“ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က မစၧရိယၿပိတၱာမ ”
♦မစၧရိယသည္ ေသးငယ္လွ်င္ “မိမိပစၥည္း”ကိုသာ ဝန္တိုသည္။
♦ႀကီးလာလွ်င္ “သူတပါး၏ ပစၥည္း”ကိုပါလိုက္ၿပီး ဝန္တိုလာတတ္သည္။
ကၽြႏ္ုပ္၏ တပည့္မေလးတစ္ေယာက္မွ တစ္ဆင့္သိရေသာ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္၏
အျဖစ္သည္ကား သနားစရာလည္းေကာင္း၊ သံေဝဂရစရာလည္း ေကာင္းလွပါသည္။
ထိုအဖြားႀကီးသည္ မစၧရိယ၏ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ မေပးႏိုင္မကမ္းႏိုင္ ႏွေျမာေစးနည္း ဝန္တိုလွသည္။
မစိၧရိယက ႀကီးသထက္ႀကီးလာေသာအခါ မိမိပစၥည္းကိုသာ ဝန္တို႐ံုမကေတာ့ပဲ
အိမ္သားအားလံုး၏ ပစၥည္းမ်ားကိုပါလိုက္ၿပီး ဝန္တိုလာသျဖင့္ အိမ္သားမ်ား မည္သူ ဒါနျပဳျပဳ၊
မျပဳရန္ တားဆီးပိတ္ပင္ေတာ့သည္။ ထိုသို႔ျပဳျခင္းကို စာေပ၌ ပုညႏၲရာယ္ ဟုေခၚသည္။
သူတစ္ပါး၏ “ကုသိုလ္ပ်က္စီးေအာင္ အႏၲရာယ္ျပဳျခင္း”ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ အလြန္အကုသိုလ္ႀကီးေသာ အမႈပါတည္း။
တစ္ေန႔တြင္ ထိုအဖြားႀကီးဆံုးသြားေလရာ ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးၿပီး
ေနာက္တစ္ေန႔မွာပင္ သူ၏ ေျမးမေလးအား အိမ္မက္ေပးေလသည္။ အိမ္မက္ထဲတြင္
အဖြားႀကီးမွာ ပိန္လွီေနၿပီး အ႐ိုးေပၚအေရတင္ ႐ံုသာရွိသည္။အဝတ္အစားလည္းမရွိဘဲ ကိုယ္တံုးလံုးႀကီး ျဖစ္လွ်က္ရွိသည္။အိမ္မက္ထဲ၌ ေျမးႏွင့္အဖြားေျပာေနၾကသည္မ
“ေျမးေလးေရ... အဖြားကို ကယ္ပါဦး၊ အဖြားမွာ စားစရာလည္းမရွိ၊
ဝတ္စရာလည္းမရွိ ျဖစ္ေနၿပီ။ ေျမးေလး ျမင္ရတဲ့ အတိုင္းပဲ”
“အဖြားရယ္... ေျမးေလးတို႔တစ္ေတြ အဖြားဆံုးတဲ့ေန႔ကလည္း သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္တယ္။
သၿဂႋဳဟ္တဲ့ေန႔ကလည္း ေျမဆင္းဆြမ္း ကပ္လွဴတယ္။ ရက္လည္တဲ့ေန႔က်ေတာ့လည္း အဖြားသက္ေစ့
သံဃာေတြပင့္ၿပီး ဆြမ္းေတြ၊ သကၤန္းေတြ လွဴခဲ့တာပဲ။ ေျမးေလးတို႔ အမွ်ေပးတာ အဖြား သာဓုမေခၚရဘူးလား”
“ေခၚလို႔မရပါဘူး ငါ့ေျမးရယ္”
“ဘာလို႔လဲ အဖြားရဲ႕”
“ကိုယ္ျပဳတဲ့ဒဏ္ ကိုယ့္ျပန္ခံရတာပဲ ငါ့ေျမးရယ္။ အဖြားမေသခင္တုန္းက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
ဒါနမျပဳခဲ့တဲ့အျပင္ သူတပါးျပဳတဲ့ဒါနကိုလိုက္ၿပီ
အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ အခုအဖြားမွာ သာဓုေခၚစရာ ပါးစပ္ေပါက္ပါမလာဘူး ေျမးေလးရယ္”
ဟုေျပာၿပီး ပါးစပ္ေပါက္ မပါေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကို လွည့္ျပသျဖင့္ ေျမးျဖစ္သူမွာ လန္႔ၿပီး အိပ္ရာမွ ႏိုးသြားခဲ့ရပါသည္။
ထိုအဖြားႀကီးကား ၿပိတၱာဘံုဘဝမွ ကြၽတ္လြတ္ရန္မလြယ္ေတာ့ပါေခ်။ “ဣႆာမစၧရိယ”သည္
ထိုကဲ့သို႔ ေလာကီခ်မ္းသာမ်ားဆုတ္ယုတ္ေအ
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာမရေအာင္လည္း လုပ္ပါေသးသည္။ “သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္” ၌ “အဇိတရေသ့” က ဗုဒၶအား-
ေကနသု နိဝုေတာေလာေကာေကနသုန ပကာသတိ။ကိႆာ ကိေလပနံ ျဗဴသိ။
ကိႆမႆံ မဟဗၺယံ။
ျမတ္စြာဘုရား ပရမတ္႐ုပ္နာမ္ သခၤါရေတြ အျမင္ေအာင္ ဝါ မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္ အဘယ္တရားေတြက
ပိတ္ဖံုးထာပါသလဲဘုရား ဟုေမးေလွ်ာက္ရာ ဗုဒၶက-ေဝဝိဇၨာ ပမာဒါ ဉာဏပတံနကေရာတိ။
ဣႆာမစၧရိယ တရားႏွစ္ပါးႏွင့္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၊ပမာဒတရားမ်ားက မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္
တားဆီးတတ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားထားရာဣႆာမစၧရိယသည္ သာမန္ အကုသိုလ္မဟုတ္။
မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္ပင္ တားတတ္သည့္ အကုသိုလ္တရားႀကီးျဖစ္ေၾကာင္
[ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏ “အတြင္းရန္သူ” မွ-]
Dhamma Dãna Source ► Zahan Mon &
www.facebook.com/
♦မစၧရိယသည္ ေသးငယ္လွ်င္ “မိမိပစၥည္း”ကိုသာ ဝန္တိုသည္။
♦ႀကီးလာလွ်င္ “သူတပါး၏ ပစၥည္း”ကိုပါလိုက္ၿပီး ဝန္တိုလာတတ္သည္။
ကၽြႏ္ုပ္၏ တပည့္မေလးတစ္ေယာက္မွ တစ္ဆင့္သိရေသာ အဖြားႀကီးတစ္ေယာက္၏
အျဖစ္သည္ကား သနားစရာလည္းေကာင္း၊ သံေဝဂရစရာလည္း ေကာင္းလွပါသည္။
ထိုအဖြားႀကီးသည္ မစၧရိယ၏ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ မေပးႏိုင္မကမ္းႏိုင္ ႏွေျမာေစးနည္း ဝန္တိုလွသည္။
မစိၧရိယက ႀကီးသထက္ႀကီးလာေသာအခါ မိမိပစၥည္းကိုသာ ဝန္တို႐ံုမကေတာ့ပဲ
အိမ္သားအားလံုး၏ ပစၥည္းမ်ားကိုပါလိုက္ၿပီး ဝန္တိုလာသျဖင့္ အိမ္သားမ်ား မည္သူ ဒါနျပဳျပဳ၊
မျပဳရန္ တားဆီးပိတ္ပင္ေတာ့သည္။ ထိုသို႔ျပဳျခင္းကို စာေပ၌ ပုညႏၲရာယ္ ဟုေခၚသည္။
သူတစ္ပါး၏ “ကုသိုလ္ပ်က္စီးေအာင္ အႏၲရာယ္ျပဳျခင္း”ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ အလြန္အကုသိုလ္ႀကီးေသာ အမႈပါတည္း။
တစ္ေန႔တြင္ ထိုအဖြားႀကီးဆံုးသြားေလရာ ဗုဒၶဘာသာတို႔၏ ထံုးစံအတိုင္း ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးၿပီး
ေနာက္တစ္ေန႔မွာပင္ သူ၏ ေျမးမေလးအား အိမ္မက္ေပးေလသည္။ အိမ္မက္ထဲတြင္
အဖြားႀကီးမွာ ပိန္လွီေနၿပီး အ႐ိုးေပၚအေရတင္ ႐ံုသာရွိသည္။အဝတ္အစားလည္းမရွိဘဲ ကိုယ္တံုးလံုးႀကီး ျဖစ္လွ်က္ရွိသည္။အိမ္မက္ထဲ၌ ေျမးႏွင့္အဖြားေျပာေနၾကသည္မ
“ေျမးေလးေရ... အဖြားကို ကယ္ပါဦး၊ အဖြားမွာ စားစရာလည္းမရွိ၊
ဝတ္စရာလည္းမရွိ ျဖစ္ေနၿပီ။ ေျမးေလး ျမင္ရတဲ့ အတိုင္းပဲ”
“အဖြားရယ္... ေျမးေလးတို႔တစ္ေတြ အဖြားဆံုးတဲ့ေန႔ကလည္း သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္တယ္။
သၿဂႋဳဟ္တဲ့ေန႔ကလည္း ေျမဆင္းဆြမ္း ကပ္လွဴတယ္။ ရက္လည္တဲ့ေန႔က်ေတာ့လည္း အဖြားသက္ေစ့
သံဃာေတြပင့္ၿပီး ဆြမ္းေတြ၊ သကၤန္းေတြ လွဴခဲ့တာပဲ။ ေျမးေလးတို႔ အမွ်ေပးတာ အဖြား သာဓုမေခၚရဘူးလား”
“ေခၚလို႔မရပါဘူး ငါ့ေျမးရယ္”
“ဘာလို႔လဲ အဖြားရဲ႕”
“ကိုယ္ျပဳတဲ့ဒဏ္ ကိုယ့္ျပန္ခံရတာပဲ ငါ့ေျမးရယ္။ အဖြားမေသခင္တုန္းက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
ဒါနမျပဳခဲ့တဲ့အျပင္ သူတပါးျပဳတဲ့ဒါနကိုလိုက္ၿပီ
အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ အခုအဖြားမွာ သာဓုေခၚစရာ ပါးစပ္ေပါက္ပါမလာဘူး ေျမးေလးရယ္”
ဟုေျပာၿပီး ပါးစပ္ေပါက္ မပါေသာ သူ႔မ်က္ႏွာကို လွည့္ျပသျဖင့္ ေျမးျဖစ္သူမွာ လန္႔ၿပီး အိပ္ရာမွ ႏိုးသြားခဲ့ရပါသည္။
ထိုအဖြားႀကီးကား ၿပိတၱာဘံုဘဝမွ ကြၽတ္လြတ္ရန္မလြယ္ေတာ့ပါေခ်။ “ဣႆာမစၧရိယ”သည္
ထိုကဲ့သို႔ ေလာကီခ်မ္းသာမ်ားဆုတ္ယုတ္ေအ
နိဗၺာန္ခ်မ္းသာမရေအာင္လည္း လုပ္ပါေသးသည္။ “သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္” ၌ “အဇိတရေသ့” က ဗုဒၶအား-
ေကနသု နိဝုေတာေလာေကာေကနသုန ပကာသတိ။ကိႆာ ကိေလပနံ ျဗဴသိ။
ကိႆမႆံ မဟဗၺယံ။
ျမတ္စြာဘုရား ပရမတ္႐ုပ္နာမ္ သခၤါရေတြ အျမင္ေအာင္ ဝါ မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္ အဘယ္တရားေတြက
ပိတ္ဖံုးထာပါသလဲဘုရား ဟုေမးေလွ်ာက္ရာ ဗုဒၶက-ေဝဝိဇၨာ ပမာဒါ ဉာဏပတံနကေရာတိ။
ဣႆာမစၧရိယ တရားႏွစ္ပါးႏွင့္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၊ပမာဒတရားမ်ားက မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္
တားဆီးတတ္ေၾကာင္း ေဟာၾကားထားရာဣႆာမစၧရိယသည္ သာမန္ အကုသိုလ္မဟုတ္။
မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္ပင္ တားတတ္သည့္ အကုသိုလ္တရားႀကီးျဖစ္ေၾကာင္
[ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏ “အတြင္းရန္သူ” မွ-]
Dhamma Dãna Source ► Zahan Mon &
www.facebook.com/
No comments:
Post a Comment