သိဒိၶတင္ျခင္း

 

လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားလူတစ္ေယာက္ကိုပါးစပ္က ပြစိပြစိလုပ္၍ မန္းမႈတ္ေပး႐ံုမွ်ျဖင့္
တကယ္ သိဒၶိေျမာက္သြားႏိုင္ပါသေလာ။

ယင္းသို႔ ေစတစ္လံုးႏွင့္ ဖန္တီးေပးႏိုင္သူကားေၾကာင္းက်ိဳးဝါဒ ဗုဒၶအယူ၌ ေရွးကလည္းမရွိခဲ့၊ ယခုလည္း မရွိ၊ေနာင္လည္းရိွမည္ မဟုတ္ပါ။

ပိဋကတ္သံုးပံုတြင္ သိဒိၶေျမာက္ေစႏုိင္ေသာ ေဒသနာေတာ္ကို ရွာမေတြ႔မိပါ။

ရဟႏၲာမေထရ္ႀကီးမွစ၍ မေထရ္အဆက္ဆက္ ေဆာင္ခဲ့ေသာေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ အလိုအားျဖင့္
သိဒၶိေျမာက္ေစေသာ ပါဠိဂါထာဟူ၍ မရွိပါ။

သို႔ပါလ်က္ 'ဝ'မရွိဘဲ 'ဝိ' လုပ္ေနသူတို႔အျဖစ္မွာ“ကာလႏွယ္ ဆိုးပါဘိ၊ သူခိုးက လူလူ၊
အေလ့ေပါက္ မင္းမူတယ္၊ အိမ္သူကို ဧည့္ေစာင္” ဟု ဦးပုည ေရးသလို
ရယ္စရာျပက္လံုးသာ ျဖစ္ေခ်သည္။

ဘုရားေရွ႕၌ ပြစိပြစိလုပ္ျခင္းကို သိဒိၶတင္တယ္ဟု လူအမ်ားက ထင္ဟန္တူ၏။ယင္းသို႔ သိဒိၶသျဖင့္ ရရွိေသာအက်ိဳးတရားဟူသည္ရွင္တစ္ပါးကုိ ဆန္တစ္ဇြန္းေလာင္းလွဴသေလာက္ အက်ိဳးမ်ားႏိုင္ပါ။

လက္ဖြဲ႕ စသည္ကို အေဆာင္ထား၍ရေသာ အက်ိဳးတရားထက္သူေတာင္းစား တစ္ေယာက္ကို ေရတစ္ခြက္တိုက္သည္ကအက်ိဳးမ်ားႏိုင္ေသးသည္။

( အရွင္အဂၢဉာဏ (ခ်မ္းေျမ့) ဆရာေတာ္ )

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=519454498152386&set=a.351047714993066.7