ဧၿပီ ၁၇ ရက္ (ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ေန႔) ၌ ေရႊတိဂုံေစတီ ရင္ျပင္ေတာ္တြင္ ဘုရားဖူးလာသူမ်ားအား ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ-ေအာင္ေက်ာ္ထက္)
(၁)
ႏိုင္ငံအသီးသီးရွိ လူမ်ိဳးအသီးသီးတို႔ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး
ေတြ႕ဆံုၾကသည့္အခိုက္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ျခင္းကို ကုိယ္စားျပဳေသာ ေ၀ါဟာရကိုယ္စီ
ရွိၾကပါလိမ္႔မည္။ ျမန္မာတို႔၏ မ်က္ေမွာက္ကာလ လူေနမႈနယ္ပယ္၌ တစ္ဦးႏွင္႔
တစ္ဦး ေတြ႕ဆံုၾကသခိုက္ အမ်ားဆံုးႏႈတ္ခြန္းဆက္သေလ႔ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္းက
“မဂၤလာပါ” ျဖစ္မည္ထင္ပါ၏။
ျမန္မာတို႔၏ႏႈတ္၌ “မဂၤလာ” ဟု အသံုးတြင္က်ယ္ေနေသာ္လည္း ပါဠိေ၀ါဟာရ
အစစ္က “မဂၤလ” ျဖစ္သည္။ ပါဠိ၌ “မဂၤလာ” ဟုမရွိ။ “သာသန” ကို “သာသနာ” ဟု
ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲေနၾကသကဲ႔သုိ႔ “မဂၤလ” ကိုပင္ “မဂၤလာ” ဟု
သံုးစြဲေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေတာအရပ္ေဒသတို႔၌ တစ္ဦးႏွင္႔ တစ္ဦး “မဂၤလာပါ” ဟု ႏႈတ္ဆက္ေလ႔ မရွိၾက။
မိမိတို႔ အညာဓေလ႔အလိုအားျဖင့္ “ ေနေကာင္းလား” ဆိုလွ်င္ လံုေလာက္ၿပီျဖစ္သည္။
ေရွးေရွးျမန္မာႀကီးတုိ႔၏ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားက မည္သုိ႔ျဖစ္ခဲ႔မည္ကို
မသိရပါေသာ္လည္း ယခုကာလ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးတို႔၌ “မဂၤလာပါ” က အေတာ္ေလး
တြင္က်ယ္ေနသည္။ မည္မွ် တြင္က်ယ္ေနသနည္းဆုိလွ်င္ ျမန္မာျပည္ကို
အလည္အပတ္ေရာက္လာေသာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၏ ႏႈတ္ဖ်ားသို႔တိုင္ ထိုစကားက
ေနသားတက် ေရာက္ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
မႏွစ္က ပုဂံေညာင္ဦးသို႔ ဘုရားဖူး ေရာက္ခဲ႔စဥ္
ႏိုင္ငံျခားသားကမၻာလွည့္မ်ားကို အမ်ားႀကီးေတြ႕ခဲ႔ရသည္။ တစ္ဖြဲ႕ႏွင္႔တစ္ဖြဲ႕
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မိၾကသခုိက္ သူတို႔က ၿပံဳးျပသည္မို႔ မိမိတို႔ကလည္း
ျပန္လည္ၿပံဳးျပရင္း “ဟဲလို” လုပ္လုိက္မိသည္။
ထိုအုပ္စုထဲမွ ႏိုင္ငံျခားသားႀကီးတစ္ေယာက္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္က
“မဂၤလာပါ” တဲ႔။ အခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံျခားသားႀကီးမ်ားကဆို “ကိစၥမရွိပါဘူး”
ဆိုတာမ်ိဳးကုိေတာင္ ေျပာလိုက္ေသး။ မွတ္ကေရာ။
(၂)
“ေကာင္းေသာအမႈကိစၥ၌ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ မဂၤလာမည္၏” ဟုလည္း
ေကာင္း၊ “ပစၥဳပၸန္တမလြန္ ႏွစ္တန္ေသာ ကိစၥတို႔၌
ႀကီးပြားတိုးတက္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ မဂၤလာမည္၏” ဟုလည္းေကာင္း
သဒၵါက်မ္းတို႔က ဖြင္႔ဆိုသည္။ ေခတ္ကာလ အလုိအားေလ်ာ္စြာ အေကာင္းဟု
သမုတ္အပ္ေသာ အာ႐ံုတို႔ကုိ ျမင္ရျခင္းသည္ “ဒိ႒မဂၤလာ”၊ အေကာင္းဟု သမုတ္အပ္ေသာ
အသံတုိ႔ကို ၾကားရျခင္းသည္ “သုတမဂၤလာ”၊ အေကာင္းဟု သမုတ္အပ္ေသာ အနံ႔၊ အရသာ၊
အေတြ႕တုိ႔ကို ခံစားရျခင္းသည္ “မုတမဂၤလာ” မည္၏ဟု က်မ္းဂန္တို႔က မဂၤလာကို
သုံးမ်ိဳး၊ သုံးစားခြဲျခားျပဆိုသည္။
ထိုမွတစ္ပါး ျမန္မာမႈနယ္ပယ္၌ ေရွး ျမန္မာႀကီးတို႔ ခြဲျခားျပဆုိထားေသာ
ေလာကီ မဂၤလာ ၁၂ ပါးဟုလည္း ရွိေသးသည္။ ထို မဂၤလာတို႔သည္ကား
(၁)
ဂဗၻသာ၀ကမဂၤလာ= ပဋိသေႏၶစြဲမွီသည့္ေန႔မွစ၍ ရံဖန္ရံခါျပဳ လုပ္ ေပးရေသာ မဂၤလာ
။
(၂) ၀ိဇာတမဂၤလာ= ဖြားျမင္ခ်ိန္၌ျပဳေသာ မဂၤလာ။
(၃) အာဟာရပရိ ေဘာဂမဂၤလာ=
ထမင္းခြံ႔ေသာမဂၤလာ။
(၄) တမၺဴလဘတၱမဂၤလာ= ကြမ္းခြံ႕ေသာမဂၤလာ။
(၅)
ေဒါဠာကရဏမဂၤလာ= ဧယင္ (ပုခက္) လႊဲေသာမဂၤလာ။
(၆) ေကသေစၦဒနမဂၤလာ=
ဆံပယ္ေသာမဂၤလာ၊
(၇) ေဂဟကရဏမဂၤလာ =အိမ္သစ္တက္ေသာမဂၤလာ၊
(၈)သာမေဏ
ရပဗၺဇၨမဂၤလာ= ရွင္ျပဳေသာမဂၤလာ၊
(၉) ကဏၰ၀ိဇၥ်နမဂၤလာ= နားသေသာမဂၤလာ၊
(၁၀)
ဒုႆဂဟနမဂၤလာ=ပုဆိုး၊ ထဘီ၀တ္ေသာ မဂၤလာ၊
(၁၁) စူဠဂဟနမဂၤလာ= ဆံထံုး၊
ဥေသွ်ာင္ထံုးေသာမဂၤလာ၊
(၁၂) အာ၀ါဟ၀ိ၀ါဟမဂၤလာ = ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေသာ
မဂၤလာတို႔ျဖစ္သည္။ (အဆိုကြဲလည္း ရွိေသး၏။ ဤကား စကားခ်ပ္)။
မဂၤလသုတ္၌ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ေသာ မဂၤလာတရား (၃၈) ပါးကို
(ဘုရားေဟာျဖစ္ေသာေၾကာင္႔) “ေလာကုတၱရာမဂၤလာ” ဟု သတ္မွတ္၍ဆုိခဲ့ၿပီး(၁၂)
ပါးကိုကား “ေလာကီမဂၤလာ” ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ၾကဟန္တူသည္။ စင္စစ္ေသာ္ကား
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ေသာ မဂၤလာတရားတို႔သည္ ေလာကုတၱရာနယ္ပယ္ႏွင္႔သာ
သီးျခားဆိုင္ေသာ တရားမ်ားမဟုတ္ၾက။ ေလာကီနယ္အတြက္လည္း မ်ားစြာအေရးပါေသာ
မဂၤလာတရားမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း မဂၤလသုတ္ကို ေလ႔လာဖူးသူတိုင္း သေဘာေပါက္ၿပီး
ျဖစ္ၾကပါလိမ္႔မည္။
မဂၤလာတရားဟူသည္ “မေကာင္းမႈဟူသေရြ႕ကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္စြမ္းေသာ
သတၱိရွိ၏” ( သဗၺပါပ ၀ိနာသနံ) “ေလာကသားအားလံုးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြား အလို႔ငွာ
ျဖစ္၏” (သဗၺေလာက ဟိတတၳာယ) ဟုလည္း မဂၤလသုတ္ နိဒါန္းဂါထာ၌ အတိအက်
ျပဆိုထားၿပီးျဖစ္သည္။
(၃)
အခ်ိဳ႕က စိတ္အစြဲအလြန္ႀကီးသည္။ နံနက္ မုိးေသာက္အလင္းေရာက္ခ်ိန္၌
“ဘာေလးကို ျမင္လုိက္ရတာ မဂၤလာ၊ ဘာသံေလးကို ၾကားလုိက္ရတာ မဂၤလာ၊ ဘာနံ႔ေလးကို
႐ွဴလိုက္႐ွိဳက္လုိက္ရတာ မဂၤလာ” စသည္ျဖင္႔ ဒိ႒၊ သုတ၊ မုတအစြဲအလမ္း
ႀကီးမားဘိသည္။
ဘုရားျမတ္စြာ လက္ထက္ေတာ္ကာလက ထိုပံုထုိနည္း အစြဲအလမ္းအားႀကီးသည့္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သား ပုဏၰားႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ႔ဖူးသည္။
တစ္ေန႔ ေရခ်ိဳးဆင္းရန္ ေသတၱာထဲမွ ပုဆိုးတစ္ထည္ ထုတ္ယူလုိက္သည္။
ဘယ္အခ်ိန္က ၀င္ေနမွန္းမသိေသာ ၾကြက္က ထိုပုဆိုးကို ကိုက္ျဖတ္ၿပီး ျဖစ္ေနသည္။
ပုဏၰားသည္ ထုိပုဆိုးကိုျမင္ၿပီး အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားေလ၏။ “ဒီပုဆိုးဟာ
မသံုးထုိက္ေတာ႔ဘူူး၊ မဂၤလာ မထုိက္ေတာ႔ဘူး၊ ဒီပုဆိုးကို ဆက္ၿပီး
အသံုးျပဳေနမယ္ဆို အားလံုး အက်ိဳးယုတ္ေတာ့မည္၊ ကိုယ္က်ိဳးနည္းရေပေတာ႔မည္”
ဟုလည္း ႏႈတ္က တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ျမည္တမ္းေနသည္။
ပုဏၰားလည္း သူ႔သားအႀကီးဆံုးကို ေခၚ၍ “ငါ႔သား ဤပုဆိုးသည္ မဂၤလာ
မထိုက္ေတာ႔၊ မသံုးစြဲသင္႔ေတာ႔။ သင္႔လက္ျဖင္႕ မထိေစႏွင္႔။ မည္သူ
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ်လည္း မထိပါးေစႏွင့္။ ဤပုဆိုးကို တုတ္ျဖင့္ေကာ္၍
သုသာန္သို႔ သြား၍ စြန္႔ပစ္ေခ်” ဟု ေစခုိင္းလုိက္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားလည္း “ယေန႔ မည္သူ႔ကို ေခ်ခြၽတ္ရအံ႔နည္း” ဟု
ဘုရားတို႔ထံုးစံအတုိင္း ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ထုိပုဏၰားသားအဖ၏
ေသာတာပန္တည္အံ့ေသာအေၾကာင္း ဥပနိႆယကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္တစ္ပါးတည္း
သုသာန္သို႔ ၾကြေတာ္မူႏွင့္ေလသည္။
ပုဏၰား၏ သားလည္း ဖခင္မွာသည့္အတိုင္း ပုဆုိးၾကြက္ကိုက္ကို သုသာန္၌ စြန္႔ပစ္ေလလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားက ပံ့သကူအျဖစ္ ေကာက္ေတာ္မူလုိက္သည္။
ထုိအျခင္းအရာကိုျမင္ေသာ ပုဏၰား၏သားသည္ ဘုရားအနီးသုိ႔ ခ်ဥ္းကာ
“အရွင္ေဂါတမ ဤၾကြက္ကိုက္ပုဆိုးသည္ မဂၤလာ မထုိက္ပါ၊ ဤပုဆိုးကို
သံုးစြဲေလလွ်င္ ေဘးဒုကၡေရာက္ရလိမ္႔မည္ဟု ဖခင္ကဆိုပါသည္။ မယူပါလင္႔”
ဆိုေသာ္လည္း ဘုရားျမတ္စြာက ထုိပုဆိုးကိုယူ၍သာလွ်င္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔
ျပန္ၾကြေတာ္မူသည္။ ထိုျဖစ္စဥ္ကို ဖခင္ပုဏၰားႀကီး ၾကားသိလတ္ေသာ္
“ခက္ေတာ့သည္၊ သူတစ္ပါးတည္းသာမဟုတ္၊ ေက်ာင္းသံဃာမ်ားအားလံုး
ေဘးေတြ႕ၾကေပေတာ့မည္” ဟု ေရရြတ္ကာ ပုဆိုးအသစ္မ်ားစြာကို ေဆာင္လ်က္
သားအဖႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္လာၾကသည္။
“အရွင္ေဂါတမ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ပုဆိုးအသစ္မ်ားစြာကို
ယူေဆာင္လာခဲ႔ပါကုန္၏။ မဂၤလာမထုိက္ေသာ ထိုၾကြက္ကိုက္ ပုဆိုးကို
စြန္႔ပစ္လုိက္ပါ၊ အားလံုးေဘးေတြ႕မည့္အေရးမွ ကယ္တင္ပါ” ဟု စိုးရိမ္တႀကီး
တင္ေလွ်ာက္ေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားက “ပုဏၰား သင္ယူဆထားေသာ မဂၤလာဟူသည္ မဂၤလာအစစ္
မဟုတ္၊ သင္႔စိတ္၌ စြဲထင္ေနေသာ အစြဲအလမ္းတစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္သည္။ မဂၤလာဟု
သင္ထင္မွတ္ထားေသာအစြဲကို စြန္႔ပစ္ျခင္းသည္သာ မဂၤလာျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ
ကိေလသာကင္း၊ ဒုကၡကင္းလိမ္႔မည္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ဘုရားစကားေတာ္အဆံုး၌
ပါရမီရွင္ သားအဖလည္း ေသာတာပတၱိဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ႔သည္။
“လူမုိက္ကို အေပါင္းအသင္း မလုပ္ျခင္းသည္ မဂၤလာမည္၏” (အေသ၀နာစ ဗာလာနံ)၊
“ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္းသည္ မဂၤလာမည္၏” (ပ႑ိတာနဥၥေသ၀နာ) ဟု မဂၤလသုတ္
အစဂါထာ၌ ဆိုထားသည္။ ပုဏၰားသားအဖ၏ ျဖစ္စဥ္သည္ ပညာရွိကုိ
မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္းေၾကာင့္ လက္ငင္းရရွိခဲ႔ေသာ မဂၤလာဆုလာဘ္ႀကီးတစ္ပါးပင္
ျဖစ္ေတာ႔သည္။
(၄)
ဗဟုသုတၾကြယ္၀ျခင္းႏွင္႔ ပညာတတ္ေျမာက္ျခင္းသည္လည္း မဂၤလာမည္ပါ၏။
သို႔ေသာ္ သိကာတတ္ကာမွ်ျဖင္႔ကား မဂၤလာမျဖစ္ေသး။ တတ္သိထားေသာ ပညာရပ္ကို
အေျခခံ၍ မိမိအက်ိဳး၊ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ၿပီးေျမာက္ေစမွသာလွ်င္
အစစ္အမွန္မဂၤလာ ျဖစ္သည္။
အေလာင္းေတာ္ႀကီးတို႔၏ နယ္ေျမ၌ ၎တို႔ တတ္သိထားေသာ ပညာရပ္ကို
ေလာကသားတို႔ ေကာင္းစားေရးအတြက္ ပံုေအာ၍ အသံုးခ်ျခင္းအေလ႔ရွိသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ပင္ သူတို႔၏ လုပ္ရပ္ဟူသေရြ႕သည္ မဂၤလာထုိက္႐ံုမွ်မက
ပါရမီေျမာက္သည့္ အဆင္႔သုိ႔တိုင္ ဆိုက္ေရာက္ခဲ႔ရျခင္း ျဖစ္သည္။
ဆိုဖြယ္ရွိေသးသည္။ “သင္ယူတတ္ေျမာက္ထားျခင္းသည္ မဂၤလာမည္၏”
ဆိုေသာ္ျငားလည္း ထိုအတတ္သည္ သူတစ္ပါးကို ႏွိပ္စက္ျခင္းကင္းေသာ
အတတ္မ်ိဳးျဖစ္ဖို႔ လုိအပ္ပါ၏။ သူတစ္ပါးကို (သို႔မဟုတ္) အင္အားနည္းသူ
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ဖိႏွိပ္ရန္၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရန္၊ ညႇဥ္းဆဲရန္၊ သတ္ျဖတ္ရန္
တတ္ေျမာက္ထားေသာ အတတ္မ်ိဳးသည္ကား မဂၤလာမထုိက္။ ပညာရပ္တစ္ခုကို ဆည္းပူးရာ၌
ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းဖို႔ လိုအပ္သည့္နည္းတူ စိတ္ရင္းမွန္ကန္ဖို႔လည္း
အေရးႀကီးပါသည္။
သူတစ္ပါး၏ေရွ႕၌ ေမာ္ၾကြားရန္၊ ေျခဖ်ားေထာက္ရန္၊
ေဆာင္႔ၾကြားၾကြားလုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သင္ယူတတ္ေျမာက္ထားေသာ
ပညာမ်ိဳးသည္လည္း မဂၤလာမထိုက္ေခ်။
(၅)
ၿပိဳင္ဆုိင္မႈျပင္းထန္ေသာ ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲ၌ မေတာ္တဆ
ထိမိခိုက္မိျခင္းမ်ားရွိသည္။ သူ႔အလိုလို ေျခေခါက္လဲသြားေသာ
ကစားသမားတစ္ေယာက္ကို သူ႔ၿပိဳင္ဘက္က လက္တြဲထူေပးျခင္းမ်ိဳးကို
ရံခါေတြ႔ရတတ္သည္။ ထိုစိတ္ဓာတ္မ်ိဳးက မဂၤလာထုိက္သည္။ ထိုအမူအရာမ်ိဳးက
မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ္႔ခ်လုိစိတ္ကို အေျခခံသည္။ မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ္႔ခ်လုိစိတ္
မရွိပါဘဲလ်က္ သူတစ္ပါးအေပၚ မေလးစားႏိုင္။ ေလးစားစိတ္မရွိလွ်င္လည္း
ေမတၱာသက္ဖုိ႔ မလြယ္ကူပါေခ်။
အင္း၀ေခတ္စာဆိုအေက်ာ္ ရွင္မဟာရ႒သာရ၏ ငယ္မည္က ေမာင္ေမာက္ျဖစ္သည္။
ေမာင္ေမာက္ဆိုသည့္အတုိင္း စိတ္အေနက ျမင့္သည္၊ ေမာက္သည္၊ မာေက်ာသည္။
ဇာတိပုညဂုဏ္မာနတုိ႔ အရွိန္အဟုန္ ျပင္းသည္။သုိ႔ေသာ္ ကိုးခန္းပ်ိဳ႕ကို
စပ္ဆိုခ်ိန္၌ကား ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး တလူလူ လႊင္႔တင္ထားခဲ႔သည့္ ျမင္႔ေမာက္ေသာ
တံခြန္အလံကို ေျမသို႔ေရာက္ေအာင္ ဆြဲခ်ေတာ္မူခဲ့သည္။
“ငါႏွင္႔ငါသာ၊ ႏိႈင္းစရာဟု၊ ပညာမုန္ယို၊ အရြယ္ပ်ိဳက၊ မဆိုစေလာက္၊
မာန္ေစာင္ ေျမာက္၍၊ ႏႈတ္ေငါက္လြန္မိ၊ ေဒါသရွိ” ခဲ႔ျခင္းမ်ားကို
စာဆိုအရွင္က ျပန္လည္ဆင္ျခင္ေတာ္မူခဲ႔သည္။ “ဤစာကိုးခန္း၊ ပုလဲပန္းျဖင္႔၊
စိတ္ၾကမ္းမာန္ေလွ်ာ႔၊ ငါကန္ေတာ႔၏။ မေပါ႔ခ်စ္ခင္၊ သားႏွယ္ၾကင္၍၊ အရွင္တကာ၊
သည္းခံပါေလာ႔” ဟုလည္း အေလးအနက္ ဆိုေတာ္မူခဲ့သည္။
ရင္ႏွင္႔ရင္း၍ေရးခဲ႔ေသာ ထုိလကၤာစာပိုဒ္တို႔သည္ ယေန႔ကာလတိုင္ေအာင္လည္း
သက္၀င္လႈပ္ရွား ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္သည္။ လင္းလက္ေတာက္ပ ရင္ခုန္ရဆဲျဖစ္သည္။
ထုိစာပိုဒ္တုိ႔၌ မိမိကိုယ္မိမိ ႏွိမ္႔ခ်ျခင္းကို ေတြ႕ရသည္။ တစ္ဖက္သားအေပၚ
ေလးစားမႈ ကိုေတြ႕ရသည္။ ေမတၱာတရားကို ေတြ႕ရသည္။ ထိုမွတစ္ပါး၊
မဂၤလာတရားေတာ္ကိုလည္း အေသအခ်ာေတြ႕လိုက္ရပါေလ၏။
က်မ္းကိုး။ ပရိတ္ႀကီးနိႆယသစ္၊ သေျပကန္ တရားေပါင္းခ်ဳပ္၊ သုခမွတ္စု။
No comments:
Post a Comment