အေမရိကန္ေရာက္ သုိင္းေပါင္းစုံနပန္းသမား ေအာင္လအန္ဆန္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံျခင္း

အေမရိကန္ေရာက္ ကခ်င္တုိင္းရင္းသား သုိင္းေပါင္းစုံနပန္းသမား Burmese Python ေအာင္လအန္ဆန္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံျခင္း


ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းသူ- ခင္ေမေဇာ္(၀ါရွင္တန္ဒီစီ)

“ပါရမီက မႀကိဳးစားခ်င္ဘူးဆုိရင္ ႀကိဳးစားမႈက ပါရမီကုိအႏုိင္ရတယ္”

ထုိစကားရပ္ကုိ ေအာင္လအန္ဆန္က ေမးျမန္းခန္းတြင္ အထူးျပဳေျပာဆုိခဲ့သလုိ သူ၏ကုိယ္ပုိင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ကုိေအာင္လအန္ဆန္သည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ထင္ရွားေသာ Mix Martial Art ေခၚ သုိင္းေပါင္းစံုနပန္းပြဲတြင္ ႏုိင္ပဲြမ်ားဆက္လာေနၿပီး ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားလာသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္က အေမရိကန္ႏုိင္ငံသို႔ အဆင့္ျမင့္ပညာသင္ယူရန္ ေရာက္လာၿပီးသည့္ေနာက္ မီရွီကန္ျပည္နယ္တြင္ စုိက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးပညာကုိ သင္ယူခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ သိပၸံဘဲြ႕ရရိွခ့ဲသည့္ ကုိေအာင္လအန္ဆန္က ထုိပညာျဖင့္ တစ္ႏွစ္ခဲြခန္႔ အလုပ္လုပ္ကုိင္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ နပန္းအားကစားနယ္တြင္း ေျခစံုပစ္၀င္ေရာက္လုိက္သည္။

ေမရီလန္းျပည္နယ္ အယ္လရစ္ၿမိဳ႕တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ Crazy 88 ကုိယ္ခံပညာသင္တန္းေက်ာင္းတြင္ သင္တန္းဆရာႏွင့္ အဖဲြ႕၀င္ျဖစ္သူ ကုိေအာင္လအန္ဆန္ကုိ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည္။ အရပ္ ၆ ေပတစ္လက္မ၊ ေပါင္ခ်ိန္ ၁၇၀ ႏွင့္ အသက္ (၂၈)ႏွစ္အရြယ္ ကခ်င္တုိင္းရင္းသား ကုိေအာင္လအန္ဆန္က တစ္ေန႔တာ သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးေနေသာ သင္တန္းတစ္ခုအၿပီး ေမးခြန္းမ်ားကုိ ေျဖၾကားေပးခဲ့သည္။ Crazy 88 အဖဲြ႕တြင္ အဖဲြ႕၀င္ ၅၀၀ ေက်ာ္ရိွသည္။

ေျဖ- “ကၽြန္ေတာ္ ဒီသုိင္းေပါင္းစံု လက္ေ၀ွ႔စလုပ္ေတာ့ အေမက သေဘာမက်ဘူး။ လံုး၀အားမေပးဘူး။ ေကာလိပ္တက္ထားတာ။ ဒီဂရီရထားတာဆုိေတာ့ ဘာလုပ္တာလဲေပါ့။ စာသင္ထားတာဆုိေတာ့ေလ။ အဲဒါနဲ႔လုပ္ေစခ်င္တာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ဒီအားကစားက ၀င္ေငြသိပ္မရဘူးေလ။ ပထမ ၁၀ ပဲြေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္၀ါသနာပါတယ္။ ပုိက္ဆံလုိခ်င္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ကစားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ႀကိဳက္တာကုိ အေမလည္း နားလည္လာေတာ့ နည္းနည္းလက္ခံလာတယ္”

ေမး- ကုိေအာင္လအန္ဆန္ ေပးေနတဲ့ သင္တန္းေတြအေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါဦး။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္ သင္တန္းေလးတန္းကုိ သင္ေပးတယ္။ ကေလးတန္းဆိုရင္ အသက္အရြယ္ေတြက သံုးႏွစ္ကစတယ္။ ေနာက္လူငယ္၊ လူႀကီးေတြအထိပဲ။ ပထမအခ်က္ကေတာ့ က်န္းမာေရးေပါ့ေနာ္။ ႀကံ႕ခုိင္တယ္ဆုိရင္ လူကဘာပဲလုပ္လုပ္ ေနလုိ႔လည္းေကာင္းတယ္။ အဲဒါကအေရးႀကီးတယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္၀ါသနာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္က
ဒီအတြက္ အသက္ရွင္ေနတယ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရတယ္။

ေမး- သုိင္းေပါင္းစံုနပန္းကုိ ဘယ္လုိစျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႔ ဂ်င္မွာ ေလ့က်င့္ခန္းသြားလုပ္ရင္းနဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ထုိးတဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕တယ္။ သူနဲ႔ ဂ်ဴဂ်စ္ဆူ (jiu jitsu) သြားစမ္းက်င့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အရမ္းႀကိဳက္သြားခဲ့တာပါ။ အဲဒီက စခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခု Mix Maritial Art သုိင္းေပါင္းစံုေပါ့။ အဲဒါကုိ ေလ့က်င့္ပါတယ္။ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔လုိမ်ိဳး ေမြထိုင္းပါတယ္။ ေနာက္ နပန္း၊ ဂ်ဴဂ်စ္ဆူခ်ဳပ္တာေတြေရာေပါ့ေနာ္။

ေမး- အေပ်ာ္တမ္းကေန အခုလို ပ႐ုိကၽြမ္းက်င္သူျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာက်င့္ခဲ့ရလဲ။

ေျဖ- အခု ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ရိွပါၿပီ။ အရင္က ပ႐ိုမွာ၀င္ထိုးခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ပ႐ိုလုိ႔တကယ္ေခၚႏုိင္တာက ေလးငါးႏွစ္ေလာက္ပဲ ရိွပါေသးတယ္။ ေမရီလန္းျပည္နယ္ကုိ ေျပာင္းလာၿပီးေတာ့မွ ပ႐ိုလုိ႔ေခၚတဲ့ ေၾကးစားနပန္းသမားအျဖစ္ Crazy 88 အဖဲြ႕က ဆရာဂ်ဴးလိယက္စ္ပတ္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာပါ။ အဲဒီဆရာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဒီလုိျဖစ္လာတာပါ။

ေမး- အခု ကုိေအာင္လအန္ဆန္သံုးေနတဲ့ တုိက္ကြက္ေတြမွာ ကခ်င္သုိင္းကြက္ေတြပါသလား။

ေျဖ-ပါတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္က ကခ်င္ပဲ(ရယ္ေမာလ်က္)။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာက ကေလးေတြကစားရင္ ထုိးတာ၊ ကန္တာေတြပါတယ္မဟုတ္လား။ ျမန္မာသုိင္းလက္ေ၀ွ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္တယ္။ ၀ါသနာပါတယ္ေလ။ ဟုိမွာေလ့က်င့္တာေတြေတာ့ မရိွခ့ဲပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကခ်င္သုိင္း၊ ျမန္မာသုိင္းေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈတစ္စိတ္တစ္ပုိင္းကေတာ့ ပါပါတယ္။

ေမး-နပန္းစက်င့္ေတာ့ ဘာအခက္အခဲေတြေတြ႕ရလဲ။

ေျဖ- စစခ်င္းတုန္းက နဘမ္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ကသိပ္မကၽြမ္းဘူး။ ထုိးတာ၊ ကန္တာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပုိလြယ္တယ္။ နပန္းေတြ၊ ခ်ဳပ္တာေတြက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အရမ္းခက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကုိအဓိကထားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားတယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ အခက္အခဲသိပ္မရိွေတာ့ပါဘူး။

ေမး- ပထမဆံုးစထုိးခဲ့တဲ့ပဲြက အေတြ႕အႀကံဳေျပာပါဦး။

ေျဖ-၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ပထမဆံုးထုိးတဲ့ နပန္းပဲြ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္႐ႈံးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ထုိးတဲ့ေကာင္က ေပါင္ ၂၂၀။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီတုန္းက ၁၈၅။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွလည္းေကာင္းေကာင္းမသိဘူး။ ဒီတုိင္း၀င္ထုိးတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိနပန္းလံုးၿပီး အရမ္းထုိးတာေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္႐ႈံးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကတည္းက နပန္းကုိ အရမ္းႀကိဳက္သြားတယ္။ ေနာက္ဒုတိယတစ္ပဲြမွာ သြား၀င္တဲ့အခ်ိန္မွာက်ေတာ့ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသလဲလုိ႔ေတာင္ ကုိယ့္ဘာသာေမးမိတယ္။ ေနာက္စထုိးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒူးနဲ႔စေကၽြးလုိက္တယ္။ သူကေနာက္ဆုတ္သြားၿပီး ျပန္တက္လာေတာ့ တစ္ခါလက္သီးနဲ႔ ထုိးလုိက္ေတာ့ သူလဲသြားတယ္။ ဘယ္လုိေျပာမလဲ။ ကံေကာင္းတာလား၊ ဘာလားေတာ့မသိဘူး။ ပူထူၿပီး ထုိးတည့္လုိက္တာ ဟိုဘက္ကလဲသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏုိင္သြားတယ္။ အဲဒီတုန္းက ၀ါသနာပါလို႔ထုိးတာဆုိေတာ့ အေပ်ာ္သေဘာပဲျဖစ္ေနတယ္။ အခု ဒီေမရီလန္းကုိေရာက္ၿပီးမွ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ပ႐ိုျဖစ္လာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ စားရင္၊ ေသာက္ရင္၊ အိပ္ရင္ အဲဒီအတြက္ပဲ စိတ္ထဲမွာ ဒါပဲရိွတယ္။

ေမး- သင္တန္းသားေတြကုိ ကုိယ္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေတြကုိ ေျပာျပသလား။

ေျဖ- ေျပာျပတယ္။ တီဗီေတြမွာၾကည့္ရင္ လြယ္သလုိထင္ရတယ္လုိ႔။ ေပ်ာ္စရာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိျဖစ္လာဖုိ႔ လမ္းကအရမ္းၾကမ္းတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကစားတာ ပဲြအမ်ားႀကီး႐ႈံးဖူးတယ္။ ႐ႈံးတုိင္း ကၽြန္ေတာ္ပုိေကာင္းလာေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ျပင္ရတယ္။ ႐ႈံးတဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္နည္းပညာပုိင္းမွာ ဘာမွားေနသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရွာရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွားခဲ့တဲ့အမွားေတြကုိ သူတုိ႔မမွားရေအာင္ သင္ေပးတယ္။ တခ်ိဳ႕သင္တန္းသားေတြက ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားရတယ္ဆုိတာကုိ နားမလည္တာလည္းရိွတယ္။ ေနာက္ၿပီး ႀကိဳးစားလုိ႔ အားကစားမွာေအာင္ျမင္လာရင္ သူတုိ႔က ေက်ာင္းမွာ၊ အလုပ္မွာ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္ေလ။ စိတ္ဓာတ္တက္လာတာေပါ့။

ေမး- ဘားမီးစ္ပုိင္သုန္း(Burmese Python) ဗမာစပါးႀကီးေႁမြဆုိတ့ဲနာမည္ကုိ ဘယ္လုိရလာသလဲ။

ေျဖ- ပဲြစီစဥ္တဲ့သူေပါ့ေနာ္။ နပန္းထိုးမယ္ဆုိေတာ့ သူက nickname နာမည္ ဘာလဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကမရိွဘူးလုိ႔။ အမည္ရင္း ေအာင္လအန္ဆန္ေပါ့ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကုိလည္း သူတုိ႔က ေကာင္းေကာင္းမေခၚတတ္ဘူး။ ဘယ္ကလဲတဲ့။ ဗမာျပည္ကလာတယ္ဆုိေတာ့ ဒါဆို ဘားမီးစ္ပုိင္သုန္းေပါ့တဲ့။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ကြင္းထဲေခၚေတာ့ ေအာင္လအန္ဆန္ဘားမီးစ္ပုိင္သုန္းလုိ႔ ေခၚလုိက္တာ။ အဲဒီကေနျဖစ္သြားတာပါ။

ေမး- ကုိေအာင္လအန္ဆန္ရဲ႕ တစ္ေန႔တာအခ်ိန္ဇယားက ဘယ္လုိရိွသလဲ။

ေျဖ- တစ္ေန႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ငါး၊ ေျခာက္နာရီေလာက္ ေလ့က်င့္တယ္။ မနက္ဆုိရင္ ရွစ္နာရီကေနစၿပီး အေလးမတယ္။ ေသြးလည္ပတ္မႈအတြက္ ေလ့က်င့္တယ္။ ၁၀ နာရီမွာ ၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ နပန္းကုိ တစ္နာရီခြဲေလာက္ သြားက်င့္တယ္။ ၿပီးလက္ေ၀ွ႔က ေနာက္တစ္နာရီက်င့္။ ၿပီးေတာ့ ေမရီလန္းဘက္ကျပန္လာ။ ညဘက္က်ေတာ့ ၈ နာရီကေန ၁၀ နာရီေလာက္အထိ ဂ်ဴဂ်စ္ဆူက်င့္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြၾကားမွာ သင္တန္းေပးတာေတြရိွတယ္။

ေမး- အခက္အခဲေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ဓာတ္ႀကံ႕ခုိင္ေအာင္ ဘယ္လုိေလ့က်င့္ယူသလဲ။

ေျဖ- ဒီေက်ာင္းရဲ႕ဒႆနရိွပါတယ္။ အဲဒါက ပါရမီက မႀကိဳးစားခ်င္ဘူးဆိုရင္ ႀကိဳးစားမႈက ပါရမီကုိ အၿမဲအႏုိင္ရတယ္ဆုိတာပါ။ အဲဒီဒႆနေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လုိအခက္အခဲနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ ဆက္ၿပီးႀကိဳးစားတယ္။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳးစားရင္ရတယ္။

ေမး- အာရွသားျဖစ္လုိ႔ဆိုၿပီး နပန္းေလာကမွာ ခဲြျခားဆက္ဆံခံရတာေတြရိွခဲ့သလား။

ေျဖ- ဒီမွာက ခဲြျခားဆက္ဆံခံရတာမ်ိဳး လံုး၀မရိွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့တစ္ခုေတာ့ရိွတယ္။ ဒီအားကစားမွာ အာဖရိကအႏြယ္ လူမည္းေတြမ်ားတယ္။ လူျဖဴကတစ္ေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စပါတယ္။ သိုင္းေပါင္းစံုကစားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသင္းထဲမွာ အာရွဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလူေတြ ဂုဏ္ယူႏုိင္ေအာင္ ကစားခ်င္တယ္။ ဘယ္သူမဆုိ ႀကိဳးစားရင္ရတယ္ဆုိတာကုိ ျမင္ေစခ်င္တယ္။

ေမး- လာမယ့္လ ေအာက္တုိဘာ ၂၆ ရက္မွာ ေနာက္ၿပိဳင္ပဲြတစ္ခုရိွတယ္ဆုိေတာ့ ႏုိင္မယ္လုိ႔ထင္သလား။

ေျဖ- အေသအခ်ာႏိုင္ရမွာေပါ့။ သူက ဂ်ဴဂ်စ္ဆူခါးပတ္ညိဳရထားတဲ့ နပန္းကစားသမား။ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို မတ္တတ္ရပ္ၿပီးထုိးမယ္။ သူ႔ကုိသိပ္ကန္လုိ႔မရဘူး။ ကန္ရင္ သူက နဘမ္းနဲ႔ခ်ဳပ္ၿပီး ခ်မွာဆုိေတာ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ့္အသင္းနဲ႔ အခု ကၽြန္ေတာ္ ထုိးမယ့္ဗ်ဴဟာေတြ ခ်ေနပါတယ္။ လက္ေ၀ွ႔နဲ႔ဒူးကုိ ပိုသံုးမယ္။

ေမး- ကခ်င္ျပည္နယ္မွာျဖစ္ေနတဲ့ တုိက္ပဲြေတြ၊ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာေျပာခ်င္သလဲ။

ေျဖ- ျမန္မာျပည္မွာက ႏုိင္ငံေရးက႐ႈပ္တယ္ေလ။ အျပင္ကၾကည့္ရင္ ေျပာင္းလဲတယ္ဆုိေပမယ့္ သိပ္ေျပာင္းတာမေတြ႕ရဘူး။ တကယ္ ထူးျခားမႈရိွေအာင္လည္း ကၽြန္ေတာ္က ေလာေလာဆယ္မွာ ဘာမွလုပ္မေပးႏုိင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကူရာမဲ့သလုိ ခံစားရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္ေပးခ်င္ေပမယ့္ လုပ္ေပးလုိ႔မရေတာ့ေလ။

ေမး- ျမန္မာႏုိင္ငံကုိျပန္ၿပီး တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္တာရိွပါသလား။

ေျဖ- ရိွပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မဟုတ္ေသးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္လုပ္ေပးခ်င္တာ ဘာရိွလဲဆုိေတာ့ ဒီအားကစားကုိ ျမန္မာျပည္ကုိယူလာခဲ့လုိ႔ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ သင္ေပးႏုိင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္ျမင္မႈကရတဲ့ ပုိက္ဆံနဲ႔ လူအမ်ားစုကုိ ကူညီလုိ႔ရမယ္။ အျဖစ္ေလာက္လုပ္မေပးခ်င္ဘူး။ ကမၻာ့အဆင့္ေရာက္ေအာင္ သင္ေပးခ်င္တယ္။ အခ်ိန္အတိအက်ေတာ့ မေျပာႏုိင္ေသးေပမယ့္ ေက်ာင္းသြားဖြင့္ၿပီး သင္ေပးခ်င္တယ္။

ေမး- ျမန္မာလူငယ္ေတြကုိ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။

ေျဖ- ျမန္မာျပည္မွာ ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ လမ္းရိွပါတယ္။ တစ္ခါတေလ အဲဒီလမ္းကုိ ကုိယ့္ဘာသာ မေတြ႕တတ္ဘူးေလ။ ကုိယ္မရွာႏုိင္ရင္ လမ္းေတြ႕ထားတဲ့သူကုိရွာပါ။ ေမးပါ။ ၀ါသနာပါတာ၊ စိတ္၀င္စားတာကုိပဲ လုပ္သင့္တယ္။ အေရးႀကီးတာက ကုိယ့္၀ါသနာက သူတစ္ပါးကုိ အက်ိဳးျဖစ္ေစသလား၊ အက်ိဳးယုတ္ေစသလားဆုိတာကုိ စဥ္းစားၿပီးမွ လုပ္ေစခ်င္တယ္။ အနာဂတ္ဆုိတာ ကုိယ့္လက္ထဲမွာပဲရိွတယ္။ အနာဂတ္မရိွဘူးဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကုိယ္က အရမ္းႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ရင္ ဘယ္သူမဆို ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္တာပဲလုပ္မယ္ဆုိရင္ မႀကိဳးစားဘူးဆုိရင္ေတာ့ အနာဂတ္ရိွမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ႀကိဳးစားတဲ့ခြင္ထဲမွာ အေတာ္ဆံုးလူေတြကုိၾကည့္၊ သူတုို႔ဘာလုပ္ခဲ့လဲဆိုတာကုိ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အတုယူပါ။ လုိက္လုပ္ပါ။ ေအာင္ျမင္လာတ့ဲသူ ဘယ္သူမဆုိ အလကားမေအာင္ျမင္ဘူးေလ။ သူတုိ႔ အရမ္းႀကိဳးစားၿပီးမွ ေအာင္ျမင္လာတယ္။ ႀကိဳးစားတာက အခ်ိန္လည္းၾကာတယ္။ အခက္အခဲလည္းမ်ားတယ္။ အေပ်ာ္ရွာတာက လြယ္တယ္ေလ။ လူ႔သဘာ၀ကေတာ့ လြယ္တာ၊ ေပ်ာ္တာကုိပဲ လုပ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမဆုိ အရမ္းႀကိဳးစားရင္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ေပးခ်င္ပါတယ္။

ေမး- လူငယ္ေတြ အရက္ေသစာ ေသာက္စားတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကုိေအာင္လအန္ဆန္ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားကစားေလာကမွာ ေျပာၾကတာရိွပါတယ္။ သူမ်ားက အရက္တုိက္ရင္ တစ္ခြက္ကုိေသာက္ပါ။ ေနာက္ဒုတိယတစ္ခြက္ကုိ ကုိင္ထားပါ။ ေနာက္တစ္ခြက္ကုိေတာ့ မေသာက္ပါနဲ႔တဲ့။ ဘာမဆုိ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္လုပ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ေမး- ဘ၀လက္တဲြေဖာ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘာေျပာျပႏုိင္သလဲ။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ္မွာ ခ်စ္သူရိွပါတယ္။ သူ႔နာမည္က Katie တဲ့။ ေနာက္ႏွစ္မွာ လက္ထက္မွာပါ။ သူက ဂ်ဴဂ်စ္ဆူကစားတယ္။ ဒီအသင္းမွာပဲ ေတြ႔ၾကတာေလ။ ၀ါသနာတူေပါ့။ မိဘေတြလည္း သိပါတယ္။ သေဘာတူပါတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးရင္ သူ႔ကုိ ျမန္မာျပည္ေခၚသြားမွာပါ။ သူက ျမန္မာအစားအစာေတြလည္း သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ မုန္႔ဟင္းခါးဆုိ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ လက္ဖက္သုတ္ကေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။

ေမး- သုိင္းေပါင္းစံုၿပိဳင္ပဲြေတြကုိ ဘယ္အဆင့္ထိလုပ္သြားဖို႔ ရည္ရြယ္ထားပါသလဲ။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ကမၻာ့ခ်န္ပီယံျဖစ္တဲ့အထိ လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ၂ ႏွစ္ေလာက္အတြင္း ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္။ အဲဒီလုိရည္မွန္းခ်က္ထားရင္ ပိုေကာင္းတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္အကန္႔အသတ္အတြင္းမျဖစ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆက္လုပ္သြားမွာပါပဲ။

7Day News Journal