Pages

ေပးဆပ္ခြင့္ၿပဴပါ ၾကယ္စင္ ေဖေဖ



ပထမ အေခါက္က မသိသာ ေခ် ။
ဒုတိယ အၾကိမ္ေၿမာက္မွာ ေတာ့လူေတြ အားလံုးရဲ ့မ်က္၀န္းေတြက အသံၾကားရာဘက္သို ့ ဦးလွည့္လာၾကသည္ ။

" ဦးေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္ ငါ့ တူရယ္ ေနာ္ "
" ဘာေတာင္းပန္တယ္ ဟုတ္လား ဟားးး ဒါဆိုလည္းရဒယ္ ခြင့္လြတ္ရတာေပါ့ ေလ ကဲ့ ဦးေလး ေၾကာင့္ ေပစြန္းသြားခဲ့တဲ့ က်ဴပ္ေဘာင္းဘီေပၚက ဟင္းဖတ္ေတြကို ဦးေလး ပါးစပ္နဲ ့လ်က္ၿပီးသုတ္ေပး ဒါဆိုခြင့္လြတ္မယ္ "

အင္မတန္ ရိုင္းစိုင္းလွေသာ စကားသံေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္ရာမွ ထရပ္လုိက္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္ေဘးနားမွာ ထိုင္လ်က္ရွိေနေသာ သူငယ္ခ်င္း က ကြ်န္ေတာ့္လက္အားဆြဲးထားက
" မင္းသြားလို ့မၿဖစ္ဘူးေလ ဒီအခ်ိန္က မင့္ရဲ ့ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အေကာင္ထည္ ေဖၚေပးရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ "

ကြ်န္ေတာ့္ ေဒါသကို အသာအယာ မ်ိဳခ်လိုက္သည္ ။ ဒီေန ့ကြ်န္ေတာ္ဘ၀ကို အၿမင့္မားဆံုးသို ့ပို ့ႏိုင္မည့္ လူၾကီးတစ္ဦးႏွင့္ ခ်ိန္းထားေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္ ။

" မလုပ္ေပးႏိုင္လို ့မရဘူး ဒီမွာ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ဟင္းဖတ္ေတြ စြန္းကုန္ၿပီ "ဟု ရိုင္းစိုင္းစြာ ေအာ္ဟစ္လ်က္ စာပြဲထိုးဦးေလး ၾကီးအားေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္
" ဟင္းးး အေဖ အေဖ ပါလား "

ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္ထဲမွာ စီးဆင္းလ်က္ရွိေသာ ေသြးတို ့မွာ အဆမတန္ၿမင္ဆန္လ်က္ ေသြးမ်ားဆူပြက္စြာ စီးဆင္းလ်က္ရွိေခ်ေတာ့သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္ ဘာလုပ္မိမွန္း ကြ်န္ေတာ္မသိ ။ ကြ်န္ေတာ္ သိသည္
အခ်ိန္တြင္ အေဖ အားေဆာင္တြန္းလိုက္ေသာ လူငယ္ေခါင္းမွာ ေသြးမ်ားထြက္လ်က္ ။ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲမွာလဲ ဘီယာ ပုလင္းကြဲအားဆုပ္ကိုင္လ်က္ရွိေခ်သည္ ။

လူေတြ အားလံုးရဲ ့မ်က္၀န္းမ်ားက အထိတ္တလန္ ့ရွိေနၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အားတလွည့္ လက္ထဲရွိ ပုလင္းအား တလွည့္ ၾကည့္ေနေတာ့သည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အရိုက္ခံရေသာ ေကာင္ေလး ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ...

" ခင္ဗ်ား နဲ ့ဘာဆိုင္လည္း မဆိုင္ဘဲ နဲ ့ဘာလို ့၀င္ပါရတာလဲ ခင္ဗ်ားေသခ်င္ၿပီလား "
" ဒါ ငါ့ အေဖ ကြ ငါကို ေမြးခဲ့တဲ ့အေဖ အရင္းကြ ၊ ေအငါကလည္း ထပ္ေၿပာလိုက္မယ္ ၊ မင္းတို ့ေရာ ေသခ်င္ၿပီလား ငါ ဒီခ်ိန္မွာ လူသတ္ဖို ့၀န္မေလး ဘူးေနာ္ "

ကြ်န္ေတာ္ ေဒါသ ၊ ကြ်န္ေတာ္ ့ အၾကည့္ေၾကာင့္ သူတို ့အားလံုးေနာက္ဆုတ္သြားၾကသည္ ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေဖက
" မင္းဘယ္သူလဲ ငါ မင့္ကို မသိဘူး မင္းငါ့ သားမဟုတ္ဘူး '
ေဖေဖ ရဲ ့တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ ့ဂေယာင္ေခ်ာက္ၿခား ညင္းဆိုသံေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ အထိတ္တလန္ ့ လက္ထဲရွိ ဘီယာ ပုလင္းကြဲးအားလြတ္ခ်လ်က္ အေဖ အားေၿပးဖက္လုိက္သည္ ။

" အေဖ;;;;;;;;;; "
'ဟင့္ အင္း မင္းငါ့ သားမဟုတ္ဘူး ဟု အတင္းၿငင္းဆိုလ်က္ ဆိုင္ထဲမွ ေၿပးထြက္သြားသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္ ေဖေဖ ေနာက္သို ့လိုက္ရန္ ၿပင္လုိက္စဥ္ သူငယ္ခ်င္းက

" မင္းသြားလို ့မရဘူးေလ သူေငွးလာေတာ့မွာ ကြ ၿပီးေတာ့ အဲဒါ မင့္အေဖ လို ့ေၿပာလို ့မၿဖစ္ဘူး သိဒယ္မလား ... "
" ဘာၿဖစ္လဲ အေဖ ဟာ အေဖ ဘဲ စာပြဲထိုးၿဖစ္ၿဖစ္ ငါ ဂရူ မစိုက္ဘူး အိုးးး အဆံုးထိ ေၿပာမယ္ကြာ သူေတာင္းစားလဲ အေဖ ဘဲ ဒီအခ်ိန္ငါ အေဖ နားမွာ ရွိမွ ၿဖစ္မယ္ အိမ္ၿပန္ၿပီ "

' ဟာ ဟေရာင္ သူေဌးလာရင္ေရာ '
" Sorry ပါ ငါ့ အေဖက လြဲရင္ က်န္တာအားလံုးက အေရးမပါတဲ့ အရာေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပီ ။ ငါက ငါ့ေဖနဲ ့ပတ္သက္လာရင္ အေဖ ဖိနပ္စုတ္က အစတန္ဖိုးထားတယ္ ကဲ့ ငါသြားၿပီ သူငယ္ခ်င္း"
------------------------------------------

အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ခန္းေထာင့္ တစ္ေနရာမွာ အံၾကိတ္ငိုေနတာေတြ ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ႏွလံုးသားတစ္စစီ ေၾကကြဲသြားရသည္ ။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘ၀မွာ အေဖ ငိုတာ ပထဆံုးၿမင္ဘူးၿခင္းၿဖစ္သည္ ။
" အေဖရယ္ ဘာၿဖစ္လို ့အဲ့လိုလုပ္ရတာလဲ ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ ကို အေဖသားမဟုတ္ဘူးလို ့ေၿပာရတာလဲ "
" ငါ သား အလုပ္မရမွာစိုလို ့ ၿပီးေတာ့ းးး ၿပီးေတာ့ "
" ၿပီးေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲ အေဖ "

" ၿပီးေတာ့ ငါ့သားရွက္မွာ စိုလို ့ .."
" ဟားးးး အေဖရာ ကြ်န္ေတာ္က အေဖ့သားပါလို ့ေၿပာရတာကို အၿမဲဂုဏ္ယူေနတာ အေဖ ဘယ္ဘ၀ ေရာက္ေရာက္ အေဖ ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ ရဲ ့ ထာ၀ရ အေဖ ဘဲ ကဲ့ကဲ့ အေဖ မငိုနဲ ့ေတာ့ တိတ္ေတာ့ ဒီအလုပ္မရလဲ ေနာက္အလုပ္ေပါ့ဗ်ားးး ေနာ္ အေဖ "

ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္၀န္း၀မွ မ်က္ရည္မ်ားကိုလည္း အၿမန္သုတ္လုိက္ရင္း ေဖေဖ မ်က္၀န္း၀မွ မ်က္ရည္မ်ား ကို ၿဖည္းညင္းစြာ သုတ္ေပးေနမိသည္
ထိုအခ်ိန္တြင္ အိမ္ေပါက္၀မွ သူငယ္ခ်င္းအသံေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို ့သားအဖ ႏွစ္ေယာက္လံုး လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္ ။

" မင္း မင့္အေဖငိုတာကို မတားပါနဲ ့ေတာ့ ငိုပါေစ ဒီတစ္ခါ က်တဲ ့မ်က္ရည္က ၀မ္းသာလို ့က်တဲ ့မ်က္ရည္ ၿဖစ္မွာပါ ၊သူေဌး က မင့္ကို ရာထူးတိုးလုိက္ၿပီ တကယ္ေတာ့ သူေဌးက မေရာက္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး အေစာထဲက ဆိုင္ခန္းတစ္ေနရာမွ ေရာက္ေနၿပီးသားေလ ၿပီးေတာ့ မင့္ကို မွာလိုက္ေသးတယ္ ေလးစားပါတယ္တဲ့

" အေဖးး "
" သားးး "
ကြ်န္ေတာ္နဲ ့ကြ်န္ေတာ္ အေဖ ၿပိဳင္တူေအာ္ဟစ္လ်က္ အားရ၀မ္းသာစြာ ေၿပးဖက္လုိက္သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဘးအိမ္မွ ေလဒီယို မွ ေတးသံရွင္ ရိုန္မိုး ၏ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ၿပန္ ့လြင့္လာသည္ ။

♫ ♫ ရင္မွာ ထာ၀စဥ္ေတာက္ပခဲ့တဲ့ အေဖရဲ ေမတၱာ ... လိူင္းထန္ကာ စီးဆင္းပေစ .. ♫ ♫
♫ ♫.ေပးဆပ္ခြင့္ၿပဴပါ ၾကယ္စဥ္ အေဖ .... ♫ ♫


Written by ေကာင္ေလး
ၿပီးပါၿပီ ( ရြင္လန္းခ်မ္းေၿမပါေစ )

>ၿမန္မာ့ယဥ္ေက်းမူကို တန္ဖိုးထားသူမ်ား

ဒီေနရာမွကူးယူမွ်ေဝပါသည္။ 

No comments:

Post a Comment