တစ္ခါက အေမရိကား ကုန္သည္တစ္ဦးဟာ မက္ဆီကုိ ကမ္းေျခရွိ တံငါရြာတစ္ရြာကို အပန္းေျဖဖို႔ ေရာက္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ မက္ဆီကို တံငါသည္တစ္ဦး ငါးေတြတင္ထားတဲ့ ေလွကိုေလွာ္ျပီး ကမ္းကပ္လာတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ငါးၾကီးေတြ ရခဲ့တဲ့အတြက္ တံငါသည္ရဲ႕ အစြမ္းအစကို ခ်ီးက်ဴးမိျပီး “ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ငါးကိုရဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ကုန္ခဲ့သလဲ” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။ တံငါသည္က အခ်ိန္ေတြ သိပ္မလိုေၾကာင္းေျပာေတာ့ ကုန္သည္က “ငါးေတြ ဒီထက္ပိုရေအာင္ ဘာျဖစ္လို႔ အခ်ိန္ၾကာၾကာ မဖမ္းခဲ့သလဲ” လို႔ ေမးျပန္တယ္။
တံငါသည္က “ဒီငါးေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုအတြက္ လံုေလာက္ေနျပီ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီထက္မ်ားတဲ့ငါးေတြ ဖမ္းရဦးမလဲ” လို႔ နားမလည္စြာ ျပန္ေမးတယ္။
“ဒါဆိုရင္ ပိုေနတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်ိန္ေတြကို ဘာလုပ္သလဲ” ကုန္သည္က ေမးခြန္းထုတ္ျပန္တယ္။
“ကြ်န္ေတာ္လား.. မနက္တိုင္း အလိုလို ႏုိးလာတဲ့အထိ ကြ်န္ေတာ္အိပ္တယ္။ ျပီးရင္ ငါးထြက္ဖမ္းတယ္။ ငါးဖမ္းျပန္လာရင္ ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့ကစားတယ္။ ျပီးရင္ ေန႔လယ္တစ္ေရးအိပ္တယ္။ ေမွာင္ရီ၀ိုးတ၀ါးအခ်ိန္က်ရင
“ကြ်န္ေတာ္ခင္ဗ်ားကို အၾကံတစ္ခုေပးခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားငါးဖမ္းတာကို အခ်ိန္နည္းနည္းပိုျဖဳန္းလို
“ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ရမလဲ”
“ဆယ္ႏွစ္ကေန ဆယ္ငါးႏွစ္အထိေပါ့”
“ေနာက္ေတာ့ေကာ”
“ေနာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီေပါ့။ စေတာ့ေစ်းကြက္ေတြ ကစားနဲ႔ ခင္ဗ်ား ေဌးသထက္ ေဌးလာတာေပါ့”
“ေနာက္ေတာ့ေကာ”
“အရမ္းခ်မ္းသာလာတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ ခင္ဗ်ားအနားယူလိုက္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ကမ္းစပ္က တံငါရြာတစ္ရြာမွာ အပန္းေျဖဖို႔ သြားေပါ့။ အလိုလို ႏိုးလာတဲ့အထိအိပ္၊ အပ်င္းေျပ ငါးထြက္ဖမ္း၊ ကေလးေတြနဲ႔ ေဆာ့၊ ေန႔လယ္ တစ္ေရးတေမာအိပ္၊ ညေနခင္းမွာ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အရက္ေလးေသာက္ၾကတာေပါ့” ကုန္သည္ၾကီး အားတက္သေရာ အၾကံေပးတဲ့ စကားကို ၾကားေတာ့ တံငါက “ကြ်န္ေတာ္ အခုလည္း ဒီလိုပဲ ေနေနတာ မဟုတ္လား” လို႔ နားမလည္စြာ ေျပာလို
စာေပရိပ္မြန္ စာအုပ္စင္
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=409986955765808&set=a.351047714993066.7
No comments:
Post a Comment