ငါနဲ႔မဆုိင္တဲ့ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္

ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဂ်စ္စုတ္ဟုေခၚေသာ တူမေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေျပာျပသည္။ က ေလးစကားမို႔ ယုတၱိက်၊မက်ကြၽန္ေတာ္မသိ။ ဒါေပမဲ့ ပံုျပင္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်သြားသည္။ ပံုျပင္က ဒီလို ...။

လယ္သမားႀကီးတစ္ေယာက္ အိမ္မွာ ႏြား၊ ၀က္၊ ၾကက္ႏွင့္ႂကြက္ ဆိုေသာ သတၱ၀ါေလးေကာင္ရွိ သည္။ တိရစာၦန္ခ်င္းမို႔ ရင္းႏွီးၾက သည္ေပါ့။ တစ္ေန႔ လယ္သမား က ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု ၀ယ္လာသည္။ ႂကြက္ကစိုးရိမ္တ ႀကီးျဖင့္ ႏြားဆီကိုေျပးသည္။ ႏြား က ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္က ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တံုးဆိုၿပီး ေျပာလႊတ္ သည္။ ႂကြက္ခမ်ာ အားကိုးလို႔ရလိုရျငား ၀က္ဆီကိုသြားျပန္ သည္။ ၀က္ကလည္း ထိုနည္းႏွင္ ႏွင္။ သည္လိုႏွင့္ ၾကက္ကိုေျပာၿပီး အကူအညီေတာင္းျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ကိစၥကိုယ္ရွင္း ငါတို႔နဲ႔မဆိုင္ ဟု မ်က္ႏွာလႊဲသည္။ ႂကြက္ခမ်ာ ကူသူမဲ့ ကယ္သူမဲ့ဘ၀။

တစ္ရက္ေတာ့ႂကြက္ေထာင္ ေခ်ာက္ထဲကို ေႁမြတစ္ေကာင္၀င္ ေနသည္။ လယ္သမားကမသိဘဲ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ဆီ လက္အ ႏႈိက္ မွာ ေႁမြေပါက္ခံရေတာ့သည္။ လယ္သမား ေဆး႐ံုေရာက္သြား ၏။ ေဆး႐ံုတက္ေနေသာ လယ္ သမားကို စြပ္ျပဳတ္တုိက္ရန္ၾကက္ ကိုသတ္၏။ ေဆး႐ံုစရိတ္အတြက္ ၀က္ကိုေပၚေရာင္း၏။ သည္လို အျဖစ္မ်ိဳးက ကံဆိုးလို႔ျဖစ္တာ ယ ၾတာေခ်ဖို႔ အလွဴလုပ္ရမယ္ဆို ေသာေဗဒင္ဆရာ၏ေကာင္းမႈျဖင့္ ႏြားကိုပါေပၚၿပီး အလွဴလုပ္၏။ ႂကြက္ကလည္း သည္လိုကံဆိုးေန သည့္အိမ္မွာ မေနဆိုကာ ေျပာင္း သြား၏။ ပံုျပင္က ဒါပဲျဖစ္သည္။ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုက စ တင္လိုက္ေသာ အျဖစ္အပ်က္။ ကိုယ္ႏွင့္မဆုိင္ပါဘူးဟု ဘာသိ ဘာသာေနလိုက္ေသာ အေျခအ ေနက ယခုေတာ့ သတၱ၀ါေလး ေကာင္လံုးဆီသို႔ အႏၲရာယ္ၿဂိဳဟ္ ဆိုးက ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့သည္။

တစ္ခါသား ညပိုင္းကြၽန္ ေတာ္အိမ္ျပန္ေတာ့ ျပည္လမ္း ေအဒီေကြ႕မွာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး တံုးလံုးလဲေနသည္။ ဆုိင္ကယ္ ေပၚပါသည့္လူႏွစ္ေယာက္က တစ္ေနရာစီမွာ လြင့္စဥ္က်လို႔၊ တစ္ေယာက္က မလႈပ္မယွက္၊ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္။ ကြၽန္ေတာ္စီးလာသည့္ တကၠစီကိုရပ္ခိုင္းၿပီးသည္လူႏွစ္ ေယာက္ကို ေဆး႐ံုပို႔ဖို႔ေျပာသည္။ တကၠစီဆရာက ခါးခါးသီးသီးျငင္း သည္။ သူကူညီလိုက္လွ်င္ သူအ မႈပတ္မည္။ ေဆး႐ံုေရာက္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လို႔မရ။ ရဲကသံသယ ျဖင့္ေမးမည္။ ၿပီးလိုအပ္လွ်င္ အမႈ မွာပါ သက္ေသလိုက္ရမည္ဆို ကာ မကူညီ။ သူမွမဟုတ္အဲသည့္ နားက ျဖတ္သြားသည့္ကားတိုင္း လည္း မည္သူမွ်မကူညီ။ ကြၽန္ ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း တကၠစီ ဆရာေျပာစကားႏွင့္ပင္ ကူညီဖို႔ လက္တြန္႔ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကြၽန္ေတာ္လည္း အတၱေကာင္ဟု သမုတ္လိုက္သည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ျမန္မာ့လူ႔အဖဲြ႕ အစည္းတြင္ အၿမဲဂုဏ္ယူေျပာဆို ေလ့ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္းရွိ သည္။ ျမန္မာဆိုသည္မွာယဥ္ေက်း ေဖာ္ေရြေသာ၊ ကူညီတတ္ေသာလူ မ်ိဳးတဲ့။ သို႔ေသာ္ ထိုအဓိပၸာယ္ဖြင့္ ဆိုခ်က္က မည္သည့္ေခတ္ကာလ တြင္ ကုန္ဆံုးက်န္ရစ္ခဲ့ရေလၿပီမ သိ။ မိမိတိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးကို ဒုကၡေပးခဲ့ေသာ၊ ႏွိပ္စက္ကလူျပဳခဲ့ ေသာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကိုပင္စစ္ ႐ံႈး၍ထြက္ေျပးရေသာအခါ၌ ကူ ညီကယ္တင္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ လူမ်ိဳးဟု စစ္ျပန္ဂ်ပန္ႀကီးမ်ားႏႈတ္ က သတိတရတဖြဖြေျပာခဲ့ေသာ လူမ်ိဳးက ယခုေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္းကိုပင္ ကူညီေဖးမဖို႔ လက္တြန္႔ခဲ့ၿပီ။ သူမ်ားဒုကၡေတြကို ကိုယ္ႏွင့္မဆုိင္ဟုဆိုကာလ်စ္လ်ဴ ႐ႈထားႏုိင္ခဲ့ၿပီ။

သာမန္အားျဖင့္ လူတစ္ ေယာက္ကို ကူညီလိုက္ရျခင္းအ တြက္ တံု႔ျပန္အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္ ၍ ကူညီသူရွားပါးပါလိမ့္မည္။ သို႔ ေသာ္ ထိုအက်ိဳးမ်ိဳးမရ႐ံုမက ကူ ညီမႈေၾကာင့္ ဆိုးက်ိဳးမ်ားပင္ ျဖစ္ ေစေသာအခါ သူသူငါငါ ကူညီလို စိတ္မ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားႏုိင္ၾက သည္။

ႏွစ္အတန္ၾကာက ၀တၳဳတို တစ္ပုဒ္ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ေရးသူကို မမွတ္မိေတာ့။ ၀တၳဳထဲမွာ ဘတ္စ္ ကားစီးရင္း ကိုယ့္ေရွ႕မွာလာရပ္ ေနသည့္ ေကာင္မေလးကို ထိုင္ခံု ေနရာထေပးလိုက္သည္။ ကားက က်ပ္ညပ္ေနသည္မို႔ မိန္းကေလး ငယ္ကို ဦးစားေပးကူညီလိုက္ သည့္သေဘာ။ ေနာက္တစ္ေန႔အ ျခားဘတ္စ္ကားေပၚမွာထိုေကာင္ မေလးကို သူ႔ခ်စ္သူေကာင္ေလး ႏွင့္အတူ ထပ္ေတြ႕သည္။ သူ႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကိုတီးတိုးေျပာသည္။ ‘‘အဲဒီလူႀကီးေပါ့ ခ်စ္ကိုႏွာက်ၿပီး ေနရာထေပးတာ’’ဟူ၏။ ထို ေကာင္မေလး၏ သိမ္ဖ်င္းယုတ္ ညံ့ေသာ အေတြးအေခၚ အျပဳအမူ ေၾကာင့္ ထိုသူက ကားေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနရာထမေပးေတာ့ ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္တဲ့။ ဒါက စကားျဖင့္ ေစာ္ကားခံရျခင္း။

သည့္ထက္ဆိုးသည့္ အျဖစ္ အပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာရွိေသးသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ နာဂစ္အျဖစ္အ ပ်က္ကို ျပန္ၫႊန္းရမည္ထင္သည္။ နာဂစ္မွာ လူေတြအႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္ၾကေတာ့ လွဴဖို႔တန္း ဖို႔သြားၾကသူေတြ တားျမစ္ခံရ သည္။ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရသည္။ နာ ဂစ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားသူေတြ အေလာင္းကို ျမႇဳပ္ႏွံေပးသူေတြဆို လွ်င္ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြပင္ က်ခံလိုက္ရေသးသည္။ သည္လို ပဲ ႏွစ္ရွည္ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီး အတြင္း ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ကူညီခဲ့သူ ေတြ ဘ၀ပ်က္သည္အထိ ဖိႏွိပ္ခံ ခဲ့ရသည္။ သည္လိုႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ဆိုတာ ကိုယ္ႏွင့္မဆုိင္ဆိုေသာ အေတြးေတြကို ခံယူလာၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ စြဲၿမဲလာသည္။သည္ လိုႏွင့္ အတၱစည္း၀ိုင္းထဲ ၀င္ထိုင္ မိၿပီး ငေတစိတ္ဓာတ္မ်ိဳး တစ္ႏိုင္ ငံလံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ထြန္းကားလာသည္။ဒါ ကို ကဗ်ာဆရာလူအိမ္က ကြၽဲ ၿမီး တိုပံုရသည္။ ၂၀၁၅ ေမလထုတ္ ေခတ္ရနံ႔ မဂၢဇင္းမွာ ‘‘မီးက ေလာင္ေနၿပီ’’ဆိုသည့္ကဗ်ာတစ္ ပုဒ္ကို ေရးဖြဲ႕သည္။

ထိုင္ၾကည့္ေန

ထိုင္ၾကည့္ေန

ဒီမီးက

မၾကာခင္

ခင္ဗ်ားအိမ္ထဲ ကူးလာေတာ့မွာ။

မဆိုင္သလိုျပဳေန

မဆုိင္သလိုျပဳေန

ဒီက်ည္ဆန္က

မၾကာခင္

ခင္ဗ်ားဗိုက္ထဲ စိုက္၀င္ေတာ့မွာ။

သူ႔လည္ပင္းပဲ ကိုယ္ညႇစ္ရမလား

ကိုယ့္လည္ပင္းပဲ သူညႇစ္ရမလား

အျဖစ္က မႏွစ္ကထက္ဆိုး

ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကား

နားခါးခဲ့ၿပီ။

ကဗ်ာက အဓိပၸာယ္ဖြင့္စရာ မလိုေအာင္ပင္ ရွင္းလင္းလွသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆက္စပ္ေတြးစရာ ေတြ၊ ဆက္လက္ေမးစရာေတြ ေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိလာသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔သည္ ကားေပၚမွာ ေနရာဖယ္ေပးမိသျဖင့္၊ ကူညီေဖးမေပးမိသျဖင့္ ႏွာဘူးက်သည္ဟုထင္ေသာ ေကာင္မေလးမ်ိဳးကို ေတြ႕ဖူးေကာင္း ေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မည္(သို႔မဟုတ္) ယာဥ္တိုက္မႈတစ္ခုကို ကူညီေပးခဲ့မႈေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ရာ သကၤာမကင္းစစ္ ေဆးေမးျမန္းျခင္းခံရေကာင္း ခံရ ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္ ေတာ္တို႔ရရွိခဲ့ေသာ အဆိုးရလဒ္ ထက္ ကူညီခံရသူရရွိေသာအက်ိဳး ရလဒ္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔၀မ္း ေျမာက္မႈက အတုိင္းမသိျဖစ္ပါ လိမ့္မည္။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အ ဆိုးရလဒ္အတြက္ ကူညီ႐ိုင္းပင္း လိုေသာစိတ္ကို ဖယ္ထုတ္ပစ္ၾက မည္လား။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္ပါဘူးဆိုေသာ စိတ္ မ်ိဳးျဖင့္ ဆက္လက္ျဖတ္သန္းၾက မည္လား။ သူမ်ားအိမ္မီးေလာင္ ေနတာကို ၀ိုင္း၀န္းၿငိႇမ္းသတ္အကူ အညီမေပးဘဲ ထုိင္ၾကည့္ေနရင္း ကိုယ့္အိမ္မီးကူးစက္ေလာင္ကြၽမ္း ခံရသည့္အျဖစ္မ်ိဳးက ဧကန္ပင္ရွိ ပါသည္။

လတ္တေလာအေျခအေန ကိုပင္ ဥပမာတင္ၾကည့္လွ်င္ အ ေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကို ျပည္ သူအမ်ားစုက လိုလားၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕က ကိုယ္ႏွင့္ မဆုိင္ဟု သေဘာထားၾကသည္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕ စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို မျပင္ဆင္လိုသူထံသို႔ ထိုအေျခခံ ဥပေဒ၏ အက်ိဳးဆက္သည္ဧကန္ မလြဲ ေရာက္ရွိလာပါလိမ့္မည္။ သမၼတ၏သားသည္ ဧကန္သမၼတ ျဖစ္လာမည္ဟုဆို၍မရ။ ကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၏ မ်ိဳးဆက္သည္ လည္း က်ိန္းေသ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာမည္ဟုမည္သူမွ် အာမမခံႏုိင္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ သူ တို႔သည္ သာမန္ျပည္သူလူထုဘ၀ ျဖင့္ ထိုအေျခခံဥပေဒ၏ ဆိုးက်ိဳး ရလဒ္ကို ခံစားရပါလိမ့္မည္။ သူ တို႔ေခတ္ သူတို႔အခါ၏စစ္အာဏာ ရွင္လက္ေအာက္တြင္ သူတို႔ဒုကၡ မ်ားစြာျဖင့္ ေနထုိင္ရပါလိမ့္မည္။ တစ္ခဏတာ ငါသာေနတာပဲဆို သည့္အေတြးက မိမိမ်ိဳးဆက္ကို သစၥာေဖာက္ရာေရာက္ပါလိမ့္ မည္။ မဆိုင္သလိုေနရင္း ထိုထို က်ည္ဆန္တို႔က ၀မ္းဗိုက္နား သီ သီလာၿပီျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ အေျခ ခံဥပေဒသည္ ေႁမြဝင္ေနေသာ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုဟု သာ ကြၽန္ေတာ္ကထင္သည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးသည္ ကြၽန္ေတာ့္တူမ ဂ်စ္စုတ္ေျပာေသာ ပံုျပင္ထဲကအတိုင္း ႏြား (သို႔မ ဟုတ္) ၀က္၊ ၾကက္၊ ႂကြက္တစ္ ေကာင္ေကာင္ျဖစ္ေနပါလိမ့္ မည္။(သုိ႔မဟုတ္) လယ္သမားလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ ေနပါမည္။ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုကို ငါတို႔ႏွင့္ မဆုိင္ဟု သေဘာထားမိလွ်င္ေတာ့...။။

7day daily

https://www.facebook.com/searchmyanmar/photos/a.356889637687313.84429.120616274