ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ဒီလုိေျပာတယ္ -

" အလုပ္ထြက္လုိက္ ၊ အဲ့အလုပ္ မလုပ္ရလုိ႔ ထမင္း မငတ္ဘူး ၊ အိမ္မွာ နင့္ကုိေကြ်းႏုိင္တဲ့ အေဖ ၊ အေမရွိေသးတယ္ ၊ ေနာက္အလုပ္တစ္ခု ရွာလည္းရတယ္ "

 

 အေနာက္ႏုိင္ငံသားေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အလုပ္အတူ တြဲလုပ္ရေတာ့ ဒီက လူငယ္ေတြနဲ႔ ကြာျခားမႈတစ္ခုကုိသြားေတြ႔ရတယ္ ။ သူတုိ႔က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ အသက္၂၀ ေက်ာ္ဝန္းက်င္ ၂၅ ပတ္လည္ ရြယ္တူေတြပါပဲ ။ ပညာအရည္အခ်င္း ယွဥ္မယ္ဆုိရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႔ သိပ္မကြာပါဘူး ။ ႀကီးမားတဲ့ကြာျခားမႈတစ္ခုက ဘာလဲဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြမွာ အေၾကာက္တရားမရွိဘူး ၊ ေလ့လာစူးစမ္းလုိစိတ္ ျပင္းထန္တယ္ ၊
အဆင္မေျပတဲ့ အရာတစ္ခုကို အဆင္ေျပေအာင္ ဘယ္လုိနည္းလမ္းနဲ႔ ထြက္ေပါက္ရွာမလဲအၿမဲ ႀကံဖန္စဥ္းစားေတြးေခၚေလ့ရွိတယ္ ။ လုပ္ငန္းခြင္ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ျပင္ပဆက္ဆံေရးကုိခြဲျခားထားတယ္ ။
ဒါေတြက အဓိကအားသာခ်က္ေတြေပါ့ ။ ဒီအားသာခ်က္က သူတုိ႔ရဲ ႔ မိခင္ႏုိင္ငံ အေျခခံပညာေရးစနစ္ေကာင္းမြန္မႈ ၊ ႏုိင္ငံဖြံ႔ၿဖဳိးတုိးတက္မႈ ေၾကာင့္လုိ႔ သုံးသပ္လုိ႔ ရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ စဥ္းစားေတြးေခၚခြင့္ ေပးထားတဲ့ မိဘအုပ္ထိန္းမႈ ေတြေၾကာင့္လုိ႔ ျမင္မိတယ္ ။

ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလုပ္ငန္းခြင္ဝင္ေနတဲ့ ျမန္မာလူငယ္အခ်ဳိ ႔မွာ အရြယ္ေရာက္လုိ႔ လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေနတာေတာင္ မိဘရဲ ႔ လႊမ္းမုိးမႈ အရွိန္ကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္တာ ေတြ႔ေနရတယ္ ။ ဆုိလုိခ်င္တာက မိဘေတြက သားသမီး အေပၚ ခ်စ္လြန္းတာကုိ ေျပာခ်င္တာပါ ။ သားသမီးကုိ ခ်စ္လြန္းလုိ႔ နစ္မြမ္းသြားတာမ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး ။
မိဘကအရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေနရာတကာ စုိးရိမ္ပူပန္ေပးေနေတာ့ သားသမီးေတြ မွာ အေၾကာက္တရား ဝင္လာပါတယ္ ။ ဒီလႊမ္မုိးမႈရဲ ႔ ရုိက္ခက္မႈေၾကာင့္ လူငယ္ေတြမွာ ယုံၾကည္မႈေပ်ာက္ဆုံးလာတယ္ ။ လူအမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံရမွာေၾကာက္ရြံ ႔လာတယ္ ၊၊ လူေတာမတုိးရဲတဲ့ စိတ္ေရာဂါေတြ ဝင္လာတယ္ ။

လုပ္ငန္းခြင္မွာ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေက်ာင္းသြား ၊ က်ဴရွင္သြား အိမ္က လိုက္ပုိ႔ေပးတယ္ ။ တကၠသုိလ္တက္တဲ့ အရြယ္အထိ ၊ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ မိဘရဲ ႔ေစာင့္ၾကပ္မႈ တစ္ခုကုိ ခံလာခဲ့ရတယ္ ။ ေက်ာင္းၿပီးလုိ႔ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ အင္တာဗ်ဴးေတာ့လည္း ေဘးက ပါလာတာမ်ဳိး ၊ မိဘက မလိုက္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ အခ်ဳိ ႔ လူငယ္ေတြက မိဘရဲ ႔ လႊမ္းမုိးခဲ့မႈ အရွိန္ေတြေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္အင္တာဗ်ဴးေတာင္ အိမ္ကမလုိက္ရင္ မသြားရဲေတာ့တာမ်ဳိး ၊ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့လဲ သြားတာ ျပန္တာကအစ အိမ္က ကားဂိတ္ထိ ပုိ႔ေပးတာေတြ ၊ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ေရာက္ရင္ ဖုန္းေတြ တတီတီ ဆက္တာမ်ဳိးေတြဟာ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ ႔လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးေတြကုိ ေဘာင္နဲ႔ ကန္႔သတ္ေပးလုိက္သလုိျဖစ္ေနတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း လုပ္ကုိင္ခဲ့တာ မ်ဳိးေတြကအစ အေသးစိတ္ အိမ္က သိခ်င္တာမ်ဳိးေတြ ၊ တခါတေလ သားသမီးေတြလုပ္ငန္းခြင္ အဆင္မေျပရင္ ၊ ဒီအဆင္မေျပမႈကုိ ဘယ္လုိေျဖရွင္းေပးရမယ္ လမ္းညႊန္ေပးတာထက္ ၊
" အလုပ္ထြက္လုိက္ ၊ အဲ့အလုပ္မလုပ္ရလုိ႔ ထမင္း မငတ္ဘူး ၊ အိမ္မွာ နင့္ကုိေကြ်းႏုိင္တဲ့ အေဖ ၊ အေမရွိေသးတယ္ ၊ ေနာက္အလုပ္တစ္ခု ရွာလည္းရတယ္ " လႊဲမွားတဲ့ ေျဖရွင္းနည္းေတြကုိသာ ေပးတတ္ၾကတယ္ ။

ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားနဲ႔ယွဥ္လိုက္တဲ့အခါ ျမန္မာလူငယ္ေတြမွာ ကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားေတြးေခၚႏုိင္မႈနဲ႔ အခက္အခဲ ျပႆနာေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းေပ်ာက္ဆုံးလာတယ္ ။ စဥ္းစားေတြေခၚႏိုင္စြမ္း အားနည္းသြားတယ္ ။ လူငယ္ေတြရဲ ႔အမူအက်င့္မွာ ငါဘာပဲလုပ္လုပ္ လူႀကီးေတြရွိေနေသးတယ္ ၊ သူတုိ႔ေတြပါေနေသးတယ္ ဆုိတဲ့အေတြးက ဝင္ေနတယ္ ။ လူငယ္ေတြမွာ ကိုယ့္ကုိ ရပ္တည္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ဆုံးလာတယ္ ။ " အားကုိးစရာ ဒီအရြယ္အထိရွိေသးတာပဲ" ဆုိတာမ်ဳိးျဖစ္လာတယ္ ။

သားသမီးေတြကုိ မ်က္စိေရွ ႔အေပ်ာက္မခံတာ ၊ သားသမီးေတြကုိ ကေလးေလးလုိပဲ အၿမဲ ဆက္ဆံေနတာက မိဘရဲ ႔ပူပန္တဲ့ေမတၱာေစတနာ မွန္ေပမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ ႔ ယုံၾကည္မႈ ၊ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းေတြကုိ ရုိက္ခ်ဳိးေပး လိုက္သလုိ ျဖစ္ေစပါတယ္ ။

ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ္တယ္လုိ႔ေျပာတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြမွာ သူတုိ႔ရဲ ႔ မ်ဳိးရုိးအုပ္ထိန္းမႈ တစ္ခုေၾကာင့္ပဲ ေျပာရမလား ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာလူငယ္ေတြနဲ႔ကြာေနတာ ကေတာ့ သူတုိ႔မွာ -

၁) အေၾကာက္တရားမရွိဘူး ၊ ကုိယ့္ကုိယုံၾကည္မႈရွိတယ္
၂) ေလ့လာစူးစမ္းလုိစိတ္ ျပင္းထန္တယ္ ၊
၃) အဆင္မေျပတဲ့အရာတစ္ခုကို ကုိယ္တုိင္ဆုံးျဖတ္ၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ နည္းလမ္းေတြရွာေဖြတယ္ ၊
၄) လုပ္ငန္းခြင္ဆက္ဆံေရးနဲ႔ ျပင္ပဆက္ဆံေရး ကုိ စနစ္တက် စီမံခန္႔ခြဲႏုိင္တယ္ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ျမင္မိပါေၾကာင္း ။

ခြန္ေန - Khun Nay
https://www.khunnaymedia.com/

https://www.facebook.com/KhunNayTunMedia/photos/a.526946437419777.10737418