သရက္သီးကို မမွည့္ခင္ စားတဲ့ သရက္သီး ႏုႏုေလးမ်ားကို ငပိေရနဲ႔ တုိ႔စား ၾကပါတယ္။ ဗူးသီးဆုိလည္း လက္ေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္းစာ အရြယ္ ငယ္စဥ္ ကတည္းက ခူးျပီးေတာ့ စားၾကပါတယ္။ အကယ္၍ သရက္သီးကုိ အရြယ္ ၾကီးတဲ့ အထိ ထားျပီး မွည့္မွ စားေတာ့ေကာ ႏွစ္ေယာက္၊ သံုးေယာက္ စားလို႔ ရတာေပါ့။ ဗူးသီးဆုိလည္း ဟင္း တစ္ပြဲစာ ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အႏု၊ အေသး၊ ငယ္ရြယ္တဲ့ အသီးေတြမွာလည္း သူ႔ အရသာနဲ႔ သူ အရည္ခ်င္း ရွိေပသကိုး။
လူ႔ေလာက လူ႔ဘဝမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ႏုႏုနယ္နယ္ ခူးစားတတ္တဲ့ အက်င့္ဟာ အသီး၊ အရြယ္ ေတြမွာတင္မက မိမိရဲ႕လက္ေတြ႔ ဘဝမွာလည္း ရွိတတ္ ပါတယ္။ အခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြဟာရင္ျဖင့္ ပညာ ျပည့္စံုေအာင္ မသင္ေသးပဲ လုပ္ငန္းခြင္ကို ေစာဝင္ခ်င္တာမ်ိဳး ရွိတယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ပညာစံုျပီထင္ျပီး ပညာ သင္ၾကားမွု ရပ္တန္႔လို႔ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ၾက ပါတယ္။ ၁၀၀ ဖိုး တတ္ထားတဲ့ ပညာက ၁၀၀ ဖိုးပဲ ရလဒ္ ရေစပါလိမ့္မယ္။ ဘြဲ႔မရပဲ အလုပ္ဝင္ရင္ ဘြဲ႔မရလို႔ပါ ဆုိျပီးေတာ့ ေရဘုယ်အားျဖင့္ နိမ့္ခ်လို႔ ဆက္ဆံ ေငြေပးၾက ပါတယ္။ ဘဝ ေၾကာင္းကံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မိမိဟာ ဗူးသီး ႏုနယ္စဥ္ အခူးစားခံရသည္ ျဖစ္စဥ္ မိမိကိုယ္တိုင္ အခူးခံလိုက္သည္ ျဖစ္ေစ ေနာက္မက်ေသး ပါဘူး။ ငွက္ေပ်ာသီးေတာင္ မမွည့္ခင္ ခူးမိရင္ မွည့္ေအာင္ဆုိျပီးေတာ့ ေတာင္းထဲမွာ ဖံုးအုပ္ျပီး ထည့္ထားရင္ မွည့္သြားတတ္ေသးတာပဲ။
မိမိ အေနနဲ႔ ပညာေတာင္ပံ မစံုေသးရင္ အလုပ္ လုပ္ေနရင္း တစ္ဖက္ကေန ပညာကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ မေမ့ ပါနဲ႔။ လက္ဘက္ ေကာင္းေကာင္း စားခ်င္လွ်င္ ပေလာင္ ေတာင္တက္ ေႏွးရသည္ ဆုိတဲ့ စကားပံုလိုပဲ ဘဝမွာ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အေျခအေန တစ္ခု၊ တိုးတက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အေျခအေန တစ္ခုကို ရခ်င္လည္း ေႏွးေႏွးနဲ႔ မွန္မွန္၊ သြားတတ္ဖို႔ လိုအပ္ ပါတယ္။ စိတ္မေလာ ပါနဲ႔။ စိတ္လည္း မပ်က္ပါနဲ႔။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္သြားလွ်င္ေတာင္ သင္မေနာက္က် ေသးပါ။ အသက္ ၃၀ ေအာက္ဆုိရင္ သင့္မွာ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတာ့ မဆြဲပါနဲ႔။ ဥမေပါက္ခင္ ၾကက္ဥမ်ားကို ခြဲစားေနမယ့္ အစား၊ အေကာင္ ေပါက္ျပီး ၾကီးျပင္းတဲ့ အထိ ေမြးျမဴပါ။ မိမိရဲ႕ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ပညာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ အသက္ေမြးေနမယ့္အစား အားလပ္ခ်ိန္ အခ်ိန္ကို ဖဲ့ျပီးေတာ့လည္း ပညာအသစ္မ်ား ရဖို႔ ေမြးျမဴ ထိန္းေက်ာင္းပါ။
ဒါေတြဟာ စာေရးသူ ဘဝရဲ႕ ထပ္တူရင္းျပီး သိလာတဲ့ အသိျဖစ္တာေၾကာင့္ လူတိုင္း ယင္း အသိဝင္ႏိုင္ဖို႔ မွ်ေဝေပးလိုက္ရပါတယ္။
.
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
No comments:
Post a Comment