ဆုေတာင္းေနေသာ လက္မ်ား

၁၅ ရာစုအခ်ိန္တြင္ ဂ်ာမနီျပည္ ႏူရင္ဘတ္ၿမိဳ႕အနီးရွိ ရြာငယ္ တစ္ရြာတြင္ သားသမီး ၁၈ ေယာက္ရွိေသာ မိသားစု တစ္ခု ေနထိုင္သည္၊ ဖခင္မွာ ေရႊ ပန္းထိမ္ျဖင့္ အသက္ေမြးသည္။ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အတြက္ တေန႔လ်င္ ၁၅ နာရီ အလုပ္ လုပ္ရသည့္ အျပင္ ေငြပို ရရန္ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား ခိုင္းသမၽွကိုလည္း လုပ္ကိုင္ေပးရသည္။

ဤသို႔ အဆင္မေျပမွုမ်ားၾကားမွ သားအႀကီး ၂ ဦးမွာ ႏူရင္ဘတ္ရွိ အႏုပညာေက်ာင္းကို တက္လိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဖခင္ ျဖစ္သူက က်ိန္းေသ ေငြေၾကး မေထာက္ပံ့နိုင္သည္ကို သိထားၾကသည္။

သူတို႔၏ အိပ္မက္ အတြက္ နည္းလမ္း ရွာၾကသည္။ တစ္ဦးက ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ တစ္ဦးက ေထာက္ပံ့သည့္ စနစ္ကို သေဘာတူကာ မည္သူက အရင္ တက္ရမည္ကို အလြယ္ကူဆုံးေသာ ေငြ အေႂကြေစ့ျဖင့္ ေခါင္းပန္း လွန္ကာ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ Albert မွာ ႐ူံးနိမ့္သြားသျဖင့္ Albrecht ကို ႏူရင္ဘတ္ရွိ အႏုပညာေက်ာင္းတြင္ တက္ေရာက္နိုင္ရန္ ေလးႏွစ္ တိတိ အႏၲရာယ္မ်ားေသာ မိုင္းတြင္းထဲတြင္ အလုပ္ ႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္ကာ ေထာက္ပ့ံေပးခဲ့သည္။

Albrecht မွာ ေက်ာင္းတြင္ သင္ယူေနစဥ္ ကတည္းကပင္ အျခား ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ပါေမာကၡမ်ားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အႏုပညာ လက္ရာမ်ားကို ဖန္တီးနိုင္ခဲ့သည္။ ထိုေၾကာင့္ သင္တန္းဆင္းသည္ႏွင့္ သူ၏ လက္ရာမ်ားကို ေရာင္းခ်ၿပီး ေငြအေတာ္ အတန္ ရွာေဖြနိုင္ေသာ အဆင့္ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။

၄ ႏွစ္အၿပီး သူအိမ္္သို႔ ျပန္လာေသာ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ညစာ စားပြဲ တစ္ခု က်င္းပေပးၾကသည္။ ညစာ စား၍ အၿပီးတြင္ Albrecht က
"ကၽြန္ေတာ္ အခုလို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ပညာသင္နိုင္တာ မိသားစုရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပါ။ အထူးသျဖင့္ Albert ေၾကာင့္ပါ။ သူဟာ မိုင္းတြင္းထဲမွာ အလြန္ ပင္ပန္း ဆင္းရဲစြာ ၄ ႏွစ္ အလုပ္ လုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို ေထာက္ပံ့ခဲ့ပါတယ္။ သူ အခုေတာ့ ႏူရင္ဘတ္က အႏုပညာေက်ာင္းမွာ စိတ္ေအးလက္ေအး သြားတက္နိုင္ပါၿပီ။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေထာက္ပံ့ဖို႔ အလွည့္ ေရာက္လာပါၿပီ။"

ထိုအခါ Albert က ညင္သာစြာ ေခါင္းခါလ်က္:
"ငါ့အတြက္ေတာ့ ေနာက္က်သြားခဲ့ပါၿပီ။ ငါ့ရဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ မိုင္းထဲမွာ ရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ပုံမွန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အရိုးအဆစ္ ကိုက္ခဲတဲ့ ေဝဒနာကိုလည္း ခံစားေနရတယ္။ စုတ္တံကို ကိုင္ၿပီး လွပတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္း တစ္ခုကို ေရးဆြဲဘို႔ မေျပာနဲ႔၊ ဒီ ဖန္ခြက္ကိုေတာင္ မနည္း ကိုင္ေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္း စိတ္မေကာင္း မျဖစ္ပါနဲ႔၊ မင္းအတြက္ငါ ဂုဏ္ယူပါတယ္။" ဟုဆိုလိုက္သည္။

Albrecht မွာလည္း အလြန္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ သူ႔အတြက္ ရင္းႏွီး ေပးဆပ္ခဲ့ေသာ ညီအကို ျဖစ္သူ၏ ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ သိမ္ဖ်င္းေနေသာ လက္ေခ်ာင္း အစုံကို ေထာင္လ်က္ အေနအထားျဖင့္ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ကို အခ်ိန္ယူကာ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ယင္းကို "လက္မ်ား" ဟု နာမည္ ရိုးရိုးေလး ေပးခဲ့သည္။ ေနာင္တြင္ နာမည္ ေက်ာ္ၾကားေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး "ဆုေတာင္းေနေသာ လက္မ်ား" ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ေျပာင္းေခၚခဲ့ၾကသည္။

(Albrecht Durer ၏ လက္ရာ ပန္းခ်ီကား အမ်ားစုမွာ အလြန္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ၿပီး ယေန႔တိုင္ အျမတ္တနိုး သိမ္းဆည္းထားၾကသည္။)

ထိုေၾကာင့္ ဘဝ ေအာင္ျမင္သူ တစ္ဦးျဖစ္ရန္ ေကာင္းမြန္ေသာ ေထာက္ပ့ံမွု႔လိုအပ္ပါသည္။ သင္ တစ္ဦးတည္း အကူအညီ လိုအပ္ေနတတ္သည္ မဟုတ္ပါ။ မိမိကို ကူညီခဲ့သူ၏ ေက်းဇူးကို သိတတ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ။

Ref : wiki
လူပိန္း (ရိုးရာေလး)
https://www.facebook.com/yoyarlaydotcom/photos/a.247917771918149.56547.171647766211817/881575365219050/?type=1&theater