"ေသခါနီး ဘ၀ကူးေကာင္းရန္" ဆိုုေသာ စကားစုု သည့္ မိမိတိုု ့လူေနမွဳအသိုုင္းအ၀ိုုင္း တြင္ အမ်ားစုုက အားကိုုးရာအလုုပ္တစ္ခုု အျဖစ္ လကၡံထားျပီး မိရိုုးဖလာ အေလ့အထ တစ္ခုုအျဖစ္ ျပဳေနခဲ့ၾကသည္မွာ နွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါ။
(၁) ေမြးဖြားစ မွ လူရယ္လိုု ့ ျဖစ္လာကတည္းက လူ ့အသိုုင္းအ၀ိုုင္းထဲမွ တဏွာ၊ အတၱ ၊ မာန၊ နဲ ့ ေပ်ာ္ေမြ ့ေနၾကတာပါ။
ဘ၀ မွာ ကလ်ာဏမိတၱ လိုု ့ေခၚတဲ့ - တရားျပဆရာ၊ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ နဲ ့
မၾကံဳ ခဲ့ရလ်င္ေသည္၄င္း၊
ၾကံဳၾကိဳက္ ပါေသာ္ျငားလည္း မိမိက ဥာဏ္အားမျပည့္မီ ပဲ ပါယ္ခြာသြားခဲ့ လ်င္ေသာ္ ၄င္း။
အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ လာၾကေသာ္ အခါ ထိုု ့ဘ၀အဆက္ဆက္ ထံုုမြန္းေနခဲ့သည့္ အတၱ ကိေလသာထုု သည္လည္း အလြန္ၾကီးမားထူထပ္လာၾကေပမည္
(၂) ရြယ္က်လာလိုု ့ ေရာဂါ ဘယ၊ အိုု နာၾကသည့္ အခါ- အားကိုုးရာ မဲ့ ျဖစ္ကုုန္ၾကကာ-
ဆြဲမိရာဆြဲ - တစ္ဘ၀ စာ - ဘ၀ကူးေလးေကာင္းဖိုု ့ ဟုု ရည္ရြယ္ကာ အခ်ိန္လင့္ေသာ္မွ စြဲမိရာစြဲ ၾကားဖူးနား၀၊ အျမန္နည္းျဖင့္ ေနာက္ ဘ၀ (ဘ၀ တဏွာ) ၊ ေနာင္ဘ၀ ကူးေကာင္းဖိုု ့ (ဒီဘ၀ မွ ငါ သည္ ေနာက္ ဘ၀ တြင္ ဆက္ ျဖစ္သည္) ဟုုဆိုုေသာ အယူမွား အမွတ္မွား၊ အသိမွား၊ အားကိုုးမွား ျဖင့္ ထင္ရာျမင္ရာ ဆြဲၾကေပေတာ့သည္။
(၃) အရြယ္ေကာင္းစဥ္ - က်န္းမာေနစဥ္ ဘ၀၏တန္ဖိုုးရွိေသာ အခ်ိန္မ်ား ကိုု အတၱ ၊ မာန၊ တဏွာ ျဖင့္ ကုုန္ဆံုုးေစခဲ့ျပီးမွ ေသခါနီး နိမိတ္ေကာင္းရင္ ဘ၀ကုူးေကာင္းတယ္ ဆိုု သည္ကိုု အားကိုုးရာ အျဖစ္ လွမ္းကိုုင္ဆြဲ ကာ နည္းမ်ိဳးစံုုျဖင့္ ကုုစားၾကေပေတာ့သည္။
(၄) ဘ၀ ကိုုေတာင့္တသည့္ (ဘ၀တဏွာ)၊ ဒီဘ၀ မွ ငါသည္ ေနာက္ဘ၀ ကူးသည္ ဆိုုေသာ (အယူမွား အမွတ္မွား မသိမွား) ဒိ႒ိ၊ ငါ ကိုုယ္ - ငါ့စိတ္ ငါ စသည္ (အတၱ-မာန) တိုု ့ျဖင့္ ၾကီးစိုုးျခံရံထားေသာ စိတ္ အစဥ္တြင္ - အဘယ္သိုု ့ေသာ လားရာ ဂတိ ျဖစ္မည္ဟုုထင္ပါသနည္း။
ထိုု အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘုုရားရွင္မွ လူတစ္သိန္း ေသလိုု ့ တစ္ေယာက္ လားရာေကာင္းဖိုု ့မလြယ္ဖူး ဟုု ေဟာၾကားခဲ့ သည္ မွာ အေၾကာင္းမဲ့ မဟုုတ္ပါ။
(၅) အကယ္၍ အလြန္ ့အလြန္ ကံအက်ိဳးေပး၍ (အာသႏၷ = အနီး ကမၼ= ကံ) ေသခါနီး ေကာင္းသည့္ နိမိတ္ထင္၍ တစ္ဘ၀ စာ လားရာေကာင္းသည္ ဆိုုပါေသာ္ လည္း -
ယခုု ဘ၀တြင္ "တရားဓမၼ နွင့္ ထိတ္တိုုက္" ထိေတြ ့ ့ခြင့္ရေနသည္ ကိုုေတာင္ မွ ေရွာင္လႊဲသြားခဲ့ပါလ်င္ -
ေနာက္ တစ္ဘ၀ တစ္ခဏ အခ်ိန္တြင္ လည္း အဆက္ဆက္ ျပဳခဲ့ သည္ "အတၱ ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ" တိုု ့၏ အက်ိဳးေပးမည္ျဖစ္သ ျဖင့္ .. အမွန္ဓမၼ ကိုု သိနိဳင္ျမင္နိဳင္မည္ ..က်င့္နိဳင္မည္ ဟုု ထင္ပါသလား။ ထိုု ကံအက်ိုုဳးေပးအခ်ိန္လာလ ခဏတာေလးကုုန္ သည္နွင့္ "အပါယ္ ဘံုုအိမ္" တြင္ ျပန္လည္က်က္စားေနရမည္သာတည့္
(၆) တကယ္တမ္း အိုု၊ နာ ေရာဂါ တိုု ့ကိုုရင္ဆိုုင္လာၾကရသည့္ အခါ အၾကင္ပုု၈ၢိဳလ္တိုု ့၏ စိတ္ အစဥ္ သည္ - ေၾကာက္လန္ ့မွဳ၊ စိုုရိမ္မွဳ၊ ပူပင္မွဳ၊ စသည့္ (ေဒါသ) အားၾကီးသည့္ စိတ္အေျခအေန - မွတဆင့္ - ထိုု ခံစားေနရေသာ ေ၀ဒနာ- ေရာဂါ (သိုု ့) အိုုနာ တိုု ့မွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္- ေပ်ာက္ကင္းခ်င္- သက္သာရာရခ်င္- သည့္ (ေလာဘ) အားၾကီးေသာစိတ္ အစဥ္ တိုု ့စြဲကပ္ဖိစီးလ်က္- ငါ - ငါ့ကိုုယ္- ငါ့စိတ္- ငါ့ေ၀ဒနာ- ငါခံစားရသည္- ငါ လြတ္ခ်င္သည္- ငါမခံစားခ်င္၊ ငါမေသခ်င္ - ငါ ေနာက္ဘ၀မွာျဖစ္မည္ စသည့္ "စိတ္ ႏွင့္ အာရံုု" အေပၚတြင္ အယူမွား အမွတ္မွား (ေမာဟ) အားၾကီး စိတ္တိုု ့ျဖင့္ လႊမ္းျခံဳထားၾကသည္ ျဖစ္ပါ၍ - ထိုုထိုု ေသာအေျခအေနတြင္ အနွစ္နွစ္ အလလ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ "နီ၀ရဏ" ဗရပြ ျဖင့္ လႊတ္ထားေသာ "စိတ္" ကိုု ဘယ္လိုု မ်ားထိန္းေက်ာင္း တည့္မတ္၍ ေကာင္းသည့္အာရံုုျပဳနိဳင္ပါ
(ေသခါနီးမဆိုုထားဘိ- အေျခခံသေဘာတရား ဥပမာ အားျဖင့္ - ယခုု ေနေကာင္းေနခ်ိန္ မွာပင္ မိမိစိတ္ ကိုု ၅ မိနစ္ေလာက္ အာရံုုတစ္ခုုထဲ တည္ေနေအာင္ထားၾကည့္ၾကပါ- ရမရ- တည္မတည္- ( ေလာကတြင္ အလြန္လ်င္ျမန္ဆံုုးျဖစ္ ၍- ထိန္းရသိမ္းရအခက္ဆံုုးျဖစ္သ
ထိုုေၾကာင့္ ေသခါနီး" ကစဥ့္ကလ်ာ ျပန္ ့က်ဲေနေသာ စိတ္" အေျခေနမ်ိဳးတြင္ အဘယ္ လိုုေသာ အေၾကာင္းတရား က သုုဂတိလားရာ ကိုု ပိုု ့ေပးနိဳင္ပါေတာ့မည္နည္း- အားကိုုးရာ ဟုုတ္ပါ၏ေလာ။
သိုု ့ပါ၍ ေသခါနီး မွ စိတ္ထဲ အရင္ က ေကာင္းတာေလးလုုပ္ဖူးတာ စိတ္ကူး၍ ေသမယ္ဆိုုျပီးတာပဲ - တစ္ဘ၀စာေတာ့ သက္သာတာေပါ့ ဟူ ေသာ ေျပာဆိုု-လုုပ္ကိုုင္ေနၾက သည့္ ထံုုးတမ္းအစဥ္ အလာသည္ - လူအမ်ား ကိုု "အယူမွား၊ အမွတ္မွား၊ အာကိုုးရာအမွား" အျဖစ္ ပိုု. ့ေဆာင္ေပးရာေရာက္ေနသလိုုျဖစ
ထိုု ့ေၾကာင့္
ေသခါနီး တစ္ဘ၀ စာ ဘ၀ကူး ေကာင္းဖိုု ့ဟုု ေခၚဆိုုေနေသာ ျဖစ္နိဳင္ေျခအေျခအျမစ္ အလြန္နည္းပါးလွသည့္ - မွားယြင္းေနေသာအားကိုုးရာရွ
အားကိုုးရာ အစစ္အမွန္ျဖစ္ေသာ - ဘ၀၏တန္ဖိုုးရွိေသာ အရြယ္ေကာင္းတံုုး၊ က်န္းမာတံုုး-ယခုု အခ်ိန္ျဖစ္ဆဲ သိဆဲ ရဆဲ ခဏ တြင္ တရားအမွန္ကိုု က်င့္ၾကံ အားထုုတ္နိုုင္ၾကဖိုု ့ ဆရာေကာင္း၊ ကလ်ာဏမိတၱ ကိုု ရွာ၍ ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္ေသာ အမွတ္စိတ္ျဖင့္ ေလာက၏ ေနာက္ဆံုုးအခ်ိန္မ်ား ကိုု ျဖတ္ေက်ာ္နိဳင္ၾကပါေစ။
( "တစ္ဘ၀စာ" အေၾကာင္း ေဆြးေနြးေပးခဲ့ သည္ မဟာစည္ေယာဂီ ဖိုုးဇာနည္ ကိုုေက်းဇူးတင္ပါသည္)
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=916151668396853&set=a.101744359837592.3
No comments:
Post a Comment