သိပၸံပညာရွင္တို႔ကို စိန္ေခၚေနသည့္ သဘာဝ လွည့္ကြက္မ်ား

လူသားတို႔ သင္ယူေလ့လာေနသည့္ သိပၸံပညာရပ္သည္ သဘာဝတရား၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ေမးခြန္းမ်ားကို အေျဖရွာေနသည့္ အားထုတ္မႈမ်ားဟု ယူဆႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္တည္ေနေသာ္လည္း သိပၸံပညာရွင္မ်ား ေျဖရွင္းျပ၍ မရႏိုင္သည့္ သဘာဝ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ အမ်ားအျပားလည္း ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔အနက္မွ အထင္ရွားဆံုး အေျခအေန (၁၀)ခုကို Daily Mail သတင္းစာက ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

၁။ ငလ်င္အလင္းတန္းမ်ား

လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ၊ တိုင္းတာအေျဖထုတ္ရန္ ခက္ခဲေသာ အေျခအေန တစ္ရပ္အျဖစ္ သိပၸံပညာရွင္မ်ား ဝန္ခံထားသည့္ အရာတစ္ခုမွာ ငလ်င္တစ္ခု မလႈပ္ခတ္မီႏွင့္ လႈပ္ခတ္ေနစဥ္ အခ်ိန္မ်ားအတြင္း ေကာင္းကင္ယံ၌ ထြန္းလင္းေပၚေပါက္လာတတ္သည့္ အလင္းေရာင္တန္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ (၂၀၀၀)BC ကာလမ်ား ကတည္းက ငလ်င္အလင္းတန္းမ်ားကို စတင္ေတြ႕ရွိဖူးေၾကာင္း အီတလီ ရူပေဗဒ ပညာရွင္ ခရစၥတီယာႏို ဖူရီဂီရာက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ မွတ္တမ္းျပဳစုထားေသာ္လည္း အေၾကာင္းရင္းကိုမူ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ေသးေခ်။ (၁၉၆၆)ခုႏွစ္ကမူ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံတြင္ လႈပ္ခတ္ခဲ့သည့္ မတ္ဆူရွီရို ငလ်င္ႀကီး အတြင္း၌ အဆိုပါ ငလ်င္အလင္းတန္းမ်ားကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္း ရယူလာႏုိင္ခဲ့သည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ငလ်င္အလင္းတန္းမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားစြာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၎တုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အေၾကာင္းရင္းကိုမူ ပညာရွင္မ်ား တိတိက်က် အေျဖမထုတ္ႏုိင္ေသးေခ်။

၂။ နက္ဇ္ကာမ်ဥ္းေၾကာင္းမ်ား

ပီရူးႏုိင္ငံ ေတာင္ပိုင္းရွိ ကမ္းရိုးတန္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ လြင္ျပင္ေဒသမ်ားတြင္ သဲကႏၱာရဆန္ဆန္ က်ယ္ျပန္႔သည့္ ေျမျပန္႔မ်ား ရွိေနသည္။ စတုရန္းကီလိုမီတာ (၄၅၀)မွ် က်ယ္ဝန္းေသာ အဆိုပါ ေဒသတြင္ ဂ်ီဩေမႀတီ ပညာရပ္ဆန္ေသာ ဒီဇိုင္းပံုမ်ားကို က်ယ္ျပန္႔စြာ ေရးဆြဲထားသည္။ အဆိုပါ ပံုမ်ားတြင္ တိရစာၦန္၊ သစ္ပင္ႏွင့္ လူသားသ႑န္တူေသာ ပံုရိပ္မ်ားပါ ပါဝင္သည္။ ယင္းတို႔ကို ေကာင္းကင္အျမင့္မွ စီးမိုးၾကည့္ပါက ထင္ရွားစြာ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။


ကုလသမဂၢသည္ ယင္းေဒသကို (၁၉၉၄)ခုႏွစ္တြင္ စတင္၍ သမုိင္းအေမြအႏွစ္ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ပညာရွင္မ်ားက ထိုမ်ဥ္းေၾကာင္းပန္းခ်ီမ်ားကို (၅၀၀)BCမွ (၅၀၀)ADၾကား ရွင္သန္ခဲ့သည့္ နက္ဇ္ကာ လူမ်ိဳးစုမ်ား ေရးဆြဲခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ က်ယ္ျပန္႔စြာ ဖန္တီးေရးဆြဲထားသည္ ဆိုျခင္းမွာမူ ယေန႔တိုင္ အေျဖရွာမရသည့္ ပေဟဠိတစ္ခုအျဖစ္ တည္ရွိေနဆဲပင္။

၃။ လိပ္ျပာတို႔၏ လမ္းျပစနစ္

လိပ္ျပာႀကီး မ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ လိပ္ျပာဘုရင္တို႔သည္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေဝးကြာေသာ ခရီးလမ္းကို အမွားအယြင္းမရွိ မွတ္သား သြားလာေလ့ ရွိၾကသည္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ေျမာက္အေမရိကတိုက္မွ လိပ္ျပာဘုရင္မ်ားသည္ ေဆာင္းရာသီ အခ်ိန္ကာလတြင္ ေတာင္ပိုင္းေဒသသို႔ ေျပာင္းလဲ က်က္စားၾကသည္။


ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ အဆိုပါ လိပ္ျပာႀကီးမ်ားသည္ မိုင္ေပါင္း(၂၀၀၀)ေက်ာ္မွ် ခရီးႏွင္ေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ ၎တို႔၏ မူလဇာတိ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားထံ အမွားအယြင္း အတိမ္းအေစာင္းမရွိ ျပန္လာႏုိင္ၾကသည္။ မည္သို႔ေသာ လမ္းျပစနစ္မ်ိုးျဖင့္ ၎တို႔ ခရီးရွည္ သြားလာႏုိင္သည္ ဆိုျခင္းကို ဇီဝေဗဒ ပညာရွင္မ်ားကုိယ္တိုင္ နားမလည္ႏုိင္ေသးေခ်။

၄။ လွ်ပ္စီးေဘာလံုး

လွ်ပ္စစ္လိႈင္းမ်ားက ေဘာလံုးတစ္လံုးသဖြယ္ ထုထည္ယွက္ျဖာမႈမ်ိဳးသည္ သုေတသီမ်ား ေခါင္းစားသည့္ အေျခအေန တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ACလွ်ပ္စစ္စီးေၾကာင္းကို စတင္တီထြင္သည့္ သုေတသီ နစ္ကိုလာ တက္စ္လာသည္ (၁၉၀၄)ခုႏွစ္က အဆိုပါ လွ်ပ္စီးေဘာလံုးမ်ိုးကို ၎၏ သုေတသန ဓာတ္ခြဲခန္းထဲတြင္ တုပဖန္တီးႏုိင္ခဲ့သည္ဟု ယူဆရသည္။ "လွ်ပ္စစ္ေဘာလံုးေတြကို မျမင္ဖူးခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လွ်ပ္စစ္ေဘာလံုးေတြရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုကို မွန္းဆၿပီး အတုအပ ဖန္တီးႏုိင္လိမ့္မယ္"ဟု တက္စ္လာက ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။


ယေန႔ေခတ္ သုေတသီမ်ား အေနျဖင့္မူ ယင္းဖန္တီးမႈမ်ိဳးကို တက္စ္လာ မည္သို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ ဆိုျခင္းကို မခန္႔မွန္း မေတြးဆတတ္ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း သဘာဝအတုိင္း ေကာင္းကင္ယံတြင္ ျဖစ္တည္ေနသည့္ လွ်ပ္စီးမ်ား၌ လံုးဝန္းေသာ ပံုစံထုထည္ ျဖစ္ေပၚမႈမ်ိဳး ရွိေနသည္ကို မ်က္ျမင္အမ်ားအျပားက ေတြ႕ရွိဖူးသည့္ေနာက္ တက္စ္လာ၏ အဆိုကို ယေန႔ေခတ္ သုေတသီမ်ားက မည္သို႔မွ် မပယ္ခ်ရဲေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ေလထုထဲတြင္ ထူးဆန္းစြာ လွ်ပ္စစ္လိႈင္းမ်ား ယွက္ျဖာေပါင္းစုသြားသည့္ အဆိုပါ ျဖစ္စဥ္သည္ အေျဖရွာမရေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းဝင္ေနဆဲျဖစ္သည္။

၅။ ေရြ႕လ်ားသြားလာေနေသာ ေက်ာက္တံုးမ်ား

အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ကယ္လီဖုိးနီးယားရွိ ေသမင္းေတာင္ၾကား သဘာဝ
ဥယ်ာဥ္ႀကီးအတြင္း ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ကႏၱာရေျမျပင္တြင္ ယင္းေက်ာက္တံုးမ်ား တည္ရွိသည္။ အလြန္ေလးလံေသာ ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားသည္ အၿမဲတမ္းလိုလို ေရြ႕လ်ားသြားလာေနၾကသည္။ ေက်ာက္တံုးမ်ား၏ အေလးခ်ိန္သည္ မ်ားျပားလြန္းျခင္းေၾကာင့္ ေလတုိက္ႏႈန္းျဖင့္ ေမ်ာပါျခင္းမ်ိဳး လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္ဟု ပညာရွင္မ်ားက အခိုင္အမာ လက္ခံထားသည္။ ေရကန္ႀကီးတစ္ခု ခန္းေျခာက္သြားသည့္ အေျခအေနမွ ေျမေပၚစတင္ ေရာက္ရွိလာသည့္ ေက်ာက္တံုးမ်ားသည္ ယေန႔တိုင္ ထိုေဒသတြင္ တေရြ႕ေရြ႕ ေနရာေျပာင္းလဲ သြားလာေနဆဲ ျဖစ္သည္။




(၁၉၆၀)ျပည့္လြန္ ႏွစ္မ်ားတြင္ သုေတသီမ်ားသည္ ယင္းေဒသမွ ေက်ာက္တံုးႀကီး (၃၀)ကို ေလ့လာခဲ့ၾကသည္။ ယင္းတို႔၏ အေလးခ်ိန္သည္ (၂၅)ကီလိုဂရမ္ထိ ရွိေနသည္။ ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားကို (၇)ႏွစ္အၾကာတြင္ ျပန္လည္တိုင္းတာရာ (၂၈)တံုးသည္ မူလေနရာမွ ကြာေဝးစြာ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔အနက္ အခ်ို႕သည္ မီတာ(၂၀၀)မွ်ထိ ခရီးေရာက္ေနခဲ့သည္။ ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ား ခရီးတာ ကြာေဝးစြာ ေရာက္ရွိမႈကို ရာသီဥတုေၾကာင့္ဟု ယူဆထားေသာ္လည္း ယင္းသည္ အေကာင္းဆံုးအေျဖ မဟုတ္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားကိုယ္တုိင္ ဝန္ခံထားသည္။

၆။ ပေဟဠိဆန္သည့္ ႀကိမ္ႏႈန္းနိမ့္ အသံလိႈင္းမ်ား

ဘရစၥတိုလ္မွ ဘြန္ဒီထိ ေဒသခံမ်ားၾကား အျငင္းပြားစရာ အေျခအေန တစ္ရပ္ကို ဖန္တီးေနသည့္ အသံလိႈင္းမ်ား ရွိေနသည္။ အဆိုပါ အသံလိႈင္းမ်ားသည္ ႀကိမ္ႏႈန္းနိမ့္လြန္းသည့္ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ျဖစ္တည္ေနၾကသည္။ ေဒသခံ အခ်ို႕သည္ ထုိအသံကို ၾကားႏုိင္ၿပီး အမ်ားစုက မၾကားႏုိင္ေခ်။ လူ(၂၀)တြင္ (၁)ဦးပင္ ယင္းအသံကို ၾကားႏုိင္ေျခ မရွိဟု သုေတသီမ်ားက ဆိုသည္။ အေစာပိုင္းက တဝီဝီျမည္ေသာ အသံသည္ ေရပိုက္စနစ္မ်ားေၾကာင့္ဟု အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံ၊ ေကာင္တီကယ္ရီမွ ေဒသခံမ်ားက ျပစ္တင္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အာဏာပိုင္မ်ားက ေရပိုက္စနစ္မ်ားကို ပိတ္ထားကာ စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့သည္။ အေျဖက ေျပာင္းလဲသြားျခင္း မရွိခဲ့ေခ်။ အဆိုပါ ေဒသတြင္ ယေန႔တိုင္ ယင္းအသံမ်ား ၾကားေနရဆဲ ျဖစ္သည္။ အခ်ို႕က ေရလိႈင္းမ်ား ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင့္ ရိုက္ခတ္ျခင္းေၾကာင့္ဟု ဆိုသည္။ အခ်ို႕ကလည္း စက္ရံုမ်ားမွ ထြက္ေပၚျခင္းဟု ယူဆသည္။ အခ်ို႕ကလည္း သဲေတာင္ပူစာမ်ားမွ ထြက္ေပၚသည့္ အသံဟု သတ္မွတ္သည္။ မည္သူမွ် ျဖစ္ရပ္မွန္ကို တိတိက်က် ဆြဲထုတ္မျပႏိုင္ေသးေခ်။



(၂၀၀၉)ခုႏွစ္ကမူ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ နာနာအိုႏွင့္ ဟာကူဆန္တို႔တြင္ ဖားေလာင္းမိုးမ်ား ရြာခဲ့ဖူးသည္။

ထိုစဥ္က ငွက္ေပ်ာစိုက္ခင္းမ်ားအတြက္ ေျမရွင္းရင္း ယင္းတို႔ကို အမွတ္မထင္ ေဖာ္ထုတ္လာႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အခ်ို႕သည္ (၂)မီတာ အခ်င္းမွ် က်ယ္ဝန္းသည္။ သုေတသီမ်ားက (၆၀၀)ADမွ (၁၀၀၀)ADၾကားတြင္ ယင္းစက္လံုးႀကီးမ်ားကို တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ထားသည္။ ေဒသခံတို႔က ေလာ့စ္ဘိုလက္စ္ဟု ေခၚေဝၚသည့္ စက္လံုးႀကီးမ်ားကို မည္သူတို႔က မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ ဆိုျခင္းမွာမူ အေျဖမဲ့ေနဆဲျဖစ္သည္။

၁၀။ ယုတၱိကင္းမဲ့ေသာ ရုပ္ၾကြင္းမ်ား

(၁၉)ရာစုႏွစ္တြင္ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲျခင္း သီအိုရီ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ သုေတသီတို႔ အေနျဖင့္ အံ့ဩစရာ သမုိင္းမွတ္တမ္း ေတြ႕ရွိခ်က္ အခ်ုိ႕ကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္လာႏုိင္ခဲ့သည္။ အဓိက ျပႆနာမွာ လူသားရုပ္ၾကြင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယင္းတို႔သည္ မွားယြင္းေသာ ေနရာတြင္ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက ဆိုသည္။ ဒါဝင္၏ သီအုိရီတြင္ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚလာသည့္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႕တူးေဖာ္ ရရွိေသာ ရုပ္ၾကြင္းမ်ားသည္ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ ေနရာေဒသ ကြဲလြဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူအမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လက္ခံထားသည့္ ယင္းသီအုိရီကို ကာကြယ္ရန္ သုေတသီမ်ားအတြက္ ရုန္းကန္လာရသည္။


(၁၉၁၁)ခုႏွစ္က ဦးေႏွာက္အရြယ္အစား ႀကီးမားသည့္ လူသားမ်ိဳးရင္း ေရွးပရိုင္းမိတ္ ရုပ္ၾကြင္းတစ္ခုကို အက္ဆက္စ္တြင္ ေတြ႕ရွိခဲ့သည့္ေနာက္ပိုင္း ဒါဝင္၏ သီအိုရီႏွင့္ အစပ္အဟပ္ မတည့္မႈမ်ား စတင္လာသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း(၅၀၀၀၀၀)ခန္႔က အဆိုပါ မ်ိဳးႏြယ္သည္ ကမာၻေပၚတြင္ ရွင္သန္ေနၿပီဟု ယူဆရသည္။ ထို႔အျပင္ တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိမႈမ်ားတြင္ အတုအပ လိမ္လည္မႈမ်ား ရွိေနျခင္းကလည္း သုေတသီတို႔အတြက္ ျပႆနာ တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ယေန႔အခ်ိန္ထိ လူသားမ်ိုးႏြယ္ဆုိင္ရာ ေရွးက်ေသာ အေထာက္အထားမ်ားကို တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ ယေန႔အခ်ိန္ထိလည္း ယင္းတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တိက်ေသာ ေကာက္ခ်က္တစ္ခု ဆြဲယူရန္ ပညာရွင္မ်ားအတြက္ အခက္ႀကံဳေနဆဲဟု သိရသည္။

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=517206628377173&set=a.351047714993066.