ေခြးေတာင္ထမင္းမငတ္ဘူး

ေမွာ္ဘီဆရာသိန္းႀကီးေရးတဲ့ ေရွးေခတ္ပညာရွိေတြအေၾကာင္း ဖတ္ရတာ ၾကက္သီးထဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က အဲဒီလို ပညာရွင္ေတြကေန ေမြးထုတ္လို႔ တကယ့္ပညာရွင္ေတြ ေပၚထြက္လာတာပါလား။ ငါတို႔ သားသမီးေတြက်ေတာ့ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ ခြက္ထိုးခံ ပညာရွင္ေတြလက္ေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာရ တာေၾကာင့္ ကၽြန္ခံဖို႔ေလာက္ပဲသိပါလားဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိတယ္။

ေမွာ္ဘီဆရာသိန္းႀကီးေရးတဲ့အထဲမွာ အႀကီးေတာ္မင္းအေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြကို တစ္ခ်ိန္က ပညာရွင္ေတြအေၾကာင္း ျပန္ၿပီးမွ်ေဝခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။

တစ္ခါက ပြဲစားႀကီးတစ္ေယာက္ကေန အႀကီးေတာ္မင္းထံကို "ေရစက္ခ် ဆုေတာင္းစာေကာင္းေကာင္း ေရးေပးလိုက္ပါ" ဆိုတဲ့ စာနဲ႔အတူ အေစခံတစ္ေယာက္ လႊတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပြဲစားမင္းက ေငြသံုးဆယ္ လည္းေပးခိုင္းလိုက္တယ္ဆိုၿပီး စာနဲ႔ ေငြကိုဆက္တယ္။ အႀကီးေတာ္မင္းက

"မင္းပြဲစားကိုေျပာလိုက္ ငါမအားလို႔ မေရးႏိုင္ဘူး" ေျပာၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အႀကီးေတာ္မင္းရဲ႕ သမီးျဖစ္သူက ေဈးသံုးရန္ ေငြ တစ္က်ပ္ေျခာက္မူးသာရွိေတာ့ေၾကာင္း ေျပာ တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အႀကီးေတာ္မင္းက ဆရာသိန္းကို

"ေမာင္ဖိုးသိန္း အဲဒါပဲကြယ့္။ သူတို႔ေရးခိုင္းတဲ့စာ ငါေရးတတ္တယ္။ ေငြသံုးဆယ္ယူၿပီး ေရးေပးလိုက္ရင္ သံုးရ တာေပါ့။ သူတို႔မတတ္လို႔ ငါ့ထံလာၾကေပမယ့္ ဆုေတာင္းစာေကာင္းေကာင္း ေရးေပးလိုက္ပါဆိုတဲ့ အာဏာ သံနဲ႔ အမိန္႔ေပးခိုင္းတာကို မႀကိဳက္လို႔ ေရးမေပးလိုက္တာ။ ငါစာေရးၿပီဆိုမွေတာ့ မေကာင္းေအာင္ ေရးမွာလား။ အႀကီးေတာ္မင္းခင္ဗ်ား ေရစက္ခ်ဆုေတာင္းစာကေလး မစလိုက္ပါဆိုရင္ ကိုယ့္ပညာကို လာၿပီး ခိုကိုးပါလား ဆိုကာ ေရးေပးလိုက္မိမွာ။ မ်က္စိလည္ လမ္းမွား ေခ်ာက္ကမ္းပါးက်ၿပီး၊ ဓနဂုဏ္ႂကြယ္သူျဖစ္၍ အာဏာသံ ကေလးနဲ႔ လာေျပာတာကို ငါက မခံခ်င္ဘူးေဟ့။ မွတ္ထား …ငါတို႔မရွိရင္ မင္းတို႔လည္း ဆရာေခၚခံၾကေပလိမ့္ မယ္။ ပညာရွိလုပ္မယ္ႀကံလွ်င္ အႏွိပ္သည္ႏွင့္ မတူေလႏွင့္။ သူတို႔ေငြရွိတာက တစ္မ်ိဳး။ ငါတို႔မွာ ပါရမီ အေလ်ာက္ ဆည္းပူးလာေသာ ပါရမီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထမင္းကိစၥ၊ ဝမ္းေရးကိစၥအတြက္ေၾကာင့္ ဓနဂုဏ္ ႀကီးတဲ့သူေအာက္ ဒူးမတုတ္ေလနဲ႔၊ ၾကပ္ၾကပ္မွတ္ထား။ ထမင္းဆိုတာ ေခြးေတာင္ မငတ္ဘူး။ မွတ္ထားေလ" တဲ့ဗ်ာ။ စာဖတ္ၿပီးၾကက္သီးထမိ႐ံုမက ဦးခ်မိပါရဲ႕။

အဲဒီလိုေခတ္က အဲဒီလိုဆရာေတြရဲ႕ တပည့္ေတြျဖစ္ရတာ ေမွာ္ဘီဆရာသိန္းတို႔ ဂုဏ္တက္စရာေပါ့။ ဒီေခတ္မွာ အလိုေတာ္က်ေတြး၊ အလိုေတာ္က်ေရး၊ ဖိႏွိပ္ေရးအႀကံေပး၊ မဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ကူညီေပး၊ ေခ်ာက္ထဲက်ေရး ဝိုင္းတြန္း ေပး၊ ထမင္းရွင္အတြက္ ျပန္ေဟာင္ေပးတဲ့ ပညာရွိေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလး ေတြရဲ႕ဘဝေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္ေလးစရာေကာင္းလိုက္သလဲ။

ခြက္ထိုးခံပညာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ၊ ေပးတာယူ ေကၽြးတာစား၊ ျပန္မေျပာနဲ႔ နားေထာင္ဆိုတဲ့ ကၽြန္စိတ္ ပညာေရးကို လက္ခံမလား၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာ၊ ကိုယ္ယူခ်င္တာ၊ ကိုယ္သင္ခ်င္တာကို သင္ယူႏိုင္တဲ့ ပညာေရးကို အားေပးမလား စဥ္းစားေတြးၾကေပါ့။

အႀကီးေတာ္မင္းေျပာသလို ေျပာရရင္

" ထမင္းကိစၥ၊ ဝမ္းေရးကိစၥအတြက္ေၾကာင့္ ဓနဂုဏ္ ႀကီးတဲ့သူေအာက္ ဒူးမတုတ္ေလနဲ႔၊ ၾကပ္ၾကပ္မွတ္ထား။ ထမင္းဆိုတာ ေခြးေတာင္ မငတ္ဘူး။ မွတ္ထားေလ"

Maukkha
 https://www.facebook.com/searchmyanmar/photos/a.356889637687313.84429.12