သာ၀တၳိျပည္`၌ ေနေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ဆြမ္းထမင္းဟင္းအက်န္ကို သံုးေဆာင္ရ၍ ဤ သို ့ လွ်င္ အၾကံျဖစ္၏။
ငါသည္ေန ့ည ပတ္လံုးပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ အလုပ္ကိုၾကိဳးစားေသာ္လည္း ဤ အရွင္ေကာင္းတို့၏ ဆြမ္းကဲ့သို့
ေကာင္းေသာ ထမင္းဟင္းကိုမစားရ။ ငါ၏လူအျဖစ္သည္ အက်ိဳးမရွိ။ရဟန္းျပဳအံ ့ဟု ၾကံေလ၏
ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း ရဟန္းျပဳေပးၾက၏။ ထို အမ်ိဳးသားသည္ ရဟန္းျပဳျပီးေသာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို
၀တ္ၾကီး ၀တ္ငယ္ျပဳစုေဖာ္ရေလ၏။ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္မွ် ေနေသာ္ ခႏၶာကိုယ္ ဆူျဖိဳးလာ၏။ထိုအခါ
ဆြမ္းအတြက္ အရပ္ တကာလွည့္၍ အသက္ေမြးရျခင္းသည္ အက်ိဳးမရွိဟု ၾကံစည္ကာ လူထြက္ေလ၏။.
ထိုေယာက်္ားသည္ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္မွ် အိမ္မွ ူကိစၥပင္ပန္းလာေသာအခါ ဆူျဖိဳးေသာကိုယ္သည္ ပိန္ခ်ံဴ း
လာျပန္ေလသည္။ထိုေရာအခါ ငါ ့အားဤ သို့ဆင္းရဲျခင္းသည္ အက်ိဳးမရွိဟု ၾကံစည္ကာ ရဟန္းေတာ္မ်ား
ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရဟန္းျပဳျပန္၏။ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ မွ်ၾကာေသာ္ ျငီးေငြ ့၍ လူထြက္ျပန္၏။ ဤနည္းျဖင့္
ေျခာက္ၾကိမ္ ေျခာက္ခါ ရဟန္းျပဳျပီး လူထြက္ခဲ့၏။
၎အမ်ိဳးသားသည္ ခုႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ ရဟန္းျပဳရန္ အၾကံျဖင့္ ေတာမွအိမ္သို့ျပန္လာျပီး သဃၤန္းမ်ား
ယူေဆာင္ရန္ အိပ္ခန္းတြင္းသို့၀င္လွ်င္ ေလ်ာင္းလွ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာမယားကိုျမင္၏
၀တ္ထားေသာအ၀တ္မ်ား ကၽြတ္၍ ခံတြင္းမွ အရိအရြဲယိုစီးေန၏။ ႏွာေခါင္းမွ ဃုရ-ဃုရ ဟု အသံျမည္၏။
ခံတြင္းပြင့္လွ်က္ေန၏.။အမ်ိ
စက္ဆုပ္ဖြယ္ဟု ထင္ေလ၏။ဤခႏၶာကိုယ္သည္ အျမဲမရွိ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာရွိ၏ ဟု အမွတ္သညာကို
ရ၍ ငါသည္ ဤမွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး ရဟန္းျပဳျပီးလွ်င္ ဤမိန္းမ ကို အမွီျပဳ ၍ ရဟန္းအျဖစ္ကို
စြန့္ခဲ့၏။ ဟု ေတြးၾကံကာ သဃၤန္းကို ရင္၀ယ္ပိုက္လွ်က္ အိမ္မွထြက္ခြာလာ၏။
ထိုအမ်ိဳးသားသည္ အနိစၥ ဒုကၡဟု ရြတ္ဆုိကာသြားစဥ္ပင္ ေသာတာပန္ တည္ေလ၏။ေက်ာင္းသို ့ေရာက္၍
ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ရွိခိုးျပီးလွ်င္ရဟန္းအျဖစ္
သည္ ဓါးေသြးေက်ာက္ႏွင့္သာတူ၏ သင့္ကိုရဟန္း ၀တ္မေပးနိုင္ဟု ဆိုၾကကုန္သည္ ရွိေသာ္ ယခုတၾကိမ္
သာ တပည့္ေတာ္ကို ရဟန္း၀တ္ေပးပါဘုရားဟု ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားရ၏။ ထိုအမ်ိဳးသားသည္ ရဟန္း
၀တ္ျပီး ႏွစ္ရက္ သံုးရက္မွ် ျဖင့္ပင္ ပဋိသမၻိဒါ ေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၱာ အျဖစ္သို ့ေရာက္ေလ၏။
ထိုအမ်ိဳးသား ရဟန္းသည္ စိတၱဟ႒ မေထရ္မည္၏။အျခားေသာရဟန္းေတာ
ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို့ ဤရဟန္းသည္ တပည့္ေတာ္တို့ကိုအရဟတၱဖိုလ္
မဟုတ္မမွန္ေသာစကားကို ေျပာဆိုပါသည္ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျ
၏ တည္တံေသာစိတ္ မရွိေသာအခါ`၌ ၎။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိေသးေသာအခါ`၌ ၎။
အိမ္ႏွင့္ေက်ာင္းသို ့ လူးလာ တုံ ့ႏွင္း သြားလာျခင္းကိုျပဳ ၏။ ယခု အခါ ထိုငါ့သားသည္ ေကာင္းမွ ူမေကာင္း
မွ ူကို ပယ္အပ္ျပီ။ ဟု မိန္ ့ေတာ္မူ၏။
ခ်စ္သားရဟန္းတို ့ ကိေလသာတို့မည္သည္ကား ဤသို့သာလွ်င္ ၀န္ေလးၾကကုန္၏။ ထိုကိေလသာတို့သည္အကယ္၍ ရုပ္အစိုင္အခဲ ျဖစ္၍ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ေနရာ`၌စုပံုထားပါက စၾက၀ဠာ သည္ အလြန္က်ဥ္းေသး၏။ျဗဟၼာ့ျပည္သည္ အလြန္ နိမ့္ေသး၏။ထိုေၾကာင့္ ကိေလသာ သည္ဤမွ်ေလာက္ ၀န္ေလးကုန္၏။
ပညာႏွင့္ျပည့္စံု၍ ေယာက်္ား အာဇာနည္ျဖစ္ေသာ ငါကဲ့သို့ေသာ သူကိုပင္ ေခ်ာက္ခ်ားေစကုန္၏။
ၾကြင္းေသာသူတို့`၌ ဆိုဖြယ္ရာမရွိ။ ဟု မိန္ ့ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ငါကုိယ္တိုင္ပင္တစ္ကြမ္းစား
၀က္)မွ်ေသာ ေျပာင္းမ်ိဳ းႏွင့္ အသြားတံုးေသာ ေပါက္တူးကို အမွီျပဳ၍ ေျခာက္ၾကိမ္တိုင္ေအာင္ ရေသ ့ရဟန္းျပဳျပီး လူထြက္ဖူးေလျပီ ဟု မိန္ ့ေတာ္မူ၏။
(ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ ေျခာက္ၾကိမ္တိုင္ ရေသ ့ရဟန္းျပဳျပီးလူထြက္ေတာ္မူေ
အလွ်င္းသင့္က ေဖၚျပပါဦးမည္။)
ကိေလသာ ရွိသူတိုင္း ရဟန္းျဖစ္ေစ လူထြက္၍ ေပ်ာ္ခ်င္ၾကေပဦးမည္။ သို ့ပါေသာေၾကာင့္ လူ၀တ္ေၾကာင္
ႏွင့္လူမ်ား ေပ်ာ္ၾက မွားၾက သည္မွာ အျပစ္မဆိုသာေအာင္ရွိေတာ့သည္
သစၥာ တရားမ်ားနာၾကားမွတ္သားျပီး အားထုတ္နိုင္ခြင့္ကို ရနိုင္ၾကပါေစ။
(က်မ္းကိုး။ ။အရွင္ ဓမၼသာမီဘိ၀ံသ ၏ ဓမၼပဒ ၀တၳဳေတာ္ၾကီး ပထမတြဲ စာမ်က္ႏွာ-၃၆၆ မွ
စိတၱဟ႒ မေထရ္ ၀တၳဳ )
တတိယေျမာက္သမီးေတာ္
No comments:
Post a Comment