မႏုႆတၱဘာေ၀ါ၊ ဒုလႅေဘာဆိုသည့္အတိုင္း လူ႕ဘ၀သည္ရခဲ၏။ တိုလည္းတို ေတာင္း၏။ ဘ၀သက္တမ္းတိုေတာင္းသည့္အထဲ ရသည့္အခ်ိန္ကလည္း နည္းလြန္းလွသည္ ဟု ဆိုရေပမည္။ ယခုကာလ လူ႔သက္တမ္းကို ၇၅ႏွစ္ ရွိသည္ဆိုသျဖင့္ တစ္ေန႔အိပ္ခ်ိန္ ၈နာရီ ႏႈန္းျဖင့္ တြက္ပါက ၂၅ႏွစ္ ကအိပ္ခ်ိန္ျဖင့္ပင္ ကုန္ဆံုးသြားမည္။ က်န္၅၀ႏွစ္ ထဲမွကေလးဘ၀ ၁၀ႏွစ္ ႏွင့္ ပညာသင္အရြယ္ ၁၅ႏွစ္ အိပ္ခ်ိန္၊ ကေလးဘ၀ ပညာသင္ခ်ိန္စုစုေပါင္းအႏွစ္ ၅၀ခန္႔ ကုန္ဆံုးသြားမည္ျဖစ္သျဖင့္ အမွန္တကယ္လူ႕ဘ၀တစ္ခုလံုး ေလာကီေလာကုတၱရာ လုပ္ႏိုင္မည့္အခ်ိန္၊ လုပ္ရမည့္အခ်ိန္သည္ ၂၅ႏွစ္ သာက်န္ပါေတာ့သည္။ ဤက်န္သည့္ အခ်ိန္ကေလးအတြက္ ဘ၀ကိုဘယ္လိုအလွဆင္မည္ ဆိုတာကို အေလးအနက္စဥ္းစာ ေဆာင္ရြက္ၾကရေပေတာ့မည္။
ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတို႔သည္ အလွျပင္တာ ၀ါသနာပါၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္အလွ တရားကို ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတို့က ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးသာ ရွာတတ္ၾကပါသည္။ အရိယာသူေတာ္စင္တုိ႔ ကသာ တကယ့္အလွတရားကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ ရွာေဖြတတ္ၾကပါသည္။ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ရုပ္ႏွင့္နာမ္ကိုသာ မွီ၍အသက္ရွင္ေနၾကရသည္။
ပုထုဇဥ္တို႔ အလွျပင္ေနသည္က ရုပ္အလွကုိသာ အသားေပးျပင္ဆင္ေနၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ တကယ့္အႏွစ္သာရ အလွတရားက နာမ္ကိုသာအမွီျပဳသည့္ စိတ္မွာသာရွိေနသည္။ ရုပ္ကိုျပင္ေနေသာအလွသည္ တဒဂၤအလွ၊ အေပၚယံအလွ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ျပင္ျပင္ တခဏ သာလွၿပီး ပ်က္ေနရသည္၊ တစ္ဘ၀စာအတြက္သာျဖစ္သည္။ စိတ္ကိုအလွျပင္ျခင္းကသာ လွ်င္ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး လွျခင္းမ်ားရေနပါမည္။
ရုပ္ကိုျပင္သည့္အခါ တန္ခိုး၊ အာဏာ၊ ပစၥည္းစသည့္ ရုပ္၀တၱဳပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ျပင္ၾကရာတြင္ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေမာဟစိတ္ဆိုသည့္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးစိတ္ မ်ားျဖင့္ ျပင္ဆင္ျခယ္သေနၾကရသျဖင့္ ျပင္ေနသမွ် အကုသိုလ္ရေနၾကသည္။ ငါလွလိုက္တာ ဆိုတဲ့ ေလာဘစိတ္ ငါ့ေလာက္ဘယ္သူေကာ လွလို႔ေကာဆိုတဲ့ မာန္မာနေဒါသစိတ္၊ လွျခင္း မလွျခင္းဆိုသည့္အပၚမွာ ေတြေ၀ေငးေမာေနသည့္ ေမာဟစိတ္ေတြႏွင့္ ထံုမႊန္းေနသျဖင့္ အလွျပင္ေနသမွ် အကုသိုလ္ျဖစ္ေနရသည္။
စိတ္ကုိလွေအာင္ျပင္ရာမွာေတာ့ သဒၶါ၊ ပညာ၊ ေမတၱာတို႔ကုိ အေျခခံ၍ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေတြႏွင့္ျပင္ေနၾကရသျဖင့္ အလွျပင္ဆင္ဆဲမွာလည္း ကုသိုလ္စိတ္ေတြျဖစ္လာၿပီး တစ္ခဏအလွမဟုတ္ဘဲ တစ္သံသရာလံုးအတြက္ အလွေတြပါသြားရသည္။
ဒါေၾကာင့္ ရုပ္ကိုျပင္တာသည္ အျပင္အလွ၊ အေပၚယံအလွ၊ တဒဂၤပုထုဇဥ္အလွ၊ အကုသိုလ္အလွျဖစ္သည္။ ေသလွ်င္အပါယ္ငရဲက်ရသည္။
စိတ္ကိုျပင္ျခင္းသည္သာ အတြင္းအလွ၊ ထာ၀ရအလွျဖစ္ၿပီး ေသလွ်င္လည္း လူ႕ျပည္၊ နတ္ရြာ၊ အထက္ဘံုလားၾကရသည္။
“သင္ဘယ္အလွမ်ိဳးကို ျပင္ခ်င္ပါလဲ၊ သင့္ကိုယ္သင္ ေမးၾကည့္ပါ” ဥပမာျပရေသာ္ အကိတၱိ ရေသ့ေလာင္း သူေဌးသားေလးသည္ ၄င္း၏မိဘဘိုးဘြားမ်ားေသေသာအခါ ထားရစ္၊ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး “ေၾသာ္ ငါ့မိဘဘိုးဘြားမ်ား ဒီပစၥည္းေတြကို ရွာသာရွာခဲ့ သည္ ယူမသြားႏိုင္ပါလား” ဟု သတိသံေ၀ဂရသြားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပစၥည္းေတြ ငါနဲ႔ပါသြား ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္လဲဟု ႀကံစည္မိၿပီး အလွဴႀကီးေပးေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးပစၥည္း ေတြကို ယူခ်င္တဲ့သူယူပါေစေတာ့ဟု စြန္႔လႊတ္ေတာ္မူခဲ့ၿပီး ေတာထြက္တရားအားထုတ္ေလ ေတာ့သည္။
ရေသ့ေလး၏ အက်င့္တရား ျမင့္ျမတ္ျပင္းထန္မႈေၾကာင့္ သိၾကားမင္း၏ ဗ႑ဳကမၺလာ ေက်ာက္ဖ်ာတင္းသျဖင့္ လူ႕ျပည္ဆင္းၾကည့္ေသာအခါ ရေသ့ေလး၏ ျမင့္ျမတ္ျပင္းထန္ေသာ အက်င့္တရားေၾကာင့္ ေက်ာက္ဖ်ာတင္းရေၾကာင္း သိသြားသည္။ သိၾကားမင္းက ရေသ့ေလး ၏သီလကို စမ္းသပ္လိုျခင္းေၾကာင့္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ေမးျမန္းေျပာ ဆိုသည္မွာ “အသင္ရေသ့ေလး သင့္အသားကလည္း မည္းလိုက္တာ မီးေသြးခဲ က်ေနတာပဲ” ဟု မမည္းေသာအသား မည္းပါ သည္ဟူ၍ ကဲ့ရဲ႕သလို ေျပာဆိုေသာ္လည္း ရေသ့ေလးက စိတ္မဆိုးပါ။ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရထား ေသာ ရေသ့ျဖစ္သျဖင့္ေမးသည္။ သိၾကားမင္းျဖစ္ေၾကာင္း လည္းသိပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ရေသ့ေလးက ေျဖၾကားေျပာဆိုသည္မွာ “အသင္ သိၾကားမင္း သင္ျမင္သည့္ ရုပ္ကိုၾကည့္၍ မည္းသည္ဟူ၍ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္း ငါ၏အတြင္း သားစိတ္ႏွလံုးသည္ သင္ထင္သလိုမမည္းပါ။ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ပါသည္။ အေပၚယံအသားမည္းျခင္းသည္ အေပၚယံ အသြင္ အဆင္းေၾကာင့္ဆိုလွ်င္ မွန္ေကာင္းမွန္ႏိုင္ပါသည္။ အေပၚယံရုပ္အဆင္းမည္းျခင္းထက္ အတြင္းစိတ္ျဖဴရန္သာ အဓိကက်ပါသည္” ဟု ေျဖၾကားေသာအခါ သိၾကားမင္းသည္ ရေသ့ ေလးအား အလြန္ၾကည္ညိဳသြားပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ “အသင္ရေသ့ေလး လိုရာဆုေတာင္းပါ ေတာ့” ဟု သိၾကားမင္းကဆိုေသာအခါ ရေသ့ေလးက ”ငါဆုေတာင္းမည္၊ အသင္ေပးႏိုင္မည္ လား၊ ငါသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မျဖစ္ရပါလို၏” ဟု ဆုေတာင္းေသာအခါ ဤဆုမ်ိဳးကို သိၾကားမင္းမေပးႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အေျဖကိုသေဘာက်၍ ထပ္မံၾကားလိုသျဖင့္ ဆုေတာင္းပါဦး ဟုထပ္မံေျပာဆိုေသာအခါ “ငါသည္ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ၊ ကံသံုးပါးကို မျပစ္မွားရပါလို ၏” ဟု ဆုေတာင္းျပန္သည္။
ဤဆုကို ကိုယ္တိုင္လုပ္မွ ရေသာဆုျဖစ္သျဖင့္ သိၾကားမင္းမေပးႏိုင္ပါ။ သိၾကားမင္း သည္ ရေသ့ေလး၏ အေျဖေျပာစကားမ်ားကို နာၾကားရသျဖင့္ သတိ သံေ၀ဂရ ကုသိုလ္ျဖစ္ရ သျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္သာဓုေခၚၿပီး တာသတိ ံသာသို႔ ျပန္ၾကြသြားပါသည္။
အထက္ပါျဖစ္စဥ္မ်ားကို ၾကည့္ၿပီး သံေ၀ဂရမည္ဆိုပါက ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳ ခဲ လူ႕ဘ၀ရရွိခိုက္ေလးမွာ သမၼာအာဇီ၀ေကာင္းေသာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈတို႔ျဖင့္ ရွာေဖြ ရရွိထားေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ အာဏာ စသည္တို႔ကို အႏွစ္မပါ အကာ သက္သက္ျဖစ္သည့္ ကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္ခံစားျခင္းျဖင့္ ျဖဳန္းတီးမပစ္ဘဲ သဒၶါေစတနာအေျခခံ၍ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ရင္း ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဘာသနာ စီးျဖန္းေဆာက္တည္ကာ ဘ၀ကိုအ ေကာင္းဆံုး အလွဆင္သြားႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေမတၱာအရင္းခံ၍ တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါ သည္။
မွတ္ခ်က္- ဤေဆာင္းပါးကို ဓမၼဒူတ ဦးပညာ၀ရ ေဟာၾကားေသာ “အလွဆံုးျပင္ဆင္ၾကပါစို႔” ဆိုသည့္ တရားေတာ္ကုိ မွီးျငမ္းျပဳစုေရးသား တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတို႔သည္ အလွျပင္တာ ၀ါသနာပါၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္အလွ တရားကို ပုထုဇဥ္သတၱ၀ါတို့က ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးသာ ရွာတတ္ၾကပါသည္။ အရိယာသူေတာ္စင္တုိ႔ ကသာ တကယ့္အလွတရားကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ ရွာေဖြတတ္ၾကပါသည္။ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ရုပ္ႏွင့္နာမ္ကိုသာ မွီ၍အသက္ရွင္ေနၾကရသည္။
ပုထုဇဥ္တို႔ အလွျပင္ေနသည္က ရုပ္အလွကုိသာ အသားေပးျပင္ဆင္ေနၾကျခင္းျဖစ္ သည္။ တကယ့္အႏွစ္သာရ အလွတရားက နာမ္ကိုသာအမွီျပဳသည့္ စိတ္မွာသာရွိေနသည္။ ရုပ္ကိုျပင္ေနေသာအလွသည္ တဒဂၤအလွ၊ အေပၚယံအလွ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ျပင္ျပင္ တခဏ သာလွၿပီး ပ်က္ေနရသည္၊ တစ္ဘ၀စာအတြက္သာျဖစ္သည္။ စိတ္ကိုအလွျပင္ျခင္းကသာ လွ်င္ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး လွျခင္းမ်ားရေနပါမည္။
ရုပ္ကိုျပင္သည့္အခါ တန္ခိုး၊ အာဏာ၊ ပစၥည္းစသည့္ ရုပ္၀တၱဳပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ျပင္ၾကရာတြင္ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေမာဟစိတ္ဆိုသည့္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးစိတ္ မ်ားျဖင့္ ျပင္ဆင္ျခယ္သေနၾကရသျဖင့္ ျပင္ေနသမွ် အကုသိုလ္ရေနၾကသည္။ ငါလွလိုက္တာ ဆိုတဲ့ ေလာဘစိတ္ ငါ့ေလာက္ဘယ္သူေကာ လွလို႔ေကာဆိုတဲ့ မာန္မာနေဒါသစိတ္၊ လွျခင္း မလွျခင္းဆိုသည့္အပၚမွာ ေတြေ၀ေငးေမာေနသည့္ ေမာဟစိတ္ေတြႏွင့္ ထံုမႊန္းေနသျဖင့္ အလွျပင္ေနသမွ် အကုသိုလ္ျဖစ္ေနရသည္။
စိတ္ကုိလွေအာင္ျပင္ရာမွာေတာ့ သဒၶါ၊ ပညာ၊ ေမတၱာတို႔ကုိ အေျခခံ၍ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ေတြႏွင့္ျပင္ေနၾကရသျဖင့္ အလွျပင္ဆင္ဆဲမွာလည္း ကုသိုလ္စိတ္ေတြျဖစ္လာၿပီး တစ္ခဏအလွမဟုတ္ဘဲ တစ္သံသရာလံုးအတြက္ အလွေတြပါသြားရသည္။
ဒါေၾကာင့္ ရုပ္ကိုျပင္တာသည္ အျပင္အလွ၊ အေပၚယံအလွ၊ တဒဂၤပုထုဇဥ္အလွ၊ အကုသိုလ္အလွျဖစ္သည္။ ေသလွ်င္အပါယ္ငရဲက်ရသည္။
စိတ္ကိုျပင္ျခင္းသည္သာ အတြင္းအလွ၊ ထာ၀ရအလွျဖစ္ၿပီး ေသလွ်င္လည္း လူ႕ျပည္၊ နတ္ရြာ၊ အထက္ဘံုလားၾကရသည္။
“သင္ဘယ္အလွမ်ိဳးကို ျပင္ခ်င္ပါလဲ၊ သင့္ကိုယ္သင္ ေမးၾကည့္ပါ” ဥပမာျပရေသာ္ အကိတၱိ ရေသ့ေလာင္း သူေဌးသားေလးသည္ ၄င္း၏မိဘဘိုးဘြားမ်ားေသေသာအခါ ထားရစ္၊ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး “ေၾသာ္ ငါ့မိဘဘိုးဘြားမ်ား ဒီပစၥည္းေတြကို ရွာသာရွာခဲ့ သည္ ယူမသြားႏိုင္ပါလား” ဟု သတိသံေ၀ဂရသြားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပစၥည္းေတြ ငါနဲ႔ပါသြား ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္လဲဟု ႀကံစည္မိၿပီး အလွဴႀကီးေပးေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးပစၥည္း ေတြကို ယူခ်င္တဲ့သူယူပါေစေတာ့ဟု စြန္႔လႊတ္ေတာ္မူခဲ့ၿပီး ေတာထြက္တရားအားထုတ္ေလ ေတာ့သည္။
ရေသ့ေလး၏ အက်င့္တရား ျမင့္ျမတ္ျပင္းထန္မႈေၾကာင့္ သိၾကားမင္း၏ ဗ႑ဳကမၺလာ ေက်ာက္ဖ်ာတင္းသျဖင့္ လူ႕ျပည္ဆင္းၾကည့္ေသာအခါ ရေသ့ေလး၏ ျမင့္ျမတ္ျပင္းထန္ေသာ အက်င့္တရားေၾကာင့္ ေက်ာက္ဖ်ာတင္းရေၾကာင္း သိသြားသည္။ သိၾကားမင္းက ရေသ့ေလး ၏သီလကို စမ္းသပ္လိုျခင္းေၾကာင့္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ေမးျမန္းေျပာ ဆိုသည္မွာ “အသင္ရေသ့ေလး သင့္အသားကလည္း မည္းလိုက္တာ မီးေသြးခဲ က်ေနတာပဲ” ဟု မမည္းေသာအသား မည္းပါ သည္ဟူ၍ ကဲ့ရဲ႕သလို ေျပာဆိုေသာ္လည္း ရေသ့ေလးက စိတ္မဆိုးပါ။ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရထား ေသာ ရေသ့ျဖစ္သျဖင့္ေမးသည္။ သိၾကားမင္းျဖစ္ေၾကာင္း လည္းသိပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ရေသ့ေလးက ေျဖၾကားေျပာဆိုသည္မွာ “အသင္ သိၾကားမင္း သင္ျမင္သည့္ ရုပ္ကိုၾကည့္၍ မည္းသည္ဟူ၍ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္း ငါ၏အတြင္း သားစိတ္ႏွလံုးသည္ သင္ထင္သလိုမမည္းပါ။ ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ပါသည္။ အေပၚယံအသားမည္းျခင္းသည္ အေပၚယံ အသြင္ အဆင္းေၾကာင့္ဆိုလွ်င္ မွန္ေကာင္းမွန္ႏိုင္ပါသည္။ အေပၚယံရုပ္အဆင္းမည္းျခင္းထက္ အတြင္းစိတ္ျဖဴရန္သာ အဓိကက်ပါသည္” ဟု ေျဖၾကားေသာအခါ သိၾကားမင္းသည္ ရေသ့ ေလးအား အလြန္ၾကည္ညိဳသြားပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ “အသင္ရေသ့ေလး လိုရာဆုေတာင္းပါ ေတာ့” ဟု သိၾကားမင္းကဆိုေသာအခါ ရေသ့ေလးက ”ငါဆုေတာင္းမည္၊ အသင္ေပးႏိုင္မည္ လား၊ ငါသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မျဖစ္ရပါလို၏” ဟု ဆုေတာင္းေသာအခါ ဤဆုမ်ိဳးကို သိၾကားမင္းမေပးႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အေျဖကိုသေဘာက်၍ ထပ္မံၾကားလိုသျဖင့္ ဆုေတာင္းပါဦး ဟုထပ္မံေျပာဆိုေသာအခါ “ငါသည္ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံ၊ ကံသံုးပါးကို မျပစ္မွားရပါလို ၏” ဟု ဆုေတာင္းျပန္သည္။
ဤဆုကို ကိုယ္တိုင္လုပ္မွ ရေသာဆုျဖစ္သျဖင့္ သိၾကားမင္းမေပးႏိုင္ပါ။ သိၾကားမင္း သည္ ရေသ့ေလး၏ အေျဖေျပာစကားမ်ားကို နာၾကားရသျဖင့္ သတိ သံေ၀ဂရ ကုသိုလ္ျဖစ္ရ သျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္သာဓုေခၚၿပီး တာသတိ ံသာသို႔ ျပန္ၾကြသြားပါသည္။
အထက္ပါျဖစ္စဥ္မ်ားကို ၾကည့္ၿပီး သံေ၀ဂရမည္ဆိုပါက ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳ ခဲ လူ႕ဘ၀ရရွိခိုက္ေလးမွာ သမၼာအာဇီ၀ေကာင္းေသာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈတို႔ျဖင့္ ရွာေဖြ ရရွိထားေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ အာဏာ စသည္တို႔ကို အႏွစ္မပါ အကာ သက္သက္ျဖစ္သည့္ ကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္ခံစားျခင္းျဖင့္ ျဖဳန္းတီးမပစ္ဘဲ သဒၶါေစတနာအေျခခံ၍ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ရင္း ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဘာသနာ စီးျဖန္းေဆာက္တည္ကာ ဘ၀ကိုအ ေကာင္းဆံုး အလွဆင္သြားႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေမတၱာအရင္းခံ၍ တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါ သည္။
မွတ္ခ်က္- ဤေဆာင္းပါးကို ဓမၼဒူတ ဦးပညာ၀ရ ေဟာၾကားေသာ “အလွဆံုးျပင္ဆင္ၾကပါစို႔” ဆိုသည့္ တရားေတာ္ကုိ မွီးျငမ္းျပဳစုေရးသား တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment