တိုင္ထိပ္ေပၚက သပိတ္ေတာ္ (သို႔) ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းရဲ႕ ဘာသာေရး ရွာပံုေတာ္

        

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ မကၤုလေတာင္ “ခ်ရားေတာ”မွာ ဆ႒မေျမာက္၀ါ ဆို၊၀ါကပ္ေ တာ္ မူပါတယ္၊ တိတၳိဂိုဏ္းဆရားႀကီး (၆)ေယာက္တို့လည္း သူတို့ကိုယ္သူ တို့ ဘုရားဟုေျပာဆိုၾကၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာႏွင့္ ေရာေယာင္ကာလူေတြအထင္ႀကီးေစရန္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ၀ါဆိုေတာ္မူရာ ရာဇၿဂိဳလ္မွာပဲ ေနထိုင္ၾကပါတယ္။

၀ါကြ်တ္ကာလတစ္ရက္မွာေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀကီးတစ္ ဦးဟာ ေနာက္ပါ အေျခြအရံ ေတြနဲ႔ အတူ ဂဂၤါျမစ္ထဲမွာ ေရကစားၾကပါတယ္၊ ဒီလိုေရကစားတဲ့အခါ မွာ ျမစ္ထဲကကေန အမိႈက္သ ရိုက္ေ တြ၊ တိရိစၦာန္အေသေကာင္စတာေ တြ ေရကစား တဲ့ေနရာကို ေရာက္မလာႏိုင္ေအာင္ ေလးဘက္ေ လးတန္မွာ ပိုက္ကြန္ေတြ ကာရံၿပီးမွ စိတ္ေအးလက္ေအးကစားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုသူေ႒းႀကီးနဲ႔ အေျခြအရံေတြေရးကစားေနတုန္း ပိုက္ကြန္မွာ သစ္တံုးတစ္ တံုးလာညိပါတ ယ္။ သစ္တံုးဆိုေပမဲ့ သာမာန္သစ္တံုးမဟုတ္ပဲ အဖိုးမ်ားစြာထိုက္ တန္တဲ့ “စႏၵကူးႏွစ္”စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အထက္ဟိမ၀ႏၱာေတာမွျမစ္ရိုး တစ္ေလွ်ာ က္ေရစီးနဲ႔ေမ်ာပါလာၿပီး ျမစ္ေကြ႔ေက်ာက္ေဆာင္၊ေက်ာ က္စြန္းေတြနဲ႔ ပြတ္တိုက္ခဲ့လို႔ အကာမရွိေတာ့ပဲ အႏွစ္သက္သက္မို႔ တန္ဘိုးအနဂၣထိုက္တန္လွပါတယ္။

သူေ႒းႀကီးဟာ ဒီစႏၵကူးႏွစ္ကို အိမ္သို႔ယူေဆာင္သြားၿပီး ဘယ္လိုအသံုးျပဳရမလဲ ဆိုတာ ေတြးေ တာေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာသူေ႒းႀကီးဟာ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ် က္ျပတ္ဆိုသလို အက်ိဳးလည္းရွိ သူရဲ့ ယံုးမွားသံသယကိုလည္းပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး ကိုးကြယ္ရာအစစ္ကို ရွာဖို႔ရန္အတြက္ စႏၵကူးႏွစ္ကို အသံုးျပဳ ဘို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ သူေ႒းႀကီးဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ဘယ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ရမွန္းမသိပဲ ျဖစ္ေန တာပါ၊ ဘယ္ဘာသာတရားက မွန္ၿပီ၊ ဘယ္ဘာသာကမွားတယ္ဆိုတာကို သူ႕မွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းနဲ႔ မဆံုးျဖတ္မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာျဖစ္လို႔ ဒီစႏၵကူးႏွစ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စစ္မွန္တဲ့ဘာသာတရားကို ရွာဘို႔စိတ္ကူးဆံုးျဖတ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ေလာကမွာ ငါတို႔ဟာ ရဟႏၱာမ်ားျဖစ္ၾကတယ္ဆိုၿပီး၀န္ခံေျပာဆိုၾကတဲ့ ဘာသာေရးဂိုဏ္ဆ ရာေတြဟာ မ်ားလွေပတယ္၊ ဘယ္ဘာသာေရးဆရာေတြ ဘယ္ဂိုဏ္ကေတြက ဘုရားအစစ္၊ရဟႏၱာအ မွန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ငါလဲမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘူး၊ တကယ္လို႔ ရဟႏၱာအစစ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ မလြဲမေသြ တန္ခိုးရွိၿပီး ေကာင္းကင္ေ ပၚေတာ့ ပ်ံတက္ႏိုင္ၾကမွာပဲ၊ ဒီလိုေကာင္းကင္ပ်ံတက္ႏိုင္တဲ့ ရဟႏၱာမ်ိဳး၊ဘာ သာတရားမ်ိဳးကိုပဲ ငါေရြးခ်ယ္ကိုးကြယ္မယ္ လို႔ႀကံေတြးျပီး စႏၵကူးႏွစ္ကို သပိတ္ျပဳ လုပ္ၿပီး “အေတာင္ ေျခာက္ဆယ္ျမင့္တဲ့တိုင္ထိပ္မွာ သပိတ္ကိုတင္ထားၿပီး ေလာကမွာ ရဟႏၱာစစ္စစ္ျဖစ္သူသည္ ေကာင္း ကင္ကေနၾကြလာၿပီ္ ဤသပိတ္ေတာ္ကို အလႈခံပါ၊ သပိတ္ေတာ္ကိုယူႏိုင္ေသာရဟႏၱာအား အသက္ ထက္ဆံုး သားမယားနဲ႔တကြ ကိုးကြယ္မည္” ဟုသတင္းလႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀကီးဟာ သူမ်ားေျပာတိုင္းယံုတတ္တဲ့သူ၊ သူမ်ားေယာင္တိုင္းေ ယာင္တတ္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့၊အသိဉာဏ္နည္းတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး၊ အသိဉာဏ္မနည္းသလို ဘယ္ဘာသာတရ ားကမွ န္ေလာက္တယ္၊မမွန္ေလာ က္ဘူးစသည္ျဖင့္ ေ၀ဘန္ခြဲျခားဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အသိဉာဏ္ ျမင့္မား တဲ့သူလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ “မ်က္ေစ့နဲ႔တပ္အပ္ျမင္ေတြ႔မွ ယံုၾကည္မယ္”ဆိုတဲ့လူ စားမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္ ။

“မ်က္ေစ့ဆိုတာကလည္း ပကတိမ်က္ေစ့၊ အသိဉာဏ္မ်က္ေစ့လို႔ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ရွိပါတယ္။ ပကတိမ်က္ေစ့ဆိုတာ ေမြကတည္းကပါလာတဲ့မ်က္ေစ့ပါ ၊ ကပတိမ်က္ေစ့ က မ်က္ေစ့နဲ႔ျမင္ႏိုင္ သေလာ က္ မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးကိုသာၾကည့္ႏိုင္၊ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ မ်က္ေစ့ကြယ္ရာမွာ ေတာ့ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး၊ အသိဉာဏ္မ်က္ေစ့ကေတာ့ ပကတိမ် က္ေစ့နဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းေ၀း၊ မည္မွ် ပင္ႀကီးႀကီးစဥ္းစား ဆင္ျခင္သံုးသတ္ၿပီး ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္”

ခုသူေ႒းႀကီးလည္း ပကတိမ်က္ေစ့သာရွိၿပီး၊ အသိဉာဏ္မ်က္ေစ့မရွိဘူးလို့ေျပာ ရမွာပါ၊ ဘာလို့ လဲဆိုရင္ သာမာန္ေလာကီပညာရပ္ေတြအေနနဲ့လ ည္း ေကာင္းကင္ ကိုပ်ံတက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူေ႒း ႀကီးမသိပါဘူး။ အကယ္၍သာ ေလာကီပညာရွ င္တေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေကာင္းကင္ကေန သပိတ္ ကိုယူသြားရင္လည္း သူေ႒းႀကီး ကေတာ့ တကယ့္ရဟႏၱာအစစ္ထင္ၿပီး ကိုးကြယ္ဆရာတင္မွာျဖစ္လို႔ ရည္ရြယ္ခ် က္ေကာင္းၿပီး ဉာဏ္နည္းပါလို့ သူေ႒းႀကီးေမွွ်ာ္မွန္းသလို ဘုရားအစစ္၊ဘာသာအမွန္နဲ႔ မေတြ႔ရဘဲ ကိုးကြယ္လြဲ၊ဆရားမွားၿပီး လမ္းမွားကို ေရာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေ႒းႀကီးကံ ေကာင္ပါတယ္၊ ဒီလိုကံေကာင္းတာကလည္း ေရွ႔အတိတ္ဘ ၀မ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ကံမ်ားေ ၾကာင့္ လမ္းလြဲလမ္းမွား ကို ေရာက္မ သြားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သူေ႒းႀကီးရဲ့ ဘာသာတရားရွာပံုေတာ္ စႏၵကူးသပိတ္သတင္းဟာ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္တစ္ျပည္လံုး သတင္းႀကီးသြားၿပီး တိတၳိဆရာႀကီးမ်ာားျဖစ္ၾကတဲ့ ပုရာဏကႆပ၊ မကၡလိေဂါသာလ၊ အဇိတေကသ ကမၺလာ၊ပကုဓကစၥာယန၊ သိၪၨည္းဆရာႀကီး သၪၥယေဗ႒ိပုတၱ ႏွင့္ ဂ်ိန္းဆရာႀကီး နိဂဏၭနာဋပုတၱ စတဲ့ ဘုရားအမည္ခံ တိတၳိဂုဏ္(၆)ဂိုဏ္ဟာ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားျဖစ္သြားၾကပါတယ္။

“အရည္အခ်င္းမရွိေသာ သူတို႔၏သေဘာသဘာ၀အတိုင္း လူအထင္ႀကီးေစရန္အတြက္ အေဆာင္ေယာင္ဂုဏ္ျဒပ္ေနာက္လိုက္ၿပီး ရယူလိုျခင္းျဖစ္ပါတယ္”
ရဟႏၱာစစ္စစ္မ်ားမ်ားစြာရွိေသာ မွန္ကန္ေသာအယူ၀ါဒျဖစ္ျဖစ္သည့္ ဗုဒၶသာ သနာေတာ္၌တြင္မူ အရည္အခ်င္ရွိ စစ္မွန္သည့္သေဘာသဘာ၀အတိုင္း ပကတိၿငိမ္သက္လွ်က္ပ င္ရွိေနပါတယ္။ “အရည္အခ်င္းအစစ္အမွန္ရွိသူတို႔သည္ ဘယ္ေတာ့အခါမွ အေဆာင္အေယာင္ ဂုဏ္ျဒပ္ေနာက္သို႔မလိုက္၊ အႏွစ္စြန္႔၍ အကာေနာက္လိုက္ေလ့မရွိေပ”

တိတၳိဂုဏ္ဆရာ (၆)ေယာက္တို႔မွာ လူအမ်ားအထင္ႀကီးျပီး လာတ္လာဘေ ပါမ်ားလာေစရန္ စႏၵကူးသပိတ္ကို ရယူခ်င္ေပမဲ့ ေကာင္ကင္ပ်ံဘို႔အ တြက္ ေလာကု တၱရာစ်ာန္၊အဘိ္ဉာဥ္ကိုအသာထာ းလို႔ ေလာကီအဘိဉာဥ္ပင္ ရရွထားသူမ်ားမဟု တ္၊ ေနာက္ဆံုး ၀ိဇၨာအတတ္၊ေမွာ္အတ္စတဲ့အတတ္ေ လာက္ပင္ တတ္ေျမာက္ထား သူမ်ားမဟုတ္သျဖင့္ စႏၵကူးသပိတ္ကိုေကာင္းကင္တက္ယူဘို႔ ဘယ္လို မွမျဖစ္ႏိုင္ပါ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို့မွာအတတ္တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္ ဒါကေတာ့ ဉာဏ္နီ၊ဉာဏ္နက္သံုးၿပီး ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္လွည့္စားအယံုသြင္းတဲ့အတတ္ပါ၊ ဒီနည္းနဲ့ပဲ ဘာတရားမွမရွိပဲ ဘုရားလို႔ကို ယ့္ကိုကိုယ္ကို အမည္တတ္ၿပီးဂုိုဏ္ေထာင္ခဲ့မဟုတ္လား၊ သူတို႔ရဲ့အယံု သြင္းမႈ ေသြးေဆာင္မႈေတြကို အဟုတ္ထင္အမွန္ထင္ၿပီး ကိုးကြယ္တဲ့လူေတြကလဲ သူေ႒းကစ သူဆင္းရဲအထိ အလႊာစံုရွိေနၾကေ တာ့၊ အခု စႏၵကူးသပိတ္ရရွိေရး အေရးကိစၥမွာလဲ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ သပိတ္ကိုရယူႏိုင္လိပ္မယ္လို့ အပိုင္ တြက္ထားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

တိတၳိဂုိဏ္ဆရာႀကီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ့မာယာနဲ့ စႏၵကူးသပိတ္ကိုရယူဖို့အတြက္ သူေ႒းႀကီးရဲ့ အိမ္ကို တဖြဲ႔ၿပီးတဖြဲ႔သြားေရာက္ၿပီး သူတို႔သာ ရဟႏၱာအစစ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ စႏၵကူးသပိတ္ကို သူတို့ ကိုေပးဘို႔ ေျပာဆိုၾကပါေတာ့တယ္။ သူေ႒းႀကီးကလည္း ရဟႏၱာဆိုုရင္ သူေၾကညာထားတဲ့အတိုင္း ေကာင္ကင္ပ်ံတက္ၿပီး ယူႏိုင္ေၾကာင္းျပ န္လည္းျပန္လည္ေျပာၾကားေတာ့ ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္တိၳိ ဆရာႀကီးဟာ ေကာ င္ကင္ေပၚပ်ံတက္ေတာ့မဲ့ ပံုသ႑ာန္လုပ္ပါေတာ့တယ္ ဒီအခါမွာ ေနာက္လိုက္တ ပည့္တပန္းေတြက သူတို႔စည္း၀ါးရိုက္ထားတဲ့အတိုင္း

“ဆရာႀကီးရယ္ ဘာမဟုတ္တဲ့ သပိတ္ေလးတ စ္လံုးအတြက္နဲ႔မ်ား ဆရာႀကီးရဲ့ ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ တန္ခိုးေတာ္ေတြကို ထုတ္မသံုးသင့္ပါဘူး”
လို႔ ၀ိုင္း၀န္း တားျမစ္ၾကတာေၾကာင့္ သူေ႒းႀကီးကို “ကဲ ရာဇၿဂိဳလ္သူေ႒းႀကီး သင္ၾကားတဲ့အတိုင္းပဲ ငါကိုယ္ေတာ္ ေကာင္ကင္ပ်ံတက္ၿပီး စႏၵကူးသပိတ္ကိုယူမလို့ လုပ္ေတာ့ ငါရဲ့တပည့္ေတာ္က တားျမစ္ေတာင္းပန္လို့ ငါမတက္ေတာ့ဘူး သင္ရဲ့သပိတ္ကို ျဖဳတ္ၿပီးငါ့ကိုသာ လႈဒါန္းလိုက္ပါေတာ့”လို႔ အယံုသြင္းၿပီး အလႈခံပါေတာ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းဟာ သူတို႔အရင္က အယံုသြင္းလွည့္စားခဲ့တဲ့သူေတြေ လာက္ အယံုမ လြယ္တာေၾကာင့္ “ဆရာႀကီးတို႔ရယ္ ကြ်ႏု္ဳပ္က ရဟႏၱာအစစ္ဆို ရင္ ေကာင္းကင္ေပၚပ်ံတက္ၿပီး သပိတ္ ကို အလႈခံပါလို့ ေျပာထားၿပီးၿပီးပဲ အရွင္တို႔ တကယ္ရဟႏၱာအစစ္၊ဘာသာတရားအမွန္ဆိုရင္ ေကာင္းက င္ေပၚသာ ပ်ံတက္ၿပီးသာ ယူၾကပါ” လို႔ တင္းခံေနလို႔ သူေ႒းႀကီးအိမ္ကေန အရွက္ရၿပီး စိတ္မအီမသာနဲ႔ သာ ျပန္သြားၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။

တိတၳိဆရာဂိုဏ္ဆရာႀကီးေတြ (၆) ရက္လံုး နည္းပရိယာယ္မ်ိဳးစံုသံုးၿပီး စႏၵကူးသပိတ္ကို အလႈခံၾကေပမဲ့လည္း ဘယ္သူမွ သပိတ္ကိုရမသြားၾကပါဘူး။ (၇)ရက္ေျမာက္ေန႔နံနက္မွာေတာ့ အရွင္ေမာဂၢလာန္ နဲ့ အရွင္ပိေ႑ာလ မေထရ္တို႔ဟာ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႔အတြင္းသို႔ ဆြမ္းခံၾကြဘို႔ရန္ သကၤန္းရံုေနစဥ္မွာ

“ တကယ္ေတာ့ေလာကမွာ ရဟႏၱာဆိုတာ တကယ္မရွိပါဘူးကြာ ၊ ငါတို႔ဟာရ ဟႏၱ ာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီးေျပာတာေျပာေနတာၾက၊ အေျပာပဲရွိတယ္၊ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀကီးက ရဟႏၱာဆိုရင္ စႏၵကူး သပိတ္ကို ေကာင္းကင္ပ်ံၿပီး လာယူပါလို႔ေျပာေတာ့ ဘယ္သူမွလာမယူႏိုင္ၾကဘူး၊ ခုဆို ၇-ရက္ေတာင္ရွိ ေနၿပီ၊ ေနာက္ဆိုရင္ ဘုရား၊ရဟႏၱာလို႔ေျပာၾကတဲ့သူေတြရဲ့စကားကို ငါတို့နားေထာင္စရာမလိုေတာ့ဘူး” လို႔အရက္သမားေတြဟာ အရက္ေသာက္စားရင္ေျပာဆိုေနတဲ့အသံကို မေထရ္ႏွစ္ပါးၾကား သြားပါတ ယ္။

ဒီအခါမွာ အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ႀကီးမွ အရွင္ပိေ႑ာလကို “ ငါ့ရွင္ ဒီေသရည္သမား တို႔ရဲ့စကားကို အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ေနဖို့မသင့္ေပဘူး၊ ဒကာ၊ဒကာမေတြ ဟာ ရတနာျမတ္သံုးပါးအေပၚမွာ ယံုးမွားသံသယျဖစ္ၿပီး ျပစ္မွားမိၾကရင္ သံသရာမွာနစ္မြန္းၾကေပေတာ့မည္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ရွင္အေနနဲ႔ ေကာင္ကင္ကို ၾကြခ်ီၿပီ သပိတ္ကိုေဆာင္ယူခဲ့ေလာ့”ဟုတိုက္တြန္း တိုက္တြန္းေတာ္မူပါတယ္။

အရွင္ေမာဂၢလာန္မေထရ္ျမတ္ တိုက္တြန္းေတာ္မူေသာတာေၾကာင့္ အရွင္ပိေ႑ာ လမေထရ္ျမ တ္ဟာ အဘိဉာဥ္တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ေကာင္းကင္သို႔ျပန္တက္ ၾကြခ်ီေတာ္မူ ၿပီး အလ်ား၊အနံ သံုးဂါ၀ုတ္ရွိ တဲ့ ေက်ာက္ဖ်ာကို ေျခမေတာ္ျဖင့္ညွပ္ယူၿပီး ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ ႕ေပၚမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ၾကြခ်ီ စႀကၤ ံၾကြေတာ္မူပါ တယ္။ ေက်ာ္ဖ်ာဟာ ႀကီးလြန္းတာေၾကာင့္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ေပၚကို အမိုးအုပ္မိုးထား သလိုျဖစ္ေနပါေတာ့ တယ္။

ဒီလို အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ဟာ ေက်ာက္ဖ်ာကိုေျဖမေတာ္နဲ႔ ညွပ္ၿပီးစ ႀကၤ ံၾကြေနတာကို ၿမိဳ႔သူ၊ၿမိဳ႕သားေတြ ေတြ႔ျမင္ၾကတဲ့အ ခါမွာ ေက်ာက္ဖ်ားႀကီး ေအာက္ ကိုျပဳတ္က်လာမည္ကို ေၾကာက္ လန္႔ၾကၿပီး ပုန္းေအာင္းသူက ပုန္ေအာင္း၊ေျပးသူ ကေျပးနဲ႔ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အရွင္ပိေ႑လဟာ ေက်ာ က္ဖ်ာကို ထိုးေဖာက္ၿပီး မိမိကိုုယ္ကို ျပေတာ္မူလိုက္တာေၾကာင့္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ သားေတြဟာ အရွင္ဘုရား ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးက်လာရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ေသရပါလိပ္ မယ္၊ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးမက်ပါေစနဲ႔ ဘုရား ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။

ဒီေတာ့မွ အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ဟာ ေက်ာက္ဖ်ာႀကီးကို တန္ခိုးနဲ႔ မူလေနရာမွာျပန္ ထားၿပီးရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းရဲ့ အိမ္ေပၚေကာင္ကင္ယံမွာရ ပ္ေတာ္မူေနပါတယ္။ ရာဇၿဂိဳဟ္သူေ႒းႀကီးလဲ အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ကို “အရွင္ျမတ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ရဲ့ အိမ္သို႔ၾကြေတာ္မူၿပီး စႏၵကူးသ ပိတ္သပိတ္ေတာ္ကို အလႈခံေတာ္မူပါဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္ထားၿပီး မေထရ္ျမတ္ဆင္းသက္လာတဲ့အခါ မွာ အိမ္သို႔ပင့္ေဆာင္ၿပီး စႏၵကူးသပိတ္အတြင္းမွာ စတုမဓူမ်ားကို အျပည္ထည့္ၿပီး လႈဒါန္းလိုက္ပါတ ယ္။

အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ သပိတ္ကိုအလႈခံၿပီး ေက်ာင္းေတာ္ ကိုျပန္ၾကြ တဲ့အခါမွာ လူေတြ ဟာ “ အရွင္ပိေ႑ာလမေထရ္ျမတ္ဟာ တကယ္တန္ခိုးႀကီး ပါေပတယ္။ ဟို တိတၳိဆရာေတြကေတာ့ ဘာတန္ခိုးမွလဲမရွိ ဘာတရားမွလဲမရပဲ လူေတြကိုလိမ္စားေနတာပါ” စတဲ့ ခ်ီးမြမ္းစကားေတြေျပာၿပီး မေထရ္ျမတ္ေနာ က္ကေနလိုက္လာၾကပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ အရွင္ပိေ႑ာလရဲ့ တန္ခိုးျပတဲ့သတင္းကို ၾကားသိၿပီး သံဃာေတာ္ေတြကို စည္းေ၀းေစကာ ေနာက္ေနာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား တန္ခိုးမျပရ ဟု သိကၡာပုဒ္ေတာ္ျဖင့္ ပညတ္တား ျမစ္ေတာ္မူၿပီး၍ ထိုစႏၵကူးသပိတ္ကိုလည္း ခြဲေစကာ အမႈန္႔ျဖစ္ေအာင္ႀကိတ္ေစၿပီး မ်က္စဥ္းမႈန္႔ အျဖစ္အသံုးျပဳရန္ ခြဲေ၀ေပးေစေတာ္ပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ တန္ခိုးျပျခင္းကို တားျမစ္ေတာ္မူျခင္းမွာ သာသနာေတာ္ႀကီး သန္႔ရွင္း တည္ျပန္႔ ေစရန္အတြက္ တားျမစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အကယ္၍သာ သိကၡာပုဒ္ေ တာ္နဲ႔ မတားျမစ္ခဲ့ပါက ဒကာ၊ဒ ကာမေတြဟာ တန္ခိုးရွိတဲ့ သူေတြကိုပဲ ကိုးကြယ္လႈဒါ န္းပါက ဒကာ၊ဒကာေတြအေနနဲ႔ သံဃာေတာ္ေ တြနဲ႔ စပ္၍ရရွိလာမဲ့ ကုသိုလ္ေတြဟာ ယုတ္ေလွ်ာ့သြားႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါအျပင္ သံဃာေတြအေနနဲ႔လည္း တန္ခိုးဣတၳိပါဒ္ရရွိေ ရးကိုသာ အေလးထားလိုက္စားေနၿပီး သာသနာေတာ္ရဲ့အသက္ေသြးေၾကာ ျဖစ္တဲ့ ပရိယတၳိဘက္မွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ မရွိျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ပိုဆိုးတာက လူဒကာ၊ဒကာမေတြ အထင္ႀကီး ၾကည္ညိဳေစဘို႔ တန္ခိုးဣတၳိပါဒ္ ရရွိေစရန္အ တြက္ ေလာကုတၱရာစ်န္၊အဘိဉာဥ္ေတြကို ရရွိေအာင္အားထုတ္ တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ၀ိဇၹာ၊ဂႏၵာရီ၊စတဲ့ သာသနာပေလာကီလိုင္းေတြေ နာက္လိုက္စားသြားေ စႏိုင္မကပဲ စုန္းကေ၀၊ေမွာ္စတဲ့ေ အာက္လမ္းနည္ းပညာေတြကိုပါ လိုက္စားသြားႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီလို ေလာကီလိုင္း၊ေအာက္လမ္းနည္းေတြကို လူေတြအ ထင္ႀကီးေစရန္ လိုက္စားၾကမည္ဆိုပါက ဆင္းရဲႀကီးစြာ တည္ေထာင္ရွာေဖြထားခဲ့တဲ့ ဗုဒၶသာသနာေ တာ္ဟာ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ မလြဲမေသြေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို ႀကိဳတင္သိျမင္တဲ့ အတြက္ သိကၡာပု ဒ္ေတာ္ျဖင့္ တားျမစ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ရာ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကြ ယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရျခ င္း အေၾကာင္း မ်ားစြာထဲမွာ ေဗဒင္၊၀ိဇၨာ၊ေအာက္လမ္း စတဲ့ေလာကီအတတ္ပညာေ တြကို လိုက္စာခဲ့ျခင္းဟာလည္း အဓိကအေၾကာင္းအရာတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ယခုလည္း ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားရာႏိုင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ ၊ထိုင္းကဲ့သို႔ေသာ ႏိုင္ငံေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာေခါင္္းစဥ္ေအာက္ကေန ထိုေလာကီအတတ္ပညာေတြကို ဦးစားေပး လိုက္စားေနတာ ကိုေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ကို ျပန္လည္၍ အားနည္း၊ယုတ္ေလ်ာ့ေအာင္လုပ္ေတဲ့ အတြင္းပိုးမ်ားျဖစ္လို့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနနဲ့ ထိုေလာကီ လိုင္းေတြကို အားေပးအားေျမာက္မျပဳသင့္ပါဘူး။

ေတြ႔ႀကံဳဘို႔ခက္ခဲလွတဲ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ခိုက္မွာ ကုသ္ိုလ္အခြင့္အေ ရးကို ျပည့္ျပည့္၀၀ အသံုးခ်၍ ျမတ္ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ဗုဒၶသာ၀ကမ်ားျဖစ္ေအာင္ လိုက္နာက်င့္သံုး အားထုတ္သင့္လွပါတယ္။

(မိမိအက်ိဳး၊ သူတပါးတို႔၏အက်ိဳး၊ ထိုႏွစ္မ်ိဳးအား၊ သည္ပိုးေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ)

ဓမၼ၀ီရ အရွင္ေတဇနိယ

ဗုဒၶဂယာ၊အိႏၵိယ

Website; www.ashintejaniya.com
_______________________________________

Dhammavira Ashin ၏ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
(ဗဟုသုတ ဟင္းေပါင္းအိုးၾကီး)

 

https://www.facebook.com/308669855916817/photos/a.314647161985753.73088.3086