဳပ္ကာနီးမွ အန္တီေထြးတို႕ဆိုင္က အေၾကြးနဲ႕ ၀ယ္လာခဲ့တဲ့ ဆန္ႏို႕ဆီဗူးေလးလံုးကို
ထမင္းစားပြဲေပၚကေန က်ေနာ္လွမ္းယူလိုက္တယ္... က်ေနာ္တို႕က သူမ်ားေတြလို လက္ငင္း၀ယ္စားႏိုင္တဲ့အေျခအေနကနည္းသလို အေၾကြး၀ယ္တဲ့စနစ္ကမ်ားေနတာဆိုေတာ့ မ်ားမ်ားစားစားလည္း၀ယ္မထားႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ...
ဒါေၾကာင့္ ပလတ္စတစ္ထဲကဆန္ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္က အိမ္မွာအၾကီးဆိုေတာ့ သိေနတာလည္းပါတာေပါ့....သိပ္ၿပီးေထြေထြထူးထူးသင္ထားစရာင္ေတာင္မလုိေတာ့ဘူးေလ... က်ေနာ္ကပ်ာကယာ ဆန္ေဆးၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ မီးဖိုကမီးရဲ႕အလင္းေရာင္က က်ေနာ့္ရဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အနည္းငယ္လင္းလို႕လာခဲ့ပါ
တယ္... ဒါနဲ႕ က်ေနာ္လည္း လက္ထဲက ထမင္းအိုးေလးကို မီးဖိုေပၚတင္ထားလိုက္ပါတယ္... အဲ... ထမင္းအိုးကိုမီးဖုိေပၚတင္လုိက္ၿပီးတာနဲ႕ ညကအေမ ေဒၚညိဳတို႕ၿခံထဲက ခူးထားတဲ့ မုန္လာပင္ေပါက္ေလးေတြနဲ႕ ဆလပ္ရြက္ေတြကို က်ေနာ္ ေရေဆးသင့္တာေဆး ျပင္သင့္တာျပင္လိုက္ပါတယ္..... အေမႏိုးလာရင္ ေစ်းမွာအဆင္သင့္ေရာင္းခ်ႏိုင္
ေအာင္ က်ေနာ္ အဆင္ေျပသလို ျပင္ဆင္ၿပီး ဆာလာအိပ္နဲ႕ထုပ္ၿပီး စည္းထားလုိက္ပါတယ္.....
ေနာက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ျပစ္ေပၚမွာ ညကမွခူးထားတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းနီနီရဲရဲေလးေတြနဲ႕ ပန္းႏုေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္ေလး
ေတြကို က်ေနာ္တစ္ပြင့္ခ်င္းစီၿပီး ၅ ပြင့္ကို တစ္စီး စီ စီးလိုက္ပါတယ္... အဲလိုစည္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ပန္းေတြကိုေရၾကည့္လိုက္ေတာ့ စုစုေပါင္း ၇၀ စည္းနဲ႕ လက္က်န္အနည္းငယ္ကို က်ေနာ္ ေရာၿပီး ပလတ္စတစ္အိပ္ေလးနဲ႕ပါတ္ၿပီး
ေရပုန္းထဲကိုအသာေလးေထာင္ထားလိုက္တယ္... ေနာက္ၿပီးမီးဖိုေပၚကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထမင္းအိုးကဆူေနၿပီဒါနဲ႕ကျပာကယာထၿပီးထမင္းအိုးကိုငွဲ႕လိုက္တယ္....
ထမင္းအိုးငွဲ႕ေနတုန္းမွာပဲ အေမႏိုးလာၿပီး သားၾကီး... ထမင္းအိုးငွဲ႕ေနတာလားတဲ့ ...... မီးဖိုေပၚက မီးအလင္းေရာင္နဲ႕ က်ေနာ္ အေမ့ရဲ႕ မႈန္ပ်ပ်မ်က္ႏွာေလးကိုလွမ္းၾကည့္ရင္း ဟုတ္ကဲ့အေမ လို႕က်ေနာ္ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္.....
ဒါနဲ႕အေမလည္း ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ခပ္သြပ္သြပ္ေလးမ်က္ႏွာသစ္လုိက္တယ္.... သားအမိႏွစ္ေယာက္သား တုိင္ပင္စရာမလိုပဲ က်ေနာ္တို႕မိသားစုရဲ႕ နံနက္ခ်ိန္ခါေတးသံသာေလးက မညင္မသာေလးပ်ံ႕လြင့္လာပါတယ္....
သားၾကီး.... အေမကလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း ထမင္းအိုးငွဲၿပီးလို႕ အနားေလးေတြကို စာင္းၿပီး ထမင္းအိုးႏွပ္ေနရင္းကေန အေမ့ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမက ... ၿပီးရင္ မင္းညီေလးေတြအတြက္ အေမ ၾကက္ဥ ၂ လံုး၀ယ္ထားတာရွိတယ္... အဲဒါေလးကိုတလက္စတည္းေၾကာ္လိုက္ေနာ္တဲ့.... ၿပီရင္ထမင္းခ်ိင့္ျပင္ေပးၿပီးရင္ ေစ်းလိုက္
ခဲ့ေတာ့လို႕ ေျပာၿပီး အေမက သူ႕လုပ္ငန္းစဥ္အတိုင္း ပုဆိုးတစ္ထည္ကိုေခါင္းဖုလုပ္ၿပီး ခုန က်ေနာ္စည္းထားတဲ့မုန္ညင္းရြက္ေတြ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြ..ပါတဲ့ အထုပ္ႏွစ္ထုပ္ကို တစ္ထုပ္ေပၚတစ္ထုပ္ဆင့္ၿပီး ရြက္လိုက္တယ္...
ေနာက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ေခါင္းေပၚက အထုပ္ႏွစ္ထုပ္ကိုထိန္းရင္း လက္တစ္ဖက္က ေစာေစာက က်ေနာ္ပန္းစည္းထဲ့ထားတဲ့ ေရပုန္းကို လွမ္းဆြဲၿပီး အေမက်ေနာ့္ေရွ႕ကေန ခပ္သြက္သြက္ေလးထြက္သြား တာကိုၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ထမင္းစားပြဲေပၚကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာကအေမေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း ၾကက္ဥႏွစ္လံုးနဲ႕ ၾကက္သြန္နီ အခ်ိဳ႕
ကိုရယ္.. အခ်ိဳမႈန္႕ရယ္... ငါးပိရည္ခ်ိဳအနည္းငယ္ရယ္... ငရုတ္သီးမႈန္႕တစ္ထုပ္ရယ္ကိုကို စုေပါင္းၿပီးထည့္ထားတဲ့
ပလတ္စတစ္အိတ္ တစ္အိပ္ကို က်ေနာ္လွမ္းယူလိုက္ၿပီး အဲဒီအထဲက ၾကက္ဥ ၂ လံုးနဲ႕ ၾကက္သြန္အနီ ၃ လံုးကိုက်ေနာ္လွမ္းယူလိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ့ ဆီပုလင္းကိုပါတခါတည္းယူၿပီး က်ေနာ္မီးဖိုေဆာင္ကိုလွမ္းလာလုိက္တယ္...
အဲေနာက္မွာမွ ၾကက္သြန္ကိုအခြံခြာၿပီး ေရေဆးလိုက္ပါတယ္ ေနာက္ေတာ့ ၾကက္ဥ ၂ လံုးကို ပန္းကန္လံုးေလးထဲကိုေဖာက္ထည့္ၿပီး ခုန ပါးပါးေလးလွီးထားတဲ့ ၾကက္သြန္နီေလးနဲ႕ေရာသမေမႊလုပ္လုိက္တယ္...ေနာက္ေတာ့ ဆားနည္းနည္းနဲ႕ အခ်ိဳမႈန္႕ေလးနည္းနည္းကို သင့္သလို ထပ္ေရာၿပီေမႊလုိက္တယ္... အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ အေမ၀ယ္ေပးထားခဲ့တဲ့ ဆီ၂က်ပ္ခြဲသားေလးကို ခ်ိန္ဆၿပီးၾကည့္လိုက္တယ္... ဒါဆိုရင္ေတာ့ ညမနက္ရေလာက္ပါရဲ႕လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အားတင္းရင္း ဒယ္အိုးကုိယူၿပီး မီးဖုိေပၚတင္လုိက္တယ္.. အဲေနာက္ ဆီ၂ က်ပ္ခြဲသားေလာက္ကို တစ္၀က္ မရွိတရွိေလာက္ကို ဒယ္အိုးထဲကိုထည့္လိုက္ၿပီး ေစာေစာက ေရာသမေမႊလုပ္ထားတဲ့ ဘဲဥေလးႏွစ္လံုးကို က်ေနာ္ ေၾကာ္လိုက္မိပါတယ္.... ရွဲကနဲ႕ ျမည္လုိက္သံနဲ႕အတူ ေဘးအိမ္က လင္းၾကက္တြန္သံကိုၾကားလိုက္မိမွပဲ က်ေနာ္လည္းပတ္၀န္းက်င္ကို လွမ္းၿပီးအကဲခတ္လိုက္သလို ေကာင္းကင္ေပၚကိုလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခုနစ္စဥ္ၾကယ္ ေျမာက္ဘက္
ကို အၿမီးတန္းေနၿပီမို႕ မိုးလင္းေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ပါတယ္... ဒါနဲ႕ က်ေနာ္လည္း အိုးထဲက ဘဲဥေၾကာ္ေလးကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ဆီမျပည့္စံုတဲ့ အိုးထဲက ဘဲဥေၾကာ္တဲ့အသံေလးကိုနားေထာင္ရင္း ......
ဘဲဥေၾကာ္ေလးေတြကိုျမင္တုိင္း ...... အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘ၀ေလးနဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာညီေလးေတြနဲ႕အေဖနဲ႕အေမကို လြမ္းဆြတ္သတိရ ရင္း...........လြမ္းေမာမႈမ်ားစြာနဲ႕ ဘ၀အေမာမ်ားစြာကို ခါးစည္းခံရင္း............
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကို ၾကိဳးစားေနတဲ့..... အိမ္ကိုမျပန္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေ၀းေရာက္သားမ်ားစြာထဲက အိမ္ကိုျပန္ခ်င္လွတဲ့ သားတစ္ေယာက္.............
ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္.......
ဟန္..... (ေခတၱ - ထိုင္းႏိုင္ငံ)
No comments:
Post a Comment