ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ား အရပ္မရွည္ရျခင္းမွာ ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အဓိက ျဖစ္သည္။
မ်ဳိး႐ိုးေၾကာင့္ အရပ္ပုျခင္း
ပစ္ဂမီလူမ်ဳိး ကပၸလီ ကြၽန္းသားမ်ားမွာ အရပ္ ၅ ေပထက္ ပို၍မရွည္ပါ။
ႀကီးထြား ေဟာ္မုန္း မထြက္ရွိျခင္း
ဦးေႏွာက္ေအာက္ အက်ိတ္မွ ႀကီးထြား ေဟာ္မုန္း မထြက္ရွိသျဖင့္ အ႐ိုးမ်ား ရွည္မလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ခႏၶာ အခ်ဳိးအစား အေနျဖင့္ ပုသူမ်ားျဖစ္သည္။ ႀကီးထြားေဟာ္မုန္း အထြက္ မ်ားလွ်င္ အရပ္ ၇ ေပ၊ ၈ ေပေက်ာ္အထိ ရွိလာၿပီး လူ႔ဘီလူးႀကီးအသြင္ ျဖစ္တတ္သည္။ ေက်ာက္ကပ္ ေရာဂါရွိလွ်င္ ထံုးဓာတ္နည္းေသာ ေဒသရွိ ခႏၶာကိုယ္မွ ထံုးဓာတ္ေလ်ာ့ ေနသူမ်ား ဥပမာ- ကပၸလီမ်ားသည္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လြန္ၿပီးလွ်င္ အရပ္ ထြက္မလာေတာ့ပါ။ ေက်ာက္ကပ္ ေရာဂါရွိလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္မွ ထံုးဓာတ္ ေလ်ာ့ေနသူမ်ားမွအပ အျခား ေရာဂါရွိသူမ်ား ဥပမာ- အမ်ဳိးသားမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီး ခ႐ိုမိုဇုန္း ပိုမ်ားျခင္း၊ အမ်ဳိးသမီး မ်ားတြင္ အမ်ဳိးသား ေဟာ္မုန္းခ႐ိုမိုဇုန္း ပိုမ်ားျခင္း၊ အ႐ိုးရင့္၍ အရပ္ပုေရာဂါႏွင့္ ကစုန္းေရာဂါ စုတို႔ျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ တစ္နာရီ ေလ့က်င့္ခန္း (အေျပးလမ္းေလွ်ာက္၊ စက္ဘီးစီး) လုပ္ေစျခင္း အျပင္ သက္ဆုိင္ရာ ေဟာ္မုန္း ေကြၽးလွ်င္ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေသာ္ အရပ္ ရွည္လာမည္ျဖစ္သည္။
အခ်ဳိ႕မွာ ဘာေရာဂါမွ် မရွိဘဲ မလႈပ္ရွားျခင္း၊ မစားမေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ သန္မာ ထြားက်ဳိင္းမႈ နည္းပါးကာ အရပ္မထြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ (ေန႔စဥ္ တစ္နာရီ ေလ့က်င့္ခန္း၊ အေျပး လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ စက္ဘီးစီးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္သည္။ အသက္ရွဴ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ကာ အစာအာဟာရ ျပည့္ဝေအာင္ စားသံုးသင့္သည္။)
ဆယ္ေက်ာ္သက္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားတြင္ မစားမေသာက္လွ်င္ ေသြးအားနည္းကာ ရာသီေသြး ပံုမွန္မလာျခင္း၊ ရာသီေသြးအလာ နည္းျခင္းမ်ားေၾကာင့္ အရပ္ပုတတ္သည္။ (အားကစား လုပ္ေစျခင္း၊ အစားအေသာက္ စားေစျခင္းႏွင့္ စိတ္အပန္း ေျဖေစျခင္းျဖင့္ အရပ္ ထြက္လာႏိုင္သည္။) အမ်ဳိးသားမ်ား အသက္ ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ သည္အထိ အသံမၾသ၊ အမ်ဳိးသားတစ္ဦး ကဲ့သို႔ ဟန္ပန္မထြက္၊ ေနာက္က်လွ်င္ ေဟာ္မုန္း တစ္လတစ္ခါ ထိုးေပးရသည္။ အေမြး အမွင္မ်ားေပါက္ကာ အမ်ဳိးသားႀကီးမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္သည္။
က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီၫြတ္ေသာ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ဳိးအစား (ဘီအမ္အုိင္) ရွိရမည္။ ဘီအမ္အိုင္ ဆိုသည္မွာ ခႏၶာကိုယ္ အေလးအခ်ိန္ (ကီလိုဂရမ္) ကို အရပ္အျမင့္မီတာ (ႏွစ္ထပ္ကိန္း) ႏွင့္ စားလွ်င္ရေသာ ရလဒ္ျဖစ္ၿပီး သာမန္ ၁၈ ဒသမ ၅ မွ ၂၄ ဒသမ ၉ အတြင္း ရွိရမည္။ က်န္းမာေရးႏွင့္ အသက္ရွင္ျခင္းကို ျဖစ္ေစသည့္ ကစီဓာတ္၊ အသားဓာတ္ႏွင့္ အဆီဓာတ္တို႔ ျပည့္စံုလံုေလာက္စြာ စားသံုးရန္လုိသည္။ အင္အားျဖစ္ေစသည့္ ကစီဓာတ္ ကဲေသာ အစာမ်ားမွာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ား၊ ဆန္၊ ဂ်ဳံ၊ ေျပာင္းႏွင့္ ကစီဓာတ္ ေပါၾကြယ္သည့္ သစ္သီးႏွင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား စားသံုးသင့္သည္။
အသားဓာတ္ သုိ႔မဟုတ္ ပ႐ိုတိန္းဓာတ္ စားရမည္။ သစ္သီးမ်ားမွာ ငွက္ေပ်ာသီး၊ ပိႏၷဲသီး၊ မာလကာသီး၊ သရက္သီးႏွင့္ သေဘၤာသီးမ်ား ပါဝင္သည္။ အဆီဓာတ္မွာ မျပည့္ဝဆီ (ေျမပဲ၊ ႏွမ္း၊ ေနၾကာဆီ) ႏွင့္ အျခား ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား ပါဝင္သည္။ အဆီဓာတ္သည္ ခႏၶာကိုယ္မွ ရရွိေသာ ကယ္လုိရီထဲတြင္ အနည္းႏွင့္အမ်ား ပါဝင္သျဖင့္ အဆီစား၍ အဝလြန္ျခင္းမျဖစ္ ေအာင္ မွ်တစြာ စားသံုးရပါမည္။
Credit to Original Writer
https://www.facebook.com/364484143692148/photos/a.364489287024967.1073741828.3
No comments:
Post a Comment