ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ပယ္ေသာကိေလသာမ်ား
ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္သည္ သကၠာယဒိ႒ိသံေယာဇဥ္၊ ၀ိစိကိစၧာသံေယာဇဥ္၊သီလဗၺတ
ပရာမာသသံေယာဇဥ္၊ဤသံုးပါးတို႕ကိုအၾကြင္းမဲ့ပယ္၏။
ကာမရာဂသံေယာဇဥ္ႏွင့္ပဋိဃသံေယာဇဥ္ကိုမူအပါယ္ကိုလားေစႏုိင္သည့္အစြမ္းသတၱိကိုပယ္၏။
မုသာ၀ါဒ၊မိစၧာကမၼ ႏၱႏွင့္မိစၧာအာဇီ၀တို႕ကိုလည္း ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
၀န္တိုႏွေမ်ာျခင္း=မစၧရိယကို ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။ အနိစၥကိုနိစၥဟူ၍၎၊ အနတၱကိုအတၱဟူ၍၎၊ အမွတ္မွားျခင္း=သညာ၀ိပလႅာသ၊ အသိမွားျခင္း=စိတၱ၀ိပလႅာသ၊
အယူမွားျခင္း=ဒိ႒ိ၀ိပလႅာသတို႕ကို၎ ၊ ဒုကၡကိုသုခဟူ၍၎ ၊ အသုဘကိုသုဘ၍၎
ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
တရားစီရင္ဆံုးျဖတ္ရာ၌ အဂတိလိုက္စားျခင္း တည္းဟူေသာ အဂတိတရားေလးပါးကို
ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
ပါဏာတိပါတ၊ အဒိႏၷာဒါန၊ကာေမသုမိစၧာစာရ၊မုသာ၀ါဒ၊မိစၧာဒိ႒ိဟူေသာ အကုသလကမၼပထ
တရား ငါးပါးကို ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
ထို႕ျပင္သူ႕ေက်းဇူးကိုေခ်ဖ်က္ျခင္း=မကၡ၊အျပိဳင္ျပဳျခင္း=ပလႅာသ၊ကိုယ့္ထက္သာမနာလိုျခင္း=
ဣႆာ၊၀န္တိုႏွေျမာျခင္း=မစၧရိယ၊မိမိအျပစ္ကိုဖံုးလႊမ္းျခင္း=မာယာ၊ဟန္ေဆာင္၀ါၾကြားပလႊား
ျခင္း=သာေဌယ် ဤတရားဆိုးေျခာက္မ်ဳိးတို႕ကို ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
ေသာတာပန္စစ္တမ္း
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ အပါယ္တခါးပိတ္ေလၿပီ။ ငရဲသို႕ဘယ္ေတာ့မွ မက်ေရာက္ေတာ့ေခ်။ တိရိစၧာန္ဘ၀၊ ၿပိတၱာဘ၀၊ အသူရကယ္ဘ၀သို႕လည္းဘယ္ေတာ့မွ မက်ေရာက္ေတာ့ေခ်။
ထို႕ေၾကာင့္သံသရာဘ၀တစ္ေလွ်ာက္၌ ႀကီးက်ယ္လွစြာေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားမွလြတ္ကင္းသြားၿပီ
ျဖစ္၍ မည္မွ်ခ်မ္းသာမည္ကိုခန္႕မွန္းႏုိင္ေပမည္။လူ႕ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ျဗဟၼာျပည္ဟူေသာသုဂတိ
ဘံုဘ၀တို႕၌သာက်င္လည္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေသာတာပန္ဟုတ္မဟုတ္ မိမိကိုယ္ကိုစစ္ေဆးၾကည့္
ႏုိင္သည္။ သူတစ္ပါးကိုလည္းၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးအကဲျဖတ္ႏုိင္သည္။
ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးေသာပုဂၢိဳလ္သည္ဘုရား၊တရား၊သံဃာရတနာသံုးပါးတို႕၌မတုန္မလႈပ္
သက္၀င္ယံုၾကည္မႈရွိ၏။ သီလကိုလည္း အက်ဳိးအေပါက္အေပ်ာက္အၾကား မရွိရေအာင္ထိန္းသိမ္း
ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာျဖင့္ ျဖားေယာင္း၍၎ ၊ အသက္ေသြးျဖင့္ၿခိမ္းေျခာက္၍၎
သတ္ျဖတ္မႈ ခိုးယူလုယက္မူစေသာ ငါးပါးသီလကို ေဖာက္ဖ်က္ရန္ေစခိုင္းေသာ္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ်က်ဴးလြန္လိမ့္မည္မဟုတ္၊ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ဆြမ္း ေရခ်မ္း ပန္း ဆီမီး လွဴဒါန္းျခင္း
တရားနာယူလိုျခင္းတို႕ျဖင့္ ရတနာသံုးပါးတို႕အေပၚၾကည္ညိဳသည့္အတိုင္းအတာမည္မွ်ရွိသည္ကို
ခန္႕မွန္းႏုိင္ေပသည္။
ေသာတာပန္ဟု အမည္ခံလိုလ်က္ ဘုရားရွိခိုးျခင္းမျပဳ၊ အလွဴအတန္းလည္း၀ါသနာမပါ၊ သံဃာေတာ္အားလည္းမ႐ုိေသ ငါးပါးသီလကိုမွ်မလံုၿခံဳပါမူ အဘယ္မွာေသာတာပန္ျဖစ္ႏုိင္အံ့နည္း။
သကၠာယဒိ႒ိအယူစြဲႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာတို႕သည္ျပင္ပသ႑ာန္၌ တိုက္႐ုိက္ မေပၚလြင္ေသာေၾကာင့္ မသိသာေသာ္လည္း ဣႆာမစၧရိယႏွစ္ပါးမွာမူ ကာယကံ ၀စီကံတို႕၌ေဖာ္ျပေန၍ သိသာထင္ရွားလွေပသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္၏သ႑ာန္၌ဣႆာမစၧရိယမည္မွ်ထူေျပာသည္မည္မွ်နည္းပါး
သည္ကို အကဲခတ္ႏုိင္၏။ အရိပ္အေယာင္မွ်မေတြ႕ရေလာက္ေအာင္ဣႆာမစၧရိယ ကင္းကြာ
ေနသည္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ေတြ႕ျမင္ရပါမူ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ေသာတာပန္အျဖစ္ျဖင့္႐ုိေသျမတ္ႏုိး
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ႏုိင္ပါသည္။ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ အလြန္သဒၶါတရား ထက္သန္သည္။
၀ိစိကိစၧာသည္ သဒၶါတရား၏ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္၀ိစိကိစၧာပယ္ၿပီးေသာ ထိုေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္အား သဒၶါတရားလြန္စြာ ထက္သန္ေနေတာ့သည္။
လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္း၌ လြန္စြာ ရက္ေရာလွေပသည္။ မိမိမစားဘဲ မေသာက္ဘဲ အငတ္ခံ၍ လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည္။
ဆရာဦးအံ့ေမာင္၏ ဗုဒၶဘာသာလက္စြဲက်မ္း(ဒုတိယတြဲ)၊စာမ်က္ႏွာ-၅၉၈ မွကူးယူေဖာ္ျပျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္သည္ သကၠာယဒိ႒ိသံေယာဇဥ္၊ ၀ိစိကိစၧာသံေယာဇဥ္၊သီလဗၺတ
ပရာမာသသံေယာဇဥ္၊ဤသံုးပါးတို႕ကိုအၾကြင္းမဲ့ပယ္၏။
ကာမရာဂသံေယာဇဥ္ႏွင့္ပဋိဃသံေယာဇဥ္ကိုမူအပါယ္ကိုလားေစႏုိင္သည့္အစြမ္းသတၱိကိုပယ္၏။
မုသာ၀ါဒ၊မိစၧာကမၼ ႏၱႏွင့္မိစၧာအာဇီ၀တို႕ကိုလည္း ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
၀န္တိုႏွေမ်ာျခင္း=မစၧရိယကို ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။ အနိစၥကိုနိစၥဟူ၍၎၊ အနတၱကိုအတၱဟူ၍၎၊ အမွတ္မွားျခင္း=သညာ၀ိပလႅာသ၊ အသိမွားျခင္း=စိတၱ၀ိပလႅာသ၊
အယူမွားျခင္း=ဒိ႒ိ၀ိပလႅာသတို႕ကို၎ ၊ ဒုကၡကိုသုခဟူ၍၎ ၊ အသုဘကိုသုဘ၍၎
ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
တရားစီရင္ဆံုးျဖတ္ရာ၌ အဂတိလိုက္စားျခင္း တည္းဟူေသာ အဂတိတရားေလးပါးကို
ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
ပါဏာတိပါတ၊ အဒိႏၷာဒါန၊ကာေမသုမိစၧာစာရ၊မုသာ၀ါဒ၊မိစၧာဒိ႒ိဟူေသာ အကုသလကမၼပထ
တရား ငါးပါးကို ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
ထို႕ျပင္သူ႕ေက်းဇူးကိုေခ်ဖ်က္ျခင္း=မကၡ၊အျပိဳင္ျပဳျခင္း=ပလႅာသ၊ကိုယ့္ထက္သာမနာလိုျခင္း=
ဣႆာ၊၀န္တိုႏွေျမာျခင္း=မစၧရိယ၊မိမိအျပစ္ကိုဖံုးလႊမ္းျခင္း=မာယာ၊ဟန္ေဆာင္၀ါၾကြားပလႊား
ျခင္း=သာေဌယ် ဤတရားဆိုးေျခာက္မ်ဳိးတို႕ကို ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ကပယ္၏။
ေသာတာပန္စစ္တမ္း
ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ အပါယ္တခါးပိတ္ေလၿပီ။ ငရဲသို႕ဘယ္ေတာ့မွ မက်ေရာက္ေတာ့ေခ်။ တိရိစၧာန္ဘ၀၊ ၿပိတၱာဘ၀၊ အသူရကယ္ဘ၀သို႕လည္းဘယ္ေတာ့မွ မက်ေရာက္ေတာ့ေခ်။
ထို႕ေၾကာင့္သံသရာဘ၀တစ္ေလွ်ာက္၌ ႀကီးက်ယ္လွစြာေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားမွလြတ္ကင္းသြားၿပီ
ျဖစ္၍ မည္မွ်ခ်မ္းသာမည္ကိုခန္႕မွန္းႏုိင္ေပမည္။လူ႕ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ျဗဟၼာျပည္ဟူေသာသုဂတိ
ဘံုဘ၀တို႕၌သာက်င္လည္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေသာတာပန္ဟုတ္မဟုတ္ မိမိကိုယ္ကိုစစ္ေဆးၾကည့္
ႏုိင္သည္။ သူတစ္ပါးကိုလည္းၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးအကဲျဖတ္ႏုိင္သည္။
ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးေသာပုဂၢိဳလ္သည္ဘုရား၊တရား၊သံဃာရတနာသံုးပါးတို႕၌မတုန္မလႈပ္
သက္၀င္ယံုၾကည္မႈရွိ၏။ သီလကိုလည္း အက်ဳိးအေပါက္အေပ်ာက္အၾကား မရွိရေအာင္ထိန္းသိမ္း
ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၏။ စည္းစိမ္ဥစၥာျဖင့္ ျဖားေယာင္း၍၎ ၊ အသက္ေသြးျဖင့္ၿခိမ္းေျခာက္၍၎
သတ္ျဖတ္မႈ ခိုးယူလုယက္မူစေသာ ငါးပါးသီလကို ေဖာက္ဖ်က္ရန္ေစခိုင္းေသာ္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ်က်ဴးလြန္လိမ့္မည္မဟုတ္၊ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ဆြမ္း ေရခ်မ္း ပန္း ဆီမီး လွဴဒါန္းျခင္း
တရားနာယူလိုျခင္းတို႕ျဖင့္ ရတနာသံုးပါးတို႕အေပၚၾကည္ညိဳသည့္အတိုင္းအတာမည္မွ်ရွိသည္ကို
ခန္႕မွန္းႏုိင္ေပသည္။
ေသာတာပန္ဟု အမည္ခံလိုလ်က္ ဘုရားရွိခိုးျခင္းမျပဳ၊ အလွဴအတန္းလည္း၀ါသနာမပါ၊ သံဃာေတာ္အားလည္းမ႐ုိေသ ငါးပါးသီလကိုမွ်မလံုၿခံဳပါမူ အဘယ္မွာေသာတာပန္ျဖစ္ႏုိင္အံ့နည္း။
သကၠာယဒိ႒ိအယူစြဲႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာတို႕သည္ျပင္ပသ႑ာန္၌ တိုက္႐ုိက္ မေပၚလြင္ေသာေၾကာင့္ မသိသာေသာ္လည္း ဣႆာမစၧရိယႏွစ္ပါးမွာမူ ကာယကံ ၀စီကံတို႕၌ေဖာ္ျပေန၍ သိသာထင္ရွားလွေပသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္၏သ႑ာန္၌ဣႆာမစၧရိယမည္မွ်ထူေျပာသည္မည္မွ်နည္းပါး
သည္ကို အကဲခတ္ႏုိင္၏။ အရိပ္အေယာင္မွ်မေတြ႕ရေလာက္ေအာင္ဣႆာမစၧရိယ ကင္းကြာ
ေနသည္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ေတြ႕ျမင္ရပါမူ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ေသာတာပန္အျဖစ္ျဖင့္႐ုိေသျမတ္ႏုိး
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ႏုိင္ပါသည္။ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ အလြန္သဒၶါတရား ထက္သန္သည္။
၀ိစိကိစၧာသည္ သဒၶါတရား၏ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္၀ိစိကိစၧာပယ္ၿပီးေသာ ထိုေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္အား သဒၶါတရားလြန္စြာ ထက္သန္ေနေတာ့သည္။
လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္း၌ လြန္စြာ ရက္ေရာလွေပသည္။ မိမိမစားဘဲ မေသာက္ဘဲ အငတ္ခံ၍ လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည္။
ဆရာဦးအံ့ေမာင္၏ ဗုဒၶဘာသာလက္စြဲက်မ္း(ဒုတိယတြဲ)၊စာမ်က္ႏွာ-၅၉၈ မွကူးယူေဖာ္ျပျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment