တစ္ခါတုန္းက လူရြယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္ ဆင္တင္းကုပ္နားကို ေရာက္လာပါသတဲ့။ အဲ့ဒီမွာ ဆင္ေတြရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ ၾကိဳးေသးေသးေလးနဲ႔ပဲ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါသတဲ့။ သူငယ္ေလးလည္း အံၾသသြားပါတယ္။ ဒီလိုေသးငယ္တဲ့ ၾကိဳးကေလးေတြနဲ႕ ခ်ည္ထားရံုနဲ႕ ဒီဆင္ေတြကို ထိန္းႏုိင္မွာတဲ့လား၊ အခ်ိန္မေရြး ဒီၾကိဳးေတြကို ျဖတ္ျပီးေတာ့ သူတို႕ သြားႏိုင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆင္ေတြကေတာ့ အဲ့ဒီလို ရုန္းဖို႕ မၾကိဳးစားၾကပါဘူး။
ဒါနဲ႕ လူငယ္ေလးဟာ အနီးမွာရွိတဲ့ ဆင္ထိန္းကိုေမးသတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီဆင္ေတြဟာ ဒီေလာက္ ေသးတဲ့ ၾကိဳးေလးေတြနဲ႕ ခ်ည္ထားေပမယ့္ ရုန္းထြက္ဖို႕ မၾကိဳးစားၾကတာလဲ။ ဆင္ထိန္းကျပန္ေျဖသတဲ့။ ေကာင္းျပီ၊ ဒီဆင္ေတြ ငယ္ငယ္ကေလးကထဲက ဒီအရြယ္အစားၾကိဳးနဲ႕ပဲ ခ်ည္လာတာေလ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ဒီဆင္ေပါက္စေလးေတြဟာ ဒီၾကိဳးက ရုန္းထြက္ဖုိ႕ အင္အားမရွိဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ ၾကီးလာေတာ့လည္း ဒီရုန္းမထြက္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနကို ဆက္လက္ျပီး လက္ခံၾကတယ္။ ဒီၾကိဳးေလးကေန သူတို႕ ရုန္းမထြက္ႏုိင္ဘူးလို႕ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႕ မရုန္းၾကေတာ့တာေပါ့ ျပန္ေျဖပါသတဲ့။
လူငယ္ကေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ကို အံအားသင့္သြားျပီး ဒီယံုၾကည့္မႈ႕ေၾကာင့္ ဒီဆင္ေတြက ရုန္းဖို႕ ထပ္မၾကိဳးစားၾကေတာ့ပဲ ဒီလုိေနရာမွာပဲ ေနၾကရတယ္ေပါ့။
အဲ့ဒီလိုပါပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြလည္း အျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႕ ယံုၾကည့္ထားတဲ့ အရာေတြေအာက္မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ပိတ္မိေနျပီလဲ? ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတို႕ေတြဟာ ပထမဆံုးအၾကိမ္မွာ ရံႈးနိမ့္မႈကို ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ၾကရလို႕ပါ။
ရံႈးနိမ့္မႈ႕ဆိုတာ မိမိကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ျပီး သင္ယူဖုိ႕ သင္ခန္းစာတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေျမွာက္အရံႈးေပးလို႕ မရပါဘူး။ ဒါမွ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ေသာ စိန္ေခၚမႈ႕ေတြကို ရင္ဆုိင္ႏုိင္မွာပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ လဲမွာေၾကာက္လို႕ လမ္းမေလွ်ာက္ရဲ႕တဲ့ ကေလးငယ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လမ္းေလွ်ာက္တပ္လာမွာမဟုတ္ပါ
Ref; Inspirational Stories
ဒီေနရာမွကူးယူမွ်ေဝပါသည္။
No comments:
Post a Comment