ေမး။ ။
ဒါေလးကိုဖတ္ရင္းနဲ႕သတိရမိတာေလးထပ္ေမးပါရေစဘုရား။ သုတၱန္တရားေတာ္ေတြမွာ
ဘုရားအေလာင္းပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလေတြမွာ တိရစၦာန္ေတြနဲ႔ လူေတြဟာစကားေျပာၾကတယ္။
အဲဒါလူေတြက တိရစၦာန္စကားနားလည္ေနတာလား။ တိရစၦာန္ေတြကပဲ
လူစကားေျပာတတ္ၾကတာလားဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္လို႔ပါဘုရား။
ေျဖ။ ။ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာရုိက္ကူးတဲ့ ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္းဗြီဒီယုိဇာတ္ကားထဲမွာ မာဂဓဘာသာစကားတတ္တဲ့သူဟာ တိရစၦာန္စကား နားလည္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူအားလံုးက တိရစၦာန္စကားကုိ နားလည္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘဲ မာဂဓဘာသာစကားတတ္တဲ့သူဟာ တခ်ိဳ႕ေသာ တိရစၦာန္မ်ားရဲ႕စကားမွာ မာဂဓဘာသာနဲ႔တုိက္ဆုိင္မႈရွိတာကုိ နားလည္တာလုိ႔ ယူဆရပါမယ္။
ဦးဇင္း ခု က်မ္းအတြက္ အလုပ္မ်ားေနလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေရးေပးဖုိ႔၊ ရွာေဖြေပးဖုိ႔ အခ်ိန္မရတာေၾကာင့္ ေရွးမွာေျဖဆုိေပးထားတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ဗဟုသုတအျဖစ္ တင္ျပေပးပါမယ္။
၂၀၀၃-ခု မတ္လထုတ္ ျမတ္မဂၤလာမဂၢဇင္းတြင္ ဘဒၵႏၲတိေလာကသာရက ဤသုိ႔ေျဖဆုိေပးထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
တိရစၧာန္မ်ား ပါဠိစကား နားလည္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။ နားလည္ေၾကာင္း မည္သည့္က်မ္းဂန္မွာမွ အဆိုမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ တစြန္းတစ ေခၚေ၀ၚမႈကို နားလည္ေၾကာင္းကား မွတ္သားရဖူးပါတယ္။ (ေၾကာင္-မိန္၊ ၀က္-ေလ့၊ သိသာေရြ႔၊ ေစ့ေခၚဆင္မွာ ဘယ့္ေၾကာင့္နည္း)-ဟူေသာ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္ အေျဖတြင္-ေၾကာင္ကို မိန္မိန္ (ျမီျမီ) ဟု ေခၚျခင္းသည္ မီနသဒၵါ ငါးကိုဆိုသျဖင့္ ငါး-ငါး-ဟု အသံေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။
၀က္ကို ေလ့ေလ့-ဟု ေခၚျခင္းသည္ ယာဂုကဲ့သုိ႔ေသာ လ်က္ဖြယ္ကို လ်က္၍စားေသာ သတၱ၀ါျဖစ္၍ ေလယ်ေလယ် လ်က္လွည့္လ်က္လွည့္-ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။
ဆင္ကို ေစ့ေစ့-ဟု ေခၚျခင္းမွာ ေစ့၀ု ေစ့၀ု ဆန္ဆန္-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းဆိုပါသည္။
ေခြးကို အို႔အို႔-ဟု ေခၚျခင္းမွာလည္း အ၀ဟရ၊ အ၀ဟရ မ်ိဳလွည့္ မ်ိဳလွည့္-ဟုေခၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။
ၾကက္ကို တီတီ-ဟု ေခၚျခင္းသည္ ပိုမႊားတိရစၧာန္ကို စားတတ္ေသာ သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တီတီ ပိုးမႊား ပိုမႊား-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။
က်ီးကို အန္း အန္း-ဟု အသံျပဳျခင္းသည္လည္း အႏၷ အႏၷ-ထမင္း ထမင္း-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖဆိုထားပါသည္။
ဤသို႔ ေၾကာင္၊ ၀က္၊ ဆင္၊ ေခြး၊ ၾကက္၊ က်ီးတို႔အား ေခၚေ၀ၚေသာ ေ၀ါဟာရတို႔မွာ မာဂဓပါဠိစကားသက္မ်ားျဖစ္၍ တိရစၧာန္တို႔ ပါဠိနားလည္သည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္ဟန္ တူေပသည္။
တစ္ခါ ၂၀၀၁-ခု ႏို၀င္ဘာလထုတ္ ျမတ္မဂၤလာမဂၢဇင္းတြင္ ဓမၼာစရိယ-ဦးေအးႏိုင္(ဘီ-ေအ)ေရးသားထားတာကုိ ယခုလုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ မာဂဓဘာသာမွာမူ ေနရာအခ်ိဳ႔၌ျဖစ္ေစ၊ တခါတရံျဖစ္ေစ ေျပာဆိုသူတို႔ အလြဲလဲြအမွားမွား ရြတ္ဆိုသင္ယူျခင္းစေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲပ်က္စီးတတ္ေသာ္လည္း ေနရာမ်ားစြာ၌ျဖစ္ေစ၊ အခါခပ္သိမ္းျဖစ္ေစ၊ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေပ။ အေၾကာင္းမွာ-ငရဲဘံု၊ တိရစၧာန္ဘံု၊ ျပိတၱာဘံု၊ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္တို႔၌ မာဂဓဘာသာကိုသာ အေျပာမ်ား၏ဟု သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီ အ႒ကထာ၌ မိန္႔ဆိုထားရကား ကမၻာပ်က္ေသာအခါမွာပင္ ကမၻာပ်က္ရာတြင္ မပါ၀င္ေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ သဘာ၀အားျဖင့္ တည္ရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
(လူသားတို႔ မွားမွားယြင္းယြင္း သင္ယူုျခင္း စသည္တို႔ရွိေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႔ေနရာ၌ တခါတရံ ေျပာင္းလဲတတ္သည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္၏။ ျဗဟၼာ့ျပည္စသည့္ေနရာတို႔၌ မေျပာင္းလဲဘဲ ပကတိသဘာ၀အတိုင္း တည္ရွိႏိုင္သည့္အတြက္ ေနရာမ်ားစြာ၌ အခါခပ္သိမ္း ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဟု အႏုဋီကာ၌ ဆိုထား၏။)
မာဂဓဘာသာကား အနက္အဓိပၸါယ္ကို ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ သိႏိုင္၊ ေဆာင္ႏိုင္၏။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား မာဂဓဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဟာေတာ္မူလွ်င္ ပဋိသမၻိဒါပတၱပုဂၢိဳလ္တို႔မွာ ၾကားရံုမွ်ျဖင့္ပင္ နည္းေပါင္းရာေထာင္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ကို က်ယ္၀န္းစြာသိၾက၏။ အျခားဘာသာျဖင့္ ဘုရားစကားေတာ္အစဥ္ကို တင္ထားလွ်င္ ထိုစကားေတာ္ကို အရိုက္အပုတ္ခံ၍ သင္ယူၾကရမည္ျဖစ္၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္တို႔အဖို႔လည္း အေျမာက္အမ်ားသင္ယူေစကာမူ ပဋိသမၻိဒါပတၱျဖစ္ရန္ အခြင့္အလမ္းမရွိ။ အမွန္စင္စစ္ မာဂဓဘာသာသည္သာ သဘာ၀နိရုတၱိျဖစ္၍ နိရုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္၏အရာလည္း ျဖစ္၏။
နိရုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ကိုရလွ်င္ မာဂဓဘာသာကို အလိုအေလ်ာက္ တတ္ႏိုင္သည့္နည္းတူ မာဂဓဘာသာ၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာျခင္းသည္လည္း ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ကို ရျခင္းအေၾကာင္းတစ္ပါးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူေသာ တရားေတာ္ကို မာဂဓဘာသာျဖင့္သာ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ဟု သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီစေသာ က်မ္းမ်ား၌ မိန္႔ဆိုထား၏။
ကမၻာပ်က္ရာတြင္ မပါ၀င္ေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ သဘာ၀အတိုင္း မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ မာဂဓဘာသာသည္ ကမၻာဦးလူသားတို႔ ေျပာဆိုေသာ ဘာသာစကားလည္း ျဖစ္ခဲ့၏။ ထင္ရွားေစဦးအံ႔။ ကမၻာဦးလူသားတို႔မွာ ျဗဟၼာ့ျပည္မွ စုေတ၍ လူ႔ျပည္သုိ႔ ဥပပါတ္ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္၍ လူသားအျဖစ္ျဖင့္ ျဖစ္လာၾကသည့္အခါမွာလည္း ျဗဟၼာ့ျပည္တြင္ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ မာဂဓဘာသာကိုပင္ ေျပာဆိုၾကသည္ဟု က်မ္းဂန္တို႔၌ မိန္႔ဆိုထား၏။ သို႔ျဖစ္၍ မာဂဓဘာသာသည္ ဘာသာတကာတို႔၏ အရင္းမူလျဖစ္ရကား မာဂဓဘာသာကို မူလဘာသာ-ဟုလည္း က်မ္းဂန္တို႔၌ သံုးႏႈန္းၾက၏။ ထိုဘာသာစကားကို ( ကမၻာဦးလူသား၊ ျဗဟၼာ၊ သူတပါးတို႔ စကားေျပာသံကို မၾကားရေသးေသာ ကေလးႏွင့္ ေတာတြင္း လူရိုင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား-) တို႔ ေျပာၾကားၾကသည္ဟု ပဒရူပသိဒၶိက်မ္း၌ မိန္႔ဆိုထားေပသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ မာဂဓဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဒသနာကို ေဟာၾကားခဲ့သည္ဟု ဆိုခဲ့၏။ ဤေနရာ၌ မာဂဓဘာသာစကား မတတ္သူ တရားနာ ေ၀ေနယ်တို႔မွာ တရားေတာ္ကို မည္သုိ႔နားလည္ႏိုင္ပါသနည္းဟု ေမးစရာရွိ၏။ အေျဖကား ဘုရားရွင္သည္ မာဂဓဘာသာျဖင့္ပင္ တရားေတာ္တို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ တရားနာယူသူ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကမူ မိမိတို႔ဆိုင္ရာ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာျဖင့္ပင္ နားလည္ၾကသည္။
ဥပမာ-ဒမိဠလူမ်ိဳးတို႔ကလည္း ဒမိဠဘာသာစကားျဖင့္ ေဟာၾကားေနသည္ဟု ထင္ရသကဲ့သို႔ အႏၶက လူမ်ိဳးတို႔ကလည္း အႏၶကဘာသာျဖင့္ပင္ ေဟာညႊန္ျပသဆိုဆံုးမေနသည္ဟု ထင္ရေလသည္။ ဤသို႔ ထင္ရျခင္းသည္ပင္ အစိေႏၲယ်ဂုဏ္ေတာ္ေလးပါးတို႔တြင္ ၀ါစာအစိေႏၲယ် ဂုဏ္ေတာ္ဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဣတိ၀ုတၱက အ႒ကထာစေသာ အ႒ကထာက်မ္းမ်ားစြာ၌ မိန္႔ဆိုထားသည္။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ သိခ်င္တဲ့ဗဟုသုတ ျပည့္စံုလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ စာဖတ္ပရိသတ္အားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာကာ လုိရာဆႏၵျပည့္၀ၿပီး ပန္းတုိင္ကုိ လ်င္ျမန္စြာေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္.....။
https://www.facebook.com/sanninayminn
ေျဖ။ ။ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာရုိက္ကူးတဲ့ ေမာင္ေပါက္က်ိဳင္းဗြီဒီယုိဇာတ္ကားထဲမွာ မာဂဓဘာသာစကားတတ္တဲ့သူဟာ တိရစၦာန္စကား နားလည္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လူအားလံုးက တိရစၦာန္စကားကုိ နားလည္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘဲ မာဂဓဘာသာစကားတတ္တဲ့သူဟာ တခ်ိဳ႕ေသာ တိရစၦာန္မ်ားရဲ႕စကားမွာ မာဂဓဘာသာနဲ႔တုိက္ဆုိင္မႈရွိတာကုိ နားလည္တာလုိ႔ ယူဆရပါမယ္။
ဦးဇင္း ခု က်မ္းအတြက္ အလုပ္မ်ားေနလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေရးေပးဖုိ႔၊ ရွာေဖြေပးဖုိ႔ အခ်ိန္မရတာေၾကာင့္ ေရွးမွာေျဖဆုိေပးထားတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ဗဟုသုတအျဖစ္ တင္ျပေပးပါမယ္။
၂၀၀၃-ခု မတ္လထုတ္ ျမတ္မဂၤလာမဂၢဇင္းတြင္ ဘဒၵႏၲတိေလာကသာရက ဤသုိ႔ေျဖဆုိေပးထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
တိရစၧာန္မ်ား ပါဠိစကား နားလည္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါ။ နားလည္ေၾကာင္း မည္သည့္က်မ္းဂန္မွာမွ အဆိုမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ တစြန္းတစ ေခၚေ၀ၚမႈကို နားလည္ေၾကာင္းကား မွတ္သားရဖူးပါတယ္။ (ေၾကာင္-မိန္၊ ၀က္-ေလ့၊ သိသာေရြ႔၊ ေစ့ေခၚဆင္မွာ ဘယ့္ေၾကာင့္နည္း)-ဟူေသာ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္ အေျဖတြင္-ေၾကာင္ကို မိန္မိန္ (ျမီျမီ) ဟု ေခၚျခင္းသည္ မီနသဒၵါ ငါးကိုဆိုသျဖင့္ ငါး-ငါး-ဟု အသံေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။
၀က္ကို ေလ့ေလ့-ဟု ေခၚျခင္းသည္ ယာဂုကဲ့သုိ႔ေသာ လ်က္ဖြယ္ကို လ်က္၍စားေသာ သတၱ၀ါျဖစ္၍ ေလယ်ေလယ် လ်က္လွည့္လ်က္လွည့္-ဟု ေခၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။
ဆင္ကို ေစ့ေစ့-ဟု ေခၚျခင္းမွာ ေစ့၀ု ေစ့၀ု ဆန္ဆန္-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းဆိုပါသည္။
ေခြးကို အို႔အို႔-ဟု ေခၚျခင္းမွာလည္း အ၀ဟရ၊ အ၀ဟရ မ်ိဳလွည့္ မ်ိဳလွည့္-ဟုေခၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။
ၾကက္ကို တီတီ-ဟု ေခၚျခင္းသည္ ပိုမႊားတိရစၧာန္ကို စားတတ္ေသာ သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တီတီ ပိုးမႊား ပိုမႊား-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါသည္။
က်ီးကို အန္း အန္း-ဟု အသံျပဳျခင္းသည္လည္း အႏၷ အႏၷ-ထမင္း ထမင္း-ဟု အသံျပဳေခၚေ၀ၚျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖဆိုထားပါသည္။
ဤသို႔ ေၾကာင္၊ ၀က္၊ ဆင္၊ ေခြး၊ ၾကက္၊ က်ီးတို႔အား ေခၚေ၀ၚေသာ ေ၀ါဟာရတို႔မွာ မာဂဓပါဠိစကားသက္မ်ားျဖစ္၍ တိရစၧာန္တို႔ ပါဠိနားလည္သည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္ဟန္ တူေပသည္။
တစ္ခါ ၂၀၀၁-ခု ႏို၀င္ဘာလထုတ္ ျမတ္မဂၤလာမဂၢဇင္းတြင္ ဓမၼာစရိယ-ဦးေအးႏိုင္(ဘီ-ေအ)ေရးသားထားတာကုိ ယခုလုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ မာဂဓဘာသာမွာမူ ေနရာအခ်ိဳ႔၌ျဖစ္ေစ၊ တခါတရံျဖစ္ေစ ေျပာဆိုသူတို႔ အလြဲလဲြအမွားမွား ရြတ္ဆိုသင္ယူျခင္းစေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲပ်က္စီးတတ္ေသာ္လည္း ေနရာမ်ားစြာ၌ျဖစ္ေစ၊ အခါခပ္သိမ္းျဖစ္ေစ၊ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေပ။ အေၾကာင္းမွာ-ငရဲဘံု၊ တိရစၧာန္ဘံု၊ ျပိတၱာဘံု၊ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္တို႔၌ မာဂဓဘာသာကိုသာ အေျပာမ်ား၏ဟု သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီ အ႒ကထာ၌ မိန္႔ဆိုထားရကား ကမၻာပ်က္ေသာအခါမွာပင္ ကမၻာပ်က္ရာတြင္ မပါ၀င္ေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ သဘာ၀အားျဖင့္ တည္ရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
(လူသားတို႔ မွားမွားယြင္းယြင္း သင္ယူုျခင္း စသည္တို႔ရွိေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႔ေနရာ၌ တခါတရံ ေျပာင္းလဲတတ္သည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္၏။ ျဗဟၼာ့ျပည္စသည့္ေနရာတို႔၌ မေျပာင္းလဲဘဲ ပကတိသဘာ၀အတိုင္း တည္ရွိႏိုင္သည့္အတြက္ ေနရာမ်ားစြာ၌ အခါခပ္သိမ္း ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဟု အႏုဋီကာ၌ ဆိုထား၏။)
မာဂဓဘာသာကား အနက္အဓိပၸါယ္ကို ခ်မ္းသာလြယ္ကူစြာ သိႏိုင္၊ ေဆာင္ႏိုင္၏။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား မာဂဓဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဟာေတာ္မူလွ်င္ ပဋိသမၻိဒါပတၱပုဂၢိဳလ္တို႔မွာ ၾကားရံုမွ်ျဖင့္ပင္ နည္းေပါင္းရာေထာင္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ကို က်ယ္၀န္းစြာသိၾက၏။ အျခားဘာသာျဖင့္ ဘုရားစကားေတာ္အစဥ္ကို တင္ထားလွ်င္ ထိုစကားေတာ္ကို အရိုက္အပုတ္ခံ၍ သင္ယူၾကရမည္ျဖစ္၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္တို႔အဖို႔လည္း အေျမာက္အမ်ားသင္ယူေစကာမူ ပဋိသမၻိဒါပတၱျဖစ္ရန္ အခြင့္အလမ္းမရွိ။ အမွန္စင္စစ္ မာဂဓဘာသာသည္သာ သဘာ၀နိရုတၱိျဖစ္၍ နိရုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္၏အရာလည္း ျဖစ္၏။
နိရုတၱိပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ကိုရလွ်င္ မာဂဓဘာသာကို အလိုအေလ်ာက္ တတ္ႏိုင္သည့္နည္းတူ မာဂဓဘာသာ၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာျခင္းသည္လည္း ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ကို ရျခင္းအေၾကာင္းတစ္ပါးလည္း ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူေသာ တရားေတာ္ကို မာဂဓဘာသာျဖင့္သာ ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ဟု သေမၼာဟ၀ိေနာဒနီစေသာ က်မ္းမ်ား၌ မိန္႔ဆိုထား၏။
ကမၻာပ်က္ရာတြင္ မပါ၀င္ေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္၌ သဘာ၀အတိုင္း မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ မာဂဓဘာသာသည္ ကမၻာဦးလူသားတို႔ ေျပာဆိုေသာ ဘာသာစကားလည္း ျဖစ္ခဲ့၏။ ထင္ရွားေစဦးအံ႔။ ကမၻာဦးလူသားတို႔မွာ ျဗဟၼာ့ျပည္မွ စုေတ၍ လူ႔ျပည္သုိ႔ ဥပပါတ္ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ေရာက္လာၾကသူမ်ားျဖစ္၍ လူသားအျဖစ္ျဖင့္ ျဖစ္လာၾကသည့္အခါမွာလည္း ျဗဟၼာ့ျပည္တြင္ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ မာဂဓဘာသာကိုပင္ ေျပာဆိုၾကသည္ဟု က်မ္းဂန္တို႔၌ မိန္႔ဆိုထား၏။ သို႔ျဖစ္၍ မာဂဓဘာသာသည္ ဘာသာတကာတို႔၏ အရင္းမူလျဖစ္ရကား မာဂဓဘာသာကို မူလဘာသာ-ဟုလည္း က်မ္းဂန္တို႔၌ သံုးႏႈန္းၾက၏။ ထိုဘာသာစကားကို ( ကမၻာဦးလူသား၊ ျဗဟၼာ၊ သူတပါးတို႔ စကားေျပာသံကို မၾကားရေသးေသာ ကေလးႏွင့္ ေတာတြင္း လူရိုင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား-) တို႔ ေျပာၾကားၾကသည္ဟု ပဒရူပသိဒၶိက်မ္း၌ မိန္႔ဆိုထားေပသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ မာဂဓဘာသာစကားျဖင့္ တရားေဒသနာကို ေဟာၾကားခဲ့သည္ဟု ဆိုခဲ့၏။ ဤေနရာ၌ မာဂဓဘာသာစကား မတတ္သူ တရားနာ ေ၀ေနယ်တို႔မွာ တရားေတာ္ကို မည္သုိ႔နားလည္ႏိုင္ပါသနည္းဟု ေမးစရာရွိ၏။ အေျဖကား ဘုရားရွင္သည္ မာဂဓဘာသာျဖင့္ပင္ တရားေတာ္တို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ တရားနာယူသူ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကမူ မိမိတို႔ဆိုင္ရာ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာျဖင့္ပင္ နားလည္ၾကသည္။
ဥပမာ-ဒမိဠလူမ်ိဳးတို႔ကလည္း ဒမိဠဘာသာစကားျဖင့္ ေဟာၾကားေနသည္ဟု ထင္ရသကဲ့သို႔ အႏၶက လူမ်ိဳးတို႔ကလည္း အႏၶကဘာသာျဖင့္ပင္ ေဟာညႊန္ျပသဆိုဆံုးမေနသည္ဟု ထင္ရေလသည္။ ဤသို႔ ထင္ရျခင္းသည္ပင္ အစိေႏၲယ်ဂုဏ္ေတာ္ေလးပါးတို႔တြင္ ၀ါစာအစိေႏၲယ် ဂုဏ္ေတာ္ဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဣတိ၀ုတၱက အ႒ကထာစေသာ အ႒ကထာက်မ္းမ်ားစြာ၌ မိန္႔ဆိုထားသည္။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ သိခ်င္တဲ့ဗဟုသုတ ျပည့္စံုလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ စာဖတ္ပရိသတ္အားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးခ်မ္းသာကာ လုိရာဆႏၵျပည့္၀ၿပီး ပန္းတုိင္ကုိ လ်င္ျမန္စြာေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလ်က္.....။
https://www.facebook.com/sanninayminn
No comments:
Post a Comment