အခါတစ္ပါးက ဘုရင္ၾကီး တစ္ပါးဟာ သူ ့တိုင္းျပည္တြင္းက အေျခေနေတြ အားလုံးကို အနီးကပ္ေလ့လာခ်င္တဲ့ အတြက္သူပုန္းစားေယာင္ ေဆာင္ျပီး ျမိဳ ့ရြာ အနွံ ့ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။
ဘုရင္ၾကီးဆိုေတာ့ သူကိုင္တဲ့ ခြက္က ေရႊသားအစစ္နဲ ့လုပ္ထားတဲ့ ခြက္ပါတဲ့။ ဒါကို အျပင္ကေန ေရႊခြက္မွန္းမသိေအာင္ပြန္းညွက္ေတြနဲ ့သုတ္လိမ္းထားပါသတဲ့။
ဒီလိုနဲ ့ ဘုရင္ၾကီးဟာ လမ္းေဘးေလးမွ ထိုင္ျပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ေလ့လာဖို ့အတြက္ အ၀တ္စုတ္
ေလးခင္း ခြက္ကေလးကို အ၀တ္ေလးေပၚတင္ကာ တင္ပါးေခြေလး ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ လယ္သမား မိသားတစ္စု သူ ့ေရွ ့က ျဖတ္သြားပါတယ္။ အဲ့ထဲက ကေလးတစ္ေယာက္က ေျပးလာျပီး သူ ့အိတ္ထဲက အသျပာေငြေလး တစ္က်ပ္ ခြက္ထဲကိုထည့္ျပီး သူ ့ကို ၾကည့္ကာ ထြက္သြားပါတယ္။
ခဏၾကေတာ့ သူဆင္းရဲ မိသားစုက ကေလးတစ္ေယာက္ကလည္း ဘုရင္ၾကီးဆီ ေျပးလာျပီး သူ ့မွာ ရွိတဲ့ မုန္ ့ဖိုးအသျပာေငြေလးေတြကို ခြက္ကေလးထဲ အကုန္ထည့္လိုက္ျပီး တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေျပးထြက္သြားပါတယ္။
ထို ့နည္းတူ သူေဌး၊ သူၾကြယ္ေတြ၊ ကုန္သယ္ေတြ မိသားစုေတြ ျဖတ္သြားတိုင္းလည္း ကေလးေတြက မုန္ ့ဖိုးေငြေလးေတြကိုလာထည့္ သြားၾကျပန္ပါတယ္။ လူၾကီးေတြ အားလုံးကေတာ့ ေရႊခြက္နဲ ့ေတာင္းေနျပီး သူပုန္းစားဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ ဘုရင္ၾကီးကို လွည့္လို ့ေတာင္ မၾကည့္ပါဘူးတဲ့။
ဘုရင္ၾကီးလည္း ဒီျမင္ကြင္းေတြဟာ သူ ့အတြက္ အေတြးတစ္ခုကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ လူ ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ အရြယ္ေရာက္ျပီးေသာ လူေတြအားလုံးသာ ယခုလို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးစိတ္ေတြ မေပ်ာက္ၾကေသးရင္ ေကာင္းမွာပဲလို ့ ဘုရင္ၾကီးကေတြးမိလိုက္ပါတယ္။
ဘုရင္ၾကီးဟာ သူ ့စိတ္တိုင္းက်တဲ့ အေျဖတစ္ခုကို ရသြားရင္ပဲ နန္းေတာ္ကိုျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန ့မွာ နန္းေတာ္ ခန္း
မေဆာင္ၾကီးမွာ အလွဴတစ္ခုကို ထူးျခားစြာ က်င္းပေစခဲ့ပါတယ္။ ခန္းမေဆာင္ၾကီးရဲ့ နဖူးစီးမွာ စာတန္းတစ္ခု ကပ္ထားပါတယ္။
ဒီစာတန္းကေတာ့ " အရိုးသားဆုံးေသာ လူသားမ်ား " အတြက္ပါတဲ့ေလ။
ဒီစာတန္းၾကီးကို ျမင္ေတာ့ လူၾကီးေတြက ဘယ္သူမွ မ၀င္ရဲၾကပါဘူးတဲ့ေလ။ သို ့ေသာ္ ကေလးေတြကေတာ့ အလွဴဆိုတာနဲ ့
ဒုန္းဆိုင္းေျပးလာၾကျပီး ျမိန္ေရ၊ယွက္ေရ ၀င္ေရာက္ စားၾကပါသတဲ့။
ကေလးေတြဟာ သူတို ့ေတြ ့တဲ့သူဟာ ျပည့္အရွင္ ဘုရင္လို ့လည္း မသိၾကပါဘူး။ သူတို ့ထည့္တဲ့ ခြက္က ေရႊခြက္ဆိုတာလည္းမသိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ရဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ထား၊ ေလာကေပၚ ရိုးသားစြာ ျမင္တဲ့ အျမင္ေတြက အတုယူဖြယ္ပါ။ လူသားတိုင္း
ရိုးသားၾကတဲ့ ကေလးစိတ္ေလးေတြ ရွိေနၾကပါေစ။
ဘုရင္ၾကီးဆိုေတာ့ သူကိုင္တဲ့ ခြက္က ေရႊသားအစစ္နဲ ့လုပ္ထားတဲ့ ခြက္ပါတဲ့။ ဒါကို အျပင္ကေန ေရႊခြက္မွန္းမသိေအာင္ပြန္းညွက္ေတြနဲ ့သုတ္လိမ္းထားပါသတဲ့။
ဒီလိုနဲ ့ ဘုရင္ၾကီးဟာ လမ္းေဘးေလးမွ ထိုင္ျပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ေလ့လာဖို ့အတြက္ အ၀တ္စုတ္
ေလးခင္း ခြက္ကေလးကို အ၀တ္ေလးေပၚတင္ကာ တင္ပါးေခြေလး ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ လယ္သမား မိသားတစ္စု သူ ့ေရွ ့က ျဖတ္သြားပါတယ္။ အဲ့ထဲက ကေလးတစ္ေယာက္က ေျပးလာျပီး သူ ့အိတ္ထဲက အသျပာေငြေလး တစ္က်ပ္ ခြက္ထဲကိုထည့္ျပီး သူ ့ကို ၾကည့္ကာ ထြက္သြားပါတယ္။
ခဏၾကေတာ့ သူဆင္းရဲ မိသားစုက ကေလးတစ္ေယာက္ကလည္း ဘုရင္ၾကီးဆီ ေျပးလာျပီး သူ ့မွာ ရွိတဲ့ မုန္ ့ဖိုးအသျပာေငြေလးေတြကို ခြက္ကေလးထဲ အကုန္ထည့္လိုက္ျပီး တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေျပးထြက္သြားပါတယ္။
ထို ့နည္းတူ သူေဌး၊ သူၾကြယ္ေတြ၊ ကုန္သယ္ေတြ မိသားစုေတြ ျဖတ္သြားတိုင္းလည္း ကေလးေတြက မုန္ ့ဖိုးေငြေလးေတြကိုလာထည့္ သြားၾကျပန္ပါတယ္။ လူၾကီးေတြ အားလုံးကေတာ့ ေရႊခြက္နဲ ့ေတာင္းေနျပီး သူပုန္းစားဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ ဘုရင္ၾကီးကို လွည့္လို ့ေတာင္ မၾကည့္ပါဘူးတဲ့။
ဘုရင္ၾကီးလည္း ဒီျမင္ကြင္းေတြဟာ သူ ့အတြက္ အေတြးတစ္ခုကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ လူ ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ အရြယ္ေရာက္ျပီးေသာ လူေတြအားလုံးသာ ယခုလို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလးစိတ္ေတြ မေပ်ာက္ၾကေသးရင္ ေကာင္းမွာပဲလို ့ ဘုရင္ၾကီးကေတြးမိလိုက္ပါတယ္။
ဘုရင္ၾကီးဟာ သူ ့စိတ္တိုင္းက်တဲ့ အေျဖတစ္ခုကို ရသြားရင္ပဲ နန္းေတာ္ကိုျပန္သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန ့မွာ နန္းေတာ္ ခန္း
မေဆာင္ၾကီးမွာ အလွဴတစ္ခုကို ထူးျခားစြာ က်င္းပေစခဲ့ပါတယ္။ ခန္းမေဆာင္ၾကီးရဲ့ နဖူးစီးမွာ စာတန္းတစ္ခု ကပ္ထားပါတယ္။
ဒီစာတန္းကေတာ့ " အရိုးသားဆုံးေသာ လူသားမ်ား " အတြက္ပါတဲ့ေလ။
ဒီစာတန္းၾကီးကို ျမင္ေတာ့ လူၾကီးေတြက ဘယ္သူမွ မ၀င္ရဲၾကပါဘူးတဲ့ေလ။ သို ့ေသာ္ ကေလးေတြကေတာ့ အလွဴဆိုတာနဲ ့
ဒုန္းဆိုင္းေျပးလာၾကျပီး ျမိန္ေရ၊ယွက္ေရ ၀င္ေရာက္ စားၾကပါသတဲ့။
ကေလးေတြဟာ သူတို ့ေတြ ့တဲ့သူဟာ ျပည့္အရွင္ ဘုရင္လို ့လည္း မသိၾကပါဘူး။ သူတို ့ထည့္တဲ့ ခြက္က ေရႊခြက္ဆိုတာလည္းမသိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ရဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ထား၊ ေလာကေပၚ ရိုးသားစြာ ျမင္တဲ့ အျမင္ေတြက အတုယူဖြယ္ပါ။ လူသားတိုင္း
ရိုးသားၾကတဲ့ ကေလးစိတ္ေလးေတြ ရွိေနၾကပါေစ။
No comments:
Post a Comment