Like This Page · about an hour ago
ညီမေလးေရ...
ေလာဘ ဆိုတာကို ေသခ်ာေတြးႀကည့္ရင္ အဓိပၸါယ္နွစ္မ်ိဳး႐ိွတယ္။ တစ္ခုက အတၱေလာဘ။ ေနာက္တစ္ခုက ပရေလာဘ။
အတၱေလာဘသမားေတြ အမ်ားႀကီး႐ိွတယ္။ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ျပီးေရာဆိုတဲ့ ေလာဘသမားေတြေပါ့။ သူ႕ေလာဘအတြက္ဆို လူဆိုလည္း သတ္တာပဲ။ သံဃာဆိုလည္း သတ္တာပဲ။
(မွတ္ခ်က္။ ။႐ွမ္းမင္း သိုအန္ဘြား ကိုပဲ ရည္႐ြယ္ပါသည္။ သုတ စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ႐ိွပါသည္။သံဃာ သတ္သည့္မင္း။)
႐ွင္ ေဒ၀ဒတ္နဲ႕ အဇာတသတ္မင္းပာာ အတၱေလာဘ သမားေတြေပါ့။ ေလာဘခ်င္း အတူတူ အတၱေလာဘသမားပာာ အကုသိုလ္ ပိုႀကီးတယ္။
ေလာဘက ရ႐ွိလာတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေစတနာမ႐ိွဘူး။အဲ့ဒီလို အတၲေလာဘကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမြးျမဴမိပါေစနဲ႕။ ေမြးျမဴမိရင္ေတာ့ သံသရာမွာ လူျပန္မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
ေနာက္တစ္ခုက ပရေလာဘ။ သူကက်ေတာ့ ေလာဘေတာ့႐ိွတယ္။ လိုခ်င္တယ္။ ရသေလာက္ လိုခ်င္တယ္။ ေငြရနိုင္မယ့္ေနရာဆို ဘယ္ေတာ့မွ အလြတ္မေပးဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္း မညွာမတာ ခိုင္းျပီး စီးပြား႐ွာတဲ့ လူေတြေပါ့ ။
သူမွာ ေကာင္းကြက္ကေလး႐ိွတယ္။ ရသမ်ွ ဥစၥာကို လွဴတယ္။ပရပာိတလုပ္တယ္ ။လွဴခ်င္လို႕ ႐ွာေနတဲ့ ေလာဘသမားေပါ့။ ပုထုဇဥ္လူသားမွန္သမ်ွပာာ ေလာဘ႐ိွတယ္။
ေလာဘခ်င္းတူရင္ အဲ့ဒီေလာဘက အတုယူသင့္ပါတယ္။
ေလာဘကို ပယ္သတ္နိုင္မယ့္ အရိယာပုဂၢိဳလ္
ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာဘမွ မ႐ိွဘူးေပါ့။ ေလာဘ႐ိွေနသမ်ွေတာ့ ပရေလာဘကိုပဲ ေမြးျမဴပါလို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္။
အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားလ်က္
ျပည္ျငိမ္း
No comments:
Post a Comment