“စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ိဳးပါ (ပါနီယဇာတ္)”

             
တခါတုန္းက သားအဖႏွစ္ေယာက ္ရွိပါတယ္။တစ္ေန႔ေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ခရီးတစ္ခု
ထြက္ဖို႔ ျပင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ထြက္မယ့္ ခရီးစဥ္မွာေတာ့အုပ္တစ္ခုကိုျဖတ္သန္းသြားရမွာပါ။ အဲဒီေတာအုပ္ထဲမွာဓားျပသူခိုးေတြကလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဓားျပသူခိုးေတြရဲ့
လုပ္ထံုးအစဥ္အလာတစ္ခုက သားအဖ ႏွစ္ေယာက္လာရင္သား ကိုဖမ္းၿပီး၊အေဖလုပ္သူကို အိမ္ျပန္ၿပီး
ေငြယူေစပါတယ္။ ဆရာတပည့္ လာရင္လည္းဆရာကိုဖမ္းၿပီး၊ တပည့္ကို အိမ္ေငြျပန္ယူေစပါတယ္။
ဒီလုပ္ထံုးအစဥ္အလာကို သိထားေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္က ခရီးမထြက္ခင္ အေဖလုပ္တဲ့သူက
“ငါ့သား ဓားျပသူခိုးေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ မင္းနဲ႔ငါ သားအဖေတာ္တယ္လို႔ မေျပာနဲ႔။
ဘာမွ မေတာ္ဘူးလို႔ေျပာ” လို႔ မွာပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ေတာထဲ ေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ဓားျပသူခိုးေတြနဲ႔ေတြ႔ပါတယ္။ေတြ႔ေတာ့
သားအဖႏွစ္ေယာက္ကိုဖမ္းၿပီး “သင္တို႔ဘာေတာ္သလဲ”လို႔ ေမးေတာ့ သားလုပ္တဲ့ သူက “ဘာမွ မေတာ္ဘူးလို႔”ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ဒီေတာ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ေတာအုပ္ကထြက္ခြင့္ရၿပီး၊ ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္။နားရမယ့္ေနရာ မွာနားၿပီး ညခ်မ္းေရာက္ေတာ့ေရခ်ိဳးပါတယ္။ေရခ်ိဳးျပီး ေတာ့စိတ္ေကာ၊ရုပ္ေကာၾကည္ေနတဲ့အတြက္ သားျဖစ္သူ ကမိမိရဲ့ တစ္ေန႔တာသီလကို ျပန္ဆင္ျခင္တဲ့အခါ မနက္က မုသားေျပာခဲ့တာကိုျပန္သတိရပါတယ္။ ထိတ္လန္႔သံေ၀ဂျဖစ္ၿပီး“ဒီအကုသိုလ္ဟာ ငါ့ကို အပါယ္ခ်ေတာ့မွာပဲ”ဆိုၿပီးရပ္လ်က္ ၀ိပႆနာ ပြားလိုက္တာ “ပေစၥကဗုဒၶါအရွင္ျမတ္”ျဖစ္သြားပါတယ္။ ပေစၥကဗုဒၶါ ျဖစ္သြားေတာ့ ဖခင္ကို
တရားေဟာၿပီး နႏၵမူလိုဏ္ဂူကို ႂကြသြားပါေတာ့တယ္။
-【ငါးရာ့ငါးဆယ္၊ပါနီယဇာတ္】

ေရခ်ိဳးလိုက္လို႔ တရားထူး၊တရားျမတ္ ရသြားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အတိတ္ပါရမီ ေတြေၾကာင့္ ရသြားတာပါ။ဒါေပမယ့္ေရခ်ိဳး လိုက္တာလည္း တရားထူးရဖို႔
အေထာက္အပံ့ တစ္ခုျဖစ္သြားတာပါ။ေရခ်ိဳးထားတဲ့ စိတ္ေကာ ရုပ္ပါ ၾကည္ေနပါတယ္။
စိတ္ရုပ္ ၾကည္ေနတဲ့အတြက္ တရား အားထုတ္ရတာလည္းပိုျပီးအဆင္ေျပသြားပါတယ္။ေရခ်ိဳးျခင္းဟာ တရားထူးရဖို႔ေတာင္ အေထာက္အပံ့ေပးတာ ဆိုေတာ့စိတ္ညစ္တာေလာက္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။

ဒါက ၀တၳဳ သာဓကေလးကို ကိုင္ေျပာတာပါ။စာနဲ႔ ကိုင္ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း ၀ိဘင္းအ႒ကထာမွာ
“ပညာပြားေၾကာင္း (၇)ပါး” ကို ျပထားပါတယ္။အဂၤါ(၇)ပါးမွာ ဒုတိယအဂၤါက ဉာဏ္ပညာ ပြားဖို႔အတြက္
ကိုယ္တြင္း၊ကိုယ္ပ ႏွစ္႒ာနကို သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္ေပးပါ တဲ့။ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ လုပ္ေပးပံုကိုလည္းအက်ယ္ျပန္ရွင္းျပထားပါတယ္။ ဆံပင္ေတြ ရွည္ေနမယ္၊ေျခသည္းလက္သည္းေတြရွည္ေနမယ္၊ခႏၶာကိုယ္မွာ ေခြၽးေတြ၊ေၾကးေတြ ကပ္ေနမယ္၊
ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ အပူအပုပ္ေတြ ေလဆိုးေတြ ရွိေနမယ္၊ဒါဟာ “အတြင္း၀တၳဳ” မသန္႔ရွင္းတာပါ။

ေနာက္ကိုယ့္ရဲ့ အ၀တ္အစားေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေနမယ္၊အိပ္ရာ၊ျခင္ေထာင္၊ေစာင္၊ေခါင္းအံုးေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေနမယ္။ကိုယ္ေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ ပစၥည္းေတြ ဖရိုဖရဲ
ဖြာလန္ၾကဲေနမယ္။ပင့္ကူမွ်င္ေတြ ၿငိတြယ္ေနမယ္၊စာအုပ္ေတြ ျပန္႔က်ဲေနမယ္။အမႈိက္ေတြ ရွိေနမယ္။
ဒါဟာ “အျပင္၀တၳဳ” မသန္႔ရွင္းတာပါ။

အဲဒီလို ကိုယ္တြင္း၊ကိုယ္ပ မသန္႔ရွင္းေတာ့ဘူးဆိုရင္စိတ္ရွဳပ္လာပါလိမ့္မယ္။စိတ္ရွဳပ္လာရင္ ဉာဏ္အျမင္
မၾကည္လင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ ေနရထိုင္ရတာမေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ဆံပင္ေတြ ရွည္ေနမယ္၊ရွဳပ္ေထြးညစ္ပတ္ ေနမယ္ ဆိုရင္ ညႇပ္စရာရွိတာညႇပ္၊
ေလွ်ာ္စရာရွိတာေလွ်ာ္ေပးရမယ္။ေျခသည္း လက္သည္းေတြ ရွည္ေနရင္ ညႇပ္ေပးရမယ္။
ခႏၶာကိုယ္မွာ ေခြၽးေတြ၊ ဂ်ီးေတြရွိေနရင္ ေရခ်ိဳးေပးရပါမယ္။ခႏၶာကိုယ္ထဲ မွာေလဆိုးေတြ ၊ အပူအပုပ္ ေတြရွိေနရင္နားလည္တဲ့ဆရာ၀န္နဲ႔ျပသၿပီး ၀မ္းသက္ေစတဲ့ေဆး စသည္
စားၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေပါ့ပါးေအာင္ လုပ္ေပးရပါမယ္။

ဒါက “အတြင္း၀တၳဳ” သန္႔ရွင္းေအာင္လုပ္ေပးတာပါ။ေနာက္အ၀တ္အစားေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေနရင္၊
အနံ႔အသက္ဆိုးေတြ ရွိေနရင္ ေလွ်ာ္ေပးရမယ္။ေစာင္ေတြ၊ျခင္ေထာင္ေတြ ၊ေခါင္းအံုးေတြ၊အိပ္ရာခင္းေတြကို
ေလွ်ာ္စရာရွိတာေလွ်ာ္၊ေနလွန္းစရာရွိတာ လွန္းၿပီးေပးရပါမယ္။အခန္းထဲမွာ ရွဳပ္ေပပြေနရင္ အခန္းသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးရပါမယ္။ဒါက “အျပင္၀တၳဳ” သန္႔ရွင္းေအာင္လုပ္ေပးတာပါ။

ကိုယ္တြင္း၊ကိုယ္ပ သန္႔ရွင္းေနရင္စိတ္ၾကည္လင္လာပါ လိမ့္မယ္။ စိတ္ၾကည္လင္လာရင္
ဉာဏ္ပါၾကည္လင္လာေတာ့တာပါ။

တရားအားထုတ္တဲ့ေယာဂီေကာ၊စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့သူေကာ၊ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေကာ၊ကိုယ္တြင္းကိုယ္ပသန္႔ရွင္းေအာင္ဂရုတစိုက္လုပ္ေပးေနရပါမယ္။

 

ဥပမာ - ေရခ်ိဳးၿပီး တရားထိုင္တာနဲ႔ ေရမခ်ိဳးဘဲေခြၽးသံ တရႊဲရႊဲနဲ႔ တရားထိုင္တာ ဘယ္ဟာက ပိုၿပီး
ထိုင္လို႔ေကာင္းမလဲ? ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး တရားထိုင္တာနဲ႔ေခါင္းမေလွ်ာ္ပဲ ဆံပင္ဖြာလန္ၾကဲနဲ႔ တရားထိုင္တာ
ဘယ္ဟာက ပိုၿပီးစိတ္ၾကည္ လင္မလဲ?အထူးေျပာေနစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။
သိပ္သိသာပါတယ္။

ေရခ်ိဳးၿပီးမွ တရားထိုင္ရင္ ဉာဏ္ပိုၿပီး သက္၀င္ပါတယ္။ထိုင္ရတာလည္း ပိုၿပီး ေကာင္းပါတယ္။
ေရခ်ိဳးထားရင္ စိတ္က ၾကည္ၾကည္ လင္လင္လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္ေနတာပါ။

ဒီလိုပါပဲ။ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟာ စာမက်က္ခင္ေရခ်ိဳးထားရင္စိတ္ေကာ၊ရုပ္ေကာ ၾကည္ေနတဲ့အတြက္ပုိၿပီး ဉာဏ္သက္၀င္သလို စာက်က္လို႔လည္း
ပိုေကာင္းေနပါလိမ့္မယ္။ကိုယ္က ဒီသေဘာေလးေတြကိုအာရံုျပဳၿပီး ကိုယ္တြင္း၊ကိုယ္ပ ႏွစ္႒ာနကို သန္႔ရွင္းေအာင္မၾကာခဏ လုပ္ေပးေနရပါမယ္။စိတ္ခ်မ္းသာေနရင္
တရားအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္၊စီးပြားေရးပဲလုပ္လုပ္၊စာပဲက်က္က်က္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အဆင္ေျပေနပါလိမ့္မယ္။

တကယ္လို႔ စိတ္ညစ္လာၿပီ ဆိုရင္ ကိုယ္ေနတဲ့အခန္းကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္လိုက္ပါ။
အိပ္ရာ ျခင္ေထာင္၊ ေခါင္းအံုးေတြကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ၿပီးအသစ္နဲ႔ လဲလိုက္ပါ။
ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါ။ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ ေလွ်ာ္ဖြပ္ၿပီးသားအ၀တ္ေလးကို ၀တ္လိုက္ပါ။

✤အားလံုးၿပီးတာနဲ႔အသစ္လဲၿပီသား အိပ္ရာေပၚမွာ ကုိယ္နဲ႔သပၸါယ
ျဖစ္သလို ထိုင္ၿပီး ခါးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ထား၊မ်က္လံုးေလးမွိတ္၊လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး
ငါးပါးသီလ ကို ယူလိုက္ပါ။
✤တစ္ဆက္တည္းပဲ“ျမတ္စြာဘုရား၊ဘုရားတပည့္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို
သီတင္းသံုးေတာ္မူပါဘုရား” လို႔ ပင့္လိုက္ပါ။ကိုယ္က အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေနလို႔ ပင့္ရမွာ
အားနာေနရင္လည္း ဦးေခါင္းထက္ကို ပင့္လိုက္ပါ။
✤စိတ္ထဲမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရားကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ၊ကိုယ့္ဦးေခါင္းထက္မွာ ရွိေနတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းထားပါ။ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးၿပီ
ဆိုေတာ့တကယ္ေတာ့ ဘယ္ႂကြလာမွာလဲ။စိတ္ဓာတ္အင္အားကို ယူတာပါ။
စိတ္ထဲမွာ ျမတ္စြာဘုရား တကယ္ႂကြလာတယ္ လို႔ႏွလံုးသြင္းထားရမွာပါ။

✤အားလံုးၿပီးရင္လက္အုပ္ခ်ီထားတာေလး ခ်ၿပီး
“အရဟံဂုဏ္ေတာ္ကို ငါးမိနစ္၊ ေမတၱာကို ငါးမိနစ္၊၀ိပႆနာကို ငါးမိနစ္ပြားေနလိုက္ပါ။”
ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာလာပါ လိမ့္မယ္။မယံုရင ္စမ္းၾကည့္ပါ။

စာေရးသူလည္း စိတ္ညစ္လာရင္ဒီနည္းအတိုင္းပဲ လုပ္တာပါ။
ဒါဆိုစိတ္ညစ္တာေပ်ာက္သြားတာ မ်ားပါတယ္။

ကိေလသာမကင္းသေရြ႕ေတာ့ စိတ္ေတြကအခါအားေလွ်ာ္စြာ ညစ္ေနရဦးမွာပါ။
စိတ္ညစ္တာကို ညစ္တဲ့အတိုင္း မထားဘဲ၊ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့နည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ပယ္ပစ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ေရခ်ိဳးလိုက္တာ ကေတာ့သိပ္ၿပီးမခက္လွပါဘူး။

ဒီနည္းေလးကို ကိုယ္က အထံုအက်င့္ေလး
တစ္ခုလုပ္ထား လိုက္ဖို႔ပါ။

“စိတ္ညစ္လာတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္၊ဂုဏ္ေတာ္ ေမတၱာေလး ပြားလိုက္၊
စိတ္ညစ္လာတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္၊ဂုဏ္ေတာ္ေမတၱာေလး ပြားလိုက္”နဲ႔က်င့္ပါမ်ားသြားရင္
“အထံု” ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ အထံု ျဖစ္သြားရင္ စြဲသြားတာမ်ားပါတယ္။ေကာင္းတဲ့အထံုေလးေတြဆို စြဲေနေအာင္လုပ္ထားရပါတယ္။

အဲဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ စိတ္ညစ္လာရင္ ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ တျခားတစ္ခုခုကို
သြားလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ျပဳတဲ့အျပဳအမူကစြဲသြားတတ္ပါတယ္။ မေကာင္းတာစြဲသြားရင္ ျဖတ္ရတာ
ခက္ပါတယ္။ စိတ္ညစ္တာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးအကုသိုလ္မကင္းတဲ့အျပဳအမူေတြ စြဲသြားတဲ့သူေတြ
အမ်ားႀကီးပါ။ ေတြ႔ဖူး၊ ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္ညစ္လာရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကိုဖုန္းဆက္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဖုန္းဆက္ ေျပာတဲ့သူကေကာင္းျမတ္တဲ့ အၾကံေပးရင္ ေတာ္ပါရဲ့။
“ဘယ္လို ကဲလိုက္ပါလား၊ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ပါလား”စသည္ျဖင့္ အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ အၾကံေတြ ေပးလိုက္ရင္ကိုယ့္အတြက္ အမ်ားႀကီးနစ္နာသြားႏိုင္ပါတယ္။

ကဲထားပါေတာ့။
❖တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္အၾကံဉာဏ္ေတာင္းလို႔ ကိုယ္ အၾကံေတာင္းတဲ့ သူက
“လာခဲ့၊ ဘယ္ဆိုင္မွာ ဘယ္ကလပ္မွာ သြားကဲရေအာင္၊လံုး၀ လန္းသြားေစရမယ္”ဆိုျပီး လွမ္းေခၚပါၿပီတဲ့။
ေခၚတဲ့အတိုင္း ေနရာတစ္ခုခု မွာ ကဲပါၿပီတဲ့။ကဲေနတုန္းမွာ လန္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္
ကဲၿပီးေတာ့လည္း ညစ္လက္စ စိတ္က ျပန္ညစ္ရဦးမွာပါ။ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္မွာ အကုသိုလ္ အပိုျဖစ္ရတာပဲ
အဖတ္တင္တာပါ။

❖စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ထြက္ေပါက္မ်ိဳးစံုေတာ့ ရွိေနၾကမွာပါ။အဲဒီအထဲကမွာ ေကာင္းတဲ့ ထြက္ေပါက္လည္း ျဖစ္၊
ကိုယ္နဲ႔ သပၸါယသင့္တဲ့ ထြက္ေပါက္လည္း ျဖစ္တဲ့ထြက္ေပါက္ တစ္ခုကို အေလ့အက်င့္ လုပ္ထားလိုက္ဖို႔ပါ။

❖တကယ္ေတာ့လည္း တရားသေဘာအရ ဘယ္အရာမွ မျမဲပါဘူး။
စိတ္ညစ္တာလည္း အျမဲတည္ မေနႏိုင္ပါဘူး။ကာလတစ္ခုပါပဲ။
ကိုယ္ကမျမဲတဲ့ သေဘာတရားေလးကိုေသခ်ာ သေဘာေပါက္ၿပီး စိတ္ညစ္တာကို
အေၾကာင္းျပဳၿပီး၊ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ အကုသိုလ္ မျပဳလိုက္မိဖို႔ပါ။

စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ကာလတိုေလးမွာကုသိုလ္ေတြကို လုပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊
မလုပ္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ ေပေတ လုပ္ေနလိုက္ပါ။ေရမခ်ိဳးခင္မွာဘဲ ဘုရားပန္းအိုး လဲတာ၊
ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရ လဲတာ၊ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ အစားအစာေလးေတြကို
ျမတ္စြာဘုရားကို ကပ္တာ စသည္ျဖင့္ လုပ္လို႔လည္းရပါေသးတယ္။
စိတ္ညစ္တာကို အမွီျပဳျပီး ကုသိုလ္အျမတ္ထြက္ေအာင္ လုပ္ပစ္ရမွာပါ။

ကာလတစ္ခုၾကာလို႔ စိတ္ညစ္တာလည္းေပ်ာက္သြားေရာ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
ကုသိုလ္ေတြ တစ္ေလွႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။

ဒီကုသိုလ္ေတြဟာ ေနာက္ဘ၀အထိ အထံုဓာတ္ေတြအေနနဲ႔ ပါသြားေတာ့မွာပါ။ အထံု၀ါသနာဆိုတာ
ေနာက္ဘ၀အထိလိုက္တတ္တာဆိုေတာ့ ေနာက္ဘ၀မွာလည္းကုသိုလ္ပါရမီေတြ ျပဳျဖစ္ေနဦးမွာပါ။ဒါဆိုရင္ နိဗၺာန္နဲ႔လည္းတျဖည္းျဖည္း နီးသြားေတာ့မွာပါ။

အဓိကကေတာ့ဘယ္လို အာရံုပဲ ၾကံဳလာၾကံဳလာ၊ၾကံဳလာတဲ့ အာရံုကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ကုသိုလ္ျဖစ္သြားဖို႔ပါ။
ဒါကိုကိုယ္ကအေလ့အက်င့္ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္၊ေလ့က်င့္ထားဖို႔ပါ။ေလ့က်င့္ထားရင္ စြဲသြားတတ္ပါတယ္။
ေနာင္ဆိုရင္အထူးေၾကာင့္ၾကစိုက္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ဘာပဲေျပာေျပာ စိတ္ညစ္ရင္ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါ။
ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ လာပါလိမ့္မယ္။
 

-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team ofYoung Buddhist Association】
-【ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေဝႏြယ္-အင္းမ)】
က်မ္းကိုး။
၁။ ေဗာဇၩင္ခုႏွစ္ပါး ျမတ္တရား၊ သေျပကန္ဆရာေတာ္။
၂။ မဟာဗုဒၶ၀င္ ပထမတြဲ၊ ပထမပိုင္း၊တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္။

(ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေဝႏြယ္-အင္းမ)၏“စိတ္ညစ္ရင္ေရခ်ဳိးပါစာအုပ္”စာမ်က္ႏွာ၂၀မွ-၂၉
အထိ ေကာက္ႏွဳတ္ကူးယူ ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။)
အလင္းတန္းဂ်ာနယ္(၇.၉.၂၀၀၉)

 

https://www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm/photos/a.322278357782183.93617.129054333771254/1090142454329099/?type=3&theater