၂၀၁၂ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၁၆ ရက္ဟာ ကၽြန္မမိခင္ ေဒၚခင္ၾကည္ ရဲ႕ တရားဝင္ေမြးေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ တရားဝင္လုိ႔ ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္ေျပာရပါသလဲဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕အမ်ဳိးသားမွတ္ပုံ တင္ကဒ္၊ ႏိုင္ငံကူးကဒ္နဲ႔ အျခား ထင္႐ွားတဲ့ စာ႐ြက္စာ တမ္းမ်ားမွာ အဲဒီေမြးေန႔အတုိင္းပဲ မွတ္တမ္းတင္ေရး ထားလို႔ပါပဲ။ တကယ္တန္းမွာေတာ့ တရားဝင္ေရးမွတ္ ထားတဲ့ ေမြးေန႔ထက္ တႏွစ္ေနာက္က်ၿပီး ေမေမဟာ ေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ စႁႏၵမာသ ျမန္မာသုံးျပကၡဒိန္ပါေမြးေန႔ ေမြးရက္ကုိ ဂရိေဂၚရီယံ ကမၻာသုံးျပကၡဒိန္နဲ႔ ၫႇိႏွိႈင္း ေျပာင္းလဲရာမွာ မွားယြင္းခဲ့လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမြးေန႔ ရက္ကုိပဲ ေမေမ့ရဲ႕“ရာျပည့္”ေမြးေန႔အျဖစ္
ပဲ ကၽြန္မသတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကုိ အရယူၿပီး ဘဝတေလွ်ာက္လုံး အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းမ်ားမွာ ႏွစ္ႁမႇဳပ္ထားခဲ့ၿပီး ထူးျခားတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာ ျမင့္ျမတ္ ႀကံ့ခုိင္မႈ႐ိွ အမ်ဳိးသမီးႀကီးအေနနဲ႔ ကၽြန္မခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳ ကန္ေတာ့လုိပါတယ္။
ကၽြန္မမိခင္ကုိ ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းေပၚက ၿမိဳ႕ကေလးတၿမိဳ႕မွာေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ေမာင္ႏွမသား ခ်င္း ၁၀ ေယာက္ထဲက အ႒မေျမာက္သမီးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မအဘုိးအဘြားမ်ားက သူ႔ကုိ ေနာက္ ဆုံးကေလးပဲ လုိ႔ထင္မွတ္ခဲ့လုိ႔ မိသားစုအတြင္းမွာ “အငယ္မ” လုိ႔ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မမိခင္က သူ႔ရဲ႕ကေလးဘဝကုိ ေႏြးေထြးမႈမ်ား၊ အစားေကာင္းမ်ားနဲ႔ မိသားစုဝင္မ်ားကုိ ေပ်ာ္႐ႊင္ရယ္ေမာမႈ မ်ားျဖင့္ျပည့္ဝေစတဲ့ အျခားအဆင္ေျပမႈမ်ား ျပည့္လွ်ံေနတဲ့အိမ္ႀကီးတေဆာင္က ေပ်ာ္႐ႊင္စရာအ ခ်ိန္မ်ားအျဖစ္ အၿမဲတန္းေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မအဘုိးက မခ်မ္းသာပါဘူး။ စည္ပင္သာယာဌာန မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမင့္ လူေနမႈစရိတ္က နည္းပါးၿပီး ကၽြန္မအဘြားက ကၽြမ္းက်င္တဲ့ အိမ္မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေလေတာ့ သူ႔ကေလးေတြမွာ မ႐ိွတာမျဖစ္ေစရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕အဘုိးအဘြားေတြဟာ ၿမိဳ႕မွာအေလးစားခံရသူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မအဘုိးက အ႐ြယ္ေရာက္လာ ခ်ိန္မွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္အျဖစ္ကူးေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဇနီးကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကုိ အလြန္ကုိင္း႐ႈိင္း သူအျဖစ္ဆက္လက္ကုိးကြယ္ေနတဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကုိ တခုခု ထူး ျခားးတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အစမေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕အဘြားက သူ႔ခင္ပြန္း ယုံၾကည္မႈ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းအေပၚ စိတ္ထိခုိက္ခံစားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕အဘုိး ခရစ္ယာန္သာသနာတြင္း အသြတ္သြင္းခံရာကုိ အဘြားက ဝမ္းနည္းပူေဆြးတဲ့အေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ႐ွည္လ်ားတဲ့ဆံပင္ကုိ ဖားလ်ား ခ်လ်က္ ရင္အစုံကုိ လက္ျဖင့္ထုႏွက္ရင္း အသုဘ ပို႔ေဆာင္သူတဦးအသြင္နဲ႔ လုိက္ပါခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မအဘုိးဟာ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ဟန္မပ်က္ေနႏိုင္မႈကုိ ဘယ္နည္းနဲ႔မွမထိခိုက္ေစခဲ့ဘူးလုိ႔ ကၽြန္မ ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။ အလြန္ေလးစားထုိက္တဲ့သူ႔ဇနီးရဲ႕ မခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္တဲ့အမူအရာကုိ လုံးဝ မသိသလုိပဲေနခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ခရစ္ယာန္သာသနာအတြင္း သြတ္သြင္းခံရန္ ဘုရား႐ိွခုိးေက်ာင္းအ တြင္း ဓမၼတရားသံမ်ားၾကား ဝင္ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဘုိးမွာ မွန္ကန္တဲ့ကုိယ္ပုိင္ယုံၾကည္မႈ မ်ား႐ိွေနသလုိ အဘြားမွာလဲ မွန္ကန္တဲ့ယုံၾကည္မႈ႐ိွေနတယ္ဆုိတာကုိ အဘြားရဲ႕ သာမန္ စိတ္ ေကာင္း႐ိွမႈနဲ႔ ေဖာ္ေ႐ြတဲ့စိတ္အေနအထားက မၾကာခင္ သိျမင္လက္ခံလာလိမ့္မယ္လုိ႔ အဘုိးက နားလည္ခဲ့တာလဲ ျဖစ္ေကာင္းပါတယ္။
ကၽြန္မမိခင္ရဲ႕မိသားစုဟာ ဘာသာေရးပဋိပကၡမွ သိသိသာသာကင္း႐ွင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ကေလးအ မ်ားစုက မိခင္ရဲ႕ဗုဒၶဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ၾကလ်က္ သား ၂ ေယာက္ကေတာ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ဝင္မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ သမီး ၄ ေယာက္ကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ၾကည္ျမင္တုိင္အရပ္႐ိွ အေမရိကန္ ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္သာသနာမစ္႐ွင္က ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ၾကား ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမင့္ အဲဒိေက်ာင္းဟာ ေက်ာင္းသူမ်ားကုိ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာမႈျမန္မာဟန္နဲ႔ က်က္သေရဂုဏ္သိမ္႐ိွမႈ၊ စည္းကမ္း႐ိွမႈကုိ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေစလ်က္ပါ။ ၾကည့္ျမင္တုိင္အရပ္မွာ ပညာသင္ခဲ့ရတဲ့ႏွစ္မ်ားနဲ႔ ေနာက္ပုိင္းမွာ စေကာ့အမ်ဳိးသမီးတဦး ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္ဆရာ အတတ္သင္ေကာလိပ္ရဲ႕ ႐ွားပါးတဲ့ပုံသြင္းမႈတုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္မမိခင္ကုိ စည္းကမ္း႐ိွသူ၊ အရည္အ ခ်င္း႐ိွစြာ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးသူ၊ မိမိဘဝကုိထိန္းသိမ္းရန္ အရည္အေသြး႐ိွေၾကာင္းအျပည့္အဝ ယုံၾကည္မႈ႐ိွသူအျဖစ္ ရပ္တည္ေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒိ ဉာဉ္လကၡဏာေတြ ရင့္က်က္ျပည့္ဝေနၾကာင္းကို သူနာျပဳအလုပ္ကုိလက္ခံဘုိ႔ သူ႔အိမ္နား႐ိွ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွ စာသင္ေန တဲ့အလုပ္ကထြက္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖင့္ ကၽြန္မမိခင္က သက္ေသထူခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မမိခင္ရဲ႕ဇာတိၿမိဳ႕ေျမာင္းျမမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္အမ်ားစုဟာ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၾကပါ တယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္အျဖစ္မကူးေျပာင္းခင္ကတည္းက ကၽြန္မအဘုိးမွာ ကရင္မိတ္ေဆြ မ်ားစြာ႐ိွခဲ့ပါတယ္။ (သူတုိ႔ကတဆင့္ သမၼာက်မ္းစာရဲ႕အဆုံးအမမ်ားကုိ စိတ္ဝင္စားခဲ့ပါတယ္။) ခရစ္ယာန္ ႏွစ္ျခင္းသာသနာကုိဝင္ေရာက္ၿပီးေနာက္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားဟာ မိသားစုအသိုင္းအဝန္း ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္မတိုင္မီမွာ မသင့္ေတာ္မေလ်ာ္ကန္တဲ့ သိကၡာမဲ့ေစတဲ့အလုပ္လုိ႔ သတ္မွတ္ခံရတဲ့ သူနာျပဳလုပ္ငန္းမွာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးအခ်ဳိ႕ ဝင္ေရာက္လုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူနာျပဳ အမ်ားစုမွာ ဥေရာပ-အာ႐ွေသြးေႏွာမ်ား ဒါမွမဟုတ္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။
သူတုိ႔ရဲ႕ကရင္သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕အားေပးမႈနဲ႔ အထူးသျဖင့္ လူမႈဝန္းထမ္းလုပ္ငန္းကုိ အထူးတုိး တက္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆုိတဲ့ ခရစ္ယာန္အျမင္မ်ားအရ သူတို႔ဘခင္ရဲ႕တုိက္တြန္းအားေပးျခင္း ေၾကာင့္ ကၽြန္မမိခင္ရဲ႕အစ္မ ၂ ေယာက္ဟာ သူနာျပဳသင္တန္းကုိစတင္တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းနဲ႔အျခားအေၾကာင္းအရာမ်ားက သူတုိ႔ကုိသင္တန္းၿပီးဆုံးမႈမွ ဟန္႔တားခဲ့ပါ တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕မိခင္က ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကုိစြန္႔လႊတ္ၿပီး သူနာျပဳအျဖစ္လုပ္ကုိင္မယ္လုိ႔ ေၾကညာလုိက္ေတာ့ သူမရဲ႕မိခင္ကျပင္းျပင္းထန္ထန္ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားဟာ အလြန္အေလးစားခံခဲ့ ရပါတယ္၊ အိမ္မကြာအုိးမကြာ အလုပ္လုပ္တဲ့ သမီးတေယာက္႐ိွ ေနတာေကာင္းတယ္၊ သမီးႀကီး ၂ ေယာက္ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳအရ ပင္ပန္းခက္ခဲတဲ့ အဆင့္အတန္း နိမ့္တဲ့အလုပ္ကုိ ကၽြန္မရဲ႕မိခင္လုပ္ႏိုင္စြမ္း႐ိွမွာကုိ ကၽြန္မရဲ႕အဘြားက အယုံအၾကည္မ႐ိွခဲ့ပါ။ ဒါေပ မင့္ ေမေမဟာ သႏၷိ႒ာန္ခိုင္မာသူျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ ရန္ကုန္ကုိသြားခဲ့ၿပီး အစမ္းခန္႔သူနာျပဳအ ျဖစ္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးဝန္ထမ္းအေနနဲ႔တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
သူနာျပဳျဖစ္ဘုိ႔စိတ္ပုိင္းျဖတ္မႈဟာ ေမေမ့ရဲ႕ဘဝလမ္းေၾကာင္းကုိအဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူနာ ျပဳလုပ္ငန္းဟာ သူမရဲ႕ အမွန္တကယ္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။ သူနာျပဳ၊ ဝမ္းဆြဲအ တတ္ပညာနဲ႔ ခြဲစိတ္ခန္းသူနာျပဳေအာင္လက္မွတ္မ်ားကုိ ေမေမဟာ မွန္မွန္ ေအာင္ျမင္ရယူခဲ့ပါ တယ္။ ဒိထက္ပုိလုိ႔လဲ သူ႔မိဘမ်ားအေပၚ ခုိင္မာစြဲၿမဲစြာေက်းဇူးတင္မႈနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ား ပုိမုိထား ႐ိွခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ထိေတြ႕မႈဟာ ယုံၾကည္ေစမႈနဲ႔ သိမ္ေမြ႕မႈမ်ားပါ႐ိွလ်က္ အ႐ိုးဆုံးေဆာင္႐ြက္မႈ အျဖစ္လဲ ေဖာ္ျပေနခဲ့ပါတယ္။ကၽြန္မရဲ႕ကုိယ္ပူခ်ိန္နဲ႔ေသြးခုန္ႏႈန္းကုိယူလုိက္တဲ့ ေမေမရဲ႕လုပ္ ေဆာင္မႈအတြက္ တူညီႏိႈင္းဆမႈကုိ ကၽြန္မ ဒီေန႔အထိကုိ မေတြ႔ျမင္မိပါဘူး။ စြဲလမ္းတပ္မက္စြာ ဂ႐ု တစုိက္ၾကင္နာမႈမ်ားကုိေမေမလုပ္ေဆာင္ေနတာေတြကုိ ကၽြန္မေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ သူမဟာ ေဆးပညာ႐ွင္၊ သူမဟာကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္သူ၊ သူမကုိယ္တုိင္ကုိက ေမတၱာဂ႐ုဏာ႐ွင္ျဖစ္ ေနတာေၾကာင့္ ကြန္မအနားကုိ ေမေမေရာက္လာရင္ပဲ ကၽြန္မအဖ်ားတဝက္က ေပ်ာက္သြားသလုိ ပါပဲ။
အခ်စ္နဲ႔စိတ္ကူးယဉ္ျမဴမံႈေတြၾကားကအတိတ္ကုိ ကေလးတေယာက္ရဲ႕မွတ္မိျခင္း စိတ္တက္ႂကြမႈ လုိ႔ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမင့္ ေမေမ့ရဲ႕ရာသက္ပန္မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕လူနာေဟာင္းႀကီးမ်ား ကေတာ့သူမရဲ႕ထူးျခားတဲ့ သူနာျပဳအရည္အခ်င္းမ်ားကုိ လြန္ကဲတဲ့စကားလုံးမ်ားနဲ႔ ခ်ီးက်ဴးေထာ ပနာျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။
သူမရဲ႕ ဂ႐ုျပဳေစာင့္ေ႐ွာက္မႈေအာက္မွာေရာက္လာခဲ့တဲ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ရဲ႕ ႏုပ်ဳိတဲ့ စစ္ဦးခ်ဳပ္က သူမကုိ သူ႔ရဲ႕ဘဝလက္တြဲေဖာ္အျဖစ္လုိလားခဲ့တာဟာ မထူးဆန္းပါဘူး။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ မွာ ခ်စ္ေရးဆုိလုိ႔ အျငင္းမခံလုိက္ရသူကေတာ့ ကၽြန္မဘခင္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
၂၀၁၂ ဧၿပီ ၂၉ ၊ မိုင္အိနိခ်ိသတင္းစာ၊ ဂ်ပန္
[၂၀၁၂ ဧၿပီ ၂၉ ရက္ေန႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံထုတ္ မိုင္အိနိခ်ိ သတင္းစာပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ Letter from Burma: Flowers in her hair ေဆာင္းပါးကုိ ဘာသာျပန္ဆုိပါတယ္။
အေမစုေရးတဲ့စာေလးမို႔ မသိေသးသူမ်ားဖတ္ရေအာင္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးပါသည္။
စာပို႕လို႕ရလား ပို႕ခ်င္တယ္
ReplyDelete