==========================
ျမတ္ဗုုဒၶ သည္ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ အစစ္ အမွန္ရရွိနိဳင္မည္ တရားဓမၼ တိုု ့ကိုု သတၱ၀ါအမ်ားအား ေဟာၾကား သင္ျပေန စဥ္ခါမွာပင္ - ဘုုရားရွင္ ကိုုယ္တိုုင္က - တရားေဟာဆဲခဏ တရားနာသူ တိုု ့မွ "သာဓုု" ေခၚဆိုု ေနစဥ္ အခိုုက္အတန္ ့တစ္ခဏေလးတြင္မွာပင္ "ဖလသမာပါတ္" ကိုု ညႊတ္၍ ကိုုယ္တိုုင္ စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္း မွဳ အစစ္ အမွန္ တြင္ေမြ ့ေလ်ာ္ေစ၏။
တရားနာယူသူ ပုုဂၢိဳလ္ အေပါင္းတိုု ့သည္ လည္း- အခ်ိဳ ့က "မတုုန္မလွဳပ္" ယံုုၾကည္-တည္ၾကည္ေသာ "စိတ္ျဖင့္ ၄င္း" ၊ အခ်ိဳ ့က ခိုု္င့္ခန္ ့ျဖဴစင္ေသာ" စ်ာန္ သမာဓိ" ျဖင့္ ၄င္း နာယူၾကရာ - အမွတ္စိတ္ တိုု ့တြင္ လ႕ကၡာ ထင္ျမင္ကာ တစ္ထိုုင္ တစ္ခဏတြင္ "လြတ္ေျမာက္ျခင္း သိုု ့မ်က္ေမွာက္ျပဳ" ကာ ေအးခ်မ္းမွဳအစစ္အမွန္ကိုု ရၾကကုုန္၏။
ယေန ့အခါ ဘုုရားရွင္ မရွိေတာ့သည့္ေနာက္-
ဘုုရားရွင္ ၏သားေတာ္ တိုု ့ျဖစ္ၾကကုုန္ေသာ "ဘိကၡဴ၊ သံဃာ" ေတာ္တိုု ့သည္- ဗုုဒၶသင္ျပ ခဲ့သည့္တရားေတာ္မ်ား ကိုု "ကိုုယ္တိုုင္က်င့္ၾကံအားထု
ထိုု နည္းတူ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ အစစ္အမွန္ "သမာပါတ္၀င္စားျပီး" သမာပါတ္မွ "အထ" တြင္ ေဟာၾကားျခင္းျဖင့္ ၄င္း...
ေဟာၾကားေနစဥ္ ခဏတာ "အခိုုက္အတန္ ့ေလးမ်ား" တြင္ လည္း သမာပါတ္ မ၀င္စားနိဳင္ေသာ္ျငားခဲ့ သည္ရွိေသာ္ - "ပီတိ၊ ပႆတိ၊ သမာဓိ၊ စ်န္ အဂၤါ" တိုု ့ျဖင့္ ၄င္း၊ သိုု ့မဟုုတ္ပါက လည္း - မွတ္စိတ္ နွင့္ အာရံုုေပၚ၀ယ္ သတိတင္၍ ၄င္း စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္း မွဳ အစစ္ အမွန္ တြင္ေမြ ့ေစ၏။
ထိုု အခါ ေဟာၾကားသင္ျပ သည့္ တရားဓမၼ တိုု ့၏ "အနွစ္သာရ" သည္-
ေလးနက္ ၾကည္လင္စြာ ေအးျမစြာ ျဖင့္ တိက် မွန္ကန္ေသာ အဟုုန္ျဖင့္-
ရိုုေသ ေလးစားစြာ "မပ်ံ ့မလြင့္ တည္ၾကည္ေသာ" စိတ္အစဥ္ ျဖင့္ အာယံုုစိုုက္ တရားနာသူ သင္ယူသူ ဒကာဒကာမ ေယာဂီတိုု ့၏ "စိတ္နွလံုုး အတြင္း" သိုု ့ -
ထင္ရွားစြာ ခ်င္းနင္းထိုုးေဖါက္ကာ- ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ပီတီ အဟုုန္တိုု ့ျဖစ္ေစကုုန္ရာ၏။
ထိုုအခါ - တရားနာယူ သင္ယူသူ တပည့္၊ ဒကာ တိုု ့မွ ထိုု "ပီတိ" အဟုုန္တြင္ လကၡာ တင္၍ မိမိတိုု ့၏ ဥာဏ္စြမ္းသမွ်ေရာက္နိဳင္သမွ
(အဂၢမဟာ ကမၼ႒ါန စရိယ ဆရာေတာ္ ဦးသုုစိတၱ)
(သာဓုု၊ သာဓုု၊ သာဓုု ပါဘုုရား)
ျမတ္ဗုုဒၶ သည္ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ အစစ္ အမွန္ရရွိနိဳင္မည္ တရားဓမၼ တိုု ့ကိုု သတၱ၀ါအမ်ားအား ေဟာၾကား သင္ျပေန စဥ္ခါမွာပင္ - ဘုုရားရွင္ ကိုုယ္တိုုင္က - တရားေဟာဆဲခဏ တရားနာသူ တိုု ့မွ "သာဓုု" ေခၚဆိုု ေနစဥ္ အခိုုက္အတန္ ့တစ္ခဏေလးတြင္မွာပင္ "ဖလသမာပါတ္" ကိုု ညႊတ္၍ ကိုုယ္တိုုင္ စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္း မွဳ အစစ္ အမွန္ တြင္ေမြ ့ေလ်ာ္ေစ၏။
တရားနာယူသူ ပုုဂၢိဳလ္ အေပါင္းတိုု ့သည္ လည္း- အခ်ိဳ ့က "မတုုန္မလွဳပ္" ယံုုၾကည္-တည္ၾကည္ေသာ "စိတ္ျဖင့္ ၄င္း" ၊ အခ်ိဳ ့က ခိုု္င့္ခန္ ့ျဖဴစင္ေသာ" စ်ာန္ သမာဓိ" ျဖင့္ ၄င္း နာယူၾကရာ - အမွတ္စိတ္ တိုု ့တြင္ လ႕ကၡာ ထင္ျမင္ကာ တစ္ထိုုင္ တစ္ခဏတြင္ "လြတ္ေျမာက္ျခင္း သိုု ့မ်က္ေမွာက္ျပဳ" ကာ ေအးခ်မ္းမွဳအစစ္အမွန္ကိုု ရၾကကုုန္၏။
ယေန ့အခါ ဘုုရားရွင္ မရွိေတာ့သည့္ေနာက္-
ဘုုရားရွင္ ၏သားေတာ္ တိုု ့ျဖစ္ၾကကုုန္ေသာ "ဘိကၡဴ၊ သံဃာ" ေတာ္တိုု ့သည္- ဗုုဒၶသင္ျပ ခဲ့သည့္တရားေတာ္မ်ား ကိုု "ကိုုယ္တိုုင္က်င့္ၾကံအားထု
ထိုု နည္းတူ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳ အစစ္အမွန္ "သမာပါတ္၀င္စားျပီး" သမာပါတ္မွ "အထ" တြင္ ေဟာၾကားျခင္းျဖင့္ ၄င္း...
ေဟာၾကားေနစဥ္ ခဏတာ "အခိုုက္အတန္ ့ေလးမ်ား" တြင္ လည္း သမာပါတ္ မ၀င္စားနိဳင္ေသာ္ျငားခဲ့ သည္ရွိေသာ္ - "ပီတိ၊ ပႆတိ၊ သမာဓိ၊ စ်န္ အဂၤါ" တိုု ့ျဖင့္ ၄င္း၊ သိုု ့မဟုုတ္ပါက လည္း - မွတ္စိတ္ နွင့္ အာရံုုေပၚ၀ယ္ သတိတင္၍ ၄င္း စိတ္၏ျငိမ္းခ်မ္း မွဳ အစစ္ အမွန္ တြင္ေမြ ့ေစ၏။
ထိုု အခါ ေဟာၾကားသင္ျပ သည့္ တရားဓမၼ တိုု ့၏ "အနွစ္သာရ" သည္-
ေလးနက္ ၾကည္လင္စြာ ေအးျမစြာ ျဖင့္ တိက် မွန္ကန္ေသာ အဟုုန္ျဖင့္-
ရိုုေသ ေလးစားစြာ "မပ်ံ ့မလြင့္ တည္ၾကည္ေသာ" စိတ္အစဥ္ ျဖင့္ အာယံုုစိုုက္ တရားနာသူ သင္ယူသူ ဒကာဒကာမ ေယာဂီတိုု ့၏ "စိတ္နွလံုုး အတြင္း" သိုု ့ -
ထင္ရွားစြာ ခ်င္းနင္းထိုုးေဖါက္ကာ- ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ပီတီ အဟုုန္တိုု ့ျဖစ္ေစကုုန္ရာ၏။
ထိုုအခါ - တရားနာယူ သင္ယူသူ တပည့္၊ ဒကာ တိုု ့မွ ထိုု "ပီတိ" အဟုုန္တြင္ လကၡာ တင္၍ မိမိတိုု ့၏ ဥာဏ္စြမ္းသမွ်ေရာက္နိဳင္သမွ
(အဂၢမဟာ ကမၼ႒ါန စရိယ ဆရာေတာ္ ဦးသုုစိတၱ)
(သာဓုု၊ သာဓုု၊ သာဓုု ပါဘုုရား)
No comments:
Post a Comment