“ အေသလြတ္ေသာခ်မ္းသာ၊ မကုန္ပ်က္ေသာခ်မ္းသာ ”

Sunday, August 25, 2013

[ www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm ]
တစ္နည္းအားျဖင့္ ကာလိက၊ အကာလိကအခြဲကေတာ့ “ေသျခင္းတရားကို လြန္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ခ်မ္းသာကို
အကာလိကခ်မ္းသာ၊ ေသျခင္းတရားကို မလြန္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ခ်မ္းသာကို ကာလိကခ်မ္းသာ”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။

ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာေတြဟာ ေသျခင္းတရားကို မလြန္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာေတြပဲ။

ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာမပါဘဲ ကာမဂုဏ္အာရုံ ခံစားမူသက္သက္နဲ႔ ေသျခင္းတရားက လြန္ေျမာက္
သြားတယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ေသျခင္းတရားကို လြန္ေျမာက္တယ္ဆုိတာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳတာကို
ေျပာတာပါ။

အာရုံကာမဂုဏ္ခံစားမူနဲ႔ ေသျခင္းတရားကို မလြန္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့အျပင္ အာရုံကာမဂုဏ္ေတြအေပၚမွာ စြဲလမ္းတဲ့စိတ္နဲ႔ ေသသြားမယ္ဆုိရင္ အပါယ္ေလးပါးကိုေတာင္မွ က်ေရာက္
ႏုိင္ပါတယ္။

အာရုံကာမဂုဏ္ေတြကို ရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာ မေကာင္းမူ ဒုစရုိက္ေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့မယ္၊ မတရားတဲ့ အသက္ေမြး
၀မ္းေက်ာင္းမူေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအမူေတြ
အတြက္ အပါယ္ေလးပါးမွာ ဒုကၡအေၾကြးေတြ ဆပ္ၾကရမွာပါပဲ။

အာရုံကာမဂုဏ္ခံစားမူဟာ ေသျခင္းတရားကို မလြန္ေျမာက္နုိင္တဲ့ခ်မ္းသာပါ။ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာေတြအတြက္ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ အားလံုးဟာလည္း ေသျခင္းတရားကို မလြန္ေျမာက္
ႏုိင္တဲ့အလုပ္၊ အေသမလြတ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ိပႆနာခ်မ္းသာ၊ မဂ္ဖုိလ္ခ်မ္းသာဆုိတာကေတာ့ ေသျခင္းတရားကို လြန္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာပါ။ အရဟတၱမဂ္၊ အရဟတၱဖုိလ္ကို ရျပီးေတာ့ ရဟႏၱာျဖစ္သြားျပီဆုိရင္ ဒီဘ၀ပဲ
ေသရေတာ့မယ္။ ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ခႏၶာေတြ အသစ္ထပ္ျပီး
မျဖစ္ေတာ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားကေန အျပီးတုိင္
လြန္ေျမာက္သြားျပီ၊ ဘယ္ေတာ့မွ မေသရေတာ့ဘူး။

ေသတယ္ဆုိတာ ဘ၀ခႏၶာရွိလုိ႔ ေသရတာပါ။ ဘ၀ခႏၶာဆုိတဲ့ အပင္ေပါက္ရတာကလည္း ကုသိုလ္ကံ၊ အကုသိုလ္ကံဆုိတဲ့ ေစတနာမ်ိဳးေစ့မွာ တဏွာဆုိတဲ့ အစိုဓာတ္၊ အေစးဓာတ္
ရွိေနလုိ႔ ေပါက္ရတာပါ။

ေစတနာမ်ိဳးေစ့မွာ ပူးကပ္ေနတဲ့ တဏွာအစိုအေစးကို အရဟတၱမဂ္မီးနဲ႔ ေျခာက္ေသြ႕ကြ်မ္းေျမ႕သြားေအာင္ ရူိ႕ျမွိဳက္လုိက္ႏုိင္ျပီဆုိရင္ ေစတနာမ်ိဳးေစ့ဟာ ဘ၀ခႏၶာအပင္ကို မေပါက္ေစႏုိင္
ေတာ့ပါဘူး။ ဘ၀ခႏၶာအပင္မေပါက္ရင္ ေသျခင္းတရားနဲ႔လည္း
ဆံုဆည္းစရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။

ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္အစရွိတဲ့ ေအာက္အရိယာပုဂၢိဳလ္ေတြဆုိရင္ေတာ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ဘ၀အသစ္ေတြ ထပ္ျဖစ္ဦးမွာမို႔လုိ႔ သူတုိ႔လည္း ေသျခင္းတရားကို မလြန္ေျမာက္
ႏုိင္ၾကေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ေတာ့ ေသရမယ့္ ဘ၀အပိုင္းအျခား၊ အကန္႔အသတ္ ရွိသြားျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ကို မေသေတာ့မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြလုိ႔ပဲ
ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ မဂ္စိတ္ျဖစ္မွ ေသျခင္းတရားက လြန္ေျမာက္ႏုိင္မွာဆုိေတာ့၊ မဂ္စိတ္ဆုိတာကလည္း ၀ိပႆနာစိတ္ရွိမွ ျဖစ္ႏုိင္တာဆုိေတာ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္းဟာ ေသျခင္း
တရားကို လြန္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္းပါ။

၀ိပႆနာခ်မ္းသာဟာလည္း အကာလိကခ်မ္းသာပါပဲ။

[ www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm ]

၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ အေသလြတ္တဲ့အလုပ္ျဖစ္သလို ၀ိပႆနာရဲက အျခံအရံျဖစ္တဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ အလုပ္ေတြဟာလည္း နိဗၺာန္ကို
ဦးတည္ခဲ့ရင္ အေသလြတ္တဲ့အလုပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္လည္း ေသျခင္းဆုိတာ ပ်က္စီးျခင္းပါပဲ။
ေလာကီအာရုံ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာေတြဆုိတာက ပ်က္စီးသြားမယ့္
ခ်မ္းသာေတြပါ။ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ
မပ်က္စီးႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာပါ။

တစ္ခါရွာထားတဲ့ အာရုံကာမဂုဏ္ဟာ အျမဲတမ္းတည္တံ့ျပီးေတာ့
ထာ၀ရ တည္ျမဲေနတယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ တစ္ခါခံစားျပီးေတာ့
ကုန္သြားတယ္၊ ကုန္သြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ခံစားဖုိ႔
အတြက္ ရွာေဖြရတယ္။ တစ္ခါရွာလုိ႔ရထားတဲ့ ပိုက္ဆံ တစ္သက္လံုး
သံုးမကုန္ေတာ့တဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ရွာစရာ မလုိေတာ့တဲ့ ေအးေအး
ေဆးေဆး ျငိမ္ေနရတယ္ရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။

ရွာလုိ႔ရရင္း၊ ရလုိ႔သံုးရင္း၊ သံုးလုိ႔ကုန္ရင္း၊ ကုန္လုိ႔ရွာရင္းနဲ႔ အရွာ
သံသရာလည္လုိ႔ မဆံုးေတာ့ပါဘူး။ ရွာလုိ႔ရသမွ် သံုးလုိ႔ကုန္သြားတဲ့
အတြက္ ရွာျပီးရင္းရွာရင္း ျဖစ္ေနရပါတယ္။

ကုန္ပ်က္သြားမယ့္ ကာမဂုဏ္ခ်မ္းသာအတြက္ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္
ဟာလည္း ကုန္ပ်က္သြားမယ့္ အလုပ္ပါပဲ။ ကုန္ေပ်ာက္ပ်က္စီးသြားမယ့္
ခ်မ္းသာေတြအတြက္ ကုန္ေပ်ာက္ပ်က္စီးမယ့္ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနရတာ
တကယ္ေတြးၾကည့္ရင္ ၀မ္းနည္းစရာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။

မဂ္စိတ္ကေတာ့ တစ္ၾကိမ္ျဖစ္ျပီးသြားရင္ မတည္ျမဲဘဲ ကုန္ေပ်ာက္
ပ်က္စီးသြားတယ္ရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ ေသာတာပန္ျဖစ္ျပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က
ေသာတာပန္အျဖစ္ကေန ေလွ်ာက်သြားလုိ႔ ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖစ္ေအာင္
ထပ္က်င့္ရတယ္ဆုိတာ မရွိဘူး။

မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရား၊ နိဗၺာန္တရားမ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ပ်က
္ႏုိင္တဲ့တရားပဲ။ မဂ္ခ်မ္းသာ၊ ဖုိလ္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာမ်ားဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ပ်က္ႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာပဲ။

မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရားေတြက နာမ္တရားေတြျဖစ္လုိ႔ ကုန္ပ်က္တတ္တဲ့
ရုပ္နာမ္သခၤါရေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္နဲ႔ ကုန္ပ်က္
ေနတာပါပဲ။ မဂ္ပိုင္ရွင္၊ ဖုိလ္ပိုင္ရွင္ ေသလြန္သြားတဲ့အခါမွာလည္း
ကုန္ပ်က္သြားမွာပါပဲ။

ဒါေပမဲ့ စ်ာန္ရသူေတြ စ်ာန္ေလွ်ာသလုိ မဂ္ဖိုလ္ရသူေတြ မဂ္ဖုိလ္ေလွ်ာ
သြားတယ္ဆုိတာမ်ိဳး မရွိတာရယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ေပ်ာက္ ပ်က္စီး
မသြားႏုိင္တဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ သိျမင္ခံစားႏုိင္တာ
ရယ္ေၾကာင့္ မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရား၊ မဂ္ခ်မ္းသာ၊ ဖုိလ္ခ်မ္းသာေတြကို
အကာလိကခ်မ္းသာလို႔ပဲ ေခၚရပါတယ္။

တကယ္တမ္း ဘယ္ေတာ့မွ မကုန္ပ်က္ႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာကေတာ့ နိဗၺာန္
ခ်မ္းသာပါ။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဟာ ဘယ္ေတာ့ဆုိ ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္ေပ်ာက္
ပ်က္စီးျခင္းမရွိ၊ အစဥ္ထာ၀ရ တည္ျမဲေနတယ္ဆုိတာကို အေသအခ်ာ
အေလးအနက္ ေတြးၾကည့္ရင္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာေလာက္ ခိုခ်င္စရာ
ေကာင္းတဲ့ခ်မ္းသာ ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို
အနူိင္းမဲ့ခ်မ္းသာလုိ႔ တင္စားရပါတယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္ေပ်ာက္ပ်က္စီးျခင္းမရွိတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာအတြက္
လုပ္ေနရတဲ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ အကာလိကအလုပ္ပါပဲ။ ၀ိပႆနာရဲ႕
အေျခခံျဖစ္တဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ သမထအလုပ္ေတြဟာလည္း နိဗၺာန္ကို
ဦးတည္မယ္ဆုိရင္ အကာလိကအလုပ္ေတြပါပဲ။

[ www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm ]

ကုန္ပ်က္သြားမယ့္ ခ်မ္းသာေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနရတာဟာ ဘာမွ
အႏွစ္သာရမရွိဘူး၊ မကုန္ပ်က္မယ့္ ခ်မ္းသာအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနရတာသာ
အႏွစ္သာရပဲလုိ႔ အဲဒီလုိသေဘာေပါက္ၾကမယ္ဆုိရင္ “မေသခင္ ဘာလုပ္
ၾကမလဲ”ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖ ထြက္လာႏုိင္တာပါပဲ။

မိမိကိုယ္တုိင္က ေသရျခင္းသေဘာရွိပါလ်က္၊ ကုန္ပ်က္ရျခင္းသေဘာ
ရွိပါလ်က္ ေသမယ့္သေဘာ၊ ကုန္ပ်က္မယ့္သေဘာကိုသာ ရွာမွီးေနခဲ့မယ္ဆုိရင္
အဲဒီရွာမွီးျခင္းဟာ မျမတ္ေသာ ရွာမွီးျခင္း၊ နိမ့္က်ညံ့ဖ်င္းေသာ ရွာမွီးျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေသျခင္းတရားက မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္လုိ႔ပါပဲ။

မိမိကိုယ္တုိင္က ေသရျခင္းသေဘာရွိေပမယ့္၊ ကုန္ပ်က္ရျခင္း သေဘာ
ရွိေပမယ့္ ေသျခင္းကင္းတဲ့သေဘာ၊ ကုန္ပ်က္ျခင္းကင္းတဲ့ သေဘာကို
ရွာမွီးေနခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီရွာမွီးျခင္းကို ျမတ္ေသာရွာမွီးျခင္း၊
အထက္တန္းက် အဆင့္ျမင့္ေသာ ရွာမွီးျခင္းလုိ႔ ေခၚဆုိႏုိင္ပါတယ္။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေသျခင္းတရားက လြတ္ေျမာက္ႏုိင္လုိ႔ပါပဲ။

- ေရႊပါရမီေတာရ အရွင္ဆႏၵာဓိက ( မေသခင္ဘာလုပ္ၾကမလဲ )
Young Buddhist's Association

 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=623153604391948&set=a.57278505276213