ဟိႏၵဴႏြားလႊတ္ပဲြေတာ္သို႔ တစ္ေခါက္

ဟိႏၵဴႏြားလႊတ္ပြဲေတာ္ က်င္းပေနစဥ္ (ဓာတ္ပံု - ေဇေႏြထြန္း)

 

လမ္းမႀကီးအတိုင္း ဒုန္းစိုင္းေမာင္းႏွင္ေနသည့္ ႏြားလွည္းေျခာက္စီးပါ ႏြားလွည္းတန္းႀကီးကို ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထေနသည့္ၾကားမွ ျမင္ေတြ႕ရသည္။ ႏြားႏွစ္ေကာင္ျဖင့္ ေမာင္းႏွင္ရသည့္ ႏြားလွည္းတစ္စီးတြင္ အမ်ိဳးသားသံုးဦးခန္႔ ပါ၀င္ၿပီး ႏြားလွည္းမ်ားကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ဒုန္းစိုင္းေမာင္းႏွင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

( ဓာတ္ပံု - ေဇေႏြထြန္း)

အၿပိဳင္အဆိုင္ေမာင္းျခင္းေၾကာင့္ ေကြ႕လမ္းတစ္ေနရာတြင္ ႏြားလွည္းသံုးစီး အရွိန္လြန္ကာ စံုၿပံဳသြားၿပီး ႏြားလွည္းတစ္စီးကမူ ေျပးလမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖည္ကာ လမ္းေဘးရွိ သစ္ပင္ခ်ံဳမ်ားအတြင္း ေရာက္ရွိသြားေလသည္။ ၾကည့္႐ႈေနသူမ်ားထဲမွ လူအခ်ိဳ႕က အဆိုပါႏြားလွည္းကို ေျပးလမ္းအတိုင္း ျပန္ျဖစ္ရန္ သြားေရာက္ကူညီၾကသည္။ ယင္းေနာက္ ပံုမွန္အတိုင္း ႏြားလွည္းမ်ား အၿပိဳင္အဆိုင္ ေမာင္းႏွင္ၾကျပန္သည္။

သံုးခြၿမိဳ႕မွ ရွစ္မုိင္သာ ကြာေ၀းေသာ ကုလားစုဟုေခၚသည့္ ထိုရြာတြင္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ား ေနထိုင္လာသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ၿပီး အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းက လယ္လုပ္ရန္ အိႏိၵယဘက္မွ ၀င္လာေသာ ခ်စ္တီးလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ကာ ႏြားလႊတ္ပဲြေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္က်င္းပေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ လယ္သမားတို႔၏ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္တြင္ အားကိုးအားထားရာ ႏြားမ်ားအတြက္ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြ လုပ္ေပးသည့္ပဲြေတာ္ျဖစ္သည္။

ပဲတီစိမ္းစိုက္ခင္း ကြင္းျပင္မ်ားတြင္ ေပါက္ေရာက္ေသာ ေဒသအေခၚအရ ဘုရားပင္ (ေညာင္ပင္)ရွိ ကြင္းပိုင္နတ္မ်ားကို ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားက ႏြားလွည္းမ်ားျဖင့္ သူ႔ထက္ငါအၿပိဳင္ ဒုန္းစိုင္းေမာင္းႏွင္၍ သြားေရာက္ဂါရ၀ျပဳၾကေသာ အစဥ္အလာပဲြေတာ္တစ္ခုျဖစ္သည္။

ပဲြေတာ္၌ ေဒသခံလယ္သမားမ်ား စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား အထြက္တိုးရန္ ဘုရားေက်ာင္းတြင္ ႐ိုးရာနတ္မ်ားကို ပူေဇာ္ဆုေတာင္းသည့္ ပဲြေတာ္တစ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး သံုးခြၿမိဳ႕နယ္ ကုလားစုေက်းရြာအုပ္စုအတြင္းရွိ ကြင္းျပင္မ်ားထဲတြင္ ဘုရားပင္ (ေညာင္ပင္) ရွစ္ပင္ခန္႔ရွိပါသည္။ ထိုေနရာသို႔ ႏြားလွည္းမ်ားျဖင့္ ေညာင္ပင္တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ကိုကူး၍ သြားေရာက္ေလ့ရွိသည့္ ပဲြေတာ္ျဖစ္သည္။

ေညာင္ပင္ဆီသြားမည့္ ႏြားမ်ားကို အလွဆင္ၾကသည္။ ႏြား၏ ခ်ိဳတြင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါကို လိမ္၍ခ်ည္ထားကာ အလွဆင္ျခင္း၊ အုတ္နီခဲႏွင့္ မဲနယ္ကိုေဖ်ာ္၍ ဦးခ်ိဳကို ေဆးျခယ္ျခင္း၊ ႏြားကိုယ္ေပၚတြင္ ေဆးျခယ္ၿပီး အလွဆင္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ကာ ႏြားလွည္းမ်ားကို ေကာက္႐ိုးခင္းလွည္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဒုန္းစိုင္းအၿပိဳင္ေမာင္းႏွင္၍ ကြင္းပိုင္နတ္မ်ားရွိရာ သြားေရာက္ပူေဇာ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တုိင္း သံုးခြၿမိ႕နယ္အျပင္ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ေသာ ပဲခူးတုိင္း သကၠလပ္ရြာ၊ လႈိင္သာယာ၊ ထန္းတပင္ႏွင့္ မြန္ျပည္နယ္တို႔တြင္ ေနထိုင္ေသာ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ားက အလားတူပဲြေတာ္မ်ား က်င္းပေလ့ရွိၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေလာင္းေၾကး က်ပ္သိန္းေထာင္ခ်ီရွိကာ ႏြားလွည္းေမာင္းၿပိဳင္ပဲြမ်ားလည္း ထည့္သြင္းက်င္းပၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ ေက်းလက္ေန ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ လယ္သမားမ်ားသည္ ၎တုိ႔ ေမြးျမဴထားေသာ ႏြားမ်ားအတြက္ ယခုပဲြေတာ္ကို ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ကတည္းက ႏွစ္စဥ္က်င္းပလာေၾကာင္း ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ လယ္သမားမ်ားကေျပာသည္။
‘‘ေလာင္းေၾကးက သိန္းရာခ်ီကေန ေထာင္ခ်ီထိ ေလာင္းၾကတာက ၿမိဳ႕ေပၚက စီးပြားေရးလုပ္တဲ့ ဟိႏၵဴသူေဌးေတြ လာေလာင္းၾကလို႔’’ဟု ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ကိုျမင့္သိန္းက ေျပာသည္။
ၿပိဳင္ပဲြတြင္ ဆူၿဖိဳးေနေသာ ႏြားမ်ားကို သံုးေလ့မရွိဘဲ ေသခ်ာေမြးျမဴေလ့က်င့္ထားေသာ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္စြာ ေျပးႏုိင္သည့္ ႏြားပိန္မ်ားျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကေၾကာင္း ၿပိဳင္ပဲြ၀င္မည့္ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ကိုမူတူးက ေျပာသည္။

ၿပိဳင္ပဲြပံုစံမွာ ႏြားလွည္းႏွစ္စီးကို ယွဥ္လႊတ္မည္ျဖစ္ၿပီး အပ္ခ်ည္ႀကိဳးျဖင့္ တားထားသည့္ ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိျဖတ္သန္းကာ ႏြားလွည္းကို ျပန္ေကြ႕၍ မူလေနရာသို႔ ျပန္လည္ပန္း၀င္ရမည္ျဖစ္သည္။ လယ္ကြက္သံုးကြက္ခန္႔ (ေပ ၁,၀၀၀ ႏွင့္ ေပ၂,၀၀၀ ၾကား) ယွဥ္ၿပိဳင္ေမာင္းရသည့္ ႏြားၿပိဳင္ပဲြတြင္ ပန္း၀င္သူမ်ားကို ပထမဆု၊ ဒုတိယဆုေရြးၿပီး ဆုေၾကးခ်ီးျမႇင့္ၾကသည္။
ယင္းၿပိဳင္ပဲြကို ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ားက ေလာင္းေၾကးဖြင့္ၿပီး အေပၚ၀ိုင္း၊ ေအာက္၀ိုင္းေလာင္းၾကကာ အေပၚ၀ိုင္းဆိုလွ်င္ တစ္ပဲြလွ်င္ က်ပ္ သိန္း ၄၀ မွ သိန္း ၈၀ အထိ ေလာင္းၾကသည္။ ေအာက္၀ိုင္းဆုိလွ်င္ က်ပ္သိန္း ၂၀ မွ ၂၅ သိန္း ေလာင္းေၾကးဖြင့္ၾကေၾကာင္း ေဆာ့ကစားဖူးသည့္ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားက ေျပာသည္။

‘‘ၿပိဳင္ပဲြခ်ိန္က အၾကာႀကီးပဲ။ မနက္ပိုင္းကတည္းကစတာ ညေနမွသိမ္းတယ္။ ၿပိဳင္ပဲြ၀င္မယ့္ လွည္းအစီး ၅၀ ေလာက္ရွိတယ္’’ဟု ကိုမူတူးကေျပာသည္။
ရန္ကုန္တိုင္း သံုးခြၿမိဳ႕နယ္ ကုလားစုေက်းရြာေန ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားက ႏြားၿပိဳင္ပဲြကိုမက်င္းပဘဲ ေဒသခံအခ်င္းခ်င္း ဘုရားပင္(ေညာင္ပင္)မ်ားကို လွည့္လည္ရင္း ႏြားလွည္းမ်ားကို အၿပိဳင္ေမာင္းၾကသည္။
သံုးခြၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ကြင္းျပင္မ်ားထဲရွိ ဘုရားပင္ (ေညာင္ပင္) ရွစ္ပင္ခန္႔ကို ေဒသခံ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးမ်ားက ႏြားလွည္းမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ဆိုင္ကယ္မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း လွည့္လည္ၾကသည့္ပဲြလည္း ျဖစ္သည္။

‘‘တခ်ိဳ႕ႏြားလွည္းေတြ အၿပိဳင္ေမာင္းလို႔ ထိမိခိုက္မိတာေတြ ရွိပါတယ္။ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းၿပီး သစ္ပင္ေတြဆီ၀င္တိုးတာ၊ လမ္းေဘးကၾကည့္ေနတဲ့ လူပရိသတ္ထဲ ႏြားလွည္း၀င္တိုးတာေတြရွိတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ကံေကာင္းတယ္။ ႏြားလွည္းေမာင္းသူေတြ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတာမရွိပါဘူး။ ကံမေကာင္းရင္ေတာ့ လွည္းေပၚပါသူေတြ ေျခက်ဳိးလက္က်ိဳးျဖစ္ၾကတယ္’’ဟု ပဲြေတာ္ဆင္ႏႊဲေနသည့္ ကုလားစုေက်းရြာေန ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးတစ္ဦးက ရွင္းျပသည္။

လမ္းေခ်ာ္သြားေသာ ႏြားလွည္းကို စီးနင္းသူက ျပန္ေမာင္းႏွင္၍ ဘုရားပင္ (ေညာင္ပင္)ဆီေရာက္ေအာင္ အေျပးျပန္လည္ေမာင္းႏွင္ၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကဆုန္စိုင္းေမာင္းႏွင္သည့္ ႏြားလွည္းေပၚတြင္ အမ်ိဳးသားမ်ားသာ စီးနင္းေလ့ရွိၾကသည္။

ေညာင္ပင္ဆီသို႔ ဟိႏၵဴလယ္သမားမိသားစု ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ ဟိႏၵဴဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္က ေစာင့္ေနၿပီး ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ကို ဟိႏၵဴဘာသာျဖင့္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ၾကသည္။
ပဲြေတာ္တြင္ ထူးျခားမႈတစ္ခုအေနျဖင့္ ဘုရားေက်ာင္းက ဆိတ္ (သို႔မဟုတ္) ၾကက္မ်ားကို ႀကိဳးခ်ည္၍ ေလလံတင္ေရာင္းခ်ျခင္းျဖစ္သည္။ ေရာင္းခ်၍ရေသာေငြကို ဘုရားေက်ာင္းရန္ပံုေငြအျဖစ္ ျပန္လည္အသံုးျပဳၾကသည္။

http://7daydaily.com/story/30101#.VMJORnvdXLU