အိမ္ေစာင့္နတ္ ႏွင့္ ပ႒ာန္းရြတ္ျခင္း

တကယ္ေတာ့ ပ႒ာန္းတရားဟာ နတ္ပရိသတ္ေတြအတြက္ အဓိကထားျပီး ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တာပါ။ ေဟာတာကိုက နတ္ျပည္မွာေလ။ နတ္ျပည္မွာနတ္ပရိသတ္အတြက္ ေဟာထားတဲ့ တရားကို နတ္ေတြက မႏွစ္သက္ဘဲ ရွိပါ့မလား။ သူေတာ္ေကာင္းနတ္ မွန္ရင္ ပ႒ာန္းတရားကို ဘယ္သူဘယ္ေနရာမွာ ရြတ္ရြတ္ ႏွစ္သက္ျမတ္ ႏုိးစြာ လာေရာက္နာယူမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ပ႒ာန္းရြတ္လို႔ အိမ္ေစာင့္နတ္ မေနႏုိင္ဘဲ ထြက္ေျပးရတယ္ဆိုတာ သဘာ၀မက်ပါဘူး။ တကယ္ဆို ကိုယ္ရြတ္ေပးလို႔ သူနာရေပတယ္ဆိုျပီး ကိုယ့္အိမ္ကေတာင္ မခြာႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမွာပါ။ သူနာခ်င္ တဲ့ပ႒ာန္းရြတ္ေပးတဲ့အတြက္ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးေတြတင္ျပီး ခါတိုင္းထက္ ေတာင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဦးမွာပါ။

တကယ္လို႔ ပ႒ာန္းသံၾကားတာနဲ႔ ထြက္ေျပးတဲ့ အိမ္ေစာင့္နတ္ ရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီ အိမ္ေစာင့္နတ္ဟာ ဘုန္းကံမရွိတဲ့နတ္၊ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္မရွိတဲ့နတ္၊ သူယုတ္မာနတ္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုနတ္မ်ဳိး ကိုယ့္အိမ္မွာ လာေစာင့္ေနလို႔လည္း ကိုယ့္အတြက္ ဘာ အက်ဳိးမွ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေနႏိုင္လို႔ ထြက္ေျပးသြားလည္း ဘာမွ လြမ္းေနစရာ မလိုပါဘူး။ အဲဒီလိုနတ္မ်ဳိး အိမ္ျပင္မွာ ေနလည္း အလကား၊ အိမ္တြင္းမွာ ေနလည္း အလကားပါပဲ။

ပ႒ာန္းတရားအပါအ၀င္ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ေတြကို တာ၀တႎသာနတ္ျပည္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူစဥ္တုန္းက တရားနာပရိသတ္ထဲမွာ အကၤုရဆိုတဲ့ နတ္သားတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အကုၤရနတ္သားဟာ တရားပြဲကို အေစာဆံုး ေရာက္လာျပီး ေရွ႕ဆံုးက ေနရာဦးထားတာပါ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ လက္၀ဲဘက္ေနရာမွာ အနားကပ္ျပီး ေနရာဦးထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ထက္ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးတဲ့ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ ေရာက္လာတိုင္း ေရာက္လာတိုင္း ေနာက္ဆုတ္ေနာက္ဆုတ္ျပီး ေနရာ ဖယ္ဖယ္ေပးေနရတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ဆယ့္ႏွစ္ယူဇနာ ကြာေ၀းတဲ့ ေနရာကပဲ တရားနာခြင့္ ရပါေတာ့တယ္။ နတ္ၾကီးလာေတာ့ နတ္ငယ္ ေနရာ ဖယ္ေပးရတာေပါ့။

လူ႔ေလာကမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ပြဲလမ္းသဘင္တစ္ခု၊ အခမ္း အနားတစ္ခု က်င္းပျပီဆိုရင္ ဂုဏ္ၾကီးတဲ့လူ၊ မ်က္ႏွာၾကီးတဲ့ လူေတြက ေရွ႕ဆံုးက ေနရာယူရျပီး ဂုဏ္ငယ္တဲ့လူ၊ မ်က္ႏွာငယ္တဲ့ လူေတြက ေနာက္ကေန ေနရာယူရပါတယ္။ ဂုဏ္ငယ္ေလ ေနာက္ေရာက္ေလပါပဲ။

အိမ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘုရားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနရာဌာနတစ္ခုခုမွာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ေယာက္က ပ႒ာန္းတရား ရြတ္ပြားျပီဆိုရင္ ဘုန္းတန္ခုိးၾကီးမားတဲ့ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ တရားနာေရာက္လာၾကပါတယ္။အိမ္ေစာင့္နတ္အပါအ၀င္ နဂိုကရွိေနႏွင့္ျပီးသား နတ္ေတြက ဘုန္းတန္ခိုး နည္းပါးတယ္ဆိုရင္ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးမားတဲ့ နတ္ျဗဟၼာေတြအတြက္ (အကုၤရနတ္သားလိုပဲ) ေနရာဖယ္ ေနာက္ဆုတ္ေပးရတဲ့အတြက္ အေ၀းေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။

အကုၤရနတ္သားဟာ အေ၀း ေရာက္သြားေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို စိတ္မဆိုးဘဲ အေ၀းကေန တရားနာယူသလို အေ၀းေရာက္သြားတဲ့ အိမ္ေစာင့္နတ္ဟာလည္း ပ႒ာန္းရြတ္ပြားသူကို စိတ္မဆိုးဘဲ ကိုယ့္ကံကိုယ္ နားလည္စြာနဲ႔ အေ၀းတစ္ေနရာကေန ပ႒ာန္းတရား နာၾကားေနမွာပါ။ လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ေနရာကို ကုိယ္ရစၿမဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ကံက ေပးတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ေက်နပ္စြာ ေနရမွာပဲေလ။

ပ႒ာန္းတရား နာၾကားျပီး ကိုယ့္ထက္ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးတဲ့ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ျပန္သြားတဲ့အခါ အိမ္ေစာင့္နတ္လည္း အိမ္မွာ ေနၿမဲတိုင္း ျပန္ေနခြင့္ရသြားျပီေပါ့။ ပ႒ာန္းတန္ခိုးေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ ဘုံဗိမာန္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြေတာင္ နဂိုကထက္ ၾကီးက်ယ္ ခမ္းနားလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ပ႒ာန္းရြတ္လို႔ အိမ္ေစာင့္နတ္မွာ အက်ဳိးမယုတ္တဲ့အတြက္ ပ႒ာန္းရြတ္သူကိုလည္း အိမ္ေစာင့္နတ္က ဘာမွ ဒုကၡေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒုကၡမေပးတဲ့အျပင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာအျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ေတာင္ အကူအညီေပးပါလိမ့္ဦးမယ္။

တကယ္လို႔ ကိုယ့္အိမ္မွာရွိတဲ့ အိမ္တြင္းနတ္ေတြ၊ အိမ္ျပင္နတ္ေတြက နတ္လို႔နာမည္ခံထားတဲ့ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ၊ အစိမ္းသရဲေတြ၊ဖုတ္ျပိတၲာေတြ၊ နတ္မိစၦာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပ႒ာန္းတရားကို နားခါးျပီး ထြက္ေျပးခ်င္ ေျပးပါလိမ့္မယ္။သူယုတ္မာနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းတရား မအပ္စပ္လို႔ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔စြာ ထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့ (တရားမၾကိဳက္ နတ္ငမိုက္) ေတြ ကိုယ့္အိမ္မွာ မရွိေတာ့တာ ပိုေတာင္ ေကာင္းပါေသးတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၀မ္းသာစရာပါ။

ေ၀သာလီျပည္မွာ ကပ္ေဘးၾကီးေတြ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့စဥ္တုန္းက ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြ ရတနသုတ္ လွည့္လည္ရြတ္ဆိုၾကေတာ့ ဘုန္းတန္ခိုးၾကီးတဲ့ နတ္ျဗဟၼာေတြ တရားလာ နာၾကတဲ့အတြက္ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ၊ နတ္မိစၦာေတြ ျမိဳ႕တြင္းမွာ မေန ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိုးနင္းခြက္နင္း ထြက္ေျပးသြားၾကပါတယ္။ ေ၀သာလီျပည္လည္း ကပ္ေဘးၾကီးေတြက လြတ္ေျမာက္ျပီး ခ်မ္းသာရာ ရခဲ့ပါတယ္။

ပ႒ာန္းတရားပဲရြတ္ရြတ္၊ တျခားတရားပဲရြတ္ရြတ္၊ ကိုယ့္ဘက္ကေတာ့ မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြ၊ နတ္မိစၦာေတြ၊တန္ခုိးနည္းတဲ့နတ္ေတြ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ မေနႏိုင္ဘဲ ထြက္ေျပးသြားေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုးမ်ဳိး မထားနဲ႔ေပါ့။

အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြး ဘယ္သတၲ၀ါမဆို တရားနာယူျပီး ေကာင္းက်ဳိးရေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းပဲထားျပီး ရြတ္ပါ။ကိုယ့္ဘက္က ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုးျပီး ေမတၲာတရား ေခါင္းပါး ေနရင္ေတာ့ အေ၀းထြက္ေျပးရတဲ့ နတ္ေတြက ေနႏွင့္ဦးေပါ့ကြာ၊ အလွည့္က်ရင္ မႏြဲ႕စတမ္းေဟ့ဆိုျပီး ကိုယ့္ကံနိမ့္တဲ့အခါ၊ ရြတ္ဖတ္မႈ ျပတ္သြားတဲ့အခါမ်ဳိးေတြမွာ တု႔ံျပန္ကလဲ့စားေခ်တတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ ေစတနာ ကိုယ့္အက်ဳိးေပးတာပါပဲ။

အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ပ႒ာန္းတရားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားတရား ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တရားေတာ္ တစ္ခုခု ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈ ျပဳေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပထမဦးဆံုး ေမတၲာဘာ၀နာပြားမ်ား၊ ေမတၲသုတ္ရြတ္ဆိုျပီးမွ ျပဳတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ေမတၲာတရားေပးေ၀မႈကို သတၲ၀ါတိုင္း ႏွစ္သက္လိုလားၾကတာမို႔ ဘာတရားေတာ္ပဲရြတ္ရြတ္၊ ေမတၲသုတ္ကို အရင္ရြတ္ပါ၊ ေမတၲာဘာ၀နာ အရင္ပြားပါလို႔ ေမတၲာနဲ႔ အၾကံ ေပးလိုက္ပါတယ္။

ပ႒ာန္းတရားကို အိမ္မွာလည္း ရြတ္သင့္ပါတယ္၊ ရြတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡမေရာက္တဲ့အျပင္ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာ က်က္သေရမဂၤလာ အျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုႏိုင္ပါတယ္ …
……………………………………………………………………
ပ႒ာန္း၂၄-ပစၥည္းရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး
(ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း အက်ယ္/ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း ျဖစ္ေတာ္စဥ္)

(ပ႒ာန္း၂၄ပစၥည္း ပစၥယနိေဒၵသပါဠိကို အျမဲမျပတ္ ရြတ္ဖတ္ ပြားမ်ားသူတို႔မွာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာမွ ေဘးရန္မ်ားကို ကာဆီး ဟန္႕တား ႏုိင္ျခင္း၊ သူခိုး၊ ဓားျပရန္၊ မေကာင္းဆုိး၀ါး၊ ေအာက္လမ္းပညာျဖင့္ ၾကံစည္သူတုိ႔ရန္မွ ကင္းေ၀းေစပါသည္။)

(ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း အက်ယ္/ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္း ျဖစ္ေတာ္စဥ္)

ashinsandardika (shwe parami tawya)

https://www.facebook.com/273212476167679/photos/a.273223266166600.1073741831.27