နာမည္ ျပႆနာ

                                 
ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမွာ နာမည္ေရြးရင္ ေန႔သင့္နံသင့္နဲ႔ နာမည္လွလွေရြးတတ္ၾကတဲ့ ဓေလ့ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕က နာမည္ဆန္းဆန္းေလးေတြ၊ တခ်ဳိ႕က ကဗ်ာဆန္ဆန္၊ တခ်ဳိ႕က တိုးတက္ေအာင္ျမင္ထြန္းေပါက္ေစတဲ့ နာမည္မ်ဳိးေတြေပါ့။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမွာသာမက တျခားလူမ်ဳိးေတြမွာလည္း ဒီလိုဓေလ့ေတြရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္လူမ်ဳိး၊ ကိုယ့္အေခၚမွာ နားေထာင္ေကာင္းတဲ့နာမည္ေတြက တျခားလူမ်ဳိးေတြရဲ႕စကား၊ အေခၚအေျပာေတြေၾကာင့္ အဓိပၸာယ္တစ္မ်ဳိးေျပာင္းသြားတာေတြ ရွိတတ္တယ္။

အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္သြားတဲ့အခါ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးကို ပိုႀကံဳေတြ႔ရတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္တဲ့ ျမန္မာတခ်ဳိ႕က ကိုယ့္နာမည္ကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အေခၚရလြယ္ေအာင္၊ မွတ္မိလြယ္ေအာင္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အဂၤလိပ္နာမည္ေတြ ေပးတတ္ၾကတယ္။ last name၊ surname ခဲြတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ တခ်ဳိ႕က first nameကို အဂၤလိပ္လိုေပးၿပီး ေနာက္ဆံုးနာမည္ကို ကိုယ့္ျမန္မာနာမည္ပဲမွည့္ၾကတယ္။ ဥပမာ – Tommy လြင္၊ Christine မ်ဳိး၊ Tony ေအာင္ဘု ဆိုသလိုေတြေပါ့။

ကၽြန္မအလုပ္လုပ္တဲ့ေဆးခန္းက ျမန္မာဆရာဝန္ဖြင့္ထားတဲ့ေဆးခန္းဆိုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြလည္း လာျပၾကတယ္။ နပ္စ္မေတြက အိႏိၵယလူမ်ဳိးနဲ႔ စပိန္လူမ်ဳိးေတြဆိုေတာ့ ဒီႏိုင္ငံဖြားမဟုတ္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕အဂၤလိပ္အသံထြက္ေတြက ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔လူမ်ဳိးအသံေပါက္ၾကတယ္။

တစ္ခါက ျမန္မာတစ္ေယာက္ ေဆးခန္းလာျပေတာ့ သူlast nameကို “Oo”လို႔ေရးတယ္။ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ ဒါကို”ဦး”လို႔ အသံထြက္ရမယ္ဆိုတာ သိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ နပ္စ္ေတြက ဒါကိုမသိဘူး။ သူတို႔ေခၚတာက အို..အိုတဲ့။ တစ္ခါက U Maung ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေဆးခန္းလာျပတယ္။ သူတို႔ေခၚတာက “ယူေျမာင္”တဲ့။ Uကို ဦးလို႔အသံထြက္တယ္လို႔ ကၽြန္မကေျပာေတာ့ သူတို႔အံ့ၾသၾကတယ္။ အဂၤလိပ္စာလံုး U ျဖစ္ရက္သားနဲ႔ ဘာလို႔ ဦးလို႔ အသံထြက္ရသလဲေပါ့။ Ayeကို ေအးလို႔အသံထြက္တယ္ဆိုေတာ့ ေအးလို႔အသံထြက္မယ့္အတူတူ ဘာျဖစ္လို႔ A လို႔ပဲမေရးဘဲ အေနာက္မွာ yeထည့္ေပါင္းရသလဲေပါ့။ အဲဒီလိုပဲ.. တစ္ခါတစ္ခါ နာမည္ကေန အေပ်ာ္အပ်က္နဲ႔ ရယ္စရာေတြ ကၽြန္မတို႔ႀကံဳၾကရတယ္။

ေဆးခန္းလာျပတဲ့လူေတြထဲမွာ ဗီယက္နမ္လူမ်ဳိးေတြလည္းရွိတယ္။ ဗီယက္နမ္အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္က Le Thao တဲ့။ နပ္စ္ေတြက အဂၤလိပ္သံဝဲဝဲနဲ႔ ေခၚပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္း နည္းနည္းဆိုးတယ္… တလဲြေတြးဖို႔ဆိုရင္ အရမ္းေတာ္တယ္။ နပ္စ္ေတြကို Thaoကို”ေထာင့္”လို႔ ပီပီသသေခၚပါ ေတာင္.. ေတာင္နဲ႔ မေခၚပါနဲ႔လို႔ ဆရာသြားလုပ္ၿပီး မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ ေျပာျပလိုက္ေတာ့ နပ္စ္ေတြခမွ် ျမန္မာဆရာဝန္ေရွ႕မွာ အဲဒီနာမည္ေခၚဖို႔ကို တြန္႔ဆုတ္ကုန္ခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီလိုပါပဲ…. ကိုယ့္နာမည္ေတြ တျခားလူအေခၚမွာ အဓိပၸာယ္တလဲြျဖစ္မွာဆိုးၾကလို႔ တခ်ဳိ႕ျမန္မာေတြက ဒီႏိုင္ငံမွာ စီတီဇင္ေျဖရခါနီး အဂၤလိပ္နာမည္ေတြ ေရြးၾကတယ္။ ဟိုတစ္ေန႔က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအလွဴမွာ လုပ္အားေပးရင္း ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ အစ္မတစ္ေယာက္က သူႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ေျပာျပပါတယ္။

အဲဒီအစ္မရဲ႕ အေမနာမည္က ေဒၚေမႊးလို႔ေခၚတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို မၾကာခဏလာတတ္တဲ့ အန္တီႀကီးပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဒၚေမႊးရဲ႕နာမည္က ေဒၚေမႊးမဟုတ္ပါဘူး။ မိဘေတြက ျမန္မာျပည္ဖြားတရုတ္ေတြဆိုေတာ့ ေဒၚေမႊးကို တရုတ္နာမည္မွည့္ေပးခဲ့တယ္။ မအားက်ံဳတို႔၊ မအားရွာတို႔၊ လင္ေရွာက္ရွာတို႔ တစ္ခုခုျဖစ္မွာေပါ့ေလ။ ေဒၚေမႊးက မိဘေပးတဲ့နာမည္ကို မႀကိဳက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီေခတ္က “ေမႊး”ဇာတ္ကားနာမည္ႀကီးေတာ့ ေဒၚေမႊးက သူ႔နာမည္ကို သူ႔ကိုယ္သူ”ေမႊး”ဆိုၿပီး တစ္လံုးပဲေပးခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ရိုးမသြားႏိုင္တဲ့နာမည္၊ ကဗ်ာဆန္တဲ့နာမည္၊ ဘယ္ေခတ္ေရာက္ေရာက္ ေခတ္မီေနတဲ့ နာမည္ေပါ့။ ဒီနာမည္ကို “မေမႊး”ကတဆင့္ “ေဒၚေမႊး”ျဖစ္တဲ့အထိ ေဒၚေမႊးအျမတ္တႏိုးထားခဲ့တယ္။

ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေတာ့ “မေမႊး”ႏွင့္ “ေဒၚေမႊး”သည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံခ်က္တင္ရေသးတယ္။ ျမန္မာမွာလို “မ၊ ေဒၚ၊ ေမာင္၊ ဦး”ေတြက အသက္အရြယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အေခၚဆိုတာ တျခားႏိုင္ငံျခားကလူေတြ သိမွမသိၾကတာ။ ဒါေပမဲ့လည္း မေတြ ေဒၚေတြျဖဳတ္ “ေမႊး”တစ္လံုးတည္းနဲ႔ ေဒၚေမႊးေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ျမန္မာေတြမွာေတာ့ ေမႊးဆိုတဲ့စာလံုးဟာ ဘယ္ေလာက္ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္၊ ဘယ္ေလာက္လွတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တျခားႏိုင္ငံက သူေတြရဲ႕အေခၚမွာေတာ့ “Hmwe”ဆိုတဲ့စာလံုးက မႊားျဖစ္သြားလိုက္၊ မြီးျဖစ္သြားလိုက္နဲ႔ အံ့မဝင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ “ေမႊး”ဆိုတဲ့ သူ႔နာမည္လွလွေလး ႏိုင္ငံျခားသားေတြရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာ အဖ်က္မခံရေအာင္ဆိုၿပီး ေဒၚေမႊးက သူ႔ေယာက္်ားရဲ႕ Last name ကို သူ႔နာမည္နဲ႔ေပါင္းလိုက္ဖုိ႔ စိတ္ကူးတယ္။ ဒါမွ မႊားေတြ မီြးေတြအစား Mrs. ဘယ္သူဆိုၿပီး အေခၚခံရလြယ္ေအာင္ေပါ့။ သူ႔ေယာက္်ား Last nameကို သူ႔နာမည္နဲ႔ထည့္ေပါင္းလိုက္မွပဲ အမ်ဳိးေတြၾကားမွာ ေဒၚေမႊး ပိုေဒါပုန္ထရေတာ့တယ္။ သူ႔ေယာက္်ားရဲ႕ Last name က Lee ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔နာမည္က Lee Hmwe ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့။ ေအာ္… Le Thao ထက္ဆိုးေနပါေရာ့လား Lee Hmweရယ္.. ေအာ္ ေဒၚေမႊးရယ္လို႔ပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီအစ္မကပဲ ဆက္ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔အစ္ကို ဝမ္းကဲြေတြအေၾကာင္းေပါ့။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ကိုယ့္သားသမီးေတြကို ေန႔နံနဲ႔လိုက္ၿပီး နာမည္ခပ္ဆင္ဆင္ေတြ ေပးတတ္ၾကတယ္။ သူ႔အစ္ကိုဝမ္းကဲြေတြလည္း အဲဒီလိုပဲ နာမည္ေတြေပးထားၾကတယ္။ တင္ထြန္းေအာင္၊ တင္ထြန္းႏိုင္၊ တင္ဝင္းႏိုင္ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ တစ္ခါက ကေနဒါဖက္ သူတို႔သြားလည္ၾကေတာ့ Green cardေတြ ျပၾကရတယ္။ နာမည္ဆင္တူတဲ့ သူတို႔သံုးေယာက္နာမည္ကို ကာစတန္ကၾကည့္ၿပီး ေခါင္းကုတ္တယ္။ အသံထြက္ေတြကို သူမထြက္တတ္ဘူးေလ… ေနာက္ဆံုးမွာ ကတ္ျပားကိုၾကည့္ၿပီး ကာစတန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “တိန္..တိန္႔… တိန္၊ တိန္..တိန္႔… တိန္… ကဲ .. မင္းတို႔သြားေတာ့”တဲ့ေလ…..။

—–

(ဒီအေၾကာင္းေရးဖို႔ ခြင့္ျပဳတဲ့အစ္မကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ း)

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, November 05, 2011)

https://www.facebook.com/royalheromedia/photos/a.452811328083074.110728.45279