(၃၈)ျဖာ မဂၤလာကဗ်ာ

大吉祥經

(၃ဂ)ျဖာ မဂၤလာတရားကို၊ နတ္ လူ အမ်ား ၾကံစည္ေပ။
ဘယ္သင္းဘယ္ဟာ မဂၤလာ အစစ္ဟု၊ ေသခ်ာ ဇစ္ျမစ္ မသိေပ။
(၁၂)ႏွစ္တိုင္ ႏႈတ္ျပိဳင္ ျငင္းလို႔၊ မဂၤလာအခင္း မျပီးေပ။
မဂၤလာတရား ၀ါဒမ်ား၊ ကြဲျပား နတ္လူေတြ။
အဲဒါေၾကာင့္ ၾကံၾက စည္ၾက ကမၻာ့ မဂၤလာေတြ။ ။

၁။ အေသ၀နာစ
လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလြဲလို ့၊ မမွီ၀ဲ နဲ ့ကင္းေအာင္ေန။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို ့ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ နည္းယူေစ။
သံုးပါးရတနာ မိဘမ်ားႏွင့္ ၊ ဆရာသမားကို ပူေဇာ္ေလ။
ခ်မ္းသာကိုေပး ဆက္ဆံေရး ၊ ေျမာ္ေတြးသံုးခ်က္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၂။ ပတိရူပ
ကုသိုလ္ပညာ ဥစၥာရဖို ့၊ သင့္ရာေဒသ အျမဲေန။
ေရွးကတင္ၾကိဳ ျပဳခဲ့ဖူးသည့္ ၊ ေကာင္းမွဳအထူး ရွိပါေစ။
မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္ထိန္းလို ့၊ မတိမ္းေစနဲ ့ေဆာက္တည္ေလ။
ဥစၥာကိုေပး ေနထုိင္ေရး၊ ေျမာ္ေတြးသံုးခ်က္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၃။ ဗာဟုႆစၥဥၥ
တတ္ေကာင္းတတ္ရာ ဟူသမွ်ကို ၊ ၾကားျမင္သုတ ရွိပါေစ။
အိုးအိမ္တည္ေထာင္ ၀မ္းစာေရးနဲ ့၊ အသက္ေမြးဖို႔ အတတ္သင္ေလ။
လူႏွင့္ဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္မ်ားကို ၊ ေကာင္းစြာသင္ၾကားနားလည္ေစ။
မွန္ကန္ယဥ္ေက်း ခ်ိဳသာေအး၊ ဆိုေရးတတ္ပါေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၄။ မာတာပိတု
ျမင္းမိုရ္ေရႊေတာင္ မိဘေၾကြးကို၊ ေကာင္းစြာဆပ္ေပး ၀တ္ေက်ေက်။
ေၾကြးသစ္ခ်ကာ သားႏွင့္မယား ၊ ေျမွာက္စားခ်ီးျမွင့္ ၀တ္ကုန္ေစ။
အလုပ္တာ၀န္ မလစ္ဟင္းနဲ ့၊ အျပစ္ကင္းေအာင္ လုပ္ပါေလ။
စည္းစိမ္ကိုေပး ျပဳစုေရး ၊ ေျမာ္ေတြးသံုးခ်က္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၅။ ဒါနဥၥ သံုးတန္ေစတနာ ျဖဴစင္လန္းလို ့၊ ေပးကမ္းေ၀မွ် လွဴႏိုင္ေစ။
ကိုယ္ႏွွဳတ္စိတ္ၾကံ မမိုက္မွားနဲ ့၊ သုစရိုက္တရားကို က်င့္ပါေလ။
ေဆြမ်ိဳးေတြကို ပစ္မထားနဲ ့၊ သဂၤဟတရားႏွင့္ ခ်ီးေျမွာက္ေလ။
သန္ ့စင္ျပစ္မ်ိဳး လူထုက်ိဳး၊ သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၆။ အာရတီ ၀ိရတီ
မေကာင္းမွဳေတြ ဟူသမွ်ကို ၊ မေတြ ့ခင္က ေရွာင္ၾကဥ္ေလ။
ေတြ ့ၾကံဳလာလွ်င္ မလြန္က်ဴးနဲ ့၊ အထူးသျဖင့္ ေစာင့္စည္းေန။
အရက္ေသစာ မေသာက္စားနဲ ့၊ ေမွာက္မွားတတ္တဲ့ အရာေပ။
လုပ္ကိုင္ေျပာၾကား သတိထား ၊ တရားမေမ့ေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၇။ ဂါရေ၀ါစ
အသက္ဂုဏ္၀ါ ကိုယ့္ထက္ၾကီးက ၊ ဆည္းကပ္ခစား ရိုေသေလ။
မာနတံခြန္ ဂုဏ္မၾကြနဲ ့၊ ကိုယ့္ကိုႏွိမ့္ခ် အျမဲေန။
ေလာဘအပို လိုမလိုက္နဲ ့၊ ကိုယ္ထုိက္တာနဲ ့ေက်နပ္ေလ။
ကိုယ့္ေပၚျပဳဖူး သူ ့ေက်းဇူး ၊ အထူးသိတတ္ေစ။
ေကာင္းက်ိဳးဆင့္ပြား ျမတ္တရား ၊ နာၾကားမျပတ္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၈။ ခႏၱီစ
၀တ္စားေနထိုင္ ရန္ခပ္သိမ္းကို စိတ္ကိုခ်ဳပ္ထိန္း သည္းခံေလ။
က်ိဳးေၾကာင္းျပညႊန္ ဆံုးမစကား ေျပာၾကားလာက နာလြယ္ေစ။
သူျမတ္ပုဂၢိဳလ္ ဟူသမွ် ၊ မၾကာခဏ ေတြ႕ဆုံလ။
သဘာ၀ေတြး မွန္ကန္ေရး၊ ေဆြးေႏြးမျပတ္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၉။ တေပါစ
ေလာကီအာရံု ဇိမ္ယစ္မူးလို ့၊ အေပ်ာ္မၾကဴးနဲ ့ျခိဳးျခံေလ။
ေမတၱာျဗဟၼစိုရ္ လက္ကိုင္သံုးလို ့၊ သူျမတ္က်င့္ထံုး ယြင္းမေသြ။
ေလးပါးသစၥာ ဥာဏ္ျမင္ၾကည့္လို ့၊ အမွန္သိေအာင္ ၾကိဳးစားေလ။
ဒုကၡလြတ္ကင္း နိဗၺာန္ခ်ဥ္း ၊ အလင္းေပါက္ႏိုင္ေစ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၁၀။ ဖု႒ႆ
ဆင္းရဲခ်မ္းသာ သဘာ၀၊ ေတြ ့ၾကံဳေနၾက လူတိုင္းေပ။
ေကာင္းဆိုးႏွစ္တန္ အစံုတြဲလို ့၊ တလွည့္စီလွည့္ အျမဲေန။
ေလာကဓံၾကံဳ မျဖံဳတမ္းေပါ့ ၊ မတုန္စမ္းနဲ ့စိတ္ခိုင္ေစ။
ေသာကကိုထိန္း ၊ ရမၼက္သိမ္း၊ ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာေန။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

မဂၤလာတရားေတာ္ကို လိုက္နာရင္ ရမည့္အက်ိဳးေတြကေတာ့

သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာပန္းကို ၊ လုိက္နာက်င့္သံုး ပန္သူေတြ။ စီးပြားခ်မ္းသာ က်က္သေရတိုးလို ့၊ ေကာင္းက်ိဳးစည္ပြင့္ တေ၀ေ၀။
ေဘးကင္းရန္ကြာ ခ်စ္သူေပါလို ့၊ စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ ခ်မ္းသာမေလ။ ေျပာဆိုၾကံဆ ေဆာင္သမွ်၊ ေအာင္ရမည္က်ိန္းေသ။
အဲဒါေၾကာင့္ ပန္ၾကဆင္ၾက မဂၤလပန္းခိုင္ေတြ။

မဂၤလသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာပံု

မဂၤလသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚရာ ေနရာေဒသသည္ကား သာ၀တၴိျပည္မြန္ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ျဖစ္ေလသည္။
ေဂါတမ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ အနာထပိဏ္ သူေဌး ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ မွာစံေနခိုက္ လူ ့ေလာက တြင္ မဂၤလာ ဆိုတာ ဘာလဲဟူေသာ ျပႆနာ ေပၚေပါက္လာသည္။
မည္သည့္အခ်က္သည္ မဂၤလာျဖစ္သည္ဟု တိတိက်က် မဆံုးျဖတ္ရေသးေသာ ကာလျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို ့ထင္ရာျမင္ရာ ကိဳက္ရာကို မဂၤလာဟု စြဲလမ္းေနၾက ေသာ အုပ္စုၾကီး (၃) ခု ရွိေလသည္။
တစ္အုပ္စုမွာ ၾကားေသာအသံကို စြဲ၍ ရယ္ေမာသံ ၊ က်က္သေရရွိေသာ စက္ေမာင္းသံ ၊ ခရုသင္းသံ စေသာကၠု႒ာရံု ျဖစ္ဖြယ္ အသံၾကားလ်ွင္ မဂၤလာဟု ဆိုဧ။္ ။

တစ္အုပ္စုက ၾကားရံုႏွင့္ မဂၤလာ ဘယ္မွာ ျဖစ္ပါ့မလဲ မ်က္စိႏွင့္ တပ္အပ္ထင္ထင္ျမင္မွာသာ မဂၤလာ ျဖစ္မွာေပါ့ ၊ လွပေသာ ပန္းကို ျမင္ျခင္း ၊ ေရျပည့္ေသာ အိုး၊ ေသြးေရာင္လွပေသာ ႏြားမ၀၀ စသည္ တို ့ကို ျမင္မွမဂၤလာ ျဖစ္သည္ဆိုျပန္ဧ။္။
က်န္တစ္အုပ္စုက ၾကားရံု ၊ ျမင္ရံု ႏွင့္ မဂၤလာ မျဖစ္ေသး ၊ ကိုယ္တိုင္ ဒိ႒ ျမင္ေတြ ့ရမွ မဂၤလာ ျဖစ္ရေပမည္။ ပန္းလွလွကို ျမင္ရရံုမဟုတ္ လုက္ႏွင့္ိကိုင္ ၊ႏွာေခါင္းႏွင့္ နမ္းရွဴရမွ မဂၤလာ ၊ ေရျပည့္အိုးျမင္ရတာထက္ ၊ ေရကို ေသာက္ရမွေပါ့ ။ ႏြားမ ၀၀ ျမင္ရတာထက္ ႏြားနိ ု ့မလိုင္ခဲ စားရမွ မဂၤလာ ဟု ဆိုၾကဧ။္။

ထိုအုပ္စု (၃) စု သည္ သူ ့အယူမွန္သည္ ၊ ကိုယ့္ အယူမွန္သည္ဟု ျငင္းခံုၾကရာ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ စင္ျမင့္ေဆာက္၍ ရက္ရွည္လမ်ား ေဟာေျပာပြဲၾကီးမ်ား ႏွင့္ ျငင္းခံုၾကရာ လူပါမက ကိုယ္ေစာင္နတ္ခ်င္းပင္ ျငင္းခံုၾကဧ။္။

ယင္းကဲ ့သို ့ ျပႆနာ စခဲ ့ျခင္းမွ ဘုမၼစိုးနတ္ ၊ ရုကၡစိုးနတ္ မ်ားမွ တစ္ဆင့္ အာလိန္ငါးဆင့္ကို ေက်ာ္ကာ တာ၀တိံသာနတ္မ်ားထိ အုပ္စုဖြဲ့ကာ ျငင္းခံုပြဲ ကူးစက္လာေလေတာ့ဧ။္။ ထိုသို ့ေသာ ျပႆနာၾကီးမားမႈေၾကာင့္ မည္သူမွန္သည္ ၊ မည္သူ မွားသည္ အဆံုး အျဖတ္ေပးပါရန္ သိၾကားမင္းထံ ၀င္၍ ရင္ဆိုင္ၾကေလေတာ့သည္၊

က်ြ္တြင္ သိၾကားမင္းက က်ြ္မဂၤလာ ကိစၥသည္ က်ယ္၀န္း နက္နဲ လွသည္ ။ ငါလည္း အမွန္မသိ ၊ ထို ့ေၾကာင့္ လူ့ ့ျပည္တြင္ အထင္အရွားပြင္ ့ေတာ္မူေသာ ေဂါတမျမတ္စြာ ဘုရားသည္ သိရွိနိ ုင္ရာ ဧ။္။ ေခတၱ ေစာင့္ၾကဟုဆိုကာ နတ္သားတစ္ဦးအား ဘုရားရွင္ထံ ေမးျမန္းရန္ လႊတ္လုိက္ေလသည္။

ထိုနတ္သားေမးေလ်ွာက္ခ်က္အရ ဘုရားရွင္ ျပန္လည္ ေဟာၾကားေျဖဆိုေသာ မဂၤလာ တရား (၃၈) ပါး ပါ၀င္သည့္ က်ြ္မဂၤလသုတ္ေတာ္ျဖစ္ေပၚလာ ရျခင္း ျဖစ္သတည္း။

{{{မဂၤလာတရား ၃၈ ပါး}}}

၁။ အေသ၀နာစ ဗာလာနံ = လူမိုက္တို႕ကို မဆည္းကပ္ျခင္း။
၂။ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ = ပညာ႐ွိတို႕ကို ဆည္းကပ္ျခင္း။
၃။ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ = ပူေဇာ္ထုိက္သူတို႕အား ပူေဇာ္ျခင္း။
၄။ ပတိ႐ူပေဒသ ၀ါေသာစ =သင့္တင့္ေသာအရပ္၌ ေနထုိင္ျခင္း။
၅။ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ = ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ ႐ွိေသာသူျဖစ္ျခင္း။
၆။ အတၱသမာပဏီဓိ = မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ျခင္း။
၇။ ဗာဟုႆစၥ = အၾကားအျမင္မ်ားေသာ သူ၏ အျဖစ္ ျဖစ္ျခင္း။
၈။ သိပၸ = လက္မႈပညာ အစ႐ိွေသာ အျပစ္မ႐ွိေသာ အတတ္တုိ႕ကို တတ္ျခင္း။
၉။ ၀ိနေယာစ သုသိကိၡေတာ = ေကာင္းစြာသင္အပ္ေသာ ၀ိနည္းတရား ႐ွိျခင္း။
၁၀။ သုဘာသိတ၀ါစာ = ေကာင္းစြာဆိုျခင္း။
၁၁။ မာတာပိတု ဥပ႒ာန = အမိအဘတို႕ကို ေကာင္းစြာ လုပ္ေကၽြးျခင္း။
၁၂။ ပုတၱဒါရႆသဂၤဟ = သားမယားတို႕အား သၿဂၤဳ ိဟ္ေထာက္ပံ့ျခင္း။
၁၃။ အနာကုလ ကမၼႏၱာ = အေႏွာင့္အယွက္မ႐ွိေသာ အမႈတို႕ကိုသာ ျပဳျခင္း။
၁၄။ ဒါနဥၥ = အလွဴေပးျခင္း။
၁၅။ ဓမၼစရိယ = ျမတ္ေသာ အက်င့္တို႕ကို က်င့္ျခင္း။
၁၆။ ဉာတကာနဥၥ သဂၤဟ = ေဆြမ်ိဳးတို႕အား ေထာက္မျခင္း။
၁၇။ အန၀ဇၨာနိကမၼာနိ = အျပစ္မ႐ွိေသာ အမႈတို႕ကို ျပဳျခင္း။
၁၈။ ပါပ အာရတီ = မေကာင္းမႈမွ ေ၀းစြာ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၁၉။ ပါပ ၀ိရတီ = မေကာင္းမႈမွ အထူး ေ႐ွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၂၀။ မဇၨပါန သံယေမာ = ေသရည္ေသရက္ကို ေသာက္စားျခင္းမွ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၂၁။ အပၸမာေဒါစ ဓေမၼသု = ေကာင္းမႈကုသိုလ္တို႕၌ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္း။
၂၂။ ဂါရ၀ = ႐ိုေသထိုက္သူတို႕အား ႐ုိေသျခင္း။
၂၃။ နိ၀ါတ = မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ျခင္း။
၂၄။ သႏၱဳ႒ီ = ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း။
၂၅။ ကတညဳတ = သူျပဳဖူးေသာ ေက်းဇူးကို သိျခင္း။
၂၆။ ကာေလန ဓမၼႆ၀န = သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာယူျခင္း။
၂၇။ ခႏၱီ = သည္းခံျခင္း။
၂၈။ ေသာ၀စႆတာ = သူေတာ္ေကာင္းတို႕ ဆံုးမအပ္ေသာ စကားကို နာလြယ္ျခင္း။
၂၉။ သမဏာနဥၥဒႆန = ရဟန္းပုဏၰားတို႕အား ဖူးျမင္ျခင္း။
၃၀။ ကာေလန ဓမၼသာကစၧာ = သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ တရားေတာ္ကို ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျခင္း။
၃၁။ တေပါ = ျခိဳးျခံစြာ က်င့္ျခင္း။
၃၂။ ျဗဟၼစရိယ = ျမတ္ေသာ အက်င့္တို႕ကို က်င့္ျခင္း။
၃၃။ အရိယသစၥာနဒႆန = အရိယသစၥာတို႕ကို သိျမင္ျခင္း။
၃၄။ နိဗၺာန သစၧိကိရိယာ =နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း။
၃၅။ နကမၸတိ = ေလာကဓံတရားတို႕ႏွင့္ေတြ႕ေသာ္ တုန္လႈပ္ေသာစိတ္ မ႐ွိျခင္း။
၃၆။ အေသာက = ေလာကဓံတရားတို႕ႏွင့္ေတြ႕ေသာ္ စိုးရိမ္ေသာစိတ္ မ႐ွိျခင္း။
၃၇။ ၀ရဇံ = ေလာကဓံတရားတို႕ေတြ႕ေသာ္ စိတ္၌ ရမၼက္မ႐ွိျခင္း။
၃၈။ ေခမံ = ေလာကဓံတရားတို႕ေတြ႕ေသာ္ စိတ္၌ေဘးမ႐ွိျခင္း။

大吉祥經

坦尼沙羅尊者英譯，良稹中譯

I have heard that at one time the Blessed One was staying in Savatthi at Jeta's Grove,
Anathapindika's monastery. Then a certain deva, in the far extreme of the night, her extreme radiance lighting up the entirety of Jeta's Grove, approached the Blessed One. On approaching, having bowed down to the Blessed One, she stood to one side. As she stood to one side, she addressed him with a verse.
如是我聞，一時薄伽梵住舍衛城祇樹給孤獨精舍。有一天神，於深夜時分，身放強光、遍照祇樹，走近薄伽梵。走近跟前，向薄伽梵頂禮後，立於一邊。立於一邊後，她向薄伽梵口說一偈:

Many devas and humans beings
give thought to protection,
desiring well-being.
Tell, then, the highest protection.
諸天與世人，
想望吉祥、
希求安甯，
以此，請宣說至高的吉祥。

The Buddha:
Not consorting with fools,
consorting with the wise,
paying homage to those worthy of homage:
This is the highest protection.

佛陀:

遠離愚人、
親近智者、
禮敬值得禮敬者:
這是至高的吉祥。


Living in a civilized land,
having made merit in the past,
directing oneself rightly:
This is the highest protection.

依往昔所修福德、
生活於文明國土[1]、
志向端正:
這是至高的吉祥。


Broad knowledge, skill,
well-mastered discipline,
well-spoken words:
This is the highest protection.
博學、廣能、
精通律儀、
言語善宜:
這是至高的吉祥。


Support for one's parents,
assistance to one's wife and children,
consistency in one's work:
This is the highest protection.

奉養父母、
照顧妻兒、
行事周全:
這是至高的吉祥。


Giving, living in rectitude,
assistance to one's relatives,
deeds that are blameless:
This is the highest protection.

佈施、正命、
濟助親友、
行事無咎:
這是至高的吉祥。


Avoiding, abstaining from evil;
refraining from intoxicants,
being heedful of the qualities of the mind:
This is the highest protection.

戒諸惡行、
避諸醉品、
心智警醒:
這是至高的吉祥。


Respect, humility,
contentment, gratitude,
hearing the Dhamma on timely occasions:
This is the highest protection.

恭敬、謙卑、
知足、感恩、
適時聞法:
這是至高的吉祥。


Patience, compliance,
seeing contemplatives,
discussing the Dhamma on timely occasions:
This is the highest protection.

忍耐、受教、
親見沙門、
適時論法:
這是至高的吉祥。


Austerity, celibacy,
seeing the Noble Truths,
realizing Unbinding:
This is the highest protection.

儉樸、獨身、
親見聖諦、
實證涅槃:
這是至高的吉祥。


A mind that, when touched
by the ways of the world,
is unshaken, sorrowless, dustless, at rest:
This is the highest protection.

心觸世法、
不動、不哀、
無染、安住:
這是至高的吉祥。


Everywhere undefeated
when acting in this way,
people go everywhere in well-being:
This is their highest protection.

如此行持，
無往不勝、
隨處安甯:
這是至高的吉祥。

吉祥經

《吉祥经》

　

　　如是我闻，一时，佛住舍卫祗陀园给孤独精舍。时已深夜，有一天神殊胜光明遍照园中，来至佛所，恭敬礼拜，站立一旁，以偈白佛言：“众天神与人，渴望得利益，思虑求幸福，请求最吉祥？”

世尊如是答言：

　　“勿近愚痴人，应与智者交，尊敬有德者，是为最吉祥！

　　居住适宜处，往昔有德行，置身于正道，是为最吉祥！

　　多闻工艺精，严持诸禁戒，言谈悦人心，是为最吉祥！

　　奉养父母亲，爱护妻与子，从业要无害，是为最吉祥！

　　布施好品德，帮助众亲眷，行为无瑕疵，是为最吉祥！

　　邪行须禁止，克己不饮酒，美德坚不移，是为最吉祥！

　　恭敬与谦让，知足并感恩，及时闻教法，是为最吉祥！

　　忍耐与顺从，得见众沙门，适时论信仰，是为最吉祥！

　　自治净生活，领悟八正道，实证涅磐法，是为最吉祥！

　　八风不动心，无忧无污染，宁静无烦恼，是为最吉祥！

　　依此行持者，无往而不胜，一切处得福，是为最吉祥！

　　名词解释：

【邪行】 (一)全称欲邪行。又作邪淫。为十恶之一。于非境、非道、非处、非时行淫，概称为邪行。

　　　(二)邪语、邪业、邪命或身邪行、口邪形、意邪形等合称‘三邪形’。前三者为八邪支之部分，系属于色业（即身业、语业）而别立者。后三者为违背正道之三业之行，包括杀、盗、邪淫、鞭杖、系缚、自淫妻、诳他、贪、恚、邪见等。

　　　(三)印度九十六种外道之行法，亦总称为邪行。

　

【沙门】又作沙门那、沙闻那、娑门、桑门、丧门。意译勤劳、功劳、劬劳、勤恳、静志、净志、息止、息心、息恶、勤息、修道、贫道、乏道。为出家者之总称，通于内、外二道。亦即指剃除须发，止息诸恶，善调身心，勤行诸善，期以行趣涅槃之出家修道者。

沙门可分类为下列四种：(一)胜道沙门，又作行道殊胜，如佛或独觉；以能自觉之故。(二)示道沙门，又作说道沙门、善说道义，指说道无误者，如舍利弗等；以能常随佛转大法轮之故。(三)命道沙门，又作活道沙门、依道生活，指依道而生者，如阿难等；以虽居‘学位’然同于‘无学’，多闻善持，具净戒禁，传法身慧命于世之故。(四)污道沙门，又作坏道沙门、为道作秽，指污染圣道而伪善者，如莫喝落迦比丘；以盗他财物之故。

沙门修持甚严，增一阿含经卷二十六列举五种毁辱：发长、爪长、衣裳垢坋、不知时宜、多有所论；大宝积经卷一一三沙门品更列沙门应远离之三十二垢及八法覆沙 门行，三十二垢者：(一)欲觉。(二)嗔觉。(三)恼觉。(四)自赞。(五)毁他。(六)邪求利养。(七)因利求利。(八)损他施福。(九)覆藏罪 过。(十)亲近在家人。(十一)亲近出家人。(十二)乐于众闹。(十三)未得利养作方便求。(十四)于他利养心生悕望。(十五)自于利养心不知足。(十 六)于他利养中心生嫉妒。(十七)常求他过。(十八)不见己过。(十九)于解脱戒而不坚持。(廿)不知惭愧。(廿一)无恭恪意，心慢掉动，无有羞耻。(廿 二)起诸结使。(廿三)逆十二因缘。(廿四)摄取边见。(廿五)不寂灭，不离欲。 (廿六)乐于生死，不乐涅槃。(廿七)好乐外典。(廿八)五盖覆心，起诸烦恼。(廿九)不信业报。(卅)畏三脱门。(卅一)谤深妙法，不寂灭行。(卅二) 于三宝中心不尊敬。八法覆沙门行者：(一)不敬顺师长。(二)不尊敬法。(三)不善思惟。(四)于所未闻法，闻已诽谤。(五)闻无众生、无我、无命、无人 法后，心生惊畏。(六)闻一切行本来无生后，解有为法，不解无为法。(七)闻说次第法后，堕于大深处。(八)闻一切法无生、无性、无出后，而心迷没。

又沙门有四果之别，称四沙门果，即须陀洹果（三结断）、斯陀含果（三结断，贪恚痴薄）、阿那含果（五下分结尽）、阿罗汉果（贪恚痴永尽，一切烦恼永尽）。

　

【八正道】八种求趣涅槃之正道。又作八圣道、八支正道、八圣道分、八道行、八直行、八正、八道、八支、八法、八路。乃三十七道品中，最能代表佛教之实践法门，即八种通向涅槃解脱之正确方法或途径。释尊转法轮时，所说离乐欲及苦行之二边，趋向中道者，即指此八正道。

八者即：(一)正见，又作谛见。即见苦是苦，集是集，灭是灭，道是道，有善恶业，有善恶业报，有此世彼世，有父母，世有真人往至善处，去善向善，于此世彼世自觉自证成就。

(二)正思惟，又作正志、正分别、正觉或谛念。即谓无欲觉、恚觉及害觉。

(三)正语，又作正言、谛语。即离妄言、两舌、恶口、绮语等。

(四)正业，又作正行、谛行。即离杀生、不与取等。

(五)正命，又作谛受。即舍咒术等邪命，如法求衣服、饮食、床榻、汤药等诸生活之具。

(六)正精进，又作正方便、正治、谛法、谛治。发愿已生之恶法令断，未生之恶法令不起，未生之善法令生，已生之善法令增长满具。即谓能求方便精勤。

(七)正念，又作谛意。即以自共相观身、受、心、法等四者。

(八)正定，又作谛定。即离欲恶不善之法，成就初禅乃至四禅。

八圣 道乃众生从迷界之此岸渡到悟界之彼岸所持之力，故以船、筏为譬，有八道船、八筏之称；又如车轮之辐、毂、辋相互助车转动，故亦譬称八轮。又此为圣者游行之 所，故又作八游行、八由行。反之，邪见、邪思、邪语、邪业、邪命、邪精进、邪念、邪定，称为八邪、八邪行。［中阿含卷七分别圣谛经、四谛论卷四、大毗婆沙 论卷九十六］

　

【涅槃】又作泥洹、泥曰、涅槃那、涅隶槃那、抳缚南、匿缚喃。意译作灭、寂灭、灭度、寂、无生。与择灭、离系、解脱等词同义。或作般涅槃（般，为梵语pari 之音译，完全之义，意译作圆寂）、大般涅槃（大，即殊胜之意。又作大圆寂）。原来指吹灭，或表吹灭之状态；其后转指燃烧烦恼之火灭尽，完成悟智（即菩提）之境地。此乃超越生死（迷界）之悟界，亦为佛教终极之实践目的，故表佛教之特征而列为法印之一，称‘涅槃寂静’。

　

【八风】 又作八法、八世风。谓此八法，为世间所爱所憎，能煽动人心，故以风为喻，称为八风。苟心所有主，安住正法，不为爱憎所惑乱，则不为八风所能动。

八风，即：(一)利，利乃利益，谓凡有益于我，皆称为利。

(二)衰，衰即衰灭，谓凡有减损于我，皆称为衰。

(三)毁，毁即毁谤，谓因恶其人，构合异语，而讪谤之。

(四)誉，誉即赞誉，谓因喜其人，虽不对面，亦必以善言赞誉。

(五)称，称即称道，谓因推重其人，凡于众中必称道其善。

(六)讥，讥即讥诽，谓因恶其人，本无其事，妄为实有，对众明说。

(七)苦，苦即逼迫之意。谓或遇恶缘恶境，身心受其逼迫。

(八)乐，乐即欢悦之意。谓或遇好缘好境，身心皆得欢悦。

တိပိဋကဆရာေတာ္ၾကီး၏ မဂၤလသုတ္

Source=http://yatanavasa.blogspot.com/2010/08/38-mangalar-blessing.html?m=1
—

ရဲရင့္ ဇာနည္
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=401631056601398&set=a.351047714993066.76