••••••••••••••••••••••••••
အလွဴပြဲတစ္ခုမွာ ဆြမ္းမကပ္ေသးခင္၊အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွာ အလွဴ႕ဒကာက ကဲ-
“မင္းတို႔မိသားစု ပဲ ကပ္လိုက္ေတာ့၊မင္းတို႔လွဴရင
ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္တို႔တ
က်န္တဲ့တစ္ေယာက္လည္း၊ကုသိုလ္တစ္ဝက္ ရတယ္”ဆိုတဲ့ အသံုးႏႈန္းဟာ
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ စြဲေနတယ္။ အဓိပၸါယ္မျပည့္စံုလို႔ အမွတ္မွားရင္ အက်ိဳးရ နည္းသြားႏိုင္တယ္။
အက်ိဳးရမ်ားေစဖို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာကိုေတာ့ ေရးသင့္ၿပီလို႔ထင္တာနဲ႔ေစတန
ေရးသားလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္၊တစ္ေ
ကုသိုလ္ပဲျပဳျပဳ၊အကုသိုလ္ပဲ
စိတ္မတူရင္ မရဘူး။ ျပဳလုပ္သူသာလွ်င္ ရတယ္။အကုသိုလ္အရာမွာ သာဓကျပရရင္
ဓမၼပဒ၊ ပါပဝဂ္မွာ“လင္မုဆိုးမယားေသာတာပန္”ဝတၳ
သားသမီး(၇)ေယာက္ရတဲ့အထိ လင္မုဆိုး၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ ေလး၊ ျမား၊လွံ၊ ပိုက္ကြန္တို႔ကို
ေဆာင္ယူေပးရေသာ္လည္း မယားမွာ စိတ္၊ေစတနာမပါ။ တာဝန္ဝတၲရားအရ လင္၏စကားကို မဆန္႔က်င္၊
မလြန္ဆန္လိုေသာေၾကာင့္ မယားမွာ အျပစ္မျဖစ္ပါ။
(ဥပမာ-လက္မွာ အနာမရွိလွ်င္ အဆိပ္ကိုကိုင္ေသာ္လည္း၊မေလာင္ကြၽမ္းသကဲ့သို႔ မွတ္ပါ။)
●ေနာက္- နႏၵိယသူေဌးနဲ႔ ေရဝတီတို႔မွာလည္း နႏၵိယသူေဌးကဒါန၊သီလ၊ကုသိုလ္
ေဆာက္လွဴေပမယ့္ ဇနီးေရဝတီကေတာ့ လင္ျပဳလုပ္တဲ့ကုသိုလ္ သူရမယ္ထင္ေနတာ၊
ေကာင္းမႈမလုပ္တဲ့အျပင္၊ရဟန္
ေသတဲ့အခါ နႏၵိယသူေဌးက နတ္ျပည္မွာျဖစ္တယ္။ ေရဝတီက ငရဲမွာခံရတယ္။
●ေနာက္ အလြန္ထင္ရွားတဲ့ မဃလုလင္နဲ႔ သုဇာတာ၊ မဃလုလင္က လမ္းျပဳျပင္၊ တံတားေဆာက္၊
ဇရပ္ေဆာက္၊ ေရတြင္း၊ေရကန္ တူးေဖာ္ျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြ မ်ိဳးစံုေအာင္ ျပဳလုပ္တယ္။
ဇနီးငယ္ သုဇာတာကေတာ့ “လင္ျပဳလုပ္တဲ့ေကာင္းမႈ၊ မယားတစ္ဝက္ရတယ္”
လို႔ယူဆၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ ခႏၶာကိုယ္သာလွ်င္ အလွျပင္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ေစတယ္။
ေသလြန္တဲ့အခါ လင္မဃလုလင္က နတ္ျပည္မွာ သိၾကားမင္း ျဖစ္တယ္။ မယားသုဇာတာကေတာ့
“ဗ်ိဳင္းမေလး” ျဖစ္ရတယ္။
●ေနာက္ၿပီး အသယွသူေဌး၏အလွဴကို ဝမ္းမေျမာက္ႏိုင္ဘဲ၊မနာလိုဝ
အမ်ိဳးသမီးဟာလည္း ေသတဲ့အခါ “ခုပၸိပါသၿပိတၲာ” ျဖစ္ရတဲ့ဝတၳဳကလည္း
သတိသံေဝဂျဖစ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ေနာက္တစ္ခု
●အႆကဘုရင္နဲ႔ ဥပရိေဒဝီမိဖုရား။မိဖုရားကအသက္ငယ္၊ ႐ုပ္ကလည္းေခ်ာေမာလွပေတာ့
ဝယမာန္၊ အလွမာန္ေတြတက္ၿပီး ေကာင္းမႈကို မျပဳဘဲ ေမ့ေလ်ာ့ကာ အလွပဲျပင္ေနတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေသလြန္တဲ့အခါမွာ “ႏြားေခ်းပိုးမ” တိရစၧာန္ ျဖစ္ရတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ေတြ ရည္ရြယ္ၿပီး၊မာန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာ
“အကုသိုလ္ႏွင့္၊ ကုသိုလ္ ႏွစ္ပါး၊ ကံတရားကား၊ မယားျပဳရာ စိတ္မပါလွ်င္၊
လင္မွာမရ။လင္ျပဳကလည္း၊ မယားအိမ္သူ၊ စိတ္မတူေသာ္၊ မွတ္ယူမွန္စြာ၊ မရရာဘူး၊
သူဇာမဃ၊ အသယွတို႔၊ေရွးကဝတၳဳ ႏိႈင္းယွဥ္ရွဳ၍၊ အကုသလ၊ ကုသလ၏၊ကမၼႆကာ၊လကၡဏာကို
ၿမဲစြာဝမ္းတြင္း၊ႏွလံုးသြင္
►ဒီဘဝမွာ “လင္နဲ႔မယား၊မိသားစုဆံုၾကတယ
ယခုလို ဆံုေတြ႕ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ဒီဘဝမွာလည္း အလွဴေရစက္ ဆက္တဲ့အေနနဲ႔
ေနာက္ေနာင္ဘဝေတြမွာ စိတ္တူကိုယ္တူနဲ႔ လက္တြဲမျဖဳတ္ၾကဘဲ၊နိဗၺာန္ေရ
အတြဲညီတဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ပါရမီရွင္မ်ားျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
သာသနာသမိုင္းမွာ လက္တြဲညီတဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြမ်ားစြာရွိ
ဥပမာ-
●“ဘုရားရွင္ႏွင့္ယေသာ္ဓရာ၊
●အရွင္မဟာကႆပႏွင့္ မယ္ဘဒၵါ၊
●မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္ အေနာ္ဇာေဒဝီ။
●ဆင္းရဲသား ေမာင္ပုဏၰတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ၊
●နကုလပိတာႏွင့္ နကုလမာတာ”စတဲ့ အတြဲမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။
အဲဒီထဲမွာ အလြန္ဆင္းရဲတဲ့ “ေမာင္ပုဏၰ”တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံမွာလူဆင္းရဲေပမ
တရား ေကာင္းပံု၊ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့ေနရာမွာ စိတ္တူၾကပံုေလးဟာ အလြန္ပင္ မွတ္သားထိုက္တယ္။
ေမာင္ပုဏၰေတာထဲမွာ လယ္ယာေတြကို တစ္ေယာက္တည္း၊ဆင္းရဲပင္ပန္း
နံနက္ ၁၁-နာရီေလာက္ထိ ထမင္းမစားရေသးဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္က ဇနီးက ထမင္းလာ
မပို႔ေသးလို႔ျဖစ္တယ္။ လူ႔သဘာဝက“ဆာေနတဲ့အခ်ိန္ မစားရရင္ အလြန္ေဒါသျဖစ္တတ္တယ္။
ေမာင္ပုဏၰမွာလည္း ေနကပူ၊အလုပ္ကပင္ပန္း၊ဗိုက္ကဆာ ထမင္းက ေရာက္မလာေသး၊
ဘယ္ေလာက္စိတ္တိုစရာေကာင္းသလ
ေခြ်းရႊဲရႊဲနဲ႔ ထမင္းထုပ္ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး
ေရာက္လာၿပီး ဇနီးျဖစ္သူက “ေမာင္ေရအခ်ိန္ေနာက္က်သြားတ
ေမာင့္အတြက္ လာပို႔တဲ့ထမင္းကို လမ္းမွာ ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ကို လွဴဒါန္းလိုက္တယ္။
အလွဴပြဲတစ္ခုမွာ ဆြမ္းမကပ္ေသးခင္၊အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွာ အလွဴ႕ဒကာက ကဲ-
“မင္းတို႔မိသားစု ပဲ ကပ္လိုက္ေတာ့၊မင္းတို႔လွဴရင
ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္တို႔တ
က်န္တဲ့တစ္ေယာက္လည္း၊ကုသိုလ္တစ္ဝက္ ရတယ္”ဆိုတဲ့ အသံုးႏႈန္းဟာ
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ စြဲေနတယ္။ အဓိပၸါယ္မျပည့္စံုလို႔ အမွတ္မွားရင္ အက်ိဳးရ နည္းသြားႏိုင္တယ္။
အက်ိဳးရမ်ားေစဖို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာကိုေတာ့ ေရးသင့္ၿပီလို႔ထင္တာနဲ႔ေစတန
ေရးသားလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္၊တစ္ေ
ကုသိုလ္ပဲျပဳျပဳ၊အကုသိုလ္ပဲ
စိတ္မတူရင္ မရဘူး။ ျပဳလုပ္သူသာလွ်င္ ရတယ္။အကုသိုလ္အရာမွာ သာဓကျပရရင္
ဓမၼပဒ၊ ပါပဝဂ္မွာ“လင္မုဆိုးမယားေသာတာပန္”ဝတၳ
သားသမီး(၇)ေယာက္ရတဲ့အထိ လင္မုဆိုး၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ ေလး၊ ျမား၊လွံ၊ ပိုက္ကြန္တို႔ကို
ေဆာင္ယူေပးရေသာ္လည္း မယားမွာ စိတ္၊ေစတနာမပါ။ တာဝန္ဝတၲရားအရ လင္၏စကားကို မဆန္႔က်င္၊
မလြန္ဆန္လိုေသာေၾကာင့္ မယားမွာ အျပစ္မျဖစ္ပါ။
(ဥပမာ-လက္မွာ အနာမရွိလွ်င္ အဆိပ္ကိုကိုင္ေသာ္လည္း၊မေလာင္ကြၽမ္းသကဲ့သို႔ မွတ္ပါ။)
●ေနာက္- နႏၵိယသူေဌးနဲ႔ ေရဝတီတို႔မွာလည္း နႏၵိယသူေဌးကဒါန၊သီလ၊ကုသိုလ္
ေဆာက္လွဴေပမယ့္ ဇနီးေရဝတီကေတာ့ လင္ျပဳလုပ္တဲ့ကုသိုလ္ သူရမယ္ထင္ေနတာ၊
ေကာင္းမႈမလုပ္တဲ့အျပင္၊ရဟန္
ေသတဲ့အခါ နႏၵိယသူေဌးက နတ္ျပည္မွာျဖစ္တယ္။ ေရဝတီက ငရဲမွာခံရတယ္။
●ေနာက္ အလြန္ထင္ရွားတဲ့ မဃလုလင္နဲ႔ သုဇာတာ၊ မဃလုလင္က လမ္းျပဳျပင္၊ တံတားေဆာက္၊
ဇရပ္ေဆာက္၊ ေရတြင္း၊ေရကန္ တူးေဖာ္ျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြ မ်ိဳးစံုေအာင္ ျပဳလုပ္တယ္။
ဇနီးငယ္ သုဇာတာကေတာ့ “လင္ျပဳလုပ္တဲ့ေကာင္းမႈ၊ မယားတစ္ဝက္ရတယ္”
လို႔ယူဆၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ေမ့ေလ်ာ့ကာ ခႏၶာကိုယ္သာလွ်င္ အလွျပင္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ေစတယ္။
ေသလြန္တဲ့အခါ လင္မဃလုလင္က နတ္ျပည္မွာ သိၾကားမင္း ျဖစ္တယ္။ မယားသုဇာတာကေတာ့
“ဗ်ိဳင္းမေလး” ျဖစ္ရတယ္။
●ေနာက္ၿပီး အသယွသူေဌး၏အလွဴကို ဝမ္းမေျမာက္ႏိုင္ဘဲ၊မနာလိုဝ
အမ်ိဳးသမီးဟာလည္း ေသတဲ့အခါ “ခုပၸိပါသၿပိတၲာ” ျဖစ္ရတဲ့ဝတၳဳကလည္း
သတိသံေဝဂျဖစ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ေနာက္တစ္ခု
●အႆကဘုရင္နဲ႔ ဥပရိေဒဝီမိဖုရား။မိဖုရားကအသက္ငယ္၊ ႐ုပ္ကလည္းေခ်ာေမာလွပေတာ့
ဝယမာန္၊ အလွမာန္ေတြတက္ၿပီး ေကာင္းမႈကို မျပဳဘဲ ေမ့ေလ်ာ့ကာ အလွပဲျပင္ေနတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေသလြန္တဲ့အခါမွာ “ႏြားေခ်းပိုးမ” တိရစၧာန္ ျဖစ္ရတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ေတြ ရည္ရြယ္ၿပီး၊မာန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီးက မဃေဒဝလကၤာသစ္မွာ
“အကုသိုလ္ႏွင့္၊ ကုသိုလ္ ႏွစ္ပါး၊ ကံတရားကား၊ မယားျပဳရာ စိတ္မပါလွ်င္၊
လင္မွာမရ။လင္ျပဳကလည္း၊ မယားအိမ္သူ၊ စိတ္မတူေသာ္၊ မွတ္ယူမွန္စြာ၊ မရရာဘူး၊
သူဇာမဃ၊ အသယွတို႔၊ေရွးကဝတၳဳ ႏိႈင္းယွဥ္ရွဳ၍၊ အကုသလ၊ ကုသလ၏၊ကမၼႆကာ၊လကၡဏာကို
ၿမဲစြာဝမ္းတြင္း၊ႏွလံုးသြင္
►ဒီဘဝမွာ “လင္နဲ႔မယား၊မိသားစုဆံုၾကတယ
ယခုလို ဆံုေတြ႕ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ဒီဘဝမွာလည္း အလွဴေရစက္ ဆက္တဲ့အေနနဲ႔
ေနာက္ေနာင္ဘဝေတြမွာ စိတ္တူကိုယ္တူနဲ႔ လက္တြဲမျဖဳတ္ၾကဘဲ၊နိဗၺာန္ေရ
အတြဲညီတဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ပါရမီရွင္မ်ားျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
သာသနာသမိုင္းမွာ လက္တြဲညီတဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြမ်ားစြာရွိ
ဥပမာ-
●“ဘုရားရွင္ႏွင့္ယေသာ္ဓရာ၊
●အရွင္မဟာကႆပႏွင့္ မယ္ဘဒၵါ၊
●မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္ အေနာ္ဇာေဒဝီ။
●ဆင္းရဲသား ေမာင္ပုဏၰတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ၊
●နကုလပိတာႏွင့္ နကုလမာတာ”စတဲ့ အတြဲမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။
အဲဒီထဲမွာ အလြန္ဆင္းရဲတဲ့ “ေမာင္ပုဏၰ”တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံမွာလူဆင္းရဲေပမ
တရား ေကာင္းပံု၊ ကုသိုလ္ျပဳတဲ့ေနရာမွာ စိတ္တူၾကပံုေလးဟာ အလြန္ပင္ မွတ္သားထိုက္တယ္။
ေမာင္ပုဏၰေတာထဲမွာ လယ္ယာေတြကို တစ္ေယာက္တည္း၊ဆင္းရဲပင္ပန္း
နံနက္ ၁၁-နာရီေလာက္ထိ ထမင္းမစားရေသးဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္က ဇနီးက ထမင္းလာ
မပို႔ေသးလို႔ျဖစ္တယ္။ လူ႔သဘာဝက“ဆာေနတဲ့အခ်ိန္ မစားရရင္ အလြန္ေဒါသျဖစ္တတ္တယ္။
ေမာင္ပုဏၰမွာလည္း ေနကပူ၊အလုပ္ကပင္ပန္း၊ဗိုက္ကဆာ ထမင္းက ေရာက္မလာေသး၊
ဘယ္ေလာက္စိတ္တိုစရာေကာင္းသလ
ေခြ်းရႊဲရႊဲနဲ႔ ထမင္းထုပ္ေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး
ေရာက္လာၿပီး ဇနီးျဖစ္သူက “ေမာင္ေရအခ်ိန္ေနာက္က်သြားတ
ေမာင့္အတြက္ လာပို႔တဲ့ထမင္းကို လမ္းမွာ ရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ကို လွဴဒါန္းလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ၿပီး၊ခ်က္ရလို႔ ေမာင့္အတြက္ ေနာက္က်မွာစိုးလို႔အျမန္ခ်က္ၿပီး အျမန္လာခဲ့ရတယ္။
ဒီေတာ့ ေမာင္ရယ္ လမ္းမွာလွဴခဲ့တဲ့ ဆြမ္းကုသိုလ္ရဲ႕အဖို႔ကို ေမာင့္အား အမွ်ေပးပါတယ္။
ဒီေတာ့ေမာင္ပုဏၰကလည္း စိတ္မဆိုးဘဲ၊ဝမ္းသာလြန္းလို႔ “ဝမ္းသာလိုက္တာ ရွင္မရယ္၊
သာဓု ....သာဓု ..သာဓု”လို႔ေခၚလိုက္တယ္။ ဪ...ဒါနဲ႔ရွင္မေရ ကိုယ္လည္း
မနက္က အရွင္သာရိပုတၱရာကို ေရနဲ႔ဒန္ပူ လွဴလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါ ညီမကိုလည္းအမွ်ေပးပါတယ္။
“ဝမ္းသာလိုက္တာေမာင္ရယ္။ သာဓု .သာဓု”ပါလို႔အသိအမွတ္ျပဳလိုက္တယ္။
“မယ္ကလွဴမူ ေမာင္ၾကည္ျဖဴ၊ ေမာင္ကလွဴဒါန္း မယ္ရႊင္လန္း”
ဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ ထမင္းစားၿပီး ခဏအိပ္လို႔ အိပ္ရာမွ ႏိုး၍
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေျမစိုင္ခဲေတ
အလွဴခံကလည္းျမင့္ျမတ္၊ ေစတနာကလည္း ထက္သန္စြာနဲ႔ စိတ္တူေတာ့ ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးေပးတယ္။
ေနာက္ စိတ္တူ၊ ကိုယ္တူနဲ႔ အတြဲညီတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ မိဘေဟာင္းမ်ားျဖစ္တဲ့ နကုလပိတာနဲ႔နကုလမာတာတို႔ပဲျဖစ္တယ္။ဘုရားရွင္ကို သားဆိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔
ေလွ်ာက္စရာရွိတာကို ပြင့္လင္းစြာေလွ်ာက္ၾကတယ္။ “အရွင္ဘုရား နကုလကို ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက
လက္ထပ္ခဲ့တယ္။တပည့္ေတာ္ သူကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ် ရွိတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ သူ႔ကိုသာလွ်င္ ယခုဘဝမွာလည္း အၿမဲၾကည့္ေနခ်င္တယ္။ေနာင္သံ
အၿမဲျမင္လိုတယ္”တဲ့။
နကုလမာတာအမ်ိဳးသမီးက “တပည့္ေတာ္မလည္း သူကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ်
စိတ္နဲ႔ေတာင္မျပစ္မွားဘူး။ သူ႔ကို ယခုဘဝမွာလည္း အၿမဲျမင္ေတြ႕ေနခ်င္တယ္။
ေနာင္သံသရာမွာလည္း သူနဲ႔မကြဲမကြာ အၿမဲ အတူေနခ်င္ပါတယ္”လို႔ ေလွ်ာက္ၾကတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က-
“ဇနီးေမာင္ႏွံ အခ်င္းခ်င္း ယခုဘဝေရာ၊ ေနာင္သံသရာပါ စိတ္တူကိုယ္တူနဲ႔ တစ္သက္မခြဲဘဲ၊
ေရႊလက္တြဲလိုလွ်င္ ေအာက္ပါတရား၄-ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုရမယ္”လို႔ ေဟာၾကားတယ္။
■ (၁)။ အိမ္ရွင္က သဒၶါတရားေကာင္းသလို၊ အိမ္သူကလည္းသဒၶါတရားေကာင္းရ
■ (၂)။ အိမ္ရွင္က သီလစင္ၾကယ္သလို၊အိမ္သူကလည္း သီလစင္ၾကယ္ရမယ္။
■ (၃)။ တစ္ေယာက္က စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းရင္၊တစ္ေယာက္က မတားျမစ္ရဘူး။
“မယ္ကလွဴမူ၊ ေမာင္ၾကည္ျဖဴ၊ မယ္ကလွဴဒါန္း၊ ေမာင္ရႊင္လန္း” ျဖစ္ေစရမယ္။
■ (၄)။ အသိအလိမၼာ ဉာဏ္ပညာခ်င္းလည္း တူညီရမယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္။
ဒီအဓိပၸါယ္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ပဥၥာဝုဓပ်ိဳ႕မွာ -“လူ႔ေျမရပ္ခြင္၊ အိမ့္ရွင္ အိမ္သူ၊ ျမတ္ရည္တူလ်က္၊
ဆုယူညီမွ်၊ လွဴဒါနႏွင့္ သီလမယိုင္၊ သဒၶါၿပိဳင္မူ၊ ဘုန္းလိႈင္ေက်ာ္ၾကား၊ မိုးနတ္သားႏွင့္ ေဆြဝါးအနီး
နတ္သမီးတို႔ ေကာင္းခ်ီးအံ့ရာ၊ စုမိရွာလ်က္၊ သံသာေနာင္လည္း၊ ခ်စ္စည္းမေျပ၊
ရွည္ၾကာေလ၏”တဲ့။
ဒါေၾကာင့္ သိေစခ်င္တာက ေရွ႕ေကာင္းမႈကံ အေထာက္အပံ့ေၾကာင့္ လူျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး စီးပြားရွာ႐ံုသက္သက္နဲ႔ ဘဝကို အခ်ိန္မကုန္ေစခ်င္ပါ။
●ေန႔စဥ္အခ်ိန္ကို သတ္မွတ္ၿပီး ဘဝေနာင္ေႏွာင္း၊ေကာင္းထက္ေကာင္းဖို႔ ဘဝကို ကုသိုလ္ျဖင့္လည္း
ျမႇင့္တင္ေပးေစခ်င္တယ္။ေကာင
ကုသိုလ္တစ္ဝက္ရတယ္”ဆိုတဲ့ အစြဲကို ေဖ်ာက္ေစခ်င္တယ္။
●အကယ္၍ မတတ္သာလို႔ တစ္ေယာက္ကျပဳတဲ့အခါမွာ “ေမာင္ပုဏၰတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ” တို႔လို
စိတ္တူမွ၊ဝမ္းေျမာက္ႏိုင္မွ
႐ို႐ိုေသေသ ေလးေလးစားစားနဲ႔ စိတ္တူကိုယ္တူ အလွဴေရစက္လက္နဲ႔မကြာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်
လွဴေစခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီလို လွဴတတ္မွလည္း ျဖစ္ေလရာဘဝမွာ အတူ အက်ိဳးေပးမွာျဖစ္တယ္။ ပါရမီရွင္ စံုတြဲမ်ားျဖစ္တဲ့
“ဘုရားရွင္ႏွင့္ ယေသာ္ဓရာ၊ အရွင္မဟာကႆပ ႏွင့္ မယ္ဘဒၵါ၊
မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္ အေနာ္ဇာေဒဝီတို႔လို ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္မ်ားအျဖစ္နဲ႔ ေနာင္သံသရာမွာလည္း
အခ်စ္စည္းမေျပဘဲ၊နိဗၺာန္ေရႊ
စိတ္တူ၊ကိုယ္တူ နဲ႔ ရႏုိင္သမွ် ယူႏုိင္ၾကပါေစ။
ဒီေတာ့ ေမာင္ရယ္ လမ္းမွာလွဴခဲ့တဲ့ ဆြမ္းကုသိုလ္ရဲ႕အဖို႔ကို ေမာင့္အား အမွ်ေပးပါတယ္။
ဒီေတာ့ေမာင္ပုဏၰကလည္း စိတ္မဆိုးဘဲ၊ဝမ္းသာလြန္းလို႔ “ဝမ္းသာလိုက္တာ ရွင္မရယ္၊
သာဓု ....သာဓု ..သာဓု”လို႔ေခၚလိုက္တယ္။ ဪ...ဒါနဲ႔ရွင္မေရ ကိုယ္လည္း
မနက္က အရွင္သာရိပုတၱရာကို ေရနဲ႔ဒန္ပူ လွဴလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒါ ညီမကိုလည္းအမွ်ေပးပါတယ္။
“ဝမ္းသာလိုက္တာေမာင္ရယ္။ သာဓု .သာဓု”ပါလို႔အသိအမွတ္ျပဳလိုက္တယ္။
“မယ္ကလွဴမူ ေမာင္ၾကည္ျဖဴ၊ ေမာင္ကလွဴဒါန္း မယ္ရႊင္လန္း”
ဆိုတာ အဲဒါမ်ိဳးကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ ထမင္းစားၿပီး ခဏအိပ္လို႔ အိပ္ရာမွ ႏိုး၍
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေျမစိုင္ခဲေတ
အလွဴခံကလည္းျမင့္ျမတ္၊ ေစတနာကလည္း ထက္သန္စြာနဲ႔ စိတ္တူေတာ့ ခ်က္ခ်င္းအက်ိဳးေပးတယ္။
ေနာက္ စိတ္တူ၊ ကိုယ္တူနဲ႔ အတြဲညီတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ မိဘေဟာင္းမ်ားျဖစ္တဲ့ နကုလပိတာနဲ႔နကုလမာတာတို႔ပဲျဖစ္တယ္။ဘုရားရွင္ကို သားဆိုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔
ေလွ်ာက္စရာရွိတာကို ပြင့္လင္းစြာေလွ်ာက္ၾကတယ္။ “အရွင္ဘုရား နကုလကို ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက
လက္ထပ္ခဲ့တယ္။တပည့္ေတာ္ သူကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ် ရွိတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ သူ႔ကိုသာလွ်င္ ယခုဘဝမွာလည္း အၿမဲၾကည့္ေနခ်င္တယ္။ေနာင္သံ
အၿမဲျမင္လိုတယ္”တဲ့။
နကုလမာတာအမ်ိဳးသမီးက “တပည့္ေတာ္မလည္း သူကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ်
စိတ္နဲ႔ေတာင္မျပစ္မွားဘူး။ သူ႔ကို ယခုဘဝမွာလည္း အၿမဲျမင္ေတြ႕ေနခ်င္တယ္။
ေနာင္သံသရာမွာလည္း သူနဲ႔မကြဲမကြာ အၿမဲ အတူေနခ်င္ပါတယ္”လို႔ ေလွ်ာက္ၾကတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က-
“ဇနီးေမာင္ႏွံ အခ်င္းခ်င္း ယခုဘဝေရာ၊ ေနာင္သံသရာပါ စိတ္တူကိုယ္တူနဲ႔ တစ္သက္မခြဲဘဲ၊
ေရႊလက္တြဲလိုလွ်င္ ေအာက္ပါတရား၄-ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုရမယ္”လို႔ ေဟာၾကားတယ္။
■ (၁)။ အိမ္ရွင္က သဒၶါတရားေကာင္းသလို၊ အိမ္သူကလည္းသဒၶါတရားေကာင္းရ
■ (၂)။ အိမ္ရွင္က သီလစင္ၾကယ္သလို၊အိမ္သူကလည္း သီလစင္ၾကယ္ရမယ္။
■ (၃)။ တစ္ေယာက္က စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းရင္၊တစ္ေယာက္က မတားျမစ္ရဘူး။
“မယ္ကလွဴမူ၊ ေမာင္ၾကည္ျဖဴ၊ မယ္ကလွဴဒါန္း၊ ေမာင္ရႊင္လန္း” ျဖစ္ေစရမယ္။
■ (၄)။ အသိအလိမၼာ ဉာဏ္ပညာခ်င္းလည္း တူညီရမယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္။
ဒီအဓိပၸါယ္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ပဥၥာဝုဓပ်ိဳ႕မွာ -“လူ႔ေျမရပ္ခြင္၊ အိမ့္ရွင္ အိမ္သူ၊ ျမတ္ရည္တူလ်က္၊
ဆုယူညီမွ်၊ လွဴဒါနႏွင့္ သီလမယိုင္၊ သဒၶါၿပိဳင္မူ၊ ဘုန္းလိႈင္ေက်ာ္ၾကား၊ မိုးနတ္သားႏွင့္ ေဆြဝါးအနီး
နတ္သမီးတို႔ ေကာင္းခ်ီးအံ့ရာ၊ စုမိရွာလ်က္၊ သံသာေနာင္လည္း၊ ခ်စ္စည္းမေျပ၊
ရွည္ၾကာေလ၏”တဲ့။
ဒါေၾကာင့္ သိေစခ်င္တာက ေရွ႕ေကာင္းမႈကံ အေထာက္အပံ့ေၾကာင့္ လူျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး စီးပြားရွာ႐ံုသက္သက္နဲ႔ ဘဝကို အခ်ိန္မကုန္ေစခ်င္ပါ။
●ေန႔စဥ္အခ်ိန္ကို သတ္မွတ္ၿပီး ဘဝေနာင္ေႏွာင္း၊ေကာင္းထက္ေကာင္းဖို႔ ဘဝကို ကုသိုလ္ျဖင့္လည္း
ျမႇင့္တင္ေပးေစခ်င္တယ္။ေကာင
ကုသိုလ္တစ္ဝက္ရတယ္”ဆိုတဲ့ အစြဲကို ေဖ်ာက္ေစခ်င္တယ္။
●အကယ္၍ မတတ္သာလို႔ တစ္ေယာက္ကျပဳတဲ့အခါမွာ “ေမာင္ပုဏၰတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ” တို႔လို
စိတ္တူမွ၊ဝမ္းေျမာက္ႏိုင္မွ
႐ို႐ိုေသေသ ေလးေလးစားစားနဲ႔ စိတ္တူကိုယ္တူ အလွဴေရစက္လက္နဲ႔မကြာ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်
လွဴေစခ်င္ပါတယ္။
အဲဒီလို လွဴတတ္မွလည္း ျဖစ္ေလရာဘဝမွာ အတူ အက်ိဳးေပးမွာျဖစ္တယ္။ ပါရမီရွင္ စံုတြဲမ်ားျဖစ္တဲ့
“ဘုရားရွင္ႏွင့္ ယေသာ္ဓရာ၊ အရွင္မဟာကႆပ ႏွင့္ မယ္ဘဒၵါ၊
မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္ အေနာ္ဇာေဒဝီတို႔လို ျမင့္ျမတ္တဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္မ်ားအျဖစ္နဲ႔ ေနာင္သံသရာမွာလည္း
အခ်စ္စည္းမေျပဘဲ၊နိဗၺာန္ေရႊ
စိတ္တူ၊ကိုယ္တူ နဲ႔ ရႏုိင္သမွ် ယူႏုိင္ၾကပါေစ။
-【အရွင္ပ႑ဝ(ေရႊမင္းဝံ)】
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association 】
Posted by ►
www.facebook.com/
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association 】
Posted by ►
www.facebook.com/
No comments:
Post a Comment