ယစ္မူးမွဳသံုးမ်ိဳးႏွင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆံုး မွာစကား

ေလာကမွာ လူေတြဟာ ယစ္မူးတတ္ၾကတယ္။ ယစ္မူးတယ္ဆိုတာ တစ္ခ်ိဳ႕က  အရက္ေသစာတို႔ ေဆး၀ါးတို႔
သံုးမွ ယစ္မူးတယ္လို႔   ထင္တာ။  ေလာကလူေတြကို သတိထားၿပီး ၾကည့္ေလ၊  စီးပြါးဥစၥာအဆင္ေျပေနတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ကလည္း “ငါလုပ္ရင္ ဘာမဆို ျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့အေတြး ေရာက္တယ္။ ရာထူးအာဏာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က
လည္း “ငါလုပ္ရင္ အားလံုး ျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့ စိတ္အေတြး ရွိတယ္။ က်န္းမာတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလည္း “ငါက်န္းမာ
တယ္ ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္တယ္”  ဆိုတဲ့ အေတြး ေရာက္လာတယ္။  အဲဒီအေတြး ေရာက္မွဳေတြဟာ ယစ္မူးမွဳ
ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။
      
ယစ္မူးတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အထင္ႀကီးတဲ့  မာန၊ ငါ  ဘာမဆို လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့  မာနေတြေၾကာင့္
ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ အေပၚမွာ လံုး၀ သတိမရတာပါ။ ဒါေတြကို ယစ္မူးတယ္လို႔ ေခၚတယ္။ေမ့ေလ်ာ့တယ္လို႔ 
ေခၚတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ယစ္မူးမွဳ သံုးမ်ိဳးကို ေဖၚျပထားတယ္။
(၁) “ေယာဗၺနမဒ”=ငယ္ရြယ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ မာန္မာန ယစ္မ်ိဳးမွဳ။ လူငယ္လူရြယ္ေတြဆိုတာသူ
ရဲ႕ႏုပ်ိဳမွဳနဲ႔  အားခြန္ဗလေတြအေပၚမွာအထင္ႀကီးၿပီး ယစ္မူးေနတတ္တယ္။ ယစ္မူးေနၿပီး  ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ
လုပ္ရမွာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္၊ အဲဒါကို “ေယာဗၺနမဒ” လို႔ ေခၚတယ္၊ “ငါလုပ္ရင္ ဘာမဆို ျဖစ္တယ္၊ ငါဟာငယ္
ရြယ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္တယ္၊ က်န္းမာတယ္၊ သန္စြမ္းတယ္၊ ” ဆိုၿပီး ႏုပ်ိဳမွဳအေပၚ အေျခၿခံၿပီး ယစ္မူးမွဳ  ျဖစ္တယ္၊
ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ လုပ္ရမွာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္။ အကုသိုလ္ အမွဳေတြ ျပဳမိတတ္တယ္၊  အဲဒါကို “ပမာဒ”လို႔
ေခၚတယ္။
      
(၂) “အာေရာဂ်မဒ” =က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ယစ္မူးတာပဲ။ “ဒို႔ကေတာ့  ေဆးရံုေဆးခန္း ဘယ္
ေတာ့မွ မသြားရဘူး“။ တခ်ိဳ႕ ေျပာတတ္ၾကတယ္၊ လ်က္ဆားေတာင္မွ မလ်က္ဖူးဘူး၊က်န္းမာတယ္၊ ဘာစား
စား အစာေၾကသြားတာပဲ။ ကိုယ္ရဲ႕က်န္းမာမွဳ အေပၚမွာ ယစ္မူးၿပီး    “ငါလုပ္ရင္ ဘာမဆို ျဖစ္တယ္” လို႔  အ
ေတြးေရာက္ၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ  ျပဳလုပ္ဖို႔  ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္။ တရားႏွလံုးသြင္းရမွာ သတိ မရဘူး။ အဲ
ဒါကို “အာေရာဂ် မဒ” လို႔  ေခၚတယ္။
     
(၃) “ဇီ၀ိတ မဒ” =အသက္ရွည္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အသက္ရွည္မွဳအေပၚ ယစ္မူးတယ္။ အသက္၇၀။ ၈၀။ ၉၀။
ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဆိုၿပီး အသက္ရွည္မွဳအေပၚ ယစ္မူး ေနတတ္ၾကတယ္။   အဲဒီလို“ဇီ၀ိတ မဒ”  ရွိၿပီးေတာ့
ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ ျပဳလုပ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို မယစ္မူးဘဲနဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ လုပ္ဖို႔ရန္ သ
တိရေနတာကို “အပၸမာဒ” လို႔ေခၚတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ေနာက္ဆံုး  ပရိနိဗၺာန္ စံခါးနီး စကားမွာ
“ အပၸမာေဒန  သမၸာေဒထ ”အပၸမာဒ နဲ႔ သင္တို႔ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ  ကုသိုလ္တရားေတြ ျပည့္စံုေအာင္ လုပ္ၾက။ အပၸ
မာဒ   ရွိၿပီးေတာ့ကိုယ္က်င့္ရမယ့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြ မေမ့ၾကနဲ႔။ လုပ္ရမယ့္ ကုသိုလ္တရားေတြ လုပ္ၾက။
ယစ္မူး ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး မေမ့ၾကနဲ႔လို႔  မွာၾကားခဲ့ပါတယ္။
      
ဒါေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ အေပါင္းတို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ၌  မေမ့ေလ်ာ့ျခင္း  ဆိုတဲ့“အပၸမာဒ” တရား
သည္ လူ႔ေလာကမွာ လူေတြလိုခ်င္ၾကတဲ့၊ ဆႏၵျပဳၾကတဲ့ အသက္ရွည္ျခင္း၊ က်န္းမာျခင္း၊ ဥစၥာဓန ျပည့္စံုျခင္း စ
တဲ့ ခ်မ္းသာသုခ ေတြကို ေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ  “အပၸမာဒ”  တရားနဲ႔မဂၢင္ရွစ္ပါး ဆိုတဲ့ ၀ိပႆနာ က်င့္စဥ္ကို
က်င့္မယ္ဆိုရင္ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာ ရတဲ့အထိ ေကာင္းေသာအက်ိဳး ေပးႏိုင္တယ္လို႔ သေဘာက်ၿပီး ႀကိဳးစားအား
ထုတ္ ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ။
{ ၁၃၇၂ ခုႏွစ္၊ပထမ၀ါဆိုလဆန္း ၂ ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ သု၀ဏၰၿမိဳ႕နယ္ကမာၾကည္လမ္း၌၊  
 
ေဒါက္တာအရွင္ နႏၵမာလာဘိ၀ံသ  ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ  (ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္   သတိေဆာင္)
  
တရားေတာ္မွ  ေကာက္ႏုတ္ ေရးသားပါသည္။}
   
ဦးသိန္းေ၀။
 
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
http://www.mmcfamily.org/profiles/blog/show?id=3003595%3ABlogPost%3A2084110&xgs