"ေက်ာ္ၾကားျခင္းႏွင့္ မာနတရား"

ယေန႔ဟာ ဝါေခါင္လကြယ္ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဥပုသ္အေၾကာင္းေလးႏွင့္ဆက္စပ္ၿပီး မဟာဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ ၾသဝါဒေလးကို ေဝငွလိုက္ပါတယ္။

ေက်ာ္ၾကားမႈကို အလုပ္ လုပ္ယူရတယ္၊ ဒီလို ေက်ာ္ၾကားလာတဲ့အခါ ေအာက္ေျခ လြတ္ၿပီး မာနတရားေတြ ႀကီးတတ္ၾက တယ္၊ ခုေခတ္ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္ဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြ ဟာ တို႔ ျမတ္စြာဘုရား မီႏိုင္ပါ့မလား၊ မမီႏိုင္ဘူး၊ ပါရမီေတြ ျဖည့္က်င့္ လာခဲ့ရတယ္၊ ျပည့္လဲ ျပည့္ခဲ့တယ္၊ ျပည့္ခဲ့တဲ့အေလ်ာက္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တာပဲ။
ဗုဒၶျမတ္စြာဟာ ေတမိယဇာတ္ေတာ္မွာ ေတမိယမင္းသား ျဖစ္စဥ္အခါတုန္းက စကားမေျပာဘူးဆိုၿပီး စိတ္ကို အဓိ႒ာန္ ခဲ့တယ္၊ အဓိ႒ာန္ခဲ့တဲ့အတိုင္းလဲ မပ်က္မကြက္ က်င့္ေတာ္မူ ခဲ့တယ္၊

က်င့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့အတိုင္းလဲ ပါရမီေတာ္ေတြက ျပည့္ ခဲ့တယ္၊ ဘုရားအျဖစ္ ေရာက္ေတာ့ လူ႔ျပည္ လူ႔ေလာက ေလာက္တင္ ေက်ာ္ၾကား႐ံု မဟုတ္ဘဲ နတ္ျပည္, ျဗဟၼာ့ျပည္ ထိေအာင္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ဘုရားသခင္ဟာ မာနတရားေတြ ႀကီးမေနပါဘူး၊ ခုေခတ္ တခ်ိဳ႕ပုဂိၢဳလ္ေတြ ဟာ ဘာမဟုတ္တဲ့ ေက်ာ္ၾကားမႈေလးေတြနဲ႔ မာနတရားေတြ တက္ ေနၾကတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္၊ ကိုယ့္စိတ္ကို အဓိ႒ာန္နဲ႔ လုပ္တဲ့ အလုပ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈ ပိုရွိတယ္၊ အဓိ႒ာန္တဲ့ ေနရာမွာလဲ ခိုင္ခိုင္ၿမဲၿမဲ စိတ္ကို ေဆာက္တည္ထားရတယ္၊ တို႔ သစ္က်ဳတ္ ဥပုသ္ေစာင့္သလိုေတာ့ မလုပ္ၾကနဲ႔။

"သစ္က်ဳတ္ကေလး ဥပုသ္ေစာင့္သလို"

တို႔ ခုေခတ္ အဓိ႒ာန္ေတြက သစ္က်ဳတ္ဥပုသ္ေစာင့္တာနဲ႔တူတယ္၊ တစ္ေန႔ေသာ အခါ သစ္က်ဳတ္တစ္ေကာင္ဟာ ေတာ ေတာင္ထဲ လွည့္လည္ၿပီး အစာရွာထြက္သတဲ့၊ အစာကလဲ ဘယ္လိုမွ ရွာမရဘူး၊ အစာရွာလို႔ မရတဲ့ အဆံုးက်ေတာ့မွ ငါဒီေန႔ေတာ့ ဥပုသ္ေစာင့္မွပဲလို႔ အဓိ႒ာန္လိုက္သတဲ့၊ အဓိ႒ာန္ ၿပီး ခ်ံဳပုတ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုေအာက္ သြားၿပီး အိပ္လိုက္ တယ္၊ ဒီအခါ သိၾကားမင္းကလဲ သစ္က်ဳတ္ရဲ႕ အႀကံကို သိလို႔ စမ္းခ်င္တဲ့ အႀကံ ျဖစ္လာတယ္၊ ဒါနဲ႔ သမင္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး သစ္က်ဳတ္ကေလး ျမင္ေလာက္ရာ မလွမ္းမကမ္းက ေနၿပီး ေျပးလႊားေနတာေပါ့ေလ။

ဒီအခ်ိန္မွာ သစ္က်ဳတ္ကေလးကလဲ ဆာလြန္းလို႔ ဝမ္းက ပူေနၿပီ၊ ဝမ္းပူေနတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ သမင္ ေျပးလႊားေနတဲ့အခ်ိန္ လာ တိုးေတာ့ သစ္က်ဳတ္ကေလးဟာ ဟယ္-ေစာင့္ၿပီးထားတဲ့ အဓိ႒ာန္ဥပုသ္က ေစာင့္ခ်င္လို႔ ေစာင့္တဲ့ ဥပုသ္မွ မဟုတ္ဘဲ၊ အစာဆာလို႔ ေစာင့္ရတဲ့ဥပုသ္ပဲ၊ ယခုငါ့မ်က္ေမွာက္ အစာေတြ႕ ေနမွေတာ့ ထလိုက္မွပဲလို႔ စိတ္ထဲက ႀကံစည္ၿပီး တကတည္း ထ,လိုက္ပါေရာ၊ သမင္ ေလးလဲ ေျပးတာေပါ့၊

သမင္က ေျပး, သစ္က်ဳတ္က လိုက္နဲ႔ ေျပးတမ္း လိုက္တမ္းကစားသလို ျဖစ္ေနတာေပါ့၊ မီလုမီခင္ ျဖစ္ကာမွ သမင္ကေလးက ေဝး သြားလိုက္၊ ဒီလိုခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္၊ ျဖစ္မွာေပါ့၊ သမင္က သမင္တုကိုး၊ ဘယ္သစ္က်ဳတ္ လိုက္လို႔ မီပါ့မလဲ၊ ဒါနဲ႔ မမီတဲ့ အဆံုးက်ေတာ့ လက္မိႈင္ခ်ၿပီး ေနရင္းျဖစ္တဲ့ ခ်ံဳပုတ္ေအာက္ အသာျပန္ဝင္ၿပီး ေဟာဟဲ ေဟာဟဲနဲ႔ ပါးစပ္က ညည္းညဴ လိုက္သတဲ့၊ “ေအာင္မယ္ေလး ကံေကာင္းလို႔ ဥပုသ္ မက်ိဳး တယ္” လို႔ ဆိုသတဲ့၊ ေအး-ခုေခတ္ အဓိ႒ာန္ေတြကလဲ သစ္က်ဳတ္ဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။

"အခုေခတ္အဓိ႒ာန္ ဥပုသ္မ်ား"

ခုေခတ္ လူေတြ ဥပုသ္ ေစာင့္ၾကပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ေစာင့္တဲ့ဥပုသ္က ခုနက သစ္က်ဳတ္ေလာက္ေတာင္ အဆင့္အတန္း မျမင့္ခ်င္ဘူး၊ မလႊဲမေရွာင္သာ ေစာင့္ၾကရတယ္၊ ဘုရားစူး လြတ္႐ံုေလာက္ ေစာင့္ၾကရတဲ့ ဥပုသ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ မိ႐ိုးဖလာ ေစာင့္ၾကရတာ မ်ားေနတယ္၊ ဥပုသ္ရဲ႕အေၾကာင္း အရာေတြကိုလဲ ဘာမွ နားမလည္ၾကဘူး၊ ဥပုသ္သီလဟာ နားလည္ပါးလည္ အသိရွိရွိနဲ႔ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆိုရင္ သိပ္ၿပီး တန္ဖိုးရွိပါတယ္၊

လူေတြမွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် အကုသိုလ္ေတြ ရွိေန ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ တစ္လမွာ ရက္ေပါင္းသံုးဆယ္ ရွိတဲ့ အနက္က ေလးရက္ေလာက္ေစာင့္ရတဲ့ ဥပုသ္ကေလးပဲ၊ ဒီေလာက္ ရက္ကေလး အကုသိုလ္ေတြ ေဆးေၾကာရတာ၊ ဒါကို မွန္မွန္ မေစာင့္ခ်င္ၾကဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းသလဲဆိုတာ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကေတာ့၊

တို႔ ဗုဒၶ ျမတ္စြာအဓိ႒ာန္က်ေတာ့ အလြန္ခိုင္ၿမဲေတာ္မူတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါက်ေတာ့ လူ, နတ္, ျဗဟၼာေတြ လႈပ္လႈပ္ ရြရြ ျဖစ္ၾကရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘုရားသခင္ မာနႀကီးေတာ္မူသလား၊ မႀကီးပါဘူး၊ ကိုရင္တို႔ မာနေတြ ႀကီးမေနၾကနဲ႔၊ ကုသိုလ္တရားေတြ လက္ကိုင္ထားႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊ ကဲ...ကဲ... ေတာ္ၿပီ၊ သြားၾကေတာ့။

ဓမၼဗ်ဴဟာ
အတြဲ(၁၈)၊ အမွတ္(၁၂)
(၁၉၈၀၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ)
နံနက္ခင္းၾသဝါဒမွ

http://buddhismworld.ning.com/profiles/blog/show?id=6371237%3ABlogPost%3A365562