ကမာၻတစ္ဝန္းတြင္ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာျဖင့္ ပညာသင္ယူေနရသည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးမ်ား

ပညာေရး က႑သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တိုးတက္မႈ၏ အေျခခံ အက်ဆံုး လိုအပ္ခ်က္ တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ပညာေရးက႑ကို ျမႇင့္တင္ရန္ အေျခခံ အက်ဆံုး လိုအပ္ခ်က္မွာမူ စာသင္ေက်ာင္းေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ကမာၻ႕ႏုိင္ငံ အသီးသီးတြင္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားသည္ မိမိတို႔ သက္ဆိုင္ရာ စာသင္ေက်ာင္းေလးမ်ားတြင္ သြားေရာက္ ပညာသင္ၾကားၾကသည္။ ယင္းတို႔အနက္မွ အခ်ိဳ႕ေသာ ေဒသမ်ားရွိ ကေလးငယ္မ်ားသည္ ပညာသင္ယူရန္အတြက္ စာသင္ေက်ာင္းသို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ စြန္႔စား သြားလာရသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္သည္။

ပညာသင္ၾကားမႈတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ လိုေလေသးမရွိ အရာရာ ျပည့္စံုစြာျဖင့္ ေလ့လာဆည္းပူးႏုိင္သူမ်ား ရွိသလို ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ စြန္႔စားသြားလာရင္း ပညာယူရရွာသည့္ ကေလးငယ္မ်ား ရွိေနေၾကာင္းကို UNESCO က ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ အခ်ိန္မေရြး ေရႀကီးႏုိင္သည့္၊ ေတာင္ၿပိဳႏုိင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားတြင္ သြားလာရင္း ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းတက္ေနရသည့္ ကေလးငယ္မ်ားကို ကမာၻ႕ေနရာ အႏွံ႔အျပားတြင္ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။

လမ္း၊ တံတားမ်ား ေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း၊ ေက်ာင္းကားမ်ား စီစဥ္ေပးျခင္း အစရွိသည့္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို မျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္သည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ နယ္ပယ္ေဒသမ်ားတြင္ ေန႔စဥ္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေက်ာင္းတက္ သြားလာေနရသည့္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပံုရိပ္အခ်ိဳ႕ကို ယခုကဲ့သို႔ စုစည္းေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။



၁။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၊ ဂူလူအရပ္ရွိ ေတာင္ေပၚေဒသတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ေက်ာင္းကေလးကို ကမာၻေပၚတြင္ လူသူအေရာက္အေပါက္ အနည္းပါးဆံုး ေက်ာင္းေလးတစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အသြားအျပန္ (၅)နာရီမွ် ခရီးကို ေတာင္ပတ္ လမ္းက်ဥ္းေလးအတိုင္း ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္၍ သြားလာရသည္။ လမ္းက်ဥ္းေလးသည္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ အက်ယ္(၁)ေပမွ်သာ ရွိေလာက္ေအာင္ က်ဥ္းေျမာင္းၿပီး အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ားသည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္သည္။



၂။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ေတာင္ပိုင္းရွိ ဇန္ရွီဝမ္ ရြာကေလးတြင္ ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုေပၚ၌ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ဖြင့္လွစ္ထားသည္။
ေက်ာင္းတက္မည့္ ကေလးငယ္မ်ားသည္ နံေဘးတြင္ အကာအကြယ္ တစ္စံုတစ္ရာမွ် မရွိသည့္ နံရံကပ္ ေလွကားမ်ားကို ကုပ္တြယ္ၿပီး အတက္အဆင္း ျပဳလုပ္ရသည္။
ေပေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္မားသည့္ ေနရာသို႔ ယင္းကဲ့သို႔ အတက္အဆင္း ျပဳလုပ္ရျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္မွ် ခၽြတ္ေခ်ာ္သြား႐ံုျဖင့္ အသက္ေဘး နီးလွသည္။



၃။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဘက္ျခမ္းရွိ ဟိမဝႏာၱ ေတာင္ေျခရြာကေလးတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ စာသင္ေက်ာင္းေလးသို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား သြားေရာက္ေနပံု ျဖစ္သည္။
ေအးခဲလွသည့္ ရာသီဥတုတြင္ ေရခဲေက်ာက္ေဆာင္မ်ားေပၚ ေျခမေခ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္း လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းတက္ၾကရသည္။



၄။ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ၊ လီဘက္ရွိ ခေနာ္နီ ခေနာ္နဲ႔ ႀကိဳးတံတားသည္ ဆိုင္းႀကိဳးမ်ား ျပတ္ေတာက္ၿပီး ယိုယြင္းပ်က္စီးလ်က္ ရွိသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေဒသခံ ကေလးငယ္မ်ားသည္ ျပဳျပင္ျခင္း မရွိေသးသည့္ အဆိုပါ ႀကိဳးတံတားကိုပင္ တြယ္ကပ္၍ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနေသာ ျမစ္ျပင္ေပၚမွ ျဖတ္ကူးကာ ေက်ာင္းတက္ၾကရသည္။



၅။ ကိုလံဘီယာႏုိင္ငံရွိ ရီယိုနီဂ႐ို ျမစ္ေပၚတြင္ ေကာင္းကင္ဆိုင္းႀကိဳးမ်ား သြယ္တန္းထားသည္။
အဆိုပါ ေဒသအတြင္းမွ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေျမျပင္အထက္ မီတာ(၄၀၀)အျမင့္တြင္ ဆိုင္းႀကိဳးမ်ားကို စီးနင္းလိုက္ပါသြားၿပီး မီတာ(၈၀၀)ထိ ခရီးေပါက္ေအာင္ သြားလာရသည္။ ယင္းခရီးစဥ္သည္ ၎တုိ႔၏ ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းတက္ေက်ာင္းဆင္း ျဖတ္သန္းရသည့္ အေတြ႕အႀကံဳ တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္။



၆။ အင္ဒိုနီးရွား ႏုိင္ငံရွိ ႐ိုင္အူတြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ကေလးငယ္မ်ားသည္ ကႏူးေလွငယ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ေလွာ္ခတ္၍ ေက်ာင္းတက္ေလ့ရွိသည္။



၇။ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ သဘာဝအတိုင္း ျဖစ္ေပၚေနသည့္ သစ္ျမစ္တံတားႀကီး တစ္ခုသည္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားအတြက္ ေခ်ာင္းကူးတံတားတစ္ခု ျဖစ္လာသည္။



၈။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လယ္ယာေျမသံုး ကၽြဲတစ္ေကာင္၏ ေက်ာေပၚတြင္ စီးနင္းလုိက္ပါရင္း ေက်ာင္းသြားေနသည့္ မိန္းကေလးငယ္ တစ္ဦး၏ ပံုရိပ္ျဖစ္သည္။



၉။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ဘယ္လ္ဒန္ဂါတြင္ သံုးဘီးတပ္ ယာဥ္ငယ္ေလးမ်ားေပၚ ကေလးငယ္မ်ားကို ျပြတ္သိပ္တင္ေဆာင္ၿပီး ေက်ာင္းကားသဖြယ္ အသံုးျပဳၾကသည္။



၁၀။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၊ ဆီခၽြမ္ေဒသရွိ ဒူဂ်င္ဂ်န္း အရပ္တြင္ ႏွင္းရည္မ်ား စိုစြတ္ေနခ်ိန္၌ တံတားပ်က္ တစ္ခုေပၚ သတိႀကီးႀကီး သြားလာၿပီး ေက်ာင္းတက္ေနရသည့္ ကေလးငယ္မ်ား ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။



၁၁။ အင္ဒိုနီးရွား ႏုိင္ငံ၊ ပန္ဂူ႐ူရန္တြင္ လူအေျမာက္အျမား တင္ေဆာင္လာသည့္ ကူးတို႔ေရယာဥ္မ်ား၏ ေခါင္မိုးထက္မွ လုိက္ပါရင္း ေန႔စဥ္ ေက်ာင္းတက္ေနရသည့္ ကေလးငယ္မ်ားကို ေတြ႕ျမင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။



၁၂။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ (၁၆)ရာစုလက္ရာ ဂါလီခံတပ္ႀကီးကို ျဖတ္သန္းၿပီး ေက်ာင္းတက္ရသည့္ လူငယ္မ်ားလည္း ရွိၾကသည္။
ခံတပ္ႀကီး၏ အခ်ိဳ႕ေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ပ်ဥ္ခ်ပ္ငယ္မ်ားကို လမ္းသဖြယ္ခင္းၿပီး ခ်ိတ္ဆက္ သြားလာၾကရသည္။



၁၃။ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၊ ေဒလီၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဝန္တင္ျမင္းလွည္းတစ္စီးေပၚ၌ မဆန္႔မၿပဲ စု႐ံုးလုိက္ပါရင္း ေက်ာင္းသြားတက္သည့္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပံုရိပ္ျဖစ္သည္။



၁၄။ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံ၊ ကလင္ကပ္ ေက်းရြာေလးတြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မေသမသပ္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ သစ္ေဖာင္ေလးမ်ားေပၚ လုိက္ပါရင္း ေရစီးသန္ေသာျမစ္ကို ျဖတ္သန္းကာ ေက်ာင္းတက္ၾကရသည္။



၁၅။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရွိ ေတာေတာင္ထူထပ္ရာ ပီေလေဒသတြင္ မိဘမ်ားက (၁၂၅)မိုင္မွ် ကြာေဝးသည့္ ေဒသတြင္ သားသမီးမ်ားကို ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစား သြားေရာက္ အပ္ႏွံထားသည္။
ေက်ာင္းသြားအပ္သည့္အခါ ျဖတ္သန္းရသည့္ ေနရာတစ္ခုမွာ နက္႐ိႈင္းေသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး နံေဘး၌ ေျခဖဝါး တစ္ခ်ပ္စာသာ ခ်ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ လမ္းေၾကာင္းေလးအတိုင္း ကုတ္တြယ္ သြားလာရျခင္း ျဖစ္သည္။



၁၆။ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံ၊ ဆူမားၾတားကၽြန္းရွိ ပန္ဒန္းတြင္ ျမစ္တစ္စင္းေပၚ၌ တံတားထိုးထားျခင္း မရွိေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ အနီးအနားရွိ ရြာမ်ားမွ ကေလးငယ္မ်ားသည္ ျမစ္ကိုျဖတ္ကာ သြယ္တန္းထားသည့္ ႀကိဳးတန္းတစ္ခုကို လက္ျဖင့္ကိုင္ၿပီး က်န္ႀကိဳးေပၚတြင္ နင္းေလွ်ာက္ကာ ေက်ာင္းတက္ရသည္။



၁၇။ ဖိလစ္ပိုင္ႏုိင္ငံ၊ ရီဇဲလ္ ေဒသတြင္ မူလတန္းႀကိဳ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေလထိုး တာရာမ်ားေပၚ မွီခိုလုိက္ပါရင္း ျမစ္ကိုျဖတ္ကာ တစ္ဖက္ကမ္းရွိ ေက်ာင္းတြင္ သြားေရာက္ ပညာသင္ယူၾကရသည္။

_Ref: Xposethereal

 http://7daydaily.com/story/19867#.VAh0b2OM-So