ကြမ္းစားတတ္ သူမ်ား သတိထားေစခ်င္

 
 
သူ႕နာမည္က ကိုခ်ိဳၾကီးပါ…
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို (--.၄.၀၆)မွာစတင္ေတြ႕ဘူးခဲ့တာပါ..သူဟာေျမလတ္ပိုင္းက အခမဲ့ေဆးခန္းေလး တစ္ခုမွာ လာေရာက္ကုသမႈခံယူခဲ့တာပ ဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အဲဒီမွာသူနဲ႕ စတင္ေတြ႕ခဲ့ရတာပါ…
သူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ထူးျခားမႈကို ပထမဆံုး သတိထားမိပါတယ္…၊သူဟာ အျခားလူနာမ်ားနဲ႕ ခပ္ခြာခြာထိုင္ရင္း မ်က္ႏွာကို တဘက္ရွည္ေလးတစ္ထည္နဲ႕
ပါတ္ထားပါတယ္ .. ေခါင္းျမီးျခံဳမေလးေတြလို သူ႕မ်က္လံုးကိုသာ ျမင္ေနရပါတယ္…ဒီလိုနဲ႕သူျပသခြင့္ရတဲ့အလွည့္အေရာက္မွာ ..
သူ ေဆးခန္းထဲကို ျဖည္းျဖည္းပဲ..
၀င္ေရာက္လာပါတယ္..၊ သူ႕နံေဘးမွာ အျခားလူနာမ်ားလို ေဖးမမယ့္လူနာေစာင့္ပါမလာပါဘူး ။ ဒါနဲ႕ စပ္းသပ္ခုတင္ေပၚ သူထိုင္ပါတယ္…

ဆရာ၀န္နဲ႕အတူ စမ္းသပ္မယ့္ ဆရာမေလးက ေသြးေပါင္ခ်န္စက္ ကေလး
သူ႕နေဘးခ် ၊ ဆရာ၀န္က သူ႕ကို ေမးပါတယ္…“ဘာျဖစ္တာပါလဲ” ….
သူ႕ဆီက စကားျပန္မလာပါဘူး… ေနာက္ထပ္တစ္ႀကီမ္ ထပ္ေမးရျပန္ပါတယ္…
“ဘာျဖစ္ပါသလဲ” သူ ဆရာ၀န္ကိုၾကည့္ပါတယ္.. ေနာက္ဆရာမေလးကိုၾကည့္ပါတယ္…
ေဆးခန္းေလးဟာ တဒဂၤ တိပ္ေနပါတယ္….
ျဖည္းညွင္းစြာဘဲ သူ႕လက္ေတြ စတင္လႈပ္ရွားပါတယ္ …သူ႕မ်က္ႏွာကပါတ္ထားတဲ့.
တဘက္၀ါေလးကို ခြာခ်လိုက္ပါတယ္…

သူနာျပဳဆရာမေလး ရုပ္တရက္ ေျခတစ္လွမ္းေနာက္ဆုတ္္သြားပါတယ္…ဆရာဟာ
အံ့အားသင့္စြာနဲ႕ဘဲ ေခတၱ ဆိပ္ျငိမ္ေနပါတယ္…သူ႕ထံက စကားေျပာဖို႕ ႀကိဳးစားပါတယ္
တရွဲရွဲ အသံနဲ႕ လက္ဟန္ေျခဟန္ဘဲျပႏိုင္ပါတယ္ သူ..စာရြက္နဲ႕ေဘာပင္ေတာင္းေနတာပါ
သူ႕ရဲ႕ စကားေျပာ ရာ အေထာက္အကူျပဳ႕ / ႒ာန္ ၊ ကရိုင္းတို႕ျဖစ္တည္ရာ .ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုလံုးနဲ႕ ပါးတစ္ျခမ္းလံုးဟာ မရိွွသေလာက္ျဖစ္ေနပါျပီ မ်က္ႏွာရဲ႕ တစ္၀က္နီးပါးဟာ
အနာအတိနဲ႕ ရုပ္တရက္ျမင္ရသူတို႕ လန္႕ျဖန္႕သြားေလာက္သလို…
အနာမ်ားရဲ႕အနံ႕အသက္ဟာလည္း ဆိုး၀ါးလွပါတယ္…

လြန္ခဲ့တဲ့တစ္နွစ္ေက်ာ္က ကြမ္းစားရင္း စျဖစ္ခဲ့တာပါဆိုတဲ့ သူေရးျပတာေလး ဖတ္ရလို႕သိ၇ပါတယ္ ၊ သူ႕အေၾကာင္းကိုစာနဲ႕ေရးျပခဲ့ပါတယ္ ..သူ႕အသက္က.
၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ပါ… သူ..ကြမ္းကို ခံုမင္စြာစားခဲ့ပါတယ္ တဲ့ …
ဘယ္ေလာက္ထိၾကိဳက္ခဲ့ပါသလဲဆုိရင္ ညအိပ္ရင္း ကြမ္းငုံအိပ္တဲ့ထိပါတဲ့ …
ကြမ္းစားေဆးမ်ားကိုလဲ ခံုမင္ပါတယ္..ဆိုင္ကပံုမွန္ယာေပးတာထက္ ပိုထည့္ခိုင္းမိပါတယ္တဲ့ …
ဒီလိုနဲ႕တေန႕ေတာ့ သူ႕ပါးေစာင္မွာ အနာေသးေသး ျဖစ္လာပါတယ္…

သူအမွတ္တမဲ့ဘဲထားလိုက္ရာက …အနာက ပိုဆိုးလာပါတယ္ …၊ ေဆးခန္းကို သြားျပျဖစ္ပါေသးတယ္
စားေဆးေလး ေသာက္လိုက္လို႕ ့သက္သာသလိုရွိေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေဆးခန္းကို မေရာက္ျပန္ဘူး ။
ဒီတစ္ခါထပ္ျဖစ္ေတာ့ ပါးအျပင္ထိ အနာကေဖာက္ထြက္လာပါေတာ့တယ္ သူလက္လွမ္းမွီရာေဆးခန္းမ်ားျပရင္း ရန္ကုန္ကိုသြားကုျဖစ္ပါတယ္ ၊ သမားေတာ္ဆီေရာက္လို႕ သံသယရွိ
တဲ့အတြက္ သူ႕အသားဆဲလ္ကိုယူျပီး ဓါတ္ခြဲခန္းမွာ စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ကင္ဆာပါတဲ့…။
သူစိုးရီမ္စိတ္နဲ႕ တတ္စြမ္းသမွ် ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ဖို႕ၾကိဳးစားပါတယ္ … သူပိုင္ဆိုင္မႈဟာ သူ႕ေရာဂါကို.
ေပ်ာက္ကင္းႏိုင္တဲ့ထိ မလံုုေလာက္ေတာ့ပါဘူး… သူ စိတ္ေလွ်ာ႕လိုက္ပါတယ္….
သူ႕ရပ္ရြာမွာဘဲ သူေခါင္းခ်ခ်င္ပါတယ္ ..သူျမိဳ႕သူျပန္ပါတယ္…

ဒီလိုနဲ႕ ေ၀ဒနာနဲ႕ စိတ္ဒုကၡၾကားမွာ သူ႕ေရာဂါဟာပိုဆိုးလာပါတယ္…စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ေနလာခဲ့ရင္း…
သတင္းတစ္ခု သူၾကားပါတယ္…သူေနတဲ့ ျမိဳေလးမွာ အခမဲ့ေဆးခန္းေလးတစ္ခု ဖြင့္ပါတယ္တဲ့..
သူ႕ရဲ႕မိတ္ေဆြေကာင္းေလးဆီက သီတင္းေလးပါ ။ မိတ္ေဆြေလးက ဆိုက္ကားဆရာေလးပါ…
ဆိုက္ကားခမယူဘဲ နံက္ပိုင္းကုသခြင့္အတြက္ တန္းစီရတဲ့ ခံုတန္းေလးမွာ သူ႕ကိုပို႕ေပးခဲ့ပါတယ္ ၊
ေနာက္ ဆိုက္ကားဆရာေလးက သူ႕ကိုျပန္လာၾကိဳေပးပါတယ္ ..။

ဒီလိုနဲ႕ သူ အခမဲ့ေဆးခန္းေလးမွာ ေဆးကုသ ခံယူခဲ့ပါတယ္…၊ သူသိပါတယ္…သူဟာ မေပ်ာက္ကင္းနိုင္ဘဲ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈဒဏ္နဲ႕ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕မရဏမင္းရဲ႕
ခံတြင္း၀ကို တစ္လွမ္းခ်င္းတိုးေနရသူပါဆိုတာ…။ အခမဲ့ေဆးခန္းေလးရဲ႕ တာ၀န္ခံဆရာ၀န္ကလဲ
သူ႕အေျခအေနကိုသိသလို ဆရာမမ်ားနဲ႕ေဆးခန္းေလးရဲ႕တာ၀န္ရွိသူေတြလည္း သိၾကမွာပါဘဲ
သူ အားနာစြာနဲ႕ အီမ္မွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ငိုေၾကြးေနမိပါတယ္…၊မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ အခမဲ့ေဆးခန္းေလးမွာ
ေဆးကုသမႈခံယူေနတဲ့ တစ္ရပ္ထဲေန လူနာတစ္ေယာက္ သူ႕အိမ္ေရာက္လာပါတယ္ ေဆးခန္းကိုသူေရာက္မလာလို႕ စကားၾကံဳပါးလိုက္တာပါ

…ခရီးစရိတ္ေလးပါေပးလႊတ္လိုက္ပါတယ္တဲ့
သူမ်က္ရည္ က်မိပါတယ္… ၊ဒီတစ္ခါေတာ့..သူ႕မ်က္ရည္ဟာ…သူ႕အေပၚဂရုတစ္စိုက္ရိွလွျပီး စာနာမႈ
အျပည့္နဲ႕ ကမ္းလင့္လာတဲ့ ေမတၱာလက္မ်ားအတြက္… ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္နဲ႕ က်ရတဲ႕ “ပီတိ”မ်က္ရည္စက္မ်ား ပါဘဲ….။

သူ႕ရင္ထဲမွာေက်နပ္မႈ အျပည့္နဲ႕ပါ။
သူကိုယ္တိုင္လည္း သိျပီးျဖစ္သလိိ ုဆရာမ်ားနဲ႕ ေဆးခန္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားလဲ သိျပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္
သူဟာ ေသလူပါ ။ ဒါေပမယ့္ သူေက်နပ္ပါတယ္ …၀မ္းသာတယ္…ပီတိျဖစ္တယ္…
သူေသရရင္ေတာင္… လူသားတစ္ေယာက္ရသင့္တဲ့ အျပည့္အ၀ ေစာင့္ေရွာက္ကုသမႈကို ခံယူရတဲ့အတြက္ …သူ.. ေက်နပ္ပါတယ္…စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္…

သူဟာ. အခမဲ့ေဆးခန္းေလးမွာ ( ၆ ) လေလာက္ လာေရာက္ကုသမႈခံယူသြားပါတယ္( .၁၂ . ၀၇)
မွာသူဆံုးပါးသြားပါတယ္..။ေဆးကုသမႈခံယူေနစဥ္မွာဘဲ…သူ႕ဆႏၷ သူ႕ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ သူ႕ကိုဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ပါတယ္..၊သူ႕လိုကြမ္းခ်စ္သူမ်ားကိုဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႕ မွတ္တမ္းနဲ႕ဓါတ္ပံုအတြက္
ၾကည္ျဖဴစြာခြင့္ျပဳခ်က္ေပးခဲ့ျပီး သူ႕ဘ၀နဲ႕ရင္းခဲ့ရတဲ့ သခၤန္းစာတစ္ခုကို အမ်ားသိရွိနိုင္ေစဖို႕ ခုလိုတင္ျပေပးရျခင္းပါ…။

Credit - Piti Charity Dispensary
Soe Lwin @ စိုးလြင္

https://www.facebook.com/yan.shin.96/posts/910193319009512