ျမန္မာႏုိင္ငံကို ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြ အေလးအနက္ စိတ္ဝင္စားသင့္တဲ့ အေၾကာင္းရင္း ၂

မႏၲေလးေတာင္ေပၚမွ စီးမိုးျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္း / ဓာတ္ပံု − ေဂ်ေမာင္ေမာင္(အမရပူရ)

(ယမန္ေန႔မွ အဆက္)

အမ်ားစု တူညီတဲ့ တစ္ခ်က္ ကေတာ့ ကိုယ့္ခရီးစဥ္ အပိုင္းအ ျခားေတြကို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ စီမံကိုင္တြယ္ႏုိင္သူေတြရဲ႕ အကူ အညီနဲ႔ စုစည္းလာၾကတာပါပဲ။

Red Savannah ရဲ႕ ဂရန္း ဗီးလ္ဟာ ေအာက္စဖို႔ဒ္က ဘြဲ႕ရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္တဲ့ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြမွာ က်င္လည္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ Abercrom-bie & Kent  ခရီးသြား ေအဂ်င္စီမွာ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ပါ။ သူဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အ ေလးအနက္ရွိသူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါကလည္း ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာေခတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အတိတ္ကို စူးစမ္းခ်င္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဝင္စားမႈ ေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း အဓိကက်တာကေတာ့ ရက္ရက္ စက္စက္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အစိုး ရ အဆက္ဆက္ရဲ႕ ေခ်ာက္ခ်ား စရာအတိတ္ကို ခ်န္ထားၿပီး ၿပံဳး ၿပံဳးရႊင္ရႊင္ ေရွ႕ဆက္ႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ ပါတယ္။

‘‘ဟန္ေဆာင္မႈမရွိဘဲ ပက တိ အ႐ိုးသားဆံုး လူေတြနဲ႔ မင္း လည္း ေတြ႕ခ်င္မွာပဲ’’ လုိ႔ သူက ကြၽန္မကို ေျပာပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ နားလည္ သေဘာ ေပါက္ႏုိင္စြမ္း ျမင့္မားမႈဟာ ဒီ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေကာင္းတကာ့ အ ေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ ဧည့္လမ္းၫႊန္ ေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိေနတာ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ကြၽန္မနဲ႔ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာခဲ့ သမွ် ဧည့္လမ္းၫႊန္တိုင္းဟာ ဒီ နယ္ပယ္မွာ အနည္းဆံုး ဆယ္စု ႏွစ္ တစ္ခုစာေလာက္ အေတြ႕အ ႀကံဳ ရွိၿပီးပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေဒသမွာ ေမြးဖြား သူေတြ ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အေျခခ် ေနထုိင္ ထားသူေတြခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ ဗဟုသုတ၊ သူတို႔ရဲ႕ ပါးရည္နပ္ရည္ ရွိမႈေတြဟာ ကြၽန္မရဲ႕ ခရီးစဥ္ကို ပိုၿပီးေတာ့ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မႏၲေလးက ရန္ႏုိင္ ထြန္းပါ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ဧည့္ လမ္းၫႊန္ေတြ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ ေဒသခံ ရြာသားေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လည္း မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွိေစ ပါတယ္။

ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ခရီးစဥ္ဟာ အ ပိုင္းအျခား ေလးခုနဲ႔ သတ္မွတ္ ထားပါတယ္။ အစျပဳတာကေတာ့ ရန္ကုန္မွာပါ။ ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ ကိုလိုနီ ေခတ္ အေဆာက္အအံုေတြနဲ႔ ေခတ္သစ္ ဗိသုကာ လက္ရာေတြ ေရာယွက္ေနတာေတြ ၿပီးေတာ့ ပ်ားပန္းခပ္ စည္ကားေနတဲ့ ေစ်းေနရာေတြ (အဲဒီမွာ ၾကက္အရွင္ ေတြ ေရာင္းေနတာ ေတြ႕ခဲ့တယ္)၊ ကိုယ္ေတာ္အလ်ား ၂၁၆ ေပရွိ တဲ့ ေလ်ာင္းေတာ္မူ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား ေတာ္ႀကီး၊ ေရႊတန္ခ်ိန္ ၄၀ ေလာက္ကို သကၤန္းကပ္လွဴပူ ေဇာ္ထားတဲ့ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ တို႔ကို ခရီးစဥ္ ေရးဆြဲထားပါ တယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ရန္ ကုန္ဟာ တကယ့္ အေနာက္ တိုင္းဆန္ဆန္ ဇိမ္ခံဟိုတယ္ရွိ တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာၿမိဳ႕လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ Belmond Governor’s Resident ဟာ ႏွစ္လိုစရာ ေနရာတစ္ခုပါ။ သစ္ရိပ္ ဝါးရိပ္ စိမ္းစိမ္းနဲ႔ သံတမန္ရပ္ ကြက္ တစ္ခုမွာ တည္ရွိပါတယ္။ အဲဒီကေန တစ္ဆင့္ ပုဂံကို ခရီး ဆက္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာက ယူ နက္စကိုရဲ႕ ကမၻာ့အေမြအႏွစ္ ေဒသအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားရာ မိုင္ ၂၀ ေလာက္ အရွည္ရွိတဲ့ ဧရိယာထဲမွာ ၁၁ ရာစုကေန ၁၃ ရာစုအတြင္း တည္ထားတဲ့ ေစတီပုထိုး ၂,၃၀၀ ေက်ာ္ ရွိပါ တယ္။

ကြၽန္မ သေဘာအက်ဆံုး ၿမိဳ႕ကေတာ့ မႏၲေလးပါပဲ။ ထီးေငြ႕ နန္းေငြ႕ အႂကြင္းအက်န္ေတြ ယွက္သန္းေနဆဲ ေနရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီ သက္တမ္းရွိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေတြ၊ ေရႊဆိုင္းလုပ္ငန္း ကေန စက်င္ဗုဒၶ ႐ုပ္ပြားေတာ္ေတြ ထုလုပ္တဲ့၊ အမ်ိဳးအစား စံုလင္လွ တဲ့ လက္မႈလုပ္ငန္းေတြ၊ ဘုရား ဖူးေတြ မျပတ္စည္ကားေနတဲ့ ေစတီပုထိုးေတြ တည္ရွိရာ ေနရာတစ္ခုပါ။ အထူးသျဖင့္ မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီးေပါ့။ အဲ ဒီမွာေတာ့ ဘာသာတရား ၾကည္ ညိဳကိုင္း႐ိႈင္းလွတဲ့ ဘုရားဖူးေတြ ဟာ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကို ေရႊ ဆုိင္းေတြ ကပ္လွဴပူေဇာ္ေနၾက ပါတယ္။ အဲဒါဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ ထံုးတမ္းစဥ္ လာတစ္ခုအျဖစ္ ရွိခဲ့ၿပီး ႐ုပ္ ပြားေတာ္ႀကီးဟာ ေ႐ႊသားၿခံဳ ေစာင္ႀကီးနဲ႔ လႊမ္းအုပ္ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ပိုေက်နပ္စရာ ကိစၥတစ္ခု ဟာ Red Savannah ဟာ ကြၽန္မ ကို မူလသတ္မွတ္ထားတဲ့ ခရီးစဥ္ ကေန ခြဲထြက္ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ပိုင္းက သီေပါၿမိဳ႕ေလးကို သြားလည္ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေရာင္စံုပန္းခ်ီကား ကို လွလွပပ ပံုေဖာ္ရာမွာ အေရး ပါတဲ့ စုတ္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။ သီေပါခရီးစဥ္မွာ တစ္ရက္ ေလာက္ ကားတစ္တန္၊ ရထား တစ္တန္နဲ႔ သြားရပါတယ္။

အဲဒီမွာ ၁၉ ရာစုက ေဖာက္ လုပ္ထားတဲ့ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ ရထားလမ္းအတိုင္း ဂုတ္ထိပ္ တံတားကို ျဖတ္သန္းသြားရပါ တယ္။ ကမၻာေပၚမွာေတာ့ အရွည္ ဆံုး ေတာင္ၾကားျဖတ္ မီးရထား လမ္း တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ရထားခုတ္ ေမာင္းခ်ိန္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ယိမ္းခါ ေနပါတယ္။
တကယ္ဆိုရင္ ခရီးစဥ္ဟာ ဒီေနရာမွာ အဆံုးသတ္သင့္ေပ မယ့္ ကြၽန္မကေတာ့ သီေပါထိ ဆက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သီေပါဟာ ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သိပ္ၿပီး ေငြကုန္ေၾကးက်မမ်ားဘဲ လည္ပတ္စရာေနရာေတြ လုိက္ ရွာေနတဲ့၊ ေက်ာပိုးအိတ္တစ္လံုးနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္တတ္သူေတြ စိတ္ ဝင္စားတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ပါ။

ကြၽန္မ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ တျခား ေနရာေတြနဲ႔ေတာ့ နည္းနည္းကြဲ ျပားတဲ့ လူေနမႈ ပံုစံမ်ိဳး ရွိေနပါ တယ္။ သီေပါမွာ ေနာက္ဆံုးေသာ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ိဳးဆက္ေတြ စိုးစံ ခဲ့တဲ့ ေဟာ္နန္း ရွိပါတယ္။ ရွမ္း ေစာ္ဘြားေတြ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ ဟာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္း ယူမႈမွာ အဆံုးသတ္သြားခဲ့တယ္။

အဲဒီ ေၾကကြဲစရာ ဇာတ္ ေၾကာင္းကို ရွမ္းေစာ္ဘြားရဲ႕ ဥေရာပႏြယ္ဖြား ဇနီးသည္က Twilight Over Burma ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေရး သားၿပီး အေသးစိတ္ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ Red Savannah က အဲဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ ဖို႔ ကြၽန္မကို စိတ္ထက္ထက္သန္ သန္၊ ေစတနာ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ေစာ္ဘြားရဲ႕ အႏြယ္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အခုအခ်ိန္ထိ ေဟာ္နန္းမွာ ဆက္ ရွိေနၿပီး ေန႔စဥ္လာေရာက္လည္ ပတ္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ဩဇာထက္သန္ခဲ့တဲ့ သမိုင္း ေၾကာင္းကို မွ်ေဝေျပာျပေနၾက တုန္းပါပဲ။
သတ္မွတ္ ခရီးစဥ္ကေန လမ္းလႊဲၿပီး သီေပါကို သြားခဲ့တဲ့ ေနာက္ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ မႏၲ ေလးကို ျပန္လာရာမွာေတာ့ လွပသာယာတဲ့ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလး တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေမၿမိဳ႕ကို ဦးတည္ခဲ့တာပါ။

ကိုလိုနီေခတ္တုန္းက ထိပ္ တန္း ေရေပၚဆီ အသိုင္းအဝိုင္းက ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေႏြရာသီမွာ ရန္ ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အပူဒဏ္ကေနေရွာင္ တိမ္းဖို႔အတြက္ ဒီၿမိဳ႕ေလးကို တည္ထားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အခု ေတာ့ ေဒသတြင္း ခရီးသြားေတြပါ သြားေရာက္လည္ပတ္တဲ့ ေနရာ ေလး ျဖစ္လာပါၿပီ။ ေမၿမိဳ႕မွာ ႐ုကၡေဗဒ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕ ေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။ ေလတိုက္တာကေတာ့ စိမ့္ေန ေအာင္ ေအးတာ အမွန္ပါပဲ။

Red Savannah က ခရီးစဥ္ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စုရပ္မွာ တျခား ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕ကို ကြၽန္မလည္ပတ္ခြင့္ရဖို႔ ကူညီခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ ကေလာဟာ သြား လည္ဖုိ႔အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အေကာင္းဆံုး ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္လိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ The Art of Hearing Heartbeats ဆိုတဲ့ အခ်စ္ဝတၳဳ ဇာတ္လမ္းေလးကို ဖတ္ဖူးတဲ့ စာေပဝါသနာအိုး ကမၻာလွည့္ ခရီး သြားေတြကေတာ့ ႏွစ္သက္ၾကပါ တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးကို ကေလာမွာ ေရးခဲ့တာျဖစ္ၿပီး စာအုပ္ပါ ျဖစ္ရပ္ေတြကလည္း ကေလာၿမိဳ႕ေလးကို အေျခတည္ ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီမွာ ကြၽန္မသေဘာက် တာကေတာ့ က်ဴဒိုစတိုင္ ေဆာက္ လုပ္ထားၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ Amara Mountain Resort အ ပန္းေျဖ စခန္းေလးပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္ လံုးဖြင့္ထားတဲ့ အဲကြန္းေတြ ေမ့ ထားၿပီး အဲဒီ အပန္းေျဖစခန္း ေလးမွာ ျပတင္းေပါက္ေတြကိုဖြင့္ ရင္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းအိပ္စက္ လုိ႔ ရတယ္။ ၁၀ ရက္ေလာက္ ေခြၽးတလံုးလံုးေလွ်ာက္သြားထား ၿပီးခ်ိန္မွာ ေလျပည္ေအးေလးက တကယ့္ကို ထူးကဲတဲ့ စည္းစိမ္မ်ိဳး ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။

ခရီးစဥ္ဟာ ရွမ္းျပည္နယ္ က အင္းေလးကန္မွာ အဆံုးသတ္ ပါတယ္။ ယူနက္စကိုရဲ႕ ဇီဝမ်ိဳး စိတ္ ထိန္းသိမ္းမႈဇုန္ တစ္ခုအ ျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အဲဒီေနရာ ဟာ သဘာဝအလွအပနဲ႔ စိတ္ဝင္ စားစရာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံ ေတြ ေပါင္းစံုေနတဲ့ရပ္ဝန္းတစ္ခု ပါပဲ။ ရြာေတြၾကားမွာ ေစ်းတစ္ခု က ေ႐ြ႕လ်ားသြားလာေနတယ္။ ေစ်းဆိုတာက ပဲ့ပိုင္းရွည္ရွည္နဲ႔ ေလွႀကီးေတြ စုထားတာပါပဲ။ အဲ ဒီမွာ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္ ေလးခု ေလာက္ရဲ႕ ေစ်းသည္ေတြ၊ ေစ်း ဝယ္ေတြ စံုညီေနၾကတယ္။ အား လံုးလိုလို ႐ိုးရာဝတ္စံုေတြ ဝတ္ လာတတ္ၾကတယ္။

ရြာတစ္ရြာစီမွာ အထူးျပဳ ထုတ္လုပ္တဲ့ ထုတ္ကုန္ တစ္မ်ိဳး စီ ရွိၾကပါတယ္။ ေလွေတြ၊ လွပ တဲ့ ရက္ကန္းထည္ေတြ၊ ဒါမွမ ဟုတ္ ေငြထည္ေတြေပါ့။ ရက္ကန္း ထည္ေတြကိုေတာ့ ပိုးခ်ည္နဲ႔ ၾကာ ခ်ည္ေတြကေန ရက္လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလွစီးခရီးမွာ သူတို႔ေတြ ၾကားက ျဖတ္သန္းလာၿပီးတဲ့ ေနာက္ အင္းေလးကန္ရဲ႕ အထင္ ႀကီးေလာက္စရာ လုပ္ငန္းတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးစိုက္ခင္းေတြ ကို ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။
ႏုန္းအႏွစ္ေတြ စုရာကေန ေရေပၚေသာင္ကြၽန္းေလးေတြ ျဖစ္ လာတဲ့ ေနရာမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြ စိုက္ပ်ိဳးၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြက အရသာတ ကယ္ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဒသခံ အစားအစာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ တဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုပ္အေနနဲ႔ တည္ ခင္းရာမွာေပါ့။ အဲဒီမွာ ေျမပဲ လည္း ပါတယ္ေလ။

ပိုၿပီး အထင္ႀကီးစရာ ျဖစ္ခဲ့ တာကေတာ့ တံငါသည္ေတြပါပဲ။ သူတုိ႔ လုပ္ပံုကိုင္ပံုကို ၾကည့္ရတာ သိပ္အခ်ိဳးမက်တဲ့ ဘဲေလး ကေခ် သည္ေတြနဲ႔ တူပါတယ္။ ေလွဝမ္း ထဲမွာ ေျခတစ္ဖက္တည္းေထာက္ ရပ္ၿပီး ဟန္ခ်က္ကို ထိန္းထား ၾကတယ္။ ငါးဖမ္းပိုက္ကို သူတို႔ လက္ေတြနဲ႔ က်င္က်င္လည္လည္ ကိုင္တြယ္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေနၿပီး က်န္ တဲ့ ေျခေထာက္ တစ္ဖက္က ေတာ့ ေလွာ္တက္ကိုညႇပ္ၿပီး ေလွကို ပဲ့ထိန္းေလွာ္ခတ္ေနၾကတယ္။ သူ တို႔ လုပ္ကိုင္ေနပံုေတြက ကြၽန္မတို႔ ကို ညႇိဳ႕ငင္ဆြဲေဆာင္ေနပါတယ္။
ကြၽန္မ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့တဲ့ အရာ ေတြက ဒီႏုိင္ငံရဲ႕ အရည္အေသြး ႂကြယ္ဝမႈ တစ္ခုကိုလည္း အေတြး ထဲ ဝင္လာမိေစပါတယ္။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ အေျခအေန အ ေၾကာင္းအရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ႀကံဳ ေတြ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့တုိင္ ဒီႏိုင္ငံ က လူေတြဟာ ကိစၥတိုင္းကို အ ဆင္ေျပေအာင္၊ အလုပ္ျဖစ္ ေအာင္ နည္းလမ္းရွာေဖြႏုိင္ခဲ့ၾက တယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ တကယ့္ကို အေလးအနက္ အသိအမွတ္ ျပဳရ မယ့္ အေနအထား တစ္ခုပါပဲ။

ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံကို သြားလည္သင့္တဲ့ တျခား အ ေၾကာင္းရင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏုိင္ ပါတယ္။
(Forbes မဂၢဇင္းမွ အန္းေအ ဘယ္လ္၏ ကိုယ္ေတြ႕ခရီးသြား ေဆာင္းပါး Why Myanmar Belongs On Your Travel Wish List Now ကို ဇဲြရဲ၀င့္ ဘာသာျပန္ ဆိုသည္။)

 http://7daydaily.com/story/42104