“အနတၱ”
ဆုိသည္ စကားလုံး၊ အနတၱဟူေသာ ေဒသနာေ၀ါဟာရသည္ ဗုဒၶပြင့္မွသာ ၾကားခဲ့ရသည့္
စကားလုံး ၾကားနာခြင့္ရ သည့္ စကားလုံးျဖစ္သည္။ ဤတရားေတာ္ကုိ
ဗုဒၶေဟာေတာ္မူလုိက္ေသာအခါ သတၱေလာကႀကီး တစ္ခုလုံး တုန္လႈပ္သြားသည္။
သတၱေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ အရိယာျဗဟၼာေတြက လြဲ၍ က်န္ေသာ သတၱ၀ါအားလုံးသည္
“အတၱ”လုိ႔ ယူဆထားၾကသည္။
အနတၱတဲ့၊ အတၱမဟုတ္ဘူး
မရွိဘူးတဲ့ဟုလည္းေကာင္း၊ ေၾသာ္ အနတၱပါလား၊ အတၱဆုိတာ မရွိပါလားဟုလည္းေကာင္း၊
ေျပာဆုိ တုန္လႈပ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဤ အနတၱလကၡဏသုတ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍
ပုိမိုရွင္းလင္းေအာင္ ဗုဒၶေဂါတမ ပြင့္ေတာ္မူသည့္ လြန္ခဲ့သည့္
၂၅၅၂-ႏွစ္ေျမာက္ ကာလကုိ ျပန္ၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ အဲဒီဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူတဲ့
သကၠရာဇ္သည္ ျမန္မာေတြ အထင္ႀကီး သုံးစြဲေနတဲ့ ခရစ္သကၠရာဇ္မဟုတ္ပါဘူး။
ခရစ္မေပၚေသးပါဘူး။
မဟာသကၠရာဇ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူခဲ့သည့္ ႏွစ္က ၁၀၃-ခုႏွစ္ျဖစ္ပါသည္။ အဲဒီမဟာသကၠရာဇ္
၁၀၃-ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္မွာ ဗုဒၶေဂါတမ မဟာဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔
ေရာက္ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိင္းဟာ ဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း
တရားေဟာေတာ္မူရိုး မရွိပါ။ ဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူၾကၿပီး
ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွစ,ကာ ၀ါဆုိလဆန္း ၆-ရက္ေန႔ အထိ ၄၉-ရက္တုိင္တုိင္
၀ိမုတၱသုခလုိ႔ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ ခံစားေတာ္မူရင္း ေဟာရမည့္
တရားေတာ္တုိ႔ကုိ ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္ေတာ္မူပါတယ္။
သိၾကၿပီးျဖစ္သည့္အတုိင္း ၁၀၃-ခုႏွစ္ ၀ါဆုိလည္ျပည့္ညဥ့္မွာ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ တရားနာပုဂၢဳိလ္ ေတြက…
(၁) ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီး
(၂) ၀ပၸ ရေသ့ႀကီး
(၃) ဘဒၵိယ ရေသ့ႀကီး
(၄) မဟာနာမ ရေသ့ႀကီး
(၅) အႆဇိ ရေသ့ႀကီး
(၂) ၀ပၸ ရေသ့ႀကီး
(၃) ဘဒၵိယ ရေသ့ႀကီး
(၄) မဟာနာမ ရေသ့ႀကီး
(၅) အႆဇိ ရေသ့ႀကီး
ဒီရေသ့ႀကီး ၅-ဦးႏွင့္
နတ္ျဗဟၼာမ်ားစြာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရေသ့ ငါးဦးဟာ အတၱကိလမထ အႏုေယာဂလမ္းစဥ္ကုိ
ယုံၾကည္တဲ့ ရေသ့ႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက “ေဒြ ေမ ဘိကၡေ၀ အႏၱာ
ပဗၺဇိေတန န ေသ၀ိတဗၺာ”ဟု အစခ်ီကာ ေဟာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီညမွာ ေကာ႑ည ရေသ့ႀကီး
ေသာတာပန္တည္ၿပီး ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး နတ္ျဗဟၼာအေပါင္း ၁၈-ကုေဋလည္း
ကၽြတ္တမ္း၀င္ပါတယ္။
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ -၁ရက္ေန႔မွာ ၀ပၸရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၂-ရက္ေန႔မွာ ဘဒၵိယရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၃-ရက္ေန႔မွာ မဟာနာမရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၄-ရက္ေန႔မွာ အႆဇိရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္ပါတယ္။
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၂-ရက္ေန႔မွာ ဘဒၵိယရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၃-ရက္ေန႔မွာ မဟာနာမရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၄-ရက္ေန႔မွာ အႆဇိရေသ့ႀကီး ေသာတာပန္တည္၊ ဧဟိဘိကၡဳျဖစ္ပါတယ္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္
၄-ရက္ေန႔မွာပင္ ရေသ့ ၅-ဦးလုံး ေသာတာပန္ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။
ရေသ့ႀကီးငါးဦးလုံးသည္ တရားနာရလုိ႔ ေသာတာပန္ အရိယာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶက
“ဧဟိဘိကၡဳ – ရဟန္း, လာလုိ႔” ေခၚလုိက္တဲ့အခါက်မွ ရေသ့အသြင္ေပ်ာက္ၿပီး ၀ါ
၆၀-ေက်ာ္ရ မေထရ္ႀကီးမ်ားလုိ ရဟန္းအသြင္ ရဟန္းပုံစံႏွင့္ ျဖစ္လာၾကတာ
ျဖစ္ပါတယ္။
၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၅-ရက္ေန႔ ေရာက္တဲ့အခါ ပၪၥ၀ဂၢီရဟန္း ငါးပါးကုိ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း ေခၚေတာ္မူ၍ “ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ- ရဟန္းတုိ႔ ရုပ္တရားဟာ အတၱမဟုတ္ဘူး”လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ဒီအနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ စတင္ေဟာၾကားေတယ္မူပါတယ္။
ဤေနရာတြင္ သတိျပဳၾကရမည္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီပဥၥ၀ဂၢီ ရဟန္းငါးပါးသည္ ေသာတာပန္ အရိယာႀကီးမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သကၠာယဒိ႒ိ မရွိေတာ့ပါ။ သကၠာယဒိ႒ိ မရွိေတာ့လွ်င္
သကၠာယဒိ႒ိကုိ အေျခခံ၍ ျဖစ္လာသည့္ ဒိ႒ိ ၆၂-ပါးလုံး ျပဳတ္ၿပီး ကင္းၿပီး
ရွင္းၿပီး ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒီလုိ ခႏၶာငါးပါးႏွင့္စပ္ၿပီး “အတၱ”လုိ႔ယူတဲ့
အတၱဒိ႒ိ မရွိေတာ့သည့္ ရဟန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ “ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ- ရဟန္းတုိ႔
ရုပ္တရားဟာ အတၱမဟုတ္ဘူး”လုိ႔ ေဟာတာဟာ အတၱဒိ႒ိကုိ ရည္ညြန္းေဟာတာ
မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလိုဆုိလွ်င္ “အနတၱ”ဆုိသည့္ စကားလုံးရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္က
အဘယ္ကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေဟာထားတာ ျဖစ္နိဳင္မလဲ။
တကယ္လုိ႔ အတၱဒိ႒ိကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး
“အနတၱာ”လုိ႔ ေဟာေတာ္မူတယ္ဆုိရင္ ပၪၥ၀ဂၢီတုိ႔ကလည္း ရုပ္ဟာအတၱမဟုတ္ဘူး ဆုိတာ
သိၿပီး ရွင္းၿပီး လင္းၿပီးျဖစ္လုိ႔ အက်ဳိးမရွိပါဘူး။ ဗုဒၶဟာ အက်ဳိးမရွိသည့္
စကားကုိ အက်ဳိးမရွိသည့္ တရားကုိ မေျပာပါဘူး မေဟာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ “ရူပံ
ဘိကၡေ၀ အနတၱာ”-လုိ႔ခ်ီၿပီး ေဟာသည့္ ေဒသနာမွာပါတဲ့ “အတၱာ” ဆုိတဲ့စကားလုံးရဲ႕
အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ စိစစ္ရပါမယ္။
ဤေနရာ၌ အတၱဆုိသည့္ စကားလုံးကုိ
ဒိ႒ိႏွင့္ဆုိင္သည္ အတၱႏွင့္ မာနဆုိင္သည္ အတၱလုိ႔ ခြဲျခားမွတ္သားရပါမယ္။
ဒိ႒ိ ႏွင့္ဆုိင္သည့္ အတၱဆုိသည္မွာ ခႏၶာကုိယ္ကုိ လည္းေကာင္း၊ တစ္ေလာကလုံးကုိ
လည္းေကာင္း၊ အစုိးရလ်က္ မပ်က္မစီး အၿမဲတည္ေနတဲ့ အႏွစ္သာရ အမာခံ
အတၱ-လုိ႔ယူတဲ့ အယူ၀ါဒျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအယူ၀ါဒသည္ က်ယ္၀န္းပါသည္။
ဆုိလိုရင္းကေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ေရာ ေလာကကုိေရာ အစိုးရတဲ့ မပ်က္စီးအၿမဲတည္ေနတဲ့
အတၱရွိတယ္လုိ႔ ယူဆတဲ့ အယူပါပဲ။ ျမန္မာတုိ႔က အသက္, လိပ္ျပာ,
၀ိညာဥ္ေကာင္လုိ႔ယူတယ္။ ဒီအယူ၀ါဒအတုိင္း အတၱဆုိတဲ့ စကားကုိ အဓိပၸါယ္ေဖၚလွ်င္
…..
ရူပံ
အတၱာ – ရုပ္ဟာ မပ်က္မစီး အၿမဲတည္တဲ့ အႏွစ္သာရ အမာခံ အတၱပဲ၊ အသက္ လိပ္ျပာ
၀ိညာဥ္ေကာင္ပဲလုိ႔ အဓိပၸါယ္ျပန္ ရပါမယ္။ ဒီအတုိင္းပဲ ရူပံ အနတၱာ -ရုပ္ဟာ
မပ်က္မစီးအၿမဲတည္တဲ့ အႏွစ္သာရ အမာခံအတၱမဟုတ္၊ အသက္ လိပ္ျပာ
၀ိညာဥ္ေကာင္းမဟုတ္လုိ႔ အနက္အဓိပၸါယ္ ျပန္ဆုိရပါမယ္။
ပၪၥ၀ဂၢီငါးဦးတုိ႔သည္
အတၱဒိ႒ိကင္းၿပီးျဖစ္လုိ႔ ဗုဒၶက ဒီအဓိပၸါယ္ႏွင့္ ေဟာတာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒီလိုဆုိလွ်င္ ဘယ္အတၱကုိ ရည္ရြယ္ တာလဲ။ အေျဖက မာနႏွင့္ဆုိသည့္ အတၱကုိ
ျဖဳတ္ေနတာပါ။ ပၪၥ၀ဂၢီငါးပါးတုိ႔ဟာ ဧေသာ ေမ အတၱာ- ဒါ ငါ့အတၱပဲ လုိ႔ ယူတဲ့ ဒိ႒ိဂၢါဟ ကင္းေပမယ့္ ဧေသာဟ မသၼိ- ဒါ ငါပဲ လုိ႔ ထင္မွတ္စြဲယူေနတဲ့ မာနဂၢါဟ က်န္ေနပါတယ္။ မာနဂၢါဟ အစြဲျပဳတ္လွ်င္လည္း ဧတံ မမ -ဒါ ငါ့ဟာ လုိ႔ စြဲတဲ့ တဏွာဂါဟ ျပဳတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သညာ၀ိပလႅာသ စိတၱ၀ိပလႅာသတုိ႔ေၾကာင့္ စြဲေနတဲ့ မာနဂၢါဟကုိ ျဖဳတ္ခ်င္လုိ႔ ဒီအနတၱလကၡ သုတ္ေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိဆုိလွ်င္ မာနဂၢါဟႏွင့္ဆုိင္တဲ့ အတၱကဘာလဲ… မာနႏွင့္ဆုိင္တဲ့ အတၱက “ကုိယ္အတၱေဘာ”လုိ႔ အနက္ေဖၚရတဲ့ အတၱပဲ။ ဥပမာ… အတၱာနံ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ ေရာဒတိ-
အတၱာနံ- ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ၊ ၀ါ- အတၱေဘာကုိ၊ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ- ထု၍ ထု၍၊ ေရာဒတိ-
ငုိ၏။ ဤမွာပါေသာ အတၱကုိ “ငါလုိ႔ ကုိယ္လို႔ အနက္ေပးရတဲ့ အတၱပဲ”။
ဒီအတၱႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေထရအ႒ကထာမွာ ..
“အတၱဘာေ၀ါ ဟိ အာဟိေတာ အဟံ မာေနာ ဧတၱာတိ ၀ုစၥတိ“လို႔ဖြင့္တယ္။
အတၱဘာေ၀ါ- အတၱေဘာကုိ၊ ဧတၳ- ဤအတၱ ေဘာ၌ အဟံ မာေနာ- ငါဆုိတဲ့မာနကုိ၊ အာဟိေတာ-
ထားအပ္၏ ထည့္သြင္းအပ္၏။ ဣတိ-ဤသုိ႔ မာနထားရာ မာနထည့္သြင္း
ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ အတၱာတိ- အတၱဟူ၍ ၀ုစၥတိ- ဆုိအပ္၏။
ဒါေၾကာင့္ သညာ၀ိပလႅာသ
စိတၱ၀ိပလႅာသတုိ႔ကုိ အေျခခံၿပီး “ငါ”လုိ႔ ေထာင္လႊားေနတဲ့ မာနကုိပယ္သတ္ရန္
“ရူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ”လုိ႔ အစခ်ီၿပီး ေဟာေတာ္မူတာျဖစ္ပါတယ္။ ရူပံ-
ရုပ္တရားသည္၊ အနတၱာ- အလိုသုိ႔လုိက္၍ စိုးပုိင္ေသာတရား မဟုတ္လုိ႔ အနက္ဆုိ
အဓိပၸါယ္ယူရပါမယ္။
ဒီအနက္အဓိပၸါယ္ဟာ အနတၱဆုိသည့္ ပုဒ္၏
ေဟာနိဳင္ေသာ အနက္မ်ားစြာထဲက “အ၀သ၀တၱန အနက္” ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအနက္ အဓိပၸါယ္သည္
တိတၳိတုိ႔ ႀကံဆအပ္တဲ့ အယူ၀ါဒကို ပယ္ဖ်က္တဲ့ အနက္အဓိပၸါယ္ မဟုတ္ပါ။
ခႏၶာကုိယ္ အတၱေဘာကုိမွီၿပီး ျဖစ္ေပၚ ေထာင္လႊားေနေသာ မာနကုိပယ္တဲ့
အနက္အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶက “ရဟန္းတုိ႔
ရုပ္တရားဟာ အလုိသို႔လုိက္၍ စုိးပုိင္ေသာတရား မဟုတ္၊ ခံစားမႈေ၀ဒနာဟာ
အလုိသုိ႔လုိက္၍ စုိးပုိင္ေသာ တရားမဟုတ္၊ မွတ္သားမႈသညာဟာ အလိုသုိ႔လုိက္၍
စုိးပုိင္ေသာ တရားမဟုတ္၊ ေစ့ေဆာ္မႈ သခၤါရဟာ အလိုသို႔လိုက္၍ စိုးပိုင္ေသာ
တရားမဟုတ္၊ သိမႈ၀ိညာဏ္ဟာ အလုိသုိ႔လုိက္၍ စုိးပုိင္ေသာ တရားမဟုတ္” ဤသုိ႔ ေ၀ဖန္ရွင္းျပကာ ခႏၶာကုိယ္အတၱေဘာႏွင့္ စပ္ၿပီး မာန္တက္ေနျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ေတာ္ မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဦးမာနိတာသီရိဘိ၀ံသ
(သူေ႒းတန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္)
မဟာ၀ိသုဒၶါရုံေက်ာင္းတုိက္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕
(သူေ႒းတန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္)
မဟာ၀ိသုဒၶါရုံေက်ာင္းတုိက္၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕
မွတ္ခ်က္။ ။ ဓမၼမိတ္ေဆြတစ္ဦးမွ ေပးပို႔လာေသာ ေမးတစ္ေစာင္အား ျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment