ေမး။ ။ အမိဝမ္းထဲမွာ သေႏၶတည္ေနတဲ့ ကေလးက မေမြးဖြားလာဘဲ ၀မ္းထဲမွာတင္ ေသတယ္။ အဲဒီသတၱဝါကစုတိစိတ္က်တဲ့အခါ အျခားသတၱဝါ ေတြနဲ႕တူတူဘဲလား။ ဘယ္လိုကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ လူမျဖစ္ရတာလဲ။
ေျဖ - အရွင္ကုသလသာမိ။ ။ ပဋိသေႏၶအေၾကာင္းကို နားလည္လိုက္တာနဲ႔ “အမိ၀မ္းထဲမွာ သေႏၶတည္ေနတဲ့ကေလးက မေမြးဖြားလာဘဲ အမိ၀မ္းထဲမွာပဲ ေသတယ္” ဆိုတဲ့အေၾကာင္းက ရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါက တိုက္႐ိုက္ၾကီး “ဟုတ္တယ္၊ မဟုတ္ဘူး (yes or no)”နဲ႔ ေျဖလို႔ မရေတာ့ ပဋိသေႏၶအေၾကာင္း၊ ေသဆံုးျခင္းအေၾကာင္း ေတြကိုလည္း ေျပာမွျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ဗုဒၶ၀ါဒအရ ပဋိသေႏၶတည္ပံု
*****************
ပဋိသေႏၶတည္တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဦးဇင္းေရွ႕က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာလည္း ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီမွာနည္းနည္း ထပ္ေျပာပါအံုးမယ္။ သေႏၶသားေလာင္း
(လူျဖစ္လာမည့္သူ)တစ္ေယာက္ျဖ
၁။ မိဘျဖစ္မည့္သူႏွစ္ဦး ကာမစပ္ယွက္ျခင္း၊
၂။ မိခင္ျဖစ္မည့္သူ ဥတုလာၿပီးစ ျဖစ္ျခင္း၊
၃။ ပဋိသေႏၶေနမည့္သူက အဆင္သင့္ျဖစ္ျခင္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းသံုးခ်က္ ျပည့္စံုဖို႔ လိုပါတယ္။ (မဟာတဏွာသခၤယသုတ္) မ်ားေသာအားျဖင့္
မိဘတို႔ရဲ႕ ေသြးသားကို အေျခခံတယ္လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ဆိုတာက တစ္ခါတစ္ရံ မိဘတို႔ေသြးသားမပါဘဲ ျဖစ္တတ္လို႔ပါပဲ။
ဒီပဋိသေႏၶအေၾကာင္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားတာေတြကိ
အဲဒီသံုးခ်က္လံုး ျပည့္စံုၿပီဆိုပါေတာ့ သေႏၶသား(ကေလး)က ဘယ္လို ျဖစ္တည္လာသလဲ။
ပဋိသေႏၶစတည္သူေလးမွာ
-ကာယဒသကကလာပ္ (ကိုယ္ကာယဆိုင္ရာ ႐ုပ္မ်ားအစုအေ၀း)
-၀တၳဳဒသကကလာပ္ (ဟဒယ၀တၳဳ သို႔မဟုတ္ စိတ္တည္ရာ ႏွလံုးအိမ္ဆိုင္ရာ ရုပ္အစုအေ၀း)
-ဘာ၀ (မိန္းမ၊ ေယာက္်ား လိင္အဂၤါ သို႔မဟုတ္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ အဂၤါႏွစ္မ်ိဳးလံုး)
ဒီသံုးခု စျဖစ္တယ္။ စျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း တန္းျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ မေရွးမေႏွာင္း ျဖစ္ျဖစ္လာၾကတာ။
ဘယ္လို ျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က
“ပထမဆံုး ကလလမည္ေသာ ေရၾကည္ျဖစ္၏။
ေရၾကည္ကေလးမွ အၿမွပ္ျဖစ္၏။
အျမွပ္မွ သားတစ္(အသားတံုး)ေလး ျဖစ္လာ၏။
သားတစ္ေလးမွ အစိုင္အခဲေလး (အစုအပုံေလး) ျဖစ္လာ၏။
အစိုင္အခဲေလးမွ ခက္မငါးျဖာ (ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၊ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဦးေခါင္း)တို႔ ျဖစ္လာၿပီး
ဆံပင္၊ ေမႊးညွင္း၊ ေျခသည္းလက္သည္းတို႔လည္း ျဖစ္ေပၚလာၾက၏။
မိခင္စားေသာ အစာႏွင့္ မိခင္ေသာက္ေသာအရည္တို႔ျဖင့္
လို႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။ (သဂါထာ၀ဂၢ၊ ယကၡသံယုတ္၊ ဣႏၵကသုတ္)
ဒီ႐ုပ္ေတြ ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ျဖစ္လာေနၾကရတာလဲ။
အဲဒါေလးေတြ ျဖစ္တည္လာရတဲ့ အၿခံအရံ အေထာက္အပံ့က ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
၁။ ကမၼဇ႐ုပ္ (ကံေၾကာင့္ ႐ုပ္ေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္)
၂။ စိတၱဇ႐ုပ္ (စိတ္ေၾကာင့္ ႐ုပ္ေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္)
၃။ ဥတုဇ႐ုပ္ (ဥတုေၾကာင့္လည္း ႐ုပ္ေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္)
၄။ အာဟာရဇ႐ုပ္ (အာဟာရေၾကာင့္လည္း ႐ုပ္ေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္)။
ဒီေလးမ်ိဳးကို အေျခခံၿပီး သေႏၶသားေလးက ၾကီးထြားလာတာျဖစ္တယ္။ ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္း၊ သန္သန္မာမာျဖစ္ဖို႔ ကံပါသူက ထြားထြားၾကိဳင္းၾကိဳင္း ျဖစ္တည္လာတယ္။ ေျခေထာက္မပါေစတဲ့ ကံလုပ္ထားသူက ေျခေထာက္က ျဖစ္တည္မလာေတာ့ဘူး။ မ်က္စိအားနည္းဖို႔ ကံပါလာသူက မ်က္စိအားနည္းနည္းနဲ႔ ျဖစ္တည္လာတယ္။ သေႏၶသားေလးရဲ႕ ကံအားေလွ်ာ္စြာ ႐ုပ္ေတြက ျဖစ္တည္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ေရွးကံကေကာင္းရင္ေကာင္းသလို
ဒါဆိုရင္ အရာအားလံုးအတြက္ ကံကိုပဲ ပံုခ်သလား၊ ကံေၾကာင့္ပဲ ႐ုပ္ေတြက
ျဖစ္ၾကတာလားဆိုေတာ့….။ မဟုတ္ဘူး။ စိတၳဇ႐ုပ္တဲ့။ ပဋိသေႏၶစိတ္ရဲ႕ ဥပါဒ္ခဏကေန
စၿပီးေတာ့ စိတ္ေတြ စျဖစ္တယ္။ (ပဋိသေႏၶစိတ္ရဲ႕ ဥပါဒ္ခဏ…စတာေတြက အဘိဓမၼာကို သင္ဖူးမွသာ ေသခ်ာသိပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ အဲဒါေတြ အကုန္ရွင္းလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ)။ အဲဒီစိတ္ေတြ စျဖစ္ကတည္းက ႐ုပ္ကို ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ
ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါကို စိတၱဇ႐ုပ္လို႔ ေခၚတယ္။
ေနာက္ၿပီး ဥတုဇ႐ုပ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ဥတုဇ႐ုပ္ဆိုတာ အေငြ႕ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အမိ၀မ္းရဲ႕ အပူ၊ အေအး…စတာေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္ေတြ ပ်က္တယ္။ ဒါကို ဥတုဇ႐ုပ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္က အပ်က္ထက္ အျဖစ္ေတြကမ်ားေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ပြားလာတယ္။ ၾကီးလာပါတယ္။
ပထမ ၇-ရက္မွာ မိခင္စားတဲ့အစာက ကေလးကို မထိေသးဘူး။ ဒုတိယ ၇-ရက္လြန္တဲ့အခါမွာေတာ့ အဆီ၊ ၾသဇာေတြက ခ်က္ၾကိဳးက
တစ္ဆင့္ ၀င္လာၿပီ။ အာဟာရဇ႐ုပ္ေတြ ျဖစ္လာပါၿပီ။
ဒါဆိုရင္ ပဋိသေႏၶအေၾကာင္းေတာ့ သိတန္သေလာက္ သိၿပီေပါ့။ ဒီေနရာမွာ စုတိ-ဆိုတာေလးကို နည္းနည္း သိထားသင့္ပါတယ္။ စုတိ-ဆိုတာ အလြယ္ေျပာရရင္ ေသဆံုးျခင္းေပါ့။ ဗုဒၶ၀ါဒက ပဋိသေႏၶအခါ၊ ပ၀တၱိအခါနဲ႔ စုတိ တို႔ကို ေသခ်ာခဲြျပထားတယ္။ ပဋိသေႏၶအခါဆိုတာ အမိ၀မ္းမွာ ကံအဟုန္ေၾကာင့္ေရာက္လာရတဲ့ ပဋိသေႏၶစိတ္၊ အဲဒီပဋိသေႏၶစိတ္ကေလးရဲ႕ စျဖစ္ရာ ဥပါဒ္ခဏဟာ ပဋိသေႏၶအခါ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပဋိသေႏၶခဏကေန စုတိစိတ္က်တဲ့(ေသဆံုးတဲ့)အခ
ကဲ…ဒါဆိုရင္ အမိ၀မ္းတြင္းက ကေလး ေသဆံုးတာနဲ႔ အျပင္ကလူေတြ ေသဆံုးတာ အတူတူလားဆိုေတာ့ ေသျခင္းေလးမ်ိဳးကို သိဖို႔ လိုျပန္တယ္။
၁။ သက္တမ္းကုန္လို႔ ေသျခင္း
၂။ ကံကုန္လို႔ ေသျခင္း
၃။ သက္တမ္းေရာ၊ ကံေရာ ႏွစ္ခုလံုးကုန္လို႔ ေသျခင္းနဲ႔
၄။ ႐ုတ္တရက္ေသျခင္း…လို႔ ေလးမ်ိဳးရွိတယ္။
သက္တမ္းကုန္လို႔ ေသတယ္ဆိုတာ လူ႕သက္တမ္းဆိုတာ အပိုင္းအျခားရွိတယ္။ အႏွစ္တစ္ေသာင္း သက္တမ္းမွာ လူျဖစ္တဲ့သူက အဲဒီသက္တမ္းကုန္ရင္ ေသရတယ္။ အႏွစ္ ၁၀၀ သက္တမ္းမွာလူျဖစ္သူက အႏွစ္ ၁၀၀ ျပည့္လို႔ ေသတယ္။ ဒါက သက္တမ္းကုန္လို႔ ေသရျခင္းေပါ့။
ေနာက္ ကံကုန္လို႔ ေသရတယ္။ သက္တမ္းက အလြန္ရွည္တဲ့ကာလမွာ ျဖစ္လာရေပမယ့္ သူ႕မွာပါလာတဲ့ကံက မရွိေတာ့ရင္ ေသရတဲ့သေဘာပါ။ ေနာက္ သက္တမ္း၊ ကံ (ႏွစ္ပါးစံု)ကုန္လို႔ ေသရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးရျခင္း ဆိုတာကေတာ့ ကားတိုက္လို႔ ေသတာ၊ ရထားတိုက္လို႔…စတဲ့ ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးျခင္း ကိုဆိုလိုပါတယ္။
ဆိုေတာ့ အမိ၀မ္းတြင္းက ကေလးေသဆံုးတာနဲ႔ အျပင္ကလူေတြ ေသဆံုးတာဟာ တူပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ပ၀တၱိအခါမွာ
႐ုပ္ေတြဟာ ျဖစ္လာတယ္။ ပ်က္သြားတယ္။ ျဖစ္လာတယ္။ ပ်က္သြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႔
လည္ပတ္ေနရင္း ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲေနရင္း အထက္ပါ ေသျခင္းေလးမ်ိဳးထဲက
တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေသဆံုးသြားၾကရတယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ အမိ၀မ္းထဲက ကေလးက ဘယ္လို ေသျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ ေသမလဲ။ သက္တမ္းကုန္ဖို႔ မေျပာနဲ႔ လူ႕ဘ၀ကိုေတာင္
မစရေသးဘူး။ ဒီေတာ့ သက္တမ္းနဲ႔ကံ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ကုန္လို႔ ေသျခင္းမ်ိဳးလည္း
မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီကေလး ေသဆံုးရဖို႔အတြက္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲ က်န္ပါတယ္။
ကံကုန္လို႔ ေသတာျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မဟုတ္ရင္ ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးတာမ်ိဳး
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကံကုန္လို႔ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္
႐ုတ္တရက္ေသဆံုးရမလဲ….။ မိခင္ျဖစ္သူက ကေလးေသေစႏုိင္ေလာက္တဲ့
မတည့္တဲ့ေဆး၀ါးကို စားလုိက္တာဟာ အျပင္မွာ အဆိပ္ေသာက္လို႔ ေသတာနဲ႔
အတူတူလို႔ပဲ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အျခားပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ရွိႏုိင္ပါေသးတယ္။
ခ်ဲ႕ေတြးၾကည့္လို႔ ရမယ္ ထင္ပါတယ္။
ေမးခြန္းရဲ႕ ဒုတိယအခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဘယ္ကံေၾကာင့္ လူမျဖစ္တာလဲဆိုတာကို ၾကည့္ရေအာင္။ ဗုဒၶ၀ါဒအရေတာ့ အမိ၀မ္းတြင္းကေလးကလည္း လူျဖစ္သြားပါၿပီ။ ပဋိသေႏၶစိတ္ရဲ႕ ဥပါဒ္ခဏကေန စၿပီးလူျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒကာဆိုလိုခ်င္တာက အမိ၀မ္းတြင္းကေန ဘယ္ကံေၾကာင့္ လူ႕အျဖစ္ကိုေရာက္မလာတာလဲလို
ဦးဇင္းရဲ႕ အေျဖက ဒီေလာက္ပါပဲ။ မရွင္းတာရွိရင္ ထပ္ေမးလို႔ ရပါတယ္။ ဒီကိစၥက အလြန္ကို က်ယ္ျပန္႔တဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
..........................
http://
ဒီေနရာမွ ကူးယူမွ်ေဝပါသည္။
No comments:
Post a Comment